Dziękuję to bardzo pocieszające < jego słowa przyprawily ją o dreszcze. Sama mogła tak żartować, ale słysząc to od niego... Dziewczyna potrząsnęła tylko głową > Szkoda by było jakby umarła. Taki dobry z niej aniołek < powiedziała cierpko z kamiennym wyrazem twarzy > Narkotyki na tym świecie są coraz lepsze. Aż zaczynam żałować że porzuciłam studia.. < odetchneła głośno > Nie zazdroszczę ci życia. Ale przynajmniej umiesz sobie z tym radzić.

Och poczekaj już do niej piszę! Powinnam zorganizować dla niej piżama party, abyśmy mogły omówić wymianę doświadczeń, nie uważasz ? < zawtórowała mu sarkastycznym śmiechem. Następnie przysunęła do siebie kolana i objęła je rękoma > zyjesz 700 lat i nagle się zgubiłeś? Och Alexandrze... czy to nie ty zawsze mi powtarzasz, że to miłość jest źródłem szczęścia? "Jest tyle dziewczyn dookoła ciebie i to chyba one pomagają ci ciągle przetrwać < westchneła i położyłą głowę na kolanach, unosząc wzrok w jego stronę > Nie kochasz przypadkiem Charlotte?

Rozważę tę propozycję, możesz być pewien... < przymkneła oczy > Wszelkich porażek tego świata należy szukać u mnie. Niezbyt dobra reklama mojej osoby < uniosła szare spojrzenie do jego tęczówek > Z drugiej strony ty nie powinienieś je zwodzić. Spełniasz ich pragnienia, a wtedy staje się tragedia bo okazuje się, że one chcą więcej i więcej a ty nie możesz im tego dać... < głos dziewczyny przybrał na sile, ale w porę się opanowała i wplotła palce we własne włosy > Teraz wchodzimy w różne rodzaje miłości tak? Ene due rabe... która okaże się być tą szczęściarą ? < położyła dłoń na jego ramieniu > zyczę ci jak najlepiej, choć może nie powinnam. Ale przestrzegam, nie wahaj się zbyt długo...

Tą różnicę widzą tylko kobiety. Nie ma nic złego w byciu szarmanckim, ale trzeba znać pewną granicę, aby nie doszło do żadnych niedomówień < dziewczyna zaśmiała się pod nosem > Alex, zapomniałeś że to są kobiety. Nam niewiele trzeba aby się zakochać, na prawdę... < Mirandzie coś zaświtało w głowie. Już miała zacząć paplać, ale się powstrzymała pozwalając sobie na niewielki uśmiech > może w końcu ta tajemnicza osoba pokaże ci w czym rzecz... Trochę pokory Kahn, a wszystko się ułoży szybciej niż myślisz < puściła mu oczko i wstała na nogi > A teraz wybacz, ale zamierzam pokazać Jess okolicę. Miłego dnie < zniknęła w kłębie ulubionego dymu >

<wychodzi na ulicę i rozgląda się przez moment. Odchodzi z dala miejsca, w którym był, aż znajduje się w głównym punkcie miasta. Siada na oparciu ławki i sięga do kieszeni marynarki po woreczek z białą substancją. Wysypuje ją na przegub i po chwili wciąga. Otrzepuje nadgarstek, o czym robi to ponownie. Odchyla głowę do tyłu i otwiera szeroko oczy wpatrując się w niebo. Mruga kilka razy, unosi kącik ust i w końcu zapala papierosa, którego cały czas trzymał w dłoni>

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (19-04-14 21:01:43)

Więęc, co ci teraz jest? Oprócz tego, że zimno. <unosi brew, zdejmuje marynarkę i okrywa nią jej gołe nogi> Czuję się jak czerwony krzyż w walce z nagimi ubogimi. <parska śmiechem i odchyla głowę do tyłu wciąż się śmiejąc>

Z jakimi? Mów, jestem jak ksiądz. Słucham, a na końcu walnę swoją rozprawkę i dam rozgrzeszenie. <uśmiecha się szeroko> Ty. Mówiłaś to jak się bzykaliśmy, nie pamiętasz? <unosi kpiąco brew i prycha> Sorki. <zaciska wargi rozbawiony i po chwili parska niekontrolowanym śmiechem.> No to mów. Dalej, nie każ mi czekać.

Powtarzam znowu, bo chyba nie zapamiętałaś. <śmieje się pod nosem i kręci głową> Bardzo dobrze. W takim razie ja też cię nienawidzę, bo jestem cholernie zły za to co zrobiłaś. <rozkłada bezradnie ręce> Jednakże.. trochę mniej niż twoja siostra, ponieważ byłem zdolny kontrolować sytuację. <unosi kącik ust> Tylko cię ogrzewam. Zero podtekstów. Po prostu szkoda mi cię, tak skąpo odzianej w tej pogodzie, a niestety spodni ci nie oddam. <uśmiecha się szeroko patrząc na nią z rozbawieniem> Już to skoń.. <urywa, kiedy dziewczyna zamyka jego wargi w pocałunku. Momentalnie przymyka powieki i układa dłonie na jej biodrach, przyciągając ją bliżej, aż odrywa się i patrzy na nią gniewnie> Jesteś nieodpowiedzialna. Jestem naćpany, mam chcicę, siedzisz mi na kolanach w samej bieliźnie, a potem mnie całujesz. Nie masz pojęcia jak bardzo mnie palce świerzbią. <mruczy i odwraca wzrok cofając dłonie za plecy i zaciskając je mocniej w pięści>

<Zjawia się na środku pułapki i nie zauważa jej ja razie. Uśmiecha się kątem ust mierząc wzrokiem Sama.> Winchester... kolejny <wywraca oczami wykrzywiając lekko usta.> Niech zgadnę... chcess uratować brata? <unosi brew i prycha rozbawiona.> Przykro mi, ale nie mogę ci pomóc. <rozkłada 'bezradnie' ręce.>

<Uśmiecha się delikatnie.> Jeśli pójdzie do piekła możesz go wyciągnąć. <oświadcza, oczywiście kłamiąc.> Ale będziesz potrzebował.... <podciąga rękaw i ostrym paznokciem przejeżdża po swoim nadgarstku, kalecząc go. Trochę krwi wypływa z rany i spływa po jej dłoni.> ...tego. <dokańcza uśmiechając się mściwie i patrząc prosto na Sama.>

<Bierze od niego piersiówkę i wyjmuje z kieszeni nóż. Nacina sobie głęboko nadgarstek, nawet się nie krzywiąc i przystawia krwawiącą ranę do piersiówki. Kiedy napełnia całą, oddaje ją Samowi i chowa dłonie do kieszeni dżinsów. Spogląda na ziemię i dopiero teraz zauważa że stoi w pułapce na demony. Prycha krzywiąc się mocno i spogląda na Winchestera.> A teraz mnie wypuść. <żąda kategorycznym tonem.>

Serio? Nie wiedziałam. <odpowiada wzruszając ramionami i kiedy przerywa linię znika.>

<ignorując jej uwagę, która go przeszła bokiem, zaciska zęby z całej siły> Averia.. <zaczyna powoli patrząc w jej oczy nieobecnym wzrokiem; milknie> Nie żyje. <dokańcza ciszej czując, jak oddycha mu się ciężej; bierze oddech i odwraca wzrok> Nie.. <zająkuje się i oblizuje nerwowo wargi> Nie mogłem nic zrobić.