Szalałem? <uśmiecha się szeroko i przez cały czas patrzy w jej oczy masując kciukiem jej dłoń> Uciekłaś? <śmieje się i opada na pościel> Nieźle. Aż się obawiam, czy nie zwiejesz mi z ołtarza, bo kto cię tam wie. <unosi kącik ust> Złota sukienka bez pleców przyprawia mnie o dreszcze. <kręci głową i mruży oczy, kiedy widzi pojedynczy obraz w umyśle>

Jakich błędów? <unosi wzrok wciąż się uśmiechając. Widząc jej poważną minę, poważnieje nieco i ściąga brwi> Z.. co? <unosi się na łokciach i przygląda jej> Dlaczego? <mówi ciszej>

<unosi brwi i błądzi wzrokiem po pokoju nie wiedząc co powiedzieć. Milczy przez dłuższy czas długo nad czymś myśleć, aż unosi wzrok do jej oczu i przechyla lekko głowę w bok> Kochasz mnie? Tak, że jesteś pewna zaręczyn i pewna tego, że chcesz wziąć ze mną ślub i spędzić resztę swojego życia?

Pamiętam. <kiwa głową> Nie traktowałaś naszego związku aż tak poważnie. Byłaś.. Kochałaś mnie, ale nie tak bardzo, że byłabyś zdolna wyrzec się wolności. <patrzy jej przeciągle w oczy> Sądzę, że pewnego dnia mogę ci się znudzić. A dokładniej mówiąc, boję się tego, bo wiem, że planowałem być z tobą zawsze i wszędzie, mimo cholernych przeciwności losu. <milknie na chwilę i przełyka ślinę> Po prostu boję się myśleć, że mam cię na własność, aż pewnego dnia powiesz mi, że to nieprawda.

Problem w tym, że znasz mnie i wiesz jaki jestem. Tak przypuszczam, jak i to, że wcześniej też chciałem mieć cię na własność, tylko dla siebie. Nie rozumiem co masz na myśli mówiąc, że nie mam cię na własność, skoro mam twoje serce. Co to znaczy? Że jeśli będziesz chciała, po prostu mnie zdradzisz, albo odejdziesz? Nie zabronię ci tego,  nie będe mógł. Ale zawsze. <patrzy jej uparcie w oczy> Zawsze będę troszczył się o twoje bezpieczeństwo, nawet kiedy nie będziesz tego chciała. <mówi twardo z pewnością siebie> Wiem. Wiem, że jesteś, tylko nie rozumiem co to znaczy, że nigdy nie będziesz moją własnością, skoro już dawno nią jesteś. <chwyta jej dłoń i delikatnie gładzi jej knykcie, aż opuszcza wzrok na ranę>

<zsuwa się z łóżka i pociera powieki> Ja też bym tego chciał. <patrzy jej przeciągle w oczy, aż nachyla się układając ręce po obu jej stronach i składa na jej wargach pocałunek, aż znika w mgnieniu oka>

< Przyszła do domu i odrazu skierowała się pod prysznic. Ciepła woda i truskawkowy żel pod prysznic sprawiło, że marzyla o śnie. Założyła na siebie lekką jedwabną piżamę. Przeszła się jeszcze po domu, aby dokładnie zamknąć drzwi oraz okna. Rzuciła jeszcze jedno zaklęcie ochronne, bo nie życzyła sobie zadnych wizyt. Żadnych. Chciała pobyć sama, z ukochanymi książkami i kotem. Z lżejszym sercem, że Alex znów ma wspomnienia wskoczyła do łóżka, puściła KLIK. W jednej dłoni trzymała książkę, a drugą drapała Lucky za uchem>

< Miranda wróciła do domu. Trzask drzwi poniósł się echem po jej domu. Był stanowczo za duży jak na jedną osobę ale nie miała sumienia się z nim rozstawać. Przeszła do swojego pokoju i stanęła przed lustrem . Widziała w nim odbicie pięknęj, lecz zmęczonej twarzy. Na oczy ciężko jej było patrzeć - szare tęczówki nie błyszczały jak dawniej. Co się dziwić, jej życie stawiało wyzwania, z których nie zawsze wychodziła cało. Co gorsza, chciałaby się poddać i schować pod kocem, aby nie wychodzić już nigdy na światło dzienne. Ale z drugiej strony nie pozwala jej na to własna natura wojowniczki.
Czarownica podeszła do laptopa i sprawdziła swoje konto bankowe. W wieku 21 lat miała dostać dostęp do funduszu powierniczego ojca. I tak się stało - duże ilości funtów były w jej rękach. Bez zastanowienia zdecydowała się na zrealizowanie swojego marzenia. Podpisała internetowy formularz i teraz wystarczyło tylko pojechać odebrać zamówienie. >

< wróciła i położyła się spać >

< Wróciłą do domu pózno w nocy i automatycznie zasnęła na kanapie na pare godzin >

< Miranda obudziła się cała obolała. A dokładnie obudziła ją wiadomość od RC. Wściekła rzuciła telefonem w ścianę powodując na nim sporą rysę. > Czy ta głupie intrygantka zawsze musi się mieszać w nie swoje sprawy? < Czarownica była pewna, że Alex dostał równie oczerniającą ją sms. Chciała już coś napisać aż usłyszała pukanie. Przestraszona, ze to moze być A. podeszła i otworzyła nieśmiale > Charles ? < spojrzała na niego zdziwiona >

Wszystko jest wspaniale od kiedy zainteresowała się mną RC < uśmiechnęła się przesadnie słodko, z nieudawaną ironią. Pokazała dłonią na korytarz > Wejdziesz?

(och zapomniałam, że ty nie grasz z RC...)

Po prostu mam dosyć ludzi, którzy wiedzą wszystko lepiej ode mnie. Wiesz, oni lepiej znają moje uczucia niż ja sama < zaśmiała się gorzko i pokierowała oboje do kuchni. Stanęła na palcach aby wyciągnąć dużą butelkę alkoholu, a potem z zamrażarki kostki lodu > Za tobą są szklanki. Tylko chęć zabawy cię tu sprowadza? Nie powinieneś zadzwonić do Finnica ? < uśmiechnęła się wrednie >