<otworzył oczy na chwilę spoglądając kątem oka na brata> Nie zbyt optymistyczny scenariusz. <mruknął z sarkazmem> Za co niby? <uniósł brew jednak wciąż nie otwierał oczu>

Na prawdę myślisz, że byłem wtedy na polowaniu? <prychnął pod nosem z rozbawieniem, jednak po chwili dobry humor zniknął; przełknął ślinę> Szczerze? Chciałbym się najebać, naćpać, najarać i w ogóle... Jest zaje-kurna-biście. <powiedział sarkastycznie i kiwnął powoli głową>

WCZORAJ: *Lekarze wyprowadzają ją z powrotem do pokoju.*

<widząc, jak lekarze wprowadzają do pokoju Tris, zrywa się z kanapy, szybko znajduje się przy niej i impulsywnie,, mocno ją do siebie przytula> Tris... <mówi cicho opierając brodę na czubku jej głowy> Myślałem, że juz nigdy cie nie zobaczę. <dodał, wciąż się od niej nie odsuwając>

<odwrócił na chwilę wzrok zaciskając dłonie w pięści, po chwili powrócił nim do Tris, już nie próbując się do niej zbliżyć> Co zamierzasz zrobić? <zapytał, chociaż dobrze znał odpowiedź na to pytanie>

<kiwnął powoli głową ze zrozumieniem i zmierzył dziewczynę wzrokiem> Czyli nie masz zmiaru się pożywić. A to oznacza, że nie dokończysz przemiany. <stwierdził i zacisnął usta>

<przymknął na chwilę oczy i przełknął ślinę>  Tego się spodziewałem. <powiedział ledwo dosłyszalnie> Ale... wiesz, że możesz żywić sie zwierzętami, albo krwią z torebki... <mówił patrząc na nią blagalnie,  jednak po chwili pokręcił głową i przetarł twarz dłonią;  uśmiechnął się z mieszanką smutku i bezradności, bez krzty wesołości> Jednak to nie zmieni faktu, że jesteś... tym czym jesteś.  <spuścił wzrok>

<westchnął cicho i skrzyżował ręce na torsie> Zamknęli nas tu bezpodstawnie. <wytumaczyl krótko> Tam jest mój brat -Sam <wskazał na Sama> Tu jest Alice. <wskazał głową na Alice> W pewnym sensie cie uratowala. <powiedział i przeniósł wzrok na Tris>

<odprowadził wzrokiem poszczególne wychodzące osoby; sięgnął po worek ze swoimi ubraniami i wyciągnął z niego swoje rzeczy, na początek zawieszając swój amulet na szyi; obrócił się do Tris> Powinniśmy stąd spadać. <uniósł kącik ust>

Że co?! *Uniósł wysoko brwi* No pięknie * Opadł na fotel i siedział wkurzony patrząc na lekarzy*

*Rozejrzał się uważnie widząc, ze nikt go nie pilnuje postanowił uciec z psychiatryka wystawiajac doktorka jak i jego córkę*