ciekawe ile dziewczyn zdążyło zanurzyć w nich swoje palce < uśmiechnęła sie z nieukrytym przekąsem i westchnęła ciężko. Spojrzała na niego spod przymkniętych powiek, a ręce ułozyła pod głową > Zapomniałam o tym że już sobie ufamy < uśmiechnęła się smutno > Jakby ci to powiedzieć, sprawy miłosne. wiesz miłość, sam ból i ciągłość słabostek. Musiałam się rozstać z pewnym chłopakiem, choć wcale tego nie chciała.

< Mirandzie opadła głupkowato dolna warga. Wakacyjna miłość? Nie chciała o tym tak myśleć, ale moze on ma racje.. Przez chwile milczała i patrzyła pusto w niebo. Jej serce nie chciało tak tego zakwalifikować, nie była w stanie tego zrobić.. > Dobrze, ze ty potrzefisz to powiedzieć bez sarkastycznego uśmieszku na twarzy < przejechała dłonią po swojej talii aby znów wrócić do niego wzrokiem > Zajmujesz się.. poszukiwaniami mordercy? < nie chciała o to pytać w prost ale nie wiedziała jak inaczej miałaby ubrać to w słowa. Chłopak ostatnimi razu zaufał jej i nie chciała teraz tego zmieniać >

Ucieknij kiedyś do mnie, będzie ciekawie < uśmiechnęła się zawadiacko. Nie miałą by problemu z zapewnieniem mu ochrony, w końcu są zaklęcia które powodują że człowiek jest nieuchwytny ale czuła że nie chciałby jej pomocy > No wiesz co, aż tak rozwiązła nie jestem ! < pukneła go lekko w ramię i zaniosła się krótkim śmiechem > Dziękuję, że w jakiś tam sposób się tym przejąłeś. Uwielbiam adrenalinę i taka praca jest dla mnie stworzona

< Porównanie chłopaka również rozbawiło Mirandę. I od razu przypomniało dziecinne zabawy > Nie uraziłeś .. < powiedziała cicho spoglądając mu głęboko w oczy. Jego dłoń była taka ciepła.. > Zrozumiano kapitanie.. tylko się nie zdziw jak ktoś cię będzie przekonywał do mojej złej reputacji < uśmiechneła się smutno. Nie chciała aby Blake przestawał ją gładzić > żadnych? nie ma wyjątku od tej reguły?

< Miranda patrzyła przez chwilę jak plecie sobie jej kosmyk włosów, a zaraz potem znów skupiła uwagę na gwiazdach > Lubię szczerych i bezkompromisowych ludzi. Oczywiście jeśli nie idzie to w parze z byciem wrednym i opryzkliwym dla wszystkich < wyprostowała nogi pozwalając aby spodenki opadły do połowy ud > A nie mogę złożyć rezerwacji? Skąd mam wiedzieć czy nie zjawi się ktoś ciekawszy < wystawiła jezyk aby się po droczyć > Jest długa lista chętnych na to miejsce ?

< Miranda wczoraj leżała jeszcze trochę w ogrodzie i poszła spać.
Dzisiaj wstała wcześnie i poszła się umyć. Zjadła sniadanie pisząc sms i poszła się przebrać w . Usiadła w salonie i zaczełą czytać jakąś książkę >

< Miranda uśmiechnęła się spokojnie. Nawet ręka jej nie zadrżała przy tak prostej lewitacji choć ostatnimi czasu zdecydowanie woli nie używać magii. Wszystko przez wydarzenia związane z Pierrem oraz tym, ze poczuła iż normalne zyci ma sens > Zrobisz jak uważasz, ale jeśli chcesz wiedzieć liczę na jakąś dłuższą opowieść. Nie nalezy mi się jakaś większa relacja? < podniosła pytająco brew, a w tym samym czasie zarzuciła z gracją nogi na kanapę>

Och Jim już nie bądź taki wspaniałomyślny < uśmiechnęła się nonszalancko popijając herbatę. Poprawiła rąbki swojej sukienki i przyjrzała się meżczyźnie - z pewnością gdby nie demoniczne zdolności nie wyglądałby tak dobrze po tej podróży > Jaka szkoda < westchnęła teatralnie > w takim razie co zostalo skradzione? < podniosła na niego swój srebrzysty wzrok >

< Miranda wrocila do domu. Dzialanie koki zdecydowanie oslablo i dziewczyn rzucila sie do swojej skrytki wszelkich uzywek. zalamana stwierdzila ze nieublagalnie przyjdzie czas glodu... Widzac ekran przestraszyla sie i opadla na kanape. patrzyla tepa w pytanie ale nie odwarzyla sie zrobic cokolwiek... zasnela pozostawiajac ta decyzje na pozniej>