<Jego glos wyrwal dziewczyne z zamyslenia. Wciaz patrzyla na niego roziskrzonym wzrokiem. Nie chciala przyjmowac do siebie tej mysli ale dawno nie czula sie tak wyjatkowo, a przeciez wiedziala ze to tak na prawde nic nie znaczy > czesc Pierre < odpowiedziala sexownym glosem i przejechala palcem po jego piersi > masz bardzo wygodne lozko, wiesz? < zasmiala sie pod nosem > dziewczyny musza uwielbiac budzic sie przy twoim boku

< Miranda zasmiala sie ponownie. Nie mogla sie powtrzymac - chlopak poprawial jej humor owiele lepiej niz jaki kolwiek narkotyk > Lubie cie podpuszczas, mlody < pstryknela go w ucho, a kiedy zostala zabrana na kolana, wplotla palce w jego wlosy i oddala gleboko pocalunek >

< Miranda przygryzła wargami. Oni praktycznie się nie znali, a ona już się... przywiązała? Nie to nie jest możliwe. Skarciła siebie w duchu. > Chciałam się o coś spytać < wzięła głęboki oddech. Nie wiedziała co robić. Miała mu tyle do powiedzenia, ale jeśli się na to zdecyduje, to niogdy nie będzie chciał jej widzieć > Co o mnie myślisz?

Jesteś na pewno jeszcze pełen energii do poznawania świata. Bezkompromisowy i odważny, nie godzisz się na świat takim jaki jest < uśmiechneła się pod nosem i złożyła parę pocałunków na jego obojczykach > Cholernie pociągający, szarmancki i uroczy. Do tego robisz świetny użytek ze swojej inteligentny. Ale czuję od ciebie też pewną tajemnicę. Jesteś też niecierpliwy i chciałbyś aby wszystko przyszło w tej chwili < zaśmiała się pod nosem i spojrzała mu prosto w oczy > Tak, jesteś niesamowity, bo przy tobie jestem na prawdę sobą < i pocałowała go prosto w usta, tak jak jeszcze nigdy dotąd >

< Miranda wstrzymała oddech czując jego palce na swoich piersiach. Przygryzła mocno wargę, a swoje dłonie zatrzymała na barkach chłopaka. Nie wiedziała co ma teraz zrobić > Przy naszym pierwszym spotkaniu przez głowę by mi nie przeszło, że będziesz tak na mnie działać < wymruczała tuż przy jego uchu i złapała za krańce jego koszulki, podciągając ją na wysokość obojczyków. Czując jego rozpaloną skórę na swojej wypuściła głośno powietrze i odnalazła usta Pierre by znów je pocałować >

< Miranda wsłuchiwała się w słowa starszej kobiety. Nie wiedziała, że będzie ona aż tak bardzo ortodoksyjna - gatunek na wymarciu w tym mieście. Założyła ręce na piersi i schowała głowę we włosach. No tak, zawsze musiało się popsuć, a jakby inaczej. Kiedy znów do niej wrócił, dziewczyna spojrzała na niego z pogodniejszym wyrazem twarzy > Nie masz za co, ogierze? < przyłożyła dłoń do ust, aby nie wybuchnąć śmiechem. W jej oczach pojawiły się iskierki rozbawienia > Jeszcze brakowało abyśmy palili jointy, a pewnie by cię wyrzuciła < wstała na równe nogi i zadarła głowę aby spojrzec mu w twarz >