Więc.. <mruży oczy myśląc nad tym> Averia zmusza mnie na milion sposobów, żebym ją przemienił. Najpierw mnie pocałowała, potem szantażowała, no i chciała się zabić, żebym ją.. uratował. Ale nie zrobię tego. <kręci głową. Podąża za nią wzrokiem i również wstaje opierając się pośladkami o stół> Zrobiłem go wczoraj. Mam współlokatorkę, która pomogła podjąć mi decyzję. Zapisałem kilka istotnych rzeczy, które pozostaną ze mną na zawsze. To wszystko. <unosi kącik ust patrząc jej w oczy> Podoba ci się?

Jest tylko człowiekiem. Nie może.. zrobić wiele. <unosi kącik ust> A jeśli to zrobi - trudno. Jej strata. <kręci powoli głową> Nie wiem. Po prostu chciałem o tym pamiętać. <spogląda na tatuaż i uśmiecha się lekko. Słysząc pytanie nieco pąsowieje i przenosi wzrok na jej oczy> Nie zabrzmiało nie na miejscu. <zaciska wargi i odwraca wzrok> Pewna kobieta mi pomogła. Dobra kobieta. Zmarła dawno temu.

Nie przemienię jej. Po prostu nie ma opcji, chociaż by zrobiła nie wiem co. <rozkłada bezradnie ręce i kręci głową> Ale to była.. Kobieta. Stara. Miała ponad 50 lat kiedy umierała, może już nawet 60. Chyba mnie nie osądzisz o romans z nią, huh? <śmieje się pod nosem i czując jej dłoń na swoim policzku, przymyka na moment powieki> To nie koniec. Ale nie dam się skrzywdzić. <otwiera wolno oczy i unosi wzrok do jej oczu> Obiecuję, nie odejdę więcej. Obiecałem ci, że wrócę. A ja zawsze dotrzymuję swoich obietnic. <kończy szeptem, chwyta jej nadgarstki, przyciąga ją powoli do siebie i przytula>

Raczej? <śmieje się> Poważnie? <unosi brew i kręci głową patrząc na nią uważnie> Dzięki bogu, bo.. <urywa, kiedy znika i jego ręce opadają. Zdezorientowany rozgląda się, aż dziewczyna pojawia się przed nim; uśmiecha się szeroko> Nie lubię kiedy znikasz. <zaciska wargi rozbawiony, przenosi spojrzenie na wisiorek i chwyta go między palce milknąc na chwilę> Dzięki. <mruczy cicho i zakłada go na szyję. Po tym obejmuje ją w pasie i przyciąga do siebie> Cieszę się, że go zatrzymałaś. To było dla mnie ważne. <spogląda w jej oczy>

<widząc jak ziewa, uśmiecha się szeroko> Opowiem ci jutro. Na górę, już. <kiedy się odwraca, klepie ją w tyłek i uchyla się przed ciosem. Parska śmiechem, przerzuca ją sobie przez ramię, aż docierają do pokoju. Biorą jeszcze szybki prysznic, aż układają się wygodnie w łóżku i opowiadają sobie różne zabawne historie, aż zasypiają spokojnie odwróceni w swoją stronę>

<kiedy się przebudza, uchyla wolno powieki i mruga kilka razy. Mruczy coś pod nosem i podnosi się powoli rozglądając.> Char? <mówi cicho i zsuwa się z łóżka. Idzie do łazienki, odświeża się i doprowadza do normalnego stanu, aż ubrany schodzi na dół i uśmiecha się szeroko na widok tańca Char. Gwiżdże pod nosem z uznaniem i stając za nią, układa dłonie na jej biodrach i całuje ją w policzek> Dzień dobry. <przenosi wzrok na jedzenie i sięga po coś podjadając> co to będzie?

Myślałaś, że to jakiś inny wielbiciel? <zaciska wargi rozbawiony> Ten starszy sąsiad z dołu? <unosi brew i spogląda na drzwi starając się nie roześmiać> Okay, brzmi dobrze. Nie otruję się? <uśmiecha się szeroko i przesuwa, siadając przy stole w kierunku C.>

Śpiewałaś tak głośno, że mnie obudziłaś. <uśmiecha się promiennie przyglądając się jej> Och, no tak. Ewentualnie wodę święconą, na ducha. <kiwa głową poważnie i zabiera się za jedzenie> Jest.. pyszne. Zostaniesz moją kucharką? <posyła jej niewinne spojrzenie i unosi kącik ust>

Nie ma sprawy, wcale nie fałszujesz aż.. tak bardzo. <kiwa głową i po chwili unosi kącik ust> Ach, no tak.. Ulepieni prawie z jednej gliny. <przewraca oczami rozbawiony i upija soku> No jasne, pamiętam. Nie mógłbym zapomnieć, w końcu masz czarne skrzydła na plecach. <unosi brwi znacząco> Zastanowisz? Whoa.. Jestem zawiedziony. <wzdycha cicho i bierze kęs naleśnika>

Cieszę się, chociaż nic byś mi nim nie zrobiła. <uśmiecha się szeroko> Czyli sugerujesz, że krzywo pokroiłabyś marchewkę? <kiwa głową ze zrozumieniem i zaciska wargi, żeby nie wybuchnąć śmiechem> No jasne. Jakże by inaczej. Są piękne. <unosi kącik ust patrząc jej przeciągle w oczy>  Okay, no mam jakieś wyjście? Nie sądzę. <śmieje się i odsuwa od siebie talerz> Muszę się zbierać i zajrzeć co z Avery. <przewraca oczami>

Ach tak? <unosi kącik ust i przygląda się jej. Wstaje pomagając jej sprzątać, aż w końcu podchodzi i całuje ją przeciągle w czoło> Uważaj na siebie. <odsuwa się, narzuca swoją skórzaną kurtkę i wychodzi puszczając jej poprzednio oczko>

*Pojawiła się w środku pustego loftu. Zorientowała się, że nadal trzymała nóż. W przypływie emocji rzuciła nim w ścianę, tak mocno ze wbił się w tynk do połowy długości. Zmęczona Charlotte poszła na gore zostawiając za sobą kaskadę ubrań i w końcu położyła się do łóżka zasypiając niemal od razu*

<przebudza się powoli i zaciska wargi przewracając się na drugi bok. Uchyla powieki, a kiedy zauważa Char, zaczyna jej się uważnie przyglądać. Przez moment gładzi jej policzek bardzo delikatnie i wzdycha cicho. Odgarnia jej kosmyk włosów za ucho, poprawia jej okrycie i wstaje. Idzie pod prysznic, ubiera się, a wracając do sypialni, kładzie piękną, czerwoną różę na wolnej połowie łóżka i po chwili schodzi na dół. Otwiera lodówkę i przygryza policzek od środka. W końcu zabiera się za gotowanie. Kiedy kończy, patrzy na efekt końcowy i bierze oddech. Wsuwa dłonie do kieszeni i odwraca się w stronę okna podchodząc do niego i czekając za Charlotte.>