<uchyla wargi chcąc powiedzieć, że on przeżył samotnie 700 lat radząc sobie, choć to na nic się nie zdało, ale jedynie zaciska je po chwili i kreci głową> Skoro tak sądzisz. <mruczy i sięga po frytkę. Zjada ją i po chwili kręci głową> Dlaczego pojawiłyście się akurat tutaj? Nadal mi nie powiedziałaś jak to się stało. <unosi wzrok do jej oczu> I dlaczego.

<wchodzi do kawiarni i kierowany zapachem, nawet bez rozglądania się, przechodzi na taras widokowy. Zdecydowanym krokiem podchodzi do Alice, chwyta ją za kołnierzyk koszulki i unosząc bez trudu z krzesła, przywiera ją do ściany> Co do cholery zrobiłaś z moim autem? <warczy i patrzy jej przeciągle w oczy z zaciętą miną i mocno zaciśniętymi wargami. Dociska ją do budynku i unosi trochę nad ziemię>

Wspaniałe osoby jak ja po prostu tak mają. <odpowiada obojętnie i zabiera whisky z tacy kelnera, który przechodzi obok> Myślisz, że cię na to stać dziewczyno? <unosi brew i opróżnia szklankę na raz> Musiałabyś sprzedać dom i siostrę. <uśmiecha się pod nosem i odkłada szklankę na stolik> Chętnie bym ją kupił po dzisiejszym.. <uchyla wargi chcąc coś powiedzieć, ale po chwili zaciska je w szelmowskim uśmiechu> Ale obawiam się, że może mieć coś z ciebie, oprócz wyglądu. Chyba przestał bym ją trawić.

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (09-04-14 20:34:24)

Śmiem wątpić po tym jak.. <lustruje ją wzrokiem i zaciska wargi rozbawiony> Się ubierasz. <wzrusza bezradnie ramionami i uśmiecha się uroczo> Drażniąca? Widać, że cię coś boli. <kręci głową i po chwili parska śmiechem i opróżnia jeszcze jeden kieliszek> Czyli bzykając ją, mam się czuć jakbym bzykał ciebie? Ona trochę mniej mówi, i to chyba taki plus.. <unosi leniwie kącik ust i mruży oczy rozbawiony> Tak, w porządku. Ale tylko wtedy, kiedy jesteś pijawką. Jak widać razem z kłami, straciłaś swój urok, który tak lubiłem. <cmoka i prostuje się bawiąc się pełnym kieliszkiem> Och. Urocza historia. Urzekła mnie. <układa dłoń na torsie i zaciska wargi udając poruszonego> Doprawdy. <mruczy pod nosem i kręci leniwie głową> Jeśli jestem centrum, zwracam też uwagę na miejsca poboczne. Te, które mnie obgadują. No ale przecież wciąż jestem punktem ciężkości. <unosi zadziornie kącik ust> Wyślę ci adres do zakładu gdzie będziesz naprawiać mojego Merca. <puszcza jej oczko i z kieliszkiem dłoni zmierza do wyjścia. W trakcie kroku opróżnia go, popycha niezgrabnie na stolik i wychodzi pewnym siebie krokiem>