*pokręcił głową i wstał uśmiechając się do Isaaca* Czysta przyjaźń, Ciebie też mam przytulić? *zaśmiał się i objął ramionami Isaaca*

<popycha Jareda i przytula mocno Effy, całując ją w czubek głowy> Coś się stalo? <patrzy na Jareda>

<Ściskam mocniej Isaaca i kątem oka dostrzegam Jareda, przełykam ślinę i kiwam ostrożnie głową, nadal patrząc mu w oczy> Dziękuję, że dotrzymałeś mi dzisiaj towarzystwo. <Mówię cicho i czuję, jak skecają się moje wnętrzności. Biore głęboki oddech i nie mogę przestać patrzeć na Jareda>

Gnojku *kręci z rozbawieniem głową* Schlałem się wtedy jak świnia i  nawet nie wiedziałem, że się znacie.. Rzeczy się zmieniły, ona Cię kocha, a ja niestety Was opuszczam gołąbeczki, bo czuję się jak to durne piąte koło u wozu, bawcie się dobrze, chociaż może nie za dobrze, bo nie chcę być jeszcze wujkiem *roześmiał się i wyszedł bez słowa*

<spogląda na Effy, unosząc prawą brew do góry i po chwili do niej podchodzi, całując ją delikatnie w usta>

<uśmiecha się szeroko i bezceremonialnie bierze dziewczynę na ręce i siada z nią na łóżku, przytulając ją do siebie> Nadal masz te koszmary? <splata swoje palce z jej i caluje ją w czubek głowy>

Ja też się cieszę, że tu jestem. <mówi szczerze i przygląda się dziewczynie uważnie. w końcu odgarnia kosmyk włosów, opadający na jej czoło> Więc idź spać. <mówi po chwili> A ja będę tutaj siedział i pilnował, by nic Ci się nie stało. Może wtedy koszmary nie przyjdą? <unosi prawą brew do góry, cały czas się uśmiechając>

Widocznie nie znasz mnie jeszcze tak dobrze. <powiedział z rozbawieniem i oparl swój podbródek o czubek jej głowy i uśmiechnął się delikatnie>
Nigdy nie spotkałem kogoś tak niewinnego jak Ty. I jeśli pozwolisz zostane tutaj przez całą noc. <uścisnął ją mocniej, jakby chcąc się przekonać, że dziewczyna jest bezpieczna>

Będę tu tak długo, jak będziesz tego chciała <kiwa głową i odgarnia włosy z jej twarzy, przypatrując się jej uważnie> Jesteś piękna. <wyszeptał cicho>

Ostatnio edytowany przez Isaac Lahey (11-08-13 18:21:43)

<przytula ją i przygląda się, jak dziewczyna śpi>

<czyta smsa, przełyka ślinę i patrzy na Effy, po chwili przykrywa ją kocem i zasypia>

SMS od ISAACA:
Effy, muszę jechać do NY. Postaram się wrócić najszybciej, jak to możliwe. Błagam... Nie rób nic głupiego. Twój Isaac.

<Budzę się nad ranem i unoszę głowę, mając nadzieję zastać w łóżku Isaaca. Szybko jednak zdaję sobie sprawę, że chłopaka tutaj po prostu nie ma. Co czuję? Żal i zawód. Nie potrafię się jednak gniewać zbyt długo, gdy zauważam karteczkę od niego. Dzisiejszej nocy koszmar pojawił się dopiero nad ranem. Jestem prawie pewna, że dłużą zasługę w tym miały silne ramiona mojego chłopaka. Uśmiecham sie na tę myśl i idę do łazienki, gdzie biorę prysznic i ubieram się w w czarny podkoszulek i równie czarną spódniczkę. Następnie idę do swojego pokoju i włączam telefon. 3 wiadomości i 2 nowe wpisy.
Czytam wiadomość od Isaaca i czuję ukłucie w okolicach serca. Dwie następne wiadomości od niejakiej "Gossip Girl", powodują, że nogi się pode mną uginają. Potrzebuję powietrza. Potrzebuję przestrzeni. Nie mogę oddychać. Czemu powietrze zrobiło się takie gęste?
Z moich ust wydobywa sie dziwny dźwięk. Rzucam okiem jeszcze na wpisy na blogu, ale żadne słowo do mnie nie trafia, jedyne co widzę to zdjęcie Isaaca i Rose. Kładę telefon na łóżku i wybiegam z domu. Przed drzwiami, na wycieraczce zauważam jednak kopertę. Jęczę pod nosem i ostrożnie ją otwieram. Wyciągam z niej karteczkę i czytam te dwa słowa tak dużo razy, ze znam je niemal na pamięć. Następnie ponownie sięgam ręką do koperty i obracam w ręku torebeczkę foliową.
Boli. Co mam zrobić? To jakiś żart? Rozglądam się dookoła i widząc ciasto, pod swoimi nogami wpadam w wściekłość. Swoją prawą nogą kopię ciasto, tak, że masa rozbryzguje się na moje buty. Nie dbam jednak o to. Zaciskam palce na torebeczce z narkotykami i uciekam w kierunku lasu, najszybciej jak to możliwe.
Mój cel diametralnie się zmienił. Wczoraj pragnęłam tylko przeżyć. Dzisiaj... dzisiaj chciałam zapomnieć.>