<Słysząc jego pytanie, lekko się rumienię i w końcu zdobywam się by spojrzeć mu w oczy> kocham go. <zaciskam zęby na dolnej wardze tam mocno, że tworzy się ranka, z której wypływa krew. Krew. Rano. Nagle robi mi się słabo więc mówię, by to ukryć> twoja kolej.

Co robisz? <Mówię wyraźnie wystraszona i gwałtownie podnoszę się z krzesła, co powoduje, że zaczyna kręcić mi się w głowie. Chwiejnym krokiem podchodzę do Jareda i zabieram mu tabletki z ręki i chowam je do szuflady w biurku> co gdybym odpowiedziała, że nie czuję nic do Isaaca? < unoszę prawą brew do góry>

Mylisz się. <Powiedziałam nieuprzejmym tonem głosu. Ba. Nawet wrogim.> Jestem chora. Nie potrafię sobie poradzić z tym gównem. <Przez moje ciało przeszedł spazmatyczny dreszcz bólu. Wzięłam głęboki oddech i złapałam chłopaka za nadgarstek> Potrafisz dochować tajemnicy?

Nie znasz mojego życia. Nic o mnie nie wiesz. <Syknęłam i szybko puściłam jego nadgarstek, czując jak krew się we mnie gotuje. W oczach zalśniły mi łzy, których nawet nie próbowałam powstrzymać. Otworzyłam tę samą szufladę, w której schowałam przed chwilą tabletki i wyciągnęłam kopertę, która rano mi podrzucono i podałam ją Jaredowi>

<Słysząc jego słowa, zacisnęłam mocno wargi i patrzyłam na niego ze złością i strachem. Z moich oczu zaczęły lecieć łzy. Odwróciłam się na pięcie i pobiegłam do mojej łazienki, zamykając się w niej. Twarz schowałam w dłoniach>

Odejdź stąd i tak Cię to nie interesuje! <Krzyknęłam i doczołgałam sie do kosmetyczki, z której wyciagnęłam dwie tabletki. Połknęłam je bez popijania i wróciłam na wcześniejsze miejsca> Chciałeś mnie tylko zaliczyć, ale Ci się nie udało. <Warknęłam, zanosząc się płaczem, po czym przymknęłam oczy i zaczęłam delikatnie kołysać swoim ciałem, co mnie uspokajało>

Odejdź! <Powtórzyłam krzykiem, ale gdy tylko usłyszałam głos mojego ojca, zamarłam. Wstałam więc z podłogi i otworzyłam drzwi. Wyminęłam Jareda i poszłam do swojego pokoju, gdzie skuliłam się na łóżku>

<Słysząc słowa Jareda, obejmuję się jeszcze mocniej, a wzrok wlepiam w ścianę na przeciw mnie. Łamiącym sie głosem w końcu się odzywam i zaczynam mu opowiadać o tym, jak w wieku 14 lat poszłam do lasu i o tym, jak zostałam zaatakowana przez coś, czego nawet nie pamiętam. Mówię mu o tym, jak walczyłam o życie, gdy straciłam dużo krwi, a także o pierwszych koszmarach i terapeutach.> To dlatego zaczęłam brać tabletki. <Kończę historię ze wzrokiem nadal utkwionym w jakiś martwy punkt.>

Nikt mi nie może pomóc <Wyszeptałam i obróciłam głowę by spojrzeć mu oczy. W moich oczach nadal lśniły łzy, a ciało wciąż drżało. Nikt mi nie mógł pomóc i to była prawda, której bałam się tak bardzo... Teraz, teraz już wszystko przepadło. Przymknęłam oczy.> myślałam, że Isaac mnie z tego wyciągnie ale dwa dni temu przedawkowałam. Ledwo się obudziłam. <Mruknęłam i ponownie otworzyłam oczy, wpatrując się w chłopaka. Tak bardzo potrzebowałam teraz bliskości...>

Ostatnio edytowany przez Effy Mellark (11-08-13 16:54:45)

<Patrzę wymownie w sufit i nagle robię coś, czego tak bardzo potrzebuję. Wtulam się w klatkę piersiową Jareda tak mocno, że aż dziwi mnie jak dużo mam siły. Nic nie mówię tylko napawam się bliskością jego ciała i zapachem jego perfum>

Nie pozwól mi umrzeć, dobrze? <Szepczę, nadal przytulając się do niego z ogromną siłą. Jestem bezpieczna i czuję się cudownie. Moje usta unoszą się lekko, tworząc niezauważalny uśmiech. Zamykam oczy i już chcę coś powiedzieć, kiedy słyszę dźwięk, pochodzący z mojego telefonu. Opieram czoło o klatkę piersiową Jareda i wyciągam z kieszeni telefon, czytając wpis Gossip Girl. Zaczynam ciężko oddychać> gdzie one są? <zaczynam nerwowo rozglądać się za tabletkami>

Jesteś wspaniały. <Mówię szczerze i wpatruję się w niego kątem oka. Nie mogę być egoistką. Muszę to zrobić. Biorę głęboki oddech i kontynuuję> Kocham Isaaca, a moje uczucia do Ciebie to... Czysta przyjaźń. <ostatnie dwa słowa dodaję po chwili przerwy i sama ni wiem dlaczego tak bardzo mnie one bolą>