<przerażona spojrzała na niego>
Cudowny wytwór wyobraźni
<wyszeptała>
Nic mi nie zrobisz... Nie istniejesz, zabiłam Ciebie
<uśmiechnęła się drwiąco>

<pokręciła głową>
Błagam... Trzeba było dać mi się napić, bo wiesz głodna nie jestem sobą
<zachichotała>
Kochanie
<prychnęła>

<pokręciła głową i zamknęła oczy rozmyślając>

< Przychodzi i siada wśród ruin zamku, próbując poukładać myśli. >

<przychodzi, siada na resztkach jakiejś starej wieży i wyciąga z torebki zioło, oraz bibułkę, którą od dłuższego czas trzymała w domu, powoli skręca sobie jonta, a następnie go zapala, zamykają oczy i rozkoszując się cudownym uczuciem>

<przychodzę na miejsce ruin zamku, wchodzę do środka i kieruję się na jedną z ostałych się wieżyczek, oglądam okolicę>

Nie <zaśmiał się cicho i podniósł z ziemi kilka kamyczków, pobawił się nimi w dłoni i rzucił je na ziemie> Ty też mnie dużo Alice nauczyłaś, nawet nie zdajesz sobie z tego sprawy <uniósł brew i położył dłoń na jej policzku, po chwili odsunął się i uśmiechnął się> Znałem tą księżniczkę i była pusta jak but <westchnął>

Alice <prychnął> Też zabijałem, zabijam i zabijać będę, to dość naturalne jeżeli chodzi o nas wampiry <zaśmiał się i spojrzał na nią>

Tylko znajdźmy sobie kogoś godnego poświęcenia <Uśmiechnął się lekko i podał jej swoją dłoń> Czyli ludzi, którzy mają już jakieś przewinienia

< Przyszła tu ponieważ dzięki swoim wilczym zdolnością, a w szczególności węchu wyczuła, że gdzieś tu jest Alexander. Ruszyła dalej podążała za zapachem. Nagle zatrzymała się w zamku przy jednym z pokoi. Weszła powoli do środka, stanęła jak wryta spoglądając na ścianę. Upadła na kolana widząc ciało Alexandra.> Nie! < Pisnęła, łzy zaczęły spływać jej po policzkach. Wstała i podeszła do chłopaka, kiedy nie czuła u niego pulsu zaczęła się wydzierać i płakac jednocześnie.>

< Upadłam na kolana kiedy mnie rozwiązała. Schowałam twarz w dłoniach nie mogąc uwierzyć co tu się stało. Myśl, że ta suka może zrobić mu coś gorszego była okropna. Próbowałam chociaż na chwile się uspokoić, musiałam pomyśleć co zrobić ale tyle myśli siedziało w mojej głowie. Wstałam powoli, nadal płakałam ale zaczęłam racjonalnie myśleć. Wybiegłam szybko z ruin.>

< Bierze mapę do ręki, po czym rozkłada ją. > Nadaję się . . . < Stwierdza po chwili.Za pomocą magii sprawiła, że mapa unosiła się w powietrzu. > Przetnij sobie nadgarstek i wylej kilka kropli. < Wskazała podbródkiem na przedmiot. >

Nie ma za co. < Powiedziała, przygryzając policzek od środka. > Mam na imię Cassandra, ale zwykle mówią mi Cassie lub Cass. < Wzruszyła ramionami, patrząc na wampirzycę. > A ty ?