No właśnie. Poza tym, nawet gdybyś była na równi siłach ze mną.. Kobiet nie biję. <parska i uśmiecha się szeroko wpatrując się w coś poza celą> Nie niezrównoważona. Po prostu.. może nieprzewidywalna? <unosi brew zadziornie i spogląda w jej oczy> Och. Uroczo. Jeszcze trochę i wszystkie moje koleżanki zaczną pisać mój życiorys. <prycha i kręci głową> Po prostu gdy zobaczysz wzmiankę o mnie, nie czytaj tego. Mnie też nie jest na rękę gdy całe miasto wie co robię, a tym bardziej tobie, bo masz to gdzieś. <unosi kącik ust i przechyla lekko głowę w bok wciąż opierając się szelmowsko o kraty> Jeśli znowu coś poszło nie tak w twoim życiu, to.. nie wiem. <mruży oczy> Przykro mi? <odpowiada niepewnie i błądzi wzrokiem po komisariacie i spogląda na hybrydy stojące przy celi>

<unosi brew czując jej zdenerwowanie i spogląda jej w oczy przez chwilę nic nie mówiąc. Przez moment przygląda się jej uważnie i bierze oddech, wypuszczając powietrze nosem> Przykro mi. <odpowiada na po chwili i zaciska lekko wargi> Ja.. Nie wiem. Nie mam celu. Wyjechałem na kilka dni, spędziłem czas z kilkoma osobami. Odpocząłem. I wróciłem.. bardziej twardy, tak mi się wydaje. Po prostu potrzebowałem czasu, żeby pozbierać się po rozstaniu. A teraz jak na złość, siedzę z tobą w pace. <przewraca oczami, odwraca się i siada na kozetce> Nie masz przyjaciół? Nieprawda. A Winchesterowie? <unosi brew i spogląda na nią> I.. Jessica? Wiem, że jest.. twoją współlokatorką. <zaciska wargi i na moment odwraca wzrok>

Rozumiem. Po prostu.. układają sobie życie we własnych związkach i czujesz się odepchnięta. <kręci głową> Musisz nauczyć się żyć sama. Chociaż kto wie, może kiedyś ci się poszczęści. <oblizuje delikatnie wargę koniuszkiem języka mając nieodpartą chęć zapalić papierosa> Niewinna. To prawda. Cholernie nieśmiała. Polubiłem ją. <uśmiecha się lekko na pewne wspomnienie i opuszcza wzrok bawiąc się zegarkiem> Chyba ma jakieś wyrzuty sumienia w stosunku do ciebie.. no do nas. Nie wiedziała o co chodzi i przypuszczam, że teraz będzie mnie unikać. Może właśnie dlatego dawno jej nie widziałem. <krzywi się lekko> Szkoda. <mruczy pod nosem>

Może. Nie wiem, nie sądzę tak. Najważniejsza jest rodzina, a dopiero potem partnerka. <kręci głową spoglądając na tatuaż i przesuwa po nim opuszkiem kciuka w zamyśleniu> Nowa miłość sprawia, że rany wyrządzone w naszym sercu goją się. Sądzę, że.. Może potrzebujesz kogoś takiego. <wzrusza lekko ramionami i wzdycha cicho. Zdejmuje skórzaną kurtkę i odkłada ją na miejsce obok, podkasając rękawy bluzki> A myślisz, że nigdzie indziej nie spotka jej nic złego? Tutaj może spotkać ją coś przykrego, wyjdzie i ktoś ją zamorduje. <prycha i uśmiecha się myśląc o ironii losu>

Nie wiem. Mówisz bardziej o sobie, bo ja nie potrzebuję kobiety. nie w sensie związku. <kręci zdecydowanie głową i przełyka cicho ślinę> Ja chciałem. <odpiera po chwili i unosi wzrok do jej oczu> Jak już mówiłaś, jestem szalony. <uśmiecha się powoli opierając głową o zimną ścianę> Zastanawia mnie dlaczego akurat kobiety. Co je skłoniło do tego, że są jakie są. No wiesz. <wzrusza ramionami> Może jakaś trauma? Nikt nie rodzi się zły. Niektórzy są oschli przez to, co przytrafiło im się w życiu. A inni biorą z tego lekcję, ale to już kwestia charakteru.

Mężczyźni też to potrafią. A kiedy są w pakiecie, siła fizyczna i umysłowa, chyba są marzeniem każdej dziewczyny, huh? <uśmiecha się pod nosem i śledzi ją wzrokiem> I nasza ucieczka ma być sensacją? Chyba by się nie zdziwiła. <wzrusza ramionami i spogląda na policjantów> ci dwaj po naszych stronach to hybrydy. Pewnie z rozkazu Coat. W biurze są funkcjonariusze policji i FBI. poza nimi, w pomieszczeniu znajduje się jeszcze kobieta, której nie widać. Nie jest skazana, oddycha spokojnie. <patrzy jej przeciągle w oczy> A oni nas podsłuchują. <kiwa głową na hybrydy> Dodatkowo cela jest magicznie zabezpieczona. Jaki masz pomysł? <unosi brew patrząc na nią>

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (10-04-14 20:21:42)

<mruży oczy cofając się nieznacznie kiedy ta się zbliża> Albo miłość albo huczne rozstanie z kłótnią. Co wybierasz? <unosi brew i spogląda na nią, a potem na policjantów> Bierna. <powtarza i kręci głową> Może na coś czeka.

< Miranda spojrzala wymownie na Alexandra. Nie chciala tu zostac ani chwili dluzej ale nie usmiechala jej sie wizyta w szpitalu > nic innego nie chcesz? Po prostu zwykle obicie naszych pieknych twarzy < parsknela smiechem zakladajac rece na piersi. Przygryzla warge. Musi z tego wykac calo >

< Miranda milczała. Zamknęła oczy i starała się myśleć o najlepszych chwilach w swoim życiu. O morzu i swoim ojcu. O tym jak biegała beztrosko po białych plażach nie wiedząc co to znaczy okrucieństwo tego świata > Rób co ci twoja piękna główka podpowiada < syknęła w stronę RC, a w jej oczach widac było nieugiętosć. Spojrzała na Alexandra i ruchem ust przekazała mu: powodzenia >

<Przyjechał pod komisariat i wysiadł z Impali, przygładzając nieco krawat. Wszedł na komisariat, pomachał swoją fałszywką przed odpowiednimi ludźmi, którzy zaprowadzili go do celi Alice i Pierre> Więc to są ci nasi młodzi alkoholicy... Rany, do czego ta młodzież jest teraz zdolna. <całkiem wiarygodnie grał przed szeryfem, który go tu przyprowadził> Możesz już iść... <zerknął na plakietkę z jego nazwiskiem> ...Steve. Zajmę się nimi. <powiedział uśmiechając się wiarygonie do policjanta, a kiedy ten odszedł, Dean przewrócił oczami z irytacją> Okay, małolaty. Wychodzimy. <powiedział uśmiechając się pod nosem. Sięgnął po klucze od celi i otworzył ją. Skuł i Alice i Pierre w kajdanki> To tymczasowe. Musimy wyglądać wiarygodnie. <wytłumaczył krótko tak, żeby tylko oni to usłyszeli. Szybko opuścił z nimi budynek komisariatu, ale zanim to nastąpiło, otrzymał dwa woreczki z ich rzeczami. Kiedy znaleźli się dostatecznie daleko, tj. przy samochodzie, Dean rozkuł ich, chowając kajdanki do kiszeni> To by było na tyle. Możesz już iść, młody. <powiedział oschle do Pierre, podając mu woreczek z jego rzeczami>