<zaśmiał się pod nosem, słysząc jej słowa. Spoważniał, słysząc ostatnie> Nie sądzę, żeby... <zaczął i podrapał się niewinnie po karku> Wiesz, jest dobrze tak, jak jest. <uśmiechnął się kątem ust, podnosząc na nią wzrok>

<uśmiechnął się do niej kątem ust> Jasne. <zbliżył się do niej i pocałował ją namiętnie> Trzymaj się. <powiedział i wyszedł>

<Obudził się, a gdy zorientował się, że nie ma przy nim Alice, ubrał we wczorajsze ubrania i zszedł do niej na dół> No cześć. <powiedział, uśmiechając się do niej kątem ust>


(Matko, strasznie przepraszam, że dopiero teraz, ale nie sądziłam, że tak późno wrócę do domu )

Nie dzięki. <odpowiedział> Pij, pij. Ja nie znoszę werbeny... <wzrygnął się> W ogólnie nie lubię ziół. W sensie pić ziół. <poprawił z uśmiechem na ustach i nałożył sobie jedną zapiekankę> Mam rozumieć, że tak zwany piekarnik był dla zachowania pozorów? <uniósł brew i zaśmiał się pod nosem; po chwili zaczął jeść>

Strszał w dziesiątkę. <poruszył brwiami> A co najśmieszniejsze, ta agentka którą poznałem jest siostrą bliźniaczką Charlotte. <dodał z nikłym uśmieszkiem na ustach> Powiedzmy, że nazywam się Dean Wayne. Prawie, jak alter ego Batmana. <uśmiechnął się szeroko i nałożył sobie na talerz druga zapienkankę; po chwili wziął jej kęs>

Pepper Potts. Niech ci będzie <powiedział i ułożył usta w podkówkę> Ta, ja nie miałem przyjemności czytać o nich w gazetach. <skrzywił się nieznacznie> Ale oglądałem film! <uśmiechnął się>

Tego czerwonego? <uniósł brwi> Nieźle. <kiwnął głową z uznaniem> Jak chcesz. Złamała serce mojemu bratu, <powiedział z udanym przejęciem, kładąc sobie dłoń na piersi> więc "nie lubię jej" <przewrócił oczami z irytacją. Podszedł do Alice i pocałował ją delikatnie> Trzymaj się, wariatko. <powiedział i wyszedł>

Em... Hej <mówi nieco zdziwiony i odwzajemnia uścisk. Siada na kanapie obok niej wpatrując się w nią z uśmiechem. Wyraźnie była szczęśliwa... i zestresowana> Co się dzieje? Al, skup się. <nieumyślnie użył zdrobnienia patrząc jej w oczy z lekkim rozbawieniem>

<odwzajemnił pocałunek i położył dłonie na jej policzkach> No co ty, płaczesz? <zapytał a uśmiech nie schodził mu z twarzy. Kciukami starł łzy z jej policzków i ponownie wpił się z uczuciem w jej usta; po paru sekundach odsunął się od niej> Teraz chyba będziemy zmuszeni do mieszkania ze sobą <pokręcił lekko głową z rozbawieniem. Narazie nie zdawał sobie sprawy z tego, że najprawdopodobniej nie dożyje narodzin dziecka>

Myślę, że Sam mnie udusi, jeśli w ogóle mu powiem. <pokręcił lekko głową z rozbawieniem i przewrócił oczami> Alice... Nie przeszkadza ci to, że... No wiesz, ty masz 20 lat, ja 29 i w ogóle... Mamy razem... dziecko? <zapytał po chwili, trochę poważniejąc. Przejechał dłonią po swoim karku i zacisnął wargi w cienką linię. To śmieszne, że teraz jego największym zmartwieniem był ich wiek.>

<chwilę siedział w milczeniu, delikatnie gładząc Alice po włosach. Gdy zorientował się, że zasnęła, uniósł delikatnie kącik ust i przymknął oczy, zasypiając po dłuższym momencie.>

<podszedł do ekspresu i zaczął robić dwie kawy> Dobrze. <skłamał gładko, opierając się dłońmi o blat i uśmiechnął się niemrawo> A jak tobie? Jak się czujesz? <zapytał, po chwili zauważył na blacie jakieś pudełko. Wziął je do ręki i przeczytał napis na opakowaniu, ściągając brwi> Vicodin ? Chyba się tym nie faszerujesz? <podniósł na nią wzrok>

Do jutra na kawie. Przypuszczam, że będziesz miała dosyć alkoholu i bar na tym sporo straci. <zaciska wargi rozbawiony i robi krok w jej stronę> Odezwę się. do zobaczenia <całuje ją w policzek, unosi szelmowsko kącik ust i odchodzi posyłając jej ostatnie przeciągłe spojrzenie>