< Po drodze do swojego nowego domu dostała SMSa zignorowała go bo obie ręce miała zajęte przez torby. Już stała przy drzwiach kiedy zorientowała się, że są otwarte. Przestraszona delikatnie popchnęła drzwi żeby otworzyć je szerzej. To co zobaczyła ją przeraziło owładnęły ją wszystkie negatywne emocje, widząc wszędzie wodę nie wytrzymała i po policzkach spłynęły jej łzy. Rozpłakała sie nie wiedząc co teraz zrobić, po chwili stania w bezruchu nie wiedząc czemu wyjęła z kieszeni telefon. Z zaszklonymi przez łzy oczy z trudem przeczytała SMSa który jeszcze bardziej pogrążył ją w rozpaczy lecz poczuła też gniew. Zacisnęła mocno dłoń na telefonie który po kilku sekundach jej wypadł. Walizki dołączyły do telefonu na ziemi, a dziewczyna pobiegła w stronę ulicy.>

< Miranda bystrym wzrokiem ogarnęła wszystko w około. Musiała być teraz maksymalnie skupiona, ale w jej sercu siedziały bardzo duże wyrzuty sumienia. Nie wazne co się działo, nie powinna była podnosić głosu na Jessie. Zatarła ręce i zaczęła mruczeć pod nosem celtyckie formuły pomagające jej naprawić wszystko w domu. Machnęła parę razy dłońmi, aż wszystko wyglądało tak samo jak w dzień kupna. > Naprawiłam wszystko co te suki zepsuły. I jednak mam za co przepraszać ... < przygryzła wargę i spuściła oczy > gdybyś mnie nie poznała to byś nie miała takich problemów. One mnie nienawidzą, bo mają powód, na tobie się zemściły bo zadajesz się ze mną...

Nie mam ci niczego za złe. Zareagowałaś jak każda normalna osoba < Miranda postarała się uśmiechnąć, ale nie była pewna czy to jej wyszło. Spojrzała na nią i przytaknęła głową > Jasne, chętnie zobaczę co znalazłaś. Bardzo mnie ucieszyła ta wiadomość.

< Miranda rozejrzała się po wnętrzu i usiadła obok Jessie na kanapie. Założyła ręce na oparciu > Są zmora nas wszystkich. Wysyłają dziwne sms, zdjęcia, nagrania. Niszczą domy, kradną samochody < na jej twarzy pojawił się grymas, kiedy przypomniała sobie o swoim Porshe > ale to tylko czasami. Głównie sprzedają plotki i niepozwalają nam żyć tak jak chcemy. Ja na przykład ciągle dostaję informacje z kim sypia Alexander. No i przypomnienia jaką to ja suką nie jestem... < zagryzła wargę i spojrzała prosto w jej oczy > Czasem ujawiniają się twarzą w twarz. A wtedy robią różne "kawały", czasami torturują. < Czarownica przez cały czas obserwowała jej zachowanie bojąc się że może ją wystraszyć > Ale nie można zwariować. zycie musi się toczyć... < złapała ją za bark aby dodac otuchy >

< Miranda nie spodziewała się usłyszeć takich słów. Na jej twarzy pojawił się szczery uśmiech > Nawet nie wiesz ile znaczą dla mnie takie słowa. Wiele osób tutaj nie ma o mnie dobrego zdania, ale potrafię docenić szczerość i dobre serce < czarownica puściła jej oczko > Niech tylko ktoś będzie chciał ci wyrządzić krzywdę, a przeklę go na wieki . < zaśmiała się perliście >

To jest dobry pomysł. Nikt tu chyba w życiu nie widział tygrysa na wolnosci < zaczesała palcami opadające kosmyki za uszy i spojrzała na zegarek > Z chęcią bym z tobą dłużej posiedziała, ale mam umówioną rozmowę z matką... Do zobaczenia następnym razem < puściła jej oczko i rozpłyneła się w powietrzu >

(ja już znikam, nie będę cię blokować )

< Spędziła cały wczorajszy dzień w domu. Dzisiaj od razu gdy wstała poszła wziąć prysznic, przebrała się w czarne rurki i jakąś ładną koszulę. Potem oczywiście zjadła śniadanie oraz wypiła kawę. Gdy była gotowa wzięła torbę i wyszła z domu.>

<poprawia poły kurtki i staje przed drzwiami. Puka kilka razy i opiera się dłonią o framugę drzwi>

Ostatnio edytowany przez Alexander Kahn (15-04-14 20:00:02)

Też czasami mam złudne nadzieje. To bardzo zgubne, tak na przyszłość. <. Lustruje ją wzrokiem i uśmiecha się pod nosem, aż w końcu wchodzi do środka mijając ją i rozgląda się po wnętrzu> Sama urządzałaś? <unosi brew i przesuwa opuszkami palców wzdłuż ściany, aż chwyta figurkę postawioną na komodzie i uśmiecha się lekko> Przyniosłem wino. <odwraca się w jej kierunku, unosząc w dłoni butelkę drogiego i porządnego wina; uśmiecha się figlarnie> Może uczcimy twoją przeprowadzkę? <przechyla lekko głowę w bok patrząc jej przeciągle w oczy>

Wiem. Dlatego przyniosłem wino. Czerwone. Powinnaś spróbować, nie jest takie jak whisky.. <uśmiecha się lekko i opuszcza dłoń w której trzyma butelkę> Ale wybrałaś go między innymi. To coś znaczy. <unosi kącik ust i patrzy jej w oczy> Wszystko w porządku?

Ma tyle procentów co sok. <kręci głową i po chwili odkłada wino na komodę, po czym podchodzi bliżej i marszczy lekko brwi> Więc mam sobie pójść i udawać, że nigdy cię nie poznałem? <spogląda w jej oczy stając tak, że czubkami butów dotyka jej butów i owiewa jej czoło ciepłym oddechem>

Nie chcesz mnie wyganiać, ale jednak chcesz żebym poszedł. <przechyla lekko głowę w bok przyglądając się jej> No przyznaj to, Love. Bo zaraz uruchomię swoją nową opcję czytania w myślach. <unosi kącik ust i układa palce na jej podbródku, aby wyciągnęła szyję i spojrzała mu w oczy unosząc głowę>