*W końcu dolatują nad wyspę. Samolot ląduje na otwartej przestrzeni okrążonej jedynie szeroką ścieżką i zielonymi lasami. Wysiadają, samolot odlatuje, a Alexander chwyta Mirandę za dłoń i kieruje się w jakimś kierunku.* Rozejrzyj się. Dokładnie się rozejrzyj. *wspina się na jakiś szczyt, z którego widać mniej więcej to co w pierwszym poście* Widzisz? *staje za nią i układa dłonie na jej biodrach* To wszystko jest twoje. Jest nasze.

To mój prezent dla ciebie. Podoba ci się? *uśmiecha się delikatnie błądząc wzrokiem po niebie i po chwili powraca nim do jej oczu. Unosi dłoń i delikatnie gładzi jej policzek, po czym całuje ją w czubek nosa* Wszystko jest nasze. Możesz.. zrobić tu co tylko będziesz chciała. Przyjeżdżać kiedy będziesz chciała. Tylko ty i ja, nikt więcej.

*kiedy kładzie głowę na jego piersi, przytula ją do siebie i całuje delikatnie we włosy* Jest tylko jeden sposób, żebyś mogła mi podziękować. Tylko jeden. *zniża głos do szeptu i bierze nerwowy oddech. Chwyta jej dłoń, schodzą ze wzgórza i kierują się na plażę. Kiedy na nią wchodzą, przed nimi rozciąga się gwieździste niebo i przenosi wzrok na przygotowany stolik. Wplątuje palce między jej, wygładza garnitur, który ma na sobie i po chwili odwraca się w jej kierunku patrząc w jej oczy* Kiedy po raz pierwszy Cię ujrzałem.. Byłaś.. whoa. *uśmiecha się trochę niepewnie* Najpiękniejszą z najpiękniejszych. I pewnie nigdy byś nie pomyślała, że poruszysz moje serce w sposób w jaki to zrobiłaś. *kręci głową z niedowierzaniem, wpatrując się w jej tęczówki* Od kiedy mam cię w swoim życiu, wszystkie smutki odeszły. Sprawiłaś, że poczułem, że mam już to za sobą i.. to najlepsze co mogłaś dla mnie zrobić. *unosi kąciki ust i spogląda na ich dłonie* Sprawię żebyś nie chciała mnie opuścić, bo jesteś wszystkim co mam. Ponieważ cały ja kocham całą ciebie. Kocham twoje krzywizny i krawędzie, wszystkie twoje idealne niedoskonałości. *przygląda się jej twarzy czując, jak braknie mu tchu* Daj mi całą siebie, a ja dam Ci całego siebie. *powoli klęka na jedno kolano i unosi głowę, żeby móc spojrzeć w jej oczy* Jesteś moim końcem i początkiem, Mirando. *milknie na chwilę i otwiera prawą dłoń, w której kryje się czerwone pudełeczko. Otwiera je i spogląda na pierścionek, a potem patrzy jej w oczy z uczuciem* Wyjdziesz za mnie?

C.. o boże *szepcze, szybko chowa pierścionek i bierze nieprzytomną Mirandę na ręce. W mgnieniu oka znajdują się przy śmigłowcu, układa ją w środku i zapina pasami. Sprawdza jej oddech i kiedy go wyczuwa, siada za sterami, zakłada słuchawki, twardym tonem narzuca jakąś komendę i odlatują* (możesz dac posta w szpitalu w MF)