< Miranda po raz pierwszy od tygodnia nie snila o niczym. Spala snem niemowlecia czujac cieplo bijace od Alexandra. Kiedy poczula na sobie promienie slonca przetarla oczy i na poczatku przestraszyla sie widzac ze soedzi w samolocie. Rozgladnela sie dookola i widzac chlopaka unormowala oddech > Alex gdzie my lecimy?

< Miranda myślała, że się przesłyszała. Zatrzepotała rzęsami i mowe jej odjęło gdy zobaczyła znajome ze zdjęć dachówki Florenckich budynków > Nie wierzę... < przyłożyła dłoń ze zdziwienia do twarzy. W oczach stanęły jej łzy wzruszenia. Przytuliła się do Alexandra > Nie wierzę... to musi być sen...

< Miranda prztkała twarz do małego okienka aby jak najlepiej widzieć Florencje > Kiedy lądujemy ? chcę już zaczać zwiedzać ! < uśmiechneła się do chłopaka i pełna entuzjazmu dała mu buziaka proto w policzek >

< Uśmiechnęła się szeroko i pokręciłą głową > oczywiście, że nie. Sprawiłeś, że jestem najszczęśliwszą osobą na świecie < pocałowała go w usta, a gdy wylądowali Miranda natychmiastowo poderwała się z miejsca i ruszyła w stronę wyjścia > Masz jakiś plan ?

< Kiedy staneła na płycie lotniska pisnęła z zachwytu. Florencja, jestem we Florencji. Wsiadła zgrabnie do pojazdu i skinęła głową w geście podziękowania. Złapała Alexandra za dłoń i pocałowała go w usta > Nie potrzebujemy przewodnika, czytałam dużo o tym mieście i wiem co chcę zwiedzić. < uśmiechnęła się szeroko i połozyła głowę na oknie nadal rozmyślając o tym, że chyba jest w bajce >

< pokręciła głową i spojrzała na niego marzycielsko > Zawsze jestem przy tobie szczęśliwa, nie zależnie od miejsca i czasu < przytuliła się do niego, a kiedy dojechali pod hotel wyskoczyłą szybko z limuzyny ciągnąc za sobą chłopaka > czuję się trochę jak na miesiącu  miodowym < zaśmiała się i przebierała z nogi na nogę > Chodźmy już do apartamentu !

< Miranda rozgląda się po wnętrzu i uśmiecha się szeroko do chłopaka > Nie wiem ile razy będę to jeszcze powtarzać... Jesteś cudowny ...  < obruciła się wokół własnej osi i pstryknęła palcami. Na jej ciele pojawiła się sukienka , a na nogach złote sandały na obcasie. Uśmiechnęła się promiennie i objęła chłopaka za barki > Chodźmy zjeść na mieście..

< Zaciska dłoń na jego dłoni i spogląda ku gwiazdom. Pod nosem cicho mówi > nadal nie mogę wyjść z zachwytu... Taki urlop dobrze nam zrobi < uśmiechnęła się i pociągnęła go za sobą w stronę ulucy pełnej uroczych knajpek. Weszła do jedenej z której było czuć wspaniały zapach pizzy > Będąc we Włoszech, nie można wyjść bez zasmakowania regionalnych przysmaków < puściła mu oczko i zamówiła pizzę Florentinę >

< uśmiechnęła się półgębkiem i zamówiła sobie kieliszek czerwonego wina > Też musisz się żywić. Obyś był pełen sił na wspaniały odpoczynek < puściła mu oczko, a gdy dostała swoje zamówienie zaczeła zajadać ze smakiem > Już wiem, że kocham to miasto ... < pojrzała na Alexandra wzrokiem pełnym wdzięczności. Gdy zjadła wygładziła sukienkę i uśmiechnęła się tajemniczo > Mogę cię gdzieś zaprowadzić ?

< wskazała na niego palcem i pokazała aby szedł za nią > Pokażę ci moje ulubione miejsce z opowieści... < szli około 20 minut pomiędzy wąskimi uliczkami podziwiając uroki tego miejsca. Co chwila śmiali się i spoglądali na codzienne życie Florentczyków. > Zamknij oczy... za chwilę będziemy < złapała Alexandra za obie dłonie i powoli prowadziła za sobą > Możesz już patrzeć < powiedziała cicho i zamilkła rozkoszując się widokiem monumentalnej Santa Maria Del Fiore - Il Duomo . Zrobiła zdjęcie i wysłała do paru osób >

< przygryzła wargę i studiowała każdy kawałek budowli > Il Duomo da Firenze. Bardzo długo marzyłam aby stanąć przed tą katedrą... < przytuliła mocno chłopaka i spojrzała na niego > cieszę się, że mogę z tobą dzielić ten moment < pocałowała go delikatnie w usta >

Będę ci wdzięczna do końca życia < uśmiechnęła się łobuzersko i wskoczyła mu w ramiona > Wracajmy do apartamentu, przyda nam się sen... < założyła włosy za ucho i pocałowała do w płatek ucha >