Ponad tysiąc lat wprawy kotku. *uśmiecha się tajemniczo, puszcza ją, idzie do kuchni i otwiera lodówkę* Pomożesz mi?

Ostatnio edytowany przez Christoph Grey (11-07-13 21:20:54)

*uśmiecha się szeroko* Lubię wyzwania. Na co masz ochotę w takim razie? *odwraca się w jej stronę i przesuwa palcem wskazującym wzdłuż zarysu jej szczęki*

*kręci głową* Jesteś strasznie tajemnicza, panno Midnight. *wyciąga fartuszek, owija go sobie wokół bioder i uśmiecha się szeroko. Wyciąga z lodówki ser i różne inne rzeczy, rozstawia je obok niej na blacie i zaczyna coś tam pichcić* Opowiedz mi jeszcze coś o sobie. Nie mam pojęcia co lubisz jeść, najwyżej poniosę porażkę kulinarną. *przygryza wargę i skupia się na zadaniu*

*mimowolnie uśmiecha się i przygryza delikatnie wargę, spogląda na nią* Doprawdy? Same zalety muszę stwierdzić. Nie chcę, żeby się pani przeraziła całą ilością złych informacji. *wzrusza lekko ramionami i wraca do gotowania*

*spogląda na nią* Chyba wie pani o czym mówi, co? *uśmiecha się lekko* Pochodzę z Pensylwanii. Ojca nigdy nie poznałem, a matka zostawiła mnie, gdy miałem 14 lat. *wzrusza ramionami* Wychowywała mnie ciotka. *zaciska lekko wargi i przełyka ślinę z trudem, odwraca gdzieś wzrok nie przerywając gotowania*

*przenosi na nią wzrok i milczy przez chwilę, po czym znowu powraca do gotowania* Jasne. Tylko.. nie miałem zbyt szczęśliwego dzieciństwa. *wzrusza ramionami, uśmiecha się blado*

*odwraca się w jej stronę i uśmiecha lekko* Jesteś dzielna. Mam nadzieję, że nie jesteś dziewczyną, którą musiałbym ratować z tarapatów. *unosi kącik ust, otwiera jakieś dobre wino i nalewa do 2 kieliszków, podaje jej jeden* Proszę. Jedno z najstarszych jakie mam.

*kiwa głową* Lekko słodkie, czerwone. *uśmiecha się i upija trochę* Miałem rację, dobre. *kończy przygotowywać kolację, nakrywa ładnie do stołu i odsuwa jej krzesełko* Zapraszam.

*przysuwa delikatnie jej krzesełko, siada na przeciwko i uśmiecha się tajemniczo* Sama się przekonaj. *unosi kącik ust* Smacznego.

*uśmiecha się szeroko i próbuje* Niezłe, jeśli mam przyznać. Restauracja? *unosi brwi* Wolę zachowywać swoje talenty dla siebie i pięknej, czerwonowłosej kobiety. *przygryza wargę, upija trochę wina*

*również kończy jeść, uśmiecha się delikatnie* Mam tylko jedną moją sypialnię, mam nadzieję, że to nie kłopot. Spokojnie, prześpię się na kanapie. Odprowadzić cię do góry?

*uśmiecha się szeroko, wstaje* Chodź, zaprowadzę cię.