*po kolejnym wyjeździe podjeżdża pod dom swoim Alfa Romeo i rozgląda się zza szyby. Wychodzi z samochodu i wyciąga z niego walizki i inne pakunki. Otwiera drzwi wejściowe od domu i wszystko ustawia w salonie. Rozgląda się badawczo, przymyka drzwi nogą i wchodzi dalej. Przygląda się pomieszczeniom, zdejmuje kurtkę i rzuca ją na fotel. Chwyta torbę, biegnie na górę i wchodzi do nowej łazienki. Bierze długi prysznic, przebiera się, odświeża i wychodzi*

*wchodzi do domu i rozgląda się. Chwyta swoje bagaże, które zostawił przy drzwiach, zanosi je na górę i rozpakowuje się*

*kiedy kończy wychodzi z domu*

*wchodzi i zamyka za sobą drzwi. Kieruje się na górę i rzuca na łóżko kurtkę. Wyciąga z kieszeni numer Phelii i przygląda mu się* Kurwa, zapomniałem. *mruczy pod nosem, zaciska wargi i odkłada karteczkę na stolik nocny. Idzie pod prysznic, wychodzi, przebiera się w bokserki do spania i kładzie się na łóżku. Wysyła sms, odkłada telefon i myśli o czymś dłuższy czas, aż zasypia*

*SMS OD PHELII*
No proszę, już myślałam, że się nie doczekam. Miałam ci tego nie wybaczyć, ale skoro tak ładnie prosisz, to nie mam innego wyjścia, niż się zgodzić. Tym bardziej, że kusisz mnie drinkiem, przystojniaczku. To gdzie, kiedy i o której?

*SMS OD PHELII*
W takim razie do zobaczenia jutro :D

*rano się budzi i bierze prysznic. Pije trochę krwi, przebiera się w coś sportowego i wychodzi z domu*

*dopala papierosa stojąc przed drzwiami, zdeptuje go i wchodzi do domu. Zamyka za sobą drzwi, kieruje się na górę i rozbiera się. Popija trochę krwi, którą zostawił na komodzie, kładzie się na łóżko i zakłada ręce za głową. Wpatruje się jakiś czas w pewien punkt i myśli, aż znużony zasypia.*

*budzi się rano i sprząta w domu. Kiedy kończy i upewnia się, że wszystko jest na swoim miejscu wychodzi*

*wchodzi do domu i idzie na górę. Wrzuca marynarkę od Armanniego do prania i podchodzi do lustra. Krzywi się widząc jak bardzo jest ubrudzony krwią.* Kurwa *klnie pod nosem, rozpina powoli guziki koszuli i zdejmuje ją. Odpina guzik spodni, zsuwa je, rozbiera się do końca i wchodzi pod prysznic. Zmywa z siebie wszystkie czerwone ślady, wychodzi spod prysznica i wyciera się. Zawiązuje ręcznik w pasie i ponownie podchodzi do lustra. Spogląda na swoje liczne blizny, które zdobią jego tors i brzuch, i zaciska mocno wargi. Odświeża się, ubiera flanelową koszulę i granatowe spodnie. Na to nakłada kurtkę, wsuwa buty i wychodzi.*

*wchodzi do domu i idzie na górę. Po drodze chwyta szklankę z krwią i opróżnia ją. Odkłada ją na bok, rozbiera się i idzie pod prysznic. Kiedy wychodzi osusza się ręcznikiem, ubiera same spodnie od piżamy, kładzie się i szybko zasypia.*

*budzi się, przeciąga i wstaje. Przeczesuje włosy, idzie do łazienki, odświeża się, przebiera się w coś sportowego i wychodzi z domu.*

*wchodzą do domu i idzie do kuchni.* Zaraz wracam. *znika na górze i bierze kilka rzeczy. Wraca na dół i uśmiecha się zawadiacko trzymając w dłoniach 4x kajdanki.* Oprzyj się o stół. *rzuca szybko i kiedy to robi i wyciąga ręce przed siebie - schyla się i przykuwa jej kostki do stołu poprzednio je rozstawiając. Klęczy i składa delikatne pocałunki na jej kostkach kierując się w górę.*

Skarbie < Zacmokałam > Poczekaj chwilę < Sięgnęłam do torebki i wyjęłam z niej marker.> Najpierw zostawię po sobie pamiątkę < Poruszyłam brwiami, złapałam chłopaka za koszulkę i uniosłam ją trochę.> Nie bój się< Uniosłam kącik ust, pod jego pępkiem napisałam " Faye tu była " i dorysowałam strzałeczkę skierowaną na dół.> Możesz kontunować

*kręci głową i cały sztywnieje, kiedy dotyka go w ten sposób. Kiedy już jest cała przywiązana i muska wargami jej nogi, dochodzi do ud i unosi jej sukienkę. Zaciska dłonie na jej posladkach, daje jej klapsa i nachyla się nad nią. Przesuwa palcami wzdłuż jej uniesionych rąk aż do żeber; wsuwa palce pod jej koszulkę i opuszkami palców przebiega wzdłuż jej kręgosłupa całując swoje ślady.*

< Przeszedł mnie dreszcz, pisnęłam cicho kiedy dostałam klapsa.> A miałam ci zrobić dobrze < Zacmokałam, po chwili zamknęłam oczy chcąc się rozkoszować jego dotykiem.>

Zdecydowanie za dużo mówisz. *kręci głową i odwiązuje ją. Sądza ją przed sobą i rozchyla lekko jej nogi w kolanach, po czym przesuwa dłonie po jej udach i całuje ją po szyi i dekolcie*

Taka już jestem < Odchyliłam głowę do tyłu umożliwiając całowanie mojej szyi. Złapałam za jego koszulkę i pozbawiłam go jej. Spojrzałam na jego liczne blizny lecz się nie odezwałam. Nie chciałam przerywać tej chwili.>

Nie dotykaj, bo przerwiemy zabawę. *szepcze jej na ucho, przygryza je lekko i odpina powoli jej sukienkę. Zdejmuje ją z niej, a kiedy ta kładzie się na stole nachyla się nad nią i całuje jej dekolt. Odsuwa jej.biustonosz i przygryza jej brodawki, po czym dotyka ich koniuszkiem języka, a dłoń wsuwa w jej majtki.*

Tak Panie < Zacisnęłam ręce o stół. Jęczałam pod wpływem narastających hormonów. Podniecałam się coraz bardziej. Ponownie zamknęłam oczy i całkowicie mu się oddałam.>

*ściąga jej majtki i swoje bokserki razem ze spodniami. Nachyla się do jej ust; całuje ją namiętnie i kochają się. Najpierw powoli, po chwili przerywa i kontynuuje pocałunki aż do jej brzucha.*

< Mój oddech przyśpieszył próbowałam się dostosować do jego rytmu w jakim to robił. Kiedy przestał i zaczął mnie całować przegryzłam swoją wargę.>

*po chwili udręki dla niej i dla siebie powraca do jej ust i kochają się namiętnie i długo.*

< Kiedy poczułam jak doszliśmy do końca tej namiętnej przygody rozluźniłam się. Starałam się unormować swój oddech.> Jesteś cudowny. < Oparłam się na łokciach.> Może wspólny prysznic dla ochłody?

*unosi się nad nią i uśmiecha się lekko* Muszę zmyć.. *przygryza wargę i spogląda na swój napis i na odkryty tors* Idź pierwsza *prostuje się i zbiera ich rzeczy*

Dobrze < Wstałam powoli, kręcąc swoim tyłeczkiem wyszłam z kuchni i poszłam do łazienki. Weszłam pod prysznic i zaczęłam się myć. >

*odprowadza ją wzrokiem i kręci głową rozbawiony. Idzie do sypialni, układa jej ciuchy na łóżku i wchodzi do łazienki, gdzie ta bierze prysznic. Wrzuca swoje ciuchy do prania, spogląda na nią i idzie do pokoju. Wyciąga coś sobie na przebranie, siada na łóżku i czeka cierpliwie czując się bardzo nieswojo z bliznami.na wierzchu*

< Kiedy umyłam się wyszłam z pod prysznica. Wzięłam dwa ręczniki jednym zawinęłam włosy w turban, a drugim swoją gołą talię. Wyszłam po chwili z łazienki.> Twoja kolej kotku. < Podeszłam do niego i namiętnie pocałowałam.>

*odwzajemnia pocałunek, odwiązuje jej ręcznik, który spada na podłogę i w hybrydzim tempie znika do łazienki. Przymyka drzwi, wchodzi pod prysznic i myje się; zmywa napis.*

< Pokręciłam oczami, położyłam się całkiem goła na łóżku i wpatrywałam się na sufit. Przez cały czas myślałam o bliznach Alexandra.>

*domywa napis, wychodzi spod prysznica i osusza się. Ubiera granatowe spodnie i białą koszulę. Odpina do góry kilka guziczków i rozstawia kołnierz. Przeczesuje palcami wolgotne włosy, odświeża się jeszcze chwilę i wraca do sypialni. Opiera się o framugę drzwi, zakłada ręce na torsie i przygląda się F.* Chyba ci się spodobało moje łóżko, co? *uśmiecha się szeroko*

< Rozciągnęłam ręce.> Bardzo < Szepnęłam.> Mogłabym tu zostać < Uśmiechnęłam się i oparłam na łokciach, żeby móc spojrzeć na Alexandra.> Boże jaki ty jesteś przystojny. < Zachichotałam.> Zacznę się robić zazdrosna.

*parska cichym śmiechem i kręci lekko głową* Zazdrosna? O co? *unosi kącik ust i przygląda się jej; zbiera z łóżka kajdanki i chowa je do specjalnej szuflady, po czym siada na skraju łóżka*

Cóż można powiedzieć, że nie lubię się dzielić. < Wstałam i usiadłam chłopakowi na kolanach.> Ale jakoś będę musiała < Szepnęłam mu na ucho.>

*ściąga lekko brwi i przygląda się jej* Nie nadaję się na związki, skarbie, więc nawet tego nie planuj. *uśmiecha się delikatnie i kładzie się; podpiera się na łokciach wciąż mając ją na kolanach*

A czy ja powiedziałam, że się nadaję? < Uniosłam brwi.> Po prostu nie chcę tak szybko kończyć tej naszej znajomości. < Nachyliłam się i pocałowałam namiętnie chłopaka, dłonie wsunęłam pod jego koszulę.>

*odwzajemnia pocałunek, ale zamiera, gdy dziewczyna wsuwa dłonie pod jego koszulkę. Odruchowo chwyta jej nadgarstki i delikatnie odsuwa jej dłonie od siebie i zakłada jej za plecy przytrzymując* Bo cię zwiążę. *wysila się na lekki uśmiech i całuje ją w kącik warg*

< Zachichotałam> Chciałbyś < Po chwili zrozumiałam czemu nie pozwalał na dotykanie swojego gołego torsu.> To przez te blizny? <Uniosłam brwi.>

I tak prędzej czy później ci to zrobię. Spodoba ci się. *uśmiecha się zadziornie i przełyka ślinę z trudem nie odpowiadając na pytanie*

< Westchnęłam.> Przepraszam nie powinnam pytać, jak nie chcesz to nie mów < Pogładziłam jego policzek o puszkiem kciuka.> Rozpalasz mnie < Pocałowałam go delikatnie w usta.>

Jestem głodny i zmęczony, ale i tak bym cię przeleciał. *całuje ją szybko i odstawia na łóżko; wstaje* Skoro nie wybierasz się do domu oczarowana moim łóżkiem, ja się prześpię na kanapie. *przygryza lekko wargę i przechyla głowę w bok* Pasuje, Madame Faye niepełne dane?

Faye Marshall < Pokręciłam oczami.> Myślałam, że będę mogła zasnąć wtulona w twoje ciepłe ciałko Panie ogierze. < Poruszyłam brwiami.> Jak chcesz to ja mogę spać na kanapie, nie chcę żeby takiemu przystojniakowi było nie wygodnie. < Założyłam majtki i stanik.>

Lubię swoją kanapę. I nie przywykłem sypiać z nikim innym, niż z moim członkiem, więc.. *oblizuje lekko wargi* Zostań tutaj. Widzimy się rano. W razie czego tam są moje koszulki *kiwa głową w kierunku garderoby* obsłuż się. Nie zaglądaj do szuflady z zabawkami, zepsujesz sobie niespodziankę. *uśmiecha się niegrzecznie, całuje ją przeciągle w odkryte ramię i wstaje, wychodzi z sypialni i przymyka drzwi. Przeciera powieki, schodzi na dół i układa się na kanapie przy zgaszonym świetle. Myśli dłuższy czas, aż udaje mu się zasnąć.*

< Odprowadziłam go wzrokiem, wstałam i poszłam do jego garderoby. Wzięłam czarną koszulkę która sięgała mi do połowy ud i założyłam ją. Po chwili położyłam się na łóżku i otuliłam się kołdrą. Zgasiłam światło, a moja głowa opadła na poduszki. Zamknęłam oczy i po jakimś czasie zasnęłam.>

*budzi się powoli i przeciąga. Przeciera powieki i mruczy cicho. Mruga kilka razy i rozgląda się, aż przypomina mu się dlaczego śpi na kanapie. Siada, idzie do kuchni i wyciąga z lodówki torebkę z krwią. Patrzy na nią z lekkim obrzydzeniem i opróżnia ją wpatrując się w okno. Kiedy kończy wyrzuca opakowanie, idzie na górę i wchodzi po cichu do pokoju. Przygląda się skulonej dziewczynie śpiącej w jego łóżku i idzie do łazienki; bierze prysznic.*

< Obudził mnie dźwięk spływającej wody w łazience. Otworzyłam powoli oczy, ziewnęłam głośno rozciągając się przy tym. Rozejrzałam się uważnie po pokoju, mruknęłam zadowolona przypominając sobie wczorajszą zabawę. Wyprostowałam się do pozycji siedzącej, a dłonie położyłam na kołdrze pod którą znajdowały się moje gołe nogi. Czekałam cierpliwie na Alexandra>

*wychodzi spod prysznica i osusza się. Zawija sobie wilgotny ręcznik wokół bioder i przeczesuje palcami wilgotne od pary włosy. Wychodzi do sypialni i unosi kącik ust* Rannym ptaszkiem to ty nie jesteś. *uśmiecha się zadziornie, wkłada niebieską koszulę i granatowe spodnie, a ręcznik rzuca w stronę łazienki i siada na brzegu łóżka.* Jak ci się spało?

< Spojrzałam na mężczyznę.> No cóż nie jestem, lubię długo spać < Uśmiechnęłam się.> Spało mi się bardzo dobrze ale czułam się trochę samotnie bez takiego przystojnego ogiera przy sobie.  < Przegryzłam mocno swoją dolną wargę.>

Musisz sobie takiego załatwić. *uśmiecha się lekko i sięga po paczkę papierosów; wyciąga ją w jej kierunku* Zapalisz?

Nie dzięki < pokręciłam głową, wstałam z łóżka i tak jak wczoraj usiadłam Alexandrowi na kolana.> Lubisz ostro się bawić co nie?

*parska cichym śmiechem i zapala papierosa. Zaciąga się i wydmuchuje dym na bok* Jak i ty. Mam nadzieję, że nie byłaś dziewicą. *kręci głową rozbawiony* Chętnie przeleciałbym cię jeszcze na trzy różne sposoby, ale powinienem oszczędzać siły. Umieram z głodu. *kręci głową i opada na łóżko wciąż mając ją na kolanach. Ponownie się zaciąga i wypuszcza dym w górę.*

Kotku ja dziewicą nie jestem już od dawna < Poruszyłam brwiami.> Czemu tylko na trzy? < Spytałam, położyłam dłonie na jego torsie. Kręciłam na jego koszuli palcem wskazującym różne wzorki.> Może zrobimy coś wspólnie do jedzenia? Może być jakiś deser z bitą śmietaną. < Szepnęłam mu na ucho.>

*zamiera, gdy ta dotyka jego torsu i zaciska wargi. W hybrydzim tempie gasi papierosa, wyrzuca go i zmienia się tak, że on jest nad nią i przygwożdża jej ręce nad głową trzymając jej nadgarstki* Och skarbie. Mówiłem ci coś. Teraz będę musiał cię związać. *oblizuje lekko wargi czując smak papierosa, chwyta swój krawat i związuje jej wyprostowane ręce nad głową i przywiązuje je do ramy łóżka. Schodzi z niej, rozstawia jej nogi i oddzielnie przywiązuje po dwóch stronach łóżka. Nachyla się nad nią i unosi kącik ust* Byłaś bardzo niegrzeczna. *mruczy cicho i przesuwa opuszkiem kciuka po jej wargach*

<Mój puls przyśpiesza, a serce wali jak szalone. > To Pan jest niegrzeczny. < Hipnotyzuje mnie to jego spojrzenie. Przegryzłam bardzo mocno wargę, chciałam się ruszyć ale nie mogłam bo była unieruchomiona.>

Co powinienem z tobą zrobić? Jesteś w samej bieliźnie. To niedorzeczne. *kręci głową i mierzy ją wzrokiem. Opuszkiem palca wskazującego zsuwa od jej obojczyka, przez dekolt, brzuch, aż do krocza. Robi to delikatnie, starając się pobudzić kompletnie każdą komórkę jej ciała. Nachyla się i muska wargami jej podbródek, szyję i obojczyk; dotyka go opuszkiem języka, a dłońmi przesuwa wzdłuż jej rąk aż do talii*

< Przeszedł mnie gęsia skórka wywołana jego dotykiem.> Zamierzasz mnie tak torturować? < Jęknęłam z podniecenia. Intensywność tych doznań zapiera dech w piersi.>

Owszem. *mruczy pod nosem i muska wargami jej biust. Odpina jej biustonosz przodem, przesuwa językiem po jej brodawce i przygryza ją. To samo robi z drugą i stymuluje je jakiś czas; powoli zsuwa dłoń na dół i zahacza palcami o gumkę jej majtek.*

< Moje ciało staje na baczność, każdy jego fragment.> Ochhh < Jęknęłam. Podgrzana krew zbiera się w dole brzucha. Wydaję kolejny jęk.> Proszę...

Faye, Faye.. *mruczy pod nosem i dosięga jej warg; całuje ją przeciągle i namiętnie, po czym odrywa się* Dopiero się rozkręcam. *Przygryza zębami jej szyję i rani ją lekko sprawiając przy tym więcej przyjemności, niż bólu. Przesuwa dłonią przez jej biust, do podbrzusza i między jej uda. Zlizuje językiem małą kroplę krwi, a jego palce zwinnie i nużąco powoli przemieszczają się pod jej majtki nie dotykając czułego punktu.*

< Pisnęłam, podniecałam się coraz bardziej. Chciałam go dotknąć, zaczęłam się wiercić. Czuję ciepły oddech chłopaka na swojej skórze. To stawało się coraz bardziej irytujące.>Oh... Proszę, nie wytrzymam < Zaciskam oczy i staram się przyjąć i znieść każde doznanie, które wywołuje.>

*całuje jej klatkę piersiową i brzuch. Zatacza wolne kółeczka wokół jej pępka i zsuwa się niżej. Zahaczając zębami o jej podbrzusze chwyta nimi gumkę majtek i zsuwa je z niej. Pomaga sobie rękami i mruczy z zadowoleniem. Wolno i wyczekująco całuje każdy cal jej magicznego miejsca, aż przesuwa po nim językiem i zatacza małe kółeczka.*

< Jęczę gdy całuje moje intymne miejsce. Nieruchomieję, próbuję uspokoić swój oddech. Serce waliło coraz mocniej.> Panie Alexandrze nie wytrzymam już dłużej < Wymruczałam podniecona.>

*uśmiecha się pobłażliwie i kontynuuje 'tortury' ze zwiększoną siłą.*

Aaa! < Jęczę coraz głośniej, tracę panowanie nad swoim ciałem. Chciałam, żeby te tortury już się skończyły. Zacisnęłam mocno usta.>

*unosi się i przygląda się jej z rosnącym podnieceniem. Ściąga sobie spodnie razem z bokserkami i odwiązuje jej nogi. Zgina je w kolanach, wsuwa się między nie i nachyla się do jej ust. Całuje ją namiętnie i w tym czasie kochają się intensywniej, niż wczoraj.*

< Poruszam biodrami dopasowując się do wyznaczonego przez niego rytmu. Otworzyłam oczy i spojrzałam się na sufit. To było tak cholernie przyjemne, że nie chciałam żeby za szybko się to skończyło.>

*kiedy kończą po dłuższym czasie; opada na jej klatkę piersiową i powoli z niej wychodzi. Oddycha szybko i przekręca się na miejsce obok.* Przez ciebie zmarnowałem papierosa. *mruczy cicho i uśmiecha się lekko*

< Kiedy na mnie opadł czuję, jak cały jego ciężar wgniata mnie w materac. Kiedy natomiast położył się obok spojrzałam na niego.> Och jakoś przeżyjesz bez tego jednego papierosa. Jak chcesz może za to dać mi jakąś karę < Wymruczałam mu przy uchu.>

Dopiero ją dostałaś, ile można. *kręci głową unosząc kącik ust*

Cóż ta kara była jakaś słaba bo i tak wyszło na moje < Poruszyłam brwi.> Może dzisiaj weźmiemy wspólną kąpiel co ty na to?

*kręci głową* Nie. *zapala kolejnego papierosa i zaciąga się na leżąco*

< Pokręciłam oczami.> Nie to nie < Zacmokałam.> Nie wiesz co tracisz < Puściłam do niego oczko. Po chwili wyjęłam z jego ust papierosa i zaciągnęłam się. Nachyliłam się i wypuściłam trochę dymu do jego ust.>

Co tracę? *spogląda na nią pytająco i przyjmuje od niej dym, po czym unosi kącik ust i całuje ją lekko*

Nie mogę ci powiedzieć < Uśmiechnęłam się tajemniczo, odwzajemniłam pocałunek bardziej go pogłębiając. Wplątałam swoje dłonie w jego włosy które miał w kompletnym nie ładzie.>

Jesteś strasznie tajemnicza, panno Marshall. *muska lekko jej wargi i przygląda jej się*

Tak jak Pan niepełne dane < Powiedziałam do niego tak jak on na mnie wczoraj drocząc się przy tym trochę> Nadal jesteś głodny Alexandrze? < Uniosłam brwi patrząc mu się w oczy.>

Umieram z głodu. *mruczy pod nosem, przymyka powieki i bierze oddech*

< Przejechałam kciukiem po jego dolnej wardze.> A na co masz ochotę? < Oparłam głowę o jego ramię.> Mogę coś dla ciebie przygotować.

Jestem hybrydą skarbie. *uśmiecha się lekko rozbawiony* Preferuję krew. Ciepłą, nie podgrzaną. *mówi z wciąż opuszczonymi powiekami*

Możesz się napić mojej krwi ale musiałbyś to tak zrobić żeby było mi i tobie przyjemnie < Szepnęłam przegryzając jego płatek ucha.>

Kolejny raz? Nie kuś. Koniec z tym na dzisiaj. *przymyka powieki i bierze oddech*

< pokręciłam oczami.> Pozwalam ci się ze mnie napić Alexandrze. Nie mogę pozwolić na to żebyś był głodny.

*oblizuje wargi i otwiera oczy* Jesteś pewna? *ściąga lekko brwi i spogląda na nią*

< pokiwałam głową.> Jestem pewna < Pocałowałam go namiętnie w usta.>

*odwzajemnia pocałunek i przygląda jej się krótko. Nachyla się nad nią, przesuwa kciukiem po jej szyi i powoli wbija w nią kły; pożywia się.*

< Zacisnęłam dłoń na ramieniu chłopaka czując ból. Rozchyliłam lekko wargi i zamknęłam oczy.>

*kończy i odsuwa się. Przygląda jej się i oblizuje ubrudzone wargi. Wbija kieł w swój palec i rozprowadza kroplę krwi po jej rance* Dobrze się czujesz? *spogląda na nią badawczo i patrzy jak rana powoli się goi*

< Otworzyłam oczy i spojrzałam na chłopaka.> Tak < Szepnęłam, rozmasowałam sobie miejsce w którym mnie ugryzł.>

Jesteś pewna? Nie powinienem.. *mruczy pod nosem i kręci głową. Spogląda na swój palec i stróżkę krwi.*

Jest dobrze Alexandrze < Pocałowałam jego palec po czym wpiłam się zachłannie w jego usta.>

*odwzajemnia pocałunek i gładzi lekko jej policzek. Odsuwa się i mruży oczy.* Lubisz mnie. To niebezpieczne. *oblizuje lekko wargi wciąż czując na nich jej smak*

< Spojrzałam się na niego uważnie.> Cóż nic nie jest bezpieczne < Wzruszyłam ramionami.> Może i nie zdajesz sobie z tego sprawy ale ty też mnie lubisz.

*uśmiecha się szeroko z rozbawieniem* Nie myl pożądania z miłością.

Lubię a kocham to dwa słowa o różnych znaczenia przystojniaczku. < Uniosłam kącik ust.> Ale też mnie pożądasz. Nie znudzę ci się tak szybko < Szepnęłam mu na ucho.>

Sądzisz, że jesteś niezastąpiona? *unosi lekko brwi i uśmiecha się*

Może < Poruszyłam brwiami.> Jestem o wiele lepsza od głupich pustych blondynek i innych dziewczyn w tym mieście. < Włożyłam włosy za ucho.> Z czasem się o tym przekonasz. Przy mnie nigdy nie jest nudno.

Stwierdzę, jeśli mi opowiesz coś o tobie.. to sam zdołam cię ocenić. Czas start. *uśmiecha się lekko i podpiera na łokciu; zabiera papierosa, który leży zapalony na stoliku nocnym i dopala go powoli.*

Cóż lubię niebezpiecznych facetów którzy ukrywają mroczne tajemnice i są strasznie seksowni. < Uśmiechnęłam się słodko, przegryzłam wargę spoglądając na niego.> Byłam wychowywana w rodzinie zastępczej, kilka lat spędziłam w domu dziecka. < Wzruszyłam ramionami.> Zrobiłabym wszystko, żeby dowiedzieć się czegoś o moich biologicznych rodzicach. < Westchnęłam.> Co jeszcze... lubię imprezować, szaleć do upadłego. Jednym słowem nie chcę żeby dopadła mnie codzienna monotonność. Trzeba się cieszyć życiem. < Uniosłam kącik ust.> Od tobie się niczego nie dowiem prawda Alexandrze?

Niebezpieczne tajemnice? Mroczne? *śmieje się i odchyla głowę do tyłu; mruczy* To wszystko? Cały twój życiorys? *układa się wygodnie bokiem, żeby ją widZieć i wsuwa dłonie pod swój policzek*

To tylko zarys ale nie mogę ci zdradzić wszystkiego < Uśmiechnęłam się lekko patrząc w oczy mężczyzny.> Nie będzie wtedy zabawy, a ja też lubię mieć sekrety < Dałam mu krótkiego buziaka.>

Nie lubię sekretów. *kręci głową i patrzy jej w oczy hipnotyzując* Opowiedz mi o sobie wszystko.

Wszystko < Przełknęłam ślinę.> Na razie to ja niczego jeszcze o tobie się nie dowiedziałam  < Wsunęłam dłoń do jego spodni.> Teraz ty mi coś powiedz albo to ja zacznę cię torturować < Wsuwałam dłoń coraz głębiej.> To jak będzie?

Piszę się na tortury, a potem dokończ historię. *przygryza lekko wargę i oddycha szybciej*

< Przegryzłam dolną wargę, zaczęłam bardzo powoli ściągać z niego spodnie. W między czasie całowałam jego wewnętrzną stronę ud. Kiedy pozbyłam się jego spodni powróciłam do jego ust.> Mieszkam tu od nie dawna przyjechałam do Falls ponieważ okazało się, że byłam w ciąży. Tylko nie uważaj mnie za dziwkę bo nią nie jestem. < Przełknęłam ślinę, przejechałam dłonią po jego bokserkach. Zacisnęłam dłoń na jego kroczu.> Później przez strach i to, że nie poradziłabym sobie sama z dzieckiem.... < Przerwałam, zacisnęłam usta i zaczęłam ściągać bokserki z chłopaka.>

*podpiera się na lokciach i skupia się w połowie na tym co robi, a w drugiej połowie na tym co mówi* Dziecko? *bierze oddech czując podniecenie i czeka na dalszą część historii.* Pozbyłaś się go. *kończy za nią cicho i przygląda jej się wyczekując potwierdzenia.*

< Pokiwałam głową potwierdzająco.> Nie miałam innego wyjścia < Szepnęłam.> Byłam przerażona.  < Wzięłam kilka głębokich oddechów. Zdjęłam jego bokserki i zaczęłam go całować od kostek w górę. Dłońmi głaskałam jego gołe uda. Całowałam jego skórę, drażniłam ją koniuszkiem języka.>

Och. *wyrywa mu się i opada na pościel. Zastanawia się nad jej słowami, unosi się. Chwyta ją za ramię i pociąga w górę* cholera, Faye. to pokręcona historia. *kręci głową i całuje ją namiętnie.*

Ja cała jestem pokręcona < Szepnęłam, kiedy zaczęłam myśleć o tym co zrobiłam do oczu napłynęły mi łzy. Zamknęłam oczy i odwzajemniłam pocałunek. Dłonią zaczęłam dotykać jego ... > A teraz rozstałam bez domu
< Westchnęłam.>

Przestań. *chwyta jej dłoń i zabiera ją ze swojego .. .* Bez domu? *patrzy na nią pytająco i marszczy lekko brwi* Jutro ci czegoś poszukamy. Mieszkania. *przygryza lekko wargę i przygląda jej się* Dlaczego ty.. płaczesz?

Wydaję ci się < Prychnęłam.> Ja wcale nie płaczę < Przetarłam powieki.> Po prostu wpadło mi coś do oka
< Położyłam dłonie na jego policzkach.> Nie musisz mi pomagać, mogę zamieszkać w motelu < Wzruszyłam ramionami.> Co za różnica.

Pomogę ci. *przygląda jej się i kręci głową* Dobrze się czujesz?

Tak < Skłamałam gładko.> Jest dobrze < Westchnęłam, przysunęłam głowę do zagłębienia w jego szyi.>

*zdezorientowany niepewnie obejmuje ją ramieniem* Nie wierzę. *mruczy pod nosem*

To nie wierz. < Zamknęłam oczy.> Po co pytasz jak i tak to Cię nie obchodzi. < Szepnęłam.>

*otwiera usta, żeby coś powiedzieć, ale zaraz je zamyka* Nigdy o nikogo się nie.. *urywa i nerwowo oblizuje wargi* nie troszczyłem. Znaczy.. *wzdycha* Nie robiłem tego od jakiś 700-set lat.

Och < Szepnęłam,otworzyłam oczy i spojrzałam na chłopaka.> Czemu tak długo? < Uniosłam brwi.> Jesli nie chcesz to nie odpowiadaj.

*wzrusza ramionami* Życie mnie tego nauczyło. *wsuwa wolną rękę pod głowę i zaciska lekko wargi*

Opowiesz mi coś więcej? < Pogładziłam wierzchem dłoni jego dłoń. > Jeśli jesteś oczywiście gotowy. 700 lat to dużo żeby sobie wszystko przemyśleć.

*milczy dłuższą chwilę i wzdycha* Nie wiem co mam ci opowiedzieć. *parska cichym śmiechem*

< Spojrzałam mu się w oczy.> Co tylko chcesz. < Uśmiechnęłam się przyjaźnie> Możesz mówić co tylko chcesz i kiedy chcesz. Ja Cię do niczego nie zmuszam. To twoja decyzja czy chcesz komuś coś o sobie powiedzieć.
< Westchnęłam, wzięłam głęboki oddech. Przykryłam się kołdrą i położyłam głowę na poduszkach.> Zrobisz co uważasz za słuszne.

*robi to co ona i kładzie się na plecach. Milknie na dłuższą chwilę, aż w końcu wydusza z siebie* Miałem siostrę. Miała.. *bierze nerwowy oddech* Miała na imię Samantha i była jedyną kobietą, którą kiedykolwiek kochałem i za którą oddałbym życie bez zawahania i najmniejszych wątpliwości. *mówi cicho wpatrując się w sufit*

< Otworzyłam usta i przez chwilę wpatrywałam się w ten sam punkt co on.> Nigdy nie spotkałeś kogoś kogo mógłbyś pokochać? < Nie wiedziałam czy dobrze robię pytając go o to. Zacisnęłam mocno usta >

To.. skomplikowane. *przeciera powieki i kręci głową* Był ktoś taki. Miała na imię Melissa. Ona mnie zmieniła. *zaciska wargi urywając*

Kochałeś ją? Tak na poważnie? < Wymsknęło mi się.> Przepraszam nie powinnam o to pytać. < Przegryzłam nerwowo dolną wargę.>

Nie wiem. Nienawidzę jej, a nienawiść podobno rodzi się z miłości. *spogląda na nią* kochanie to za dużo. byłem zakochany, tylko to. Tysiąc razy myślałem w jaki sposób ją zabiję, kiedy tylko ją spotkam. Zrobię to tyle razy i na tyle różnych powodów, że.. *urywa widząc jej minę i zaciska wargi* Wybacz.

Nic się nie stało. < Pogładziłam go po policzku.> Jestem pierwszą dziewczyną której powiedziałeś cokolwiek o sobie? < Uniosłam brwi.> Pytam bo nie wyglądasz na zbyt otwartego faceta. W sumie ja też nie lubię o sobie mówić < Wzruszyłam ramionami.>

Mówię o sobie tylko wtedy, kiedy jestem pijany, lub gdy wiem, że nigdy więcej nie spotkam osoby słuchającej. *wzdycha i zamyka oczy. Kiedy to robi widzi obraz sprzed 700 lat - ciała jego rodziny pozbawione każdej kropli krwi i zakrwawiona Melissa stojąca nad nimi. Otwiera szybko oczy i oddycha płytko*

Hej co jest? < Spytałam zaniepokojona, usiadłam i spojrzałam na niego uważnie.> Może ci ulży jak powiesz to co  w tobie siedzi. < Powiedziałam cicho, położyłam się obok niego i przytuliłam go mocno.> Możesz mi zaufać.

*zdziwiony i zdezorientowany obserwuje, jak się do niego przytula. Przesuwa językiem po swoim podniebieniu i stara się powoli unormować oddech.* Nic mi nie jest. *rzuca chłodno i stara się wyrzucić to wszystko ze swoich myśli.*

Kłamiesz < Westchnęłam.> Ale i tak już wystarczająco dużo o sobie powiedziałeś. Jak będziesz chciał powiedzieć więcej to zrobisz to. < Uniosłam wzrok żeby móc spojrzeć na niego. Próbowałam wyczytać coś z wyrazu jego twarzy ale nic ona niestety nie wyrażała.>

Wiem. *mruczy cicho i przygryza wargę w roztargnieniu* Zostań na noc, jutro znajdziemy ci jakieś mieszkanie. Albo dom. Co wolisz? *mówi wpatrując się w sufit*

Wszystko mi jedno < Wzruszyłam ramionami.> Proszę, położysz się dzisiaj ze mną? < Spytałam lekko zdenerwowanym głosem.> Po tym wszystkim co ci powiedziałam nie wiem czy zasnę. < Przegryzłam dolną wargę>

Mogę to załatwić inaczej.. No wiesz, hybrydzie sztuczki i te sprawy. *spogląda na nią*

< Pokręciłam oczami.> Dobra idź sobie na tą kanapę i zostaw mnie tu samą. < Odwróciłam się do niego plecami, zamknęłam oczy próbując zasnąć.>

*zaciska wargi i odwraca się w jej stronę. Milczy przez dłuższą chwilę i wpatruje się w jej plecy* Faye *mruczy cicho* Położę się z tobą. *mówi niepewnie, przysuwa się, podpiera na łokciu i nachyla się do jej ucha mierzwiąc lekko koniuszkiem nosa jej włosy* Zostanę.

< Uniosłam kącik ust, otworzyłam oczy. Chwyciłam jego rękę i położyłam ją na swojej talii. Robiąc to przybliżyłam się do niego.> Dziękuję. < Szepnęłam przegryzając wargę od środka.>

Faye? *pyta cicho, a kiedy dziewczyna odwraca głowę w jego stronę - patrzy jej w oczy i hipnotyzuje ją* Kiedy zaśniesz, będziesz miała spokojny sen. Niczym się nie będziesz martwić, ani nie będziesz myśleć o przeszłości. To będzie najlepsza noc w ciągu ostatnich kilku dni. A teraz zapomnisz, że to zrobiłem. *uśmiecha się lekko i przygląda się jej przestając hipnotyzować* Chciałem tylko się zapytać, czy nie jesteś głodna.

< Zamrugałam kilka razy, spojrzałam się uważnie na niego.> Szczerze to tak, jestem głodna < Pokiwałam głową.>

Ugotować ci coś? *spogląda na nią i uśmiecha się lekko* Tylko się ubierz. Nie chcę, żeby przechodnie zatrzymywali się przy moich oknach. *kręci głową rozbawiony, sięga po jej majtki i wsuwa je na jej nogi.*

Jak chcesz...< Kiedy zakładał mi majtki przeszedł mnie dreszcz>  Przynajmniej mieli by na co popatrzeć. < Uśmiechnęłam się lekko, sięgnęłam po koszulkę w której wczoraj spałam.>  Ty tez powinieneś założyć bokserki. Bo chyba nie chcesz przeziębić swojego ptaszka. < Poruszyłam brwiami.>

Nie przeziębię go, jak schowa się w swojej norce. *uśmiecha się szeroko, szybko wciąga na siebie bokserki i spodnie; zapina je, wstaje i porywa ją na ręce* Wyglądasz gorąco w mojej koszulce. Jesteś pewna, że nie chcesz się jej pozbyć? *unosi zawadiacko kącik ust i całuje ją w obojczyk. Schodzą do kuchni, sadza ją na blacie i otwiera lodówkę* No dobra królewno, na co masz ochotę? Mam zapchaną lodówkę.. *zaciska wargi* Na deser będą lody z czekoladą. Podobno ludzie lubią.. lody. *przechyla głowę w bok*

Jeśli chcesz to możesz ją ze mnie zdjęć < Powiedziałam jeszcze kiedy byliśmy na górze. Przyglądałam się uważnie jego poczynaniom.> Ciekawe dla czego <Uniosłam kącik ust, oblizałam swoją dolną wargę.> A co pan książę proponuje królewnie? < Uniosłam brwi.>

Nie powinnaś się objadać o tej porze. Zrobię ci omlety. *wyciąga z lodówki co musi, podchodzi do F. rozchyla jej nogi przygryzając zadziornie wargę, po czym niewinnie się nachyla, otwiera szafkę znajdującą się pod nią i wyciąga patelnię i miseczkę + kilka innych potrzebnych rzeczy. Ustawia je na odpowiednim miejscu i zaczyna pichcić.*

< Uśmiechnęłam się do niego. Zaczęłam machać nogami w powietrzu.> Z pewnością musisz bardzo dobrze gotować. < Ogarnęłam włosy za prawe ucho.>

*kiedy po chwili kończy; podaje jej talerz z omletami i mruży lekko oczy* Zaraz się przekonamy. Musisz to zjeść, inaczej nie dostaniesz lodów. *unosi kącik ust i otwiera zamrażarkę. Wyciąga z niej lody i trochę zimnej krwi. Krzywi się lekko z obrzydzeniem i nalewa jej do szklanki, a lody daje do miseczki i polewa je czekoladą, a potem bitą śmietaną.*

< Pokręciłam oczami, zaczęłam jeść.> Pyszne < Powiedziałam kiedy przełknęłam kawałek omleta.> Nie musisz pić taj zimnej krwi jak nie chcesz. < Szepnęłam, po chwili skończyłam jeść. Odłożyłam talerz na blat kuchenny.>

Wiem. Mogę iść zapolować, ale nie mam na to ochoty. Może jutro. *mruczy pod nosem skupiając się na dokładnym polaniu lodów czekoladą, po czym podaje jej miseczkę i siada obok popijając krew.*

< Wzięłam od niego miseczkę.> Dziękuję < Szepnęłam wsadziłam sobie trochę lodów do buzi.> A ty nie jesz lodów? < Uniosłam brwi, zgarnęłam palcem troszeczkę polewy i rozsmarowałam ja na ustach Alexandra.>

Nie, nakarmisz mnie swoimi. *uśmiecha się lekko i zlizuje seksownie czekoladę ze swoich ust* Nie jadam nic innego poza krwią. Przeważnie. Smaki są bardzo niewyraźne, ale nie są tak obojętne jak u wampirów.

< Pokiwałam głową, odstawiłam nie dokończone lody.> Jestem już śpiąca < Ziewnęłam słodko po czym spojrzałam na chłopaka.>

*dopija krew i odkłada szklankę na blat. Bierze ją na ręce i zanosi do pokoju. Zgasza światło, w ciemnościach układa ją na łóżku i przykrywa, po czym kładzie się za nią* Dobranoc. *mówi cicho i przymyka powieki starając się zasnąć.*

< Owinęłam się mocno kołdrą, zamknęłam oczy. Po chwili z łatwością zasnęłam; przez całą noc miałam spokojny sen.>

< Światło wypełnia pokój, to przez nie się obudziłam.  Otwieram oczy i stwierdzam, że leżę obok Alexandra. Jeszcze śpiąca spoglądam na niego. Był tak cholernie przystojny śpiąc, że nawet nie zauważyłam kiedy przegryzłam dolną wargę z zachwytu. Pocałowałam go delikatnie w czoło po czym wygramoliłam się powoli z łóżka. Podeszłam do szafy chłopaka i wyjęłam z niej białą koszulę. Czułam się dziwnie chodząc we wczorajszej bieliźnie więc postanowiłam wziąć jakieś nie za duże bokserki chłopaka. Kiedy wzięłam to co chciałam poszłam do łazienki. Rozebrałam się i weszłam pod prysznic. Odkręciłam ciepłą wodę i próbowałam się zrelaksować czując jak po mnie spływa; koiła ona moją rozpaloną skórę. Sięgnęłam po byle jaki żel do ciała i zaczęłam się myć. >

*budzi się powoli i przeciąga mrucząc cicho. Otwiera oczy i mruga kilka razy. Oblizuje spierzchnięte wargi, podnosi się, opiera o ścianę i badawczo rozgląda się po pokoju. Ściąga lekko brwi słysząc, jak woda leci pod prysznicem i wstaje. Przeciera powieki i otwiera szafę. Wyciąga kilka swoich ciuchów, rzuca je na nieułożone łóżko i uchyla drzwi łazienki. Opiera się o framugę i zakłada ręce na piersi przyglądając się Faye.*

< Zamknęłam oczy rozkoszując się spływająca po mnie wodą. Dopiero kiedy skończyłam się myć i wyszłam z pod prysznica zauważyłam Alexandra.> Nie ładnie tak podglądać dziewczyny która się myje, Panie Alexandrze. < Zachichotałam, owinęłam swoje ciało ręcznikiem, a dłoniom próbowałam rozczesać swoje włosy. > Pożyczam twoje bokserki mam nadzieję, że się nie pogniewasz. < Przegryzłam dolną wargę uśmiechając się do niego słodko.>

Chyba nie mam nic do gadania. *kręci głową i bierze głęboki oddech. Podchodzi bliżej nie spuszczając z niej wzroku i zahacza palcem o ręcznik, który z niej spada. Uśmiecha się zadziornie, rozbiera się i wchodzi pod prysznic; myje się.*

Aż tak ci się podobam nago? < Spytałam przyglądając mu się uważnie. Oparłam się o kabinę prysznicową.> Jakie plany na dzisiaj przystojniaku?

Szukamy ci ładnego mieszkania. *oblizuje lekko wargi i zakręca wodę. Chwyta ręcznik i osusza się nim starając się nie zwracać zbytniej uwagi na blizny. Owija wilgotny ręcznik w pasie, idzie do sypialni po ciuchy i wraca do łazienki. Zrzuca z siebie ręcznik, wkłada bokserki i ubiera koszulę. Zapina ją powoli stojąc przed lustrem. Mimowolnie spogląda na swoje blizny i na Faye. Kiedy napotyka jej spojrzenie szybko odwraca wzrok.*

Nie powiesz mi kto ci je zrobił co nie? < Przełknęłam ślinę, sięgnęłam po bokserki chłopaka które wcześniej sobie wyjęłam i założyłam je. Kiedy je założyłam podeszłam do chłopaka, stanęłam przednim i położyłam dłonie na jego policzkach.> Dlatego nie pozwalasz się dotykać.... < stwierdziłam.> Póki tu jestem możesz mi o wszystkim powiedzieć. Od przeszłości nie da się uciec. Ja ciągle żałuje wszystkich błędów które popełniłam < Szepnęłam.>

Nie popełniłem żadnego błędu. *mruczy niezadowolony* Już mówiłem, że dla Samanthy zawsze zrobiłbym wszystko. *zaciska nerwowo wargi* I to właśnie robiłem. *przygląda jej się i spogląda na swoje bokserki, które Faye ma na sobie. Przesuwa dłonią wzdłuż jej talii do biodra i zahacza palcem o ich gumkę.*

Samantha miała cudownego brata. < Położyłam dłonie na jego klatce piersiowej i spojrzałam mu się w oczy.>  Nie skrzywdzę Cię. < Powiedziałam cicho ale bardzo pewnym siebie głosem.> I tak pewnie nie będziesz chciał się już ze mną spotkać < Wzruszyłam ramionami, odsunęłam się od niego i założyłam stanik, a później koszulę Alexandra.>

*zaciska mocno wargi, gdy ta układa dłonie na jego torsie i wciąż spięty, z ulgą wypuszcza powietrze, gdy ta cofa ręce; podąża za nią wzrokiem.* O czym ty mówisz? *stoi jak wcześniej nawet się nie poruszając i przygląda jej się*

Już o niczym < Przełknęłam ślinę, podwinęłam rękawy koszuli i związałam sobie włosy w koński ogon. Wyszłam z łazienki i usiadłam na łóżku spoglądając na okno.>

*odprowadza ją wzrokiem, wkłada spodnie, myje jeszcze zęby i wychodzi do sypialni. Podchodzi, siada obok i wpatruje się w to miejsce, co ona.* Nie rozumiem.

Czego nie rozumiesz? < Uniosłam brwi, starałam się na niego nie patrzeć. >

Twojego rozumowania. *kręci lekko głową i odwraca głowę w bok zatapiając w niej spojrzenie* Co miałaś na myśli mówiąc, że już nigdy się nie spotkamy?

< Wzruszyłam ramionami, opuściłam wzrok.> Te dni spędzone razem z tobą były boskie, czułam się jak w bajce ale...< Przełknęłam ślinę.> Zależy mi na czymś więcej, a ty nie bawisz się w związki. < Westchnęłam.>

*oczy ma jak spodki i patrzy na nią, po czym opuszcza głowę i uchyla usta zastanawiając się co powiedzieć.* Ja.. przepraszam. *zaciska lekko wargi* Seks z tobą był naprawdę niesamowity, ale ja naprawdę nie nadaję się na związek, Faye. *mówi cicho i podnosi głowę*

Wiem < Włożyłam kosmyk włosów za ucho.> Powinnam już iść < Powiedziałam cicho.>

Gdzie? *ściąga lekko brwi i zaciska wargi* Poczekaj tutaj. *mruczy pod nosem i wstaje, sięga po telefon i odchodzi do okna stając do niej tyłem. Wsuwa dłoń do kieszeni spodni i dzwoni.* Andrea? Potrzebuję.. Tak.. Mhm.. Tak, ja.. Spisz z danych.. Ustalimy to jutro, dzięki. *rozłącza się i odczytuje e-maila. Odwraca się w stronę Faye i przygryza lekko wargę; podaje jej telefon* To twój nowy adres. Mam nadzieję, że apartament ci się spodoba. Możesz wprowadzić się już dzisiaj. Pojadę tam z tobą, w mieszkaniu będzie Andrea, moja pracownica. Muszę z nią omówić kilka kwestii. *wciska drugą dłoń do kieszeni spodni i patrzy na nią*

Dobrze < Szepnęłam cicho nadal wpatrzona w swoje dłonie.> Ale za nim tam pojedziemy możemy zatrzymać się w jakimś barze? < Spytałam po chwili> Jestem głodna i muszę się upić.

Kurwa *mówi cicho do siebie i podchodzi bliżej. Kuca przed nią i chwilę zastanawia się co powiedzieć.* Daj spokój, Faye. Proszę.. proszę cię, wiesz o co. *patrzy jej w oczy i przełyka ślinę z trudem*

Przestań < Zacisnęłam usta i zamknęłam oczy, schowałam twarz w dłoniach. Wzięłam kilka głębokich oddechów próbując się uspokoić.  Po chwili spojrzałam się na niego, nabrałam trochę odwagi ale jego bliskość dziwnie na mnie działała.> Powiedziałam ci o sobie wszystko chociaż tego nie chciałam, ty też powiedziałeś mi to co mogłeś. < Przełknęłam ślinę nadal na niego patrząc.> Chciałabym ci pomóc Alexandrze, chciałbym żebyś przynajmniej spróbował. < Odgarnęłam włosy za ucho.> Przez 700 lat byłeś samotny, kryjesz w sobie tyle tajemnic. Jak długo chcesz jeszcze żeby to trwało. Podobno czas leczy ranny ale ty nie dajesz swoich uleczyć. < Do oczu napłynęły mi łzy.> Nie pozwalasz się dotykać rozumiem, że masz uraz z przeszłości ale proszę pozwól mi sobie pomóc.

*marszczy lekko brwi i wstaje, cofa się kilka kroków i w milczeniu analizuje wszystko to, co powiedziała* Ale mnie się nie da pomóc, Faye. Ja nie chcę pomocy, bo jej nie potrzebuję. *oblizuje zmysłowo wargę nie zdając sobie z tego sprawy, znowu milknie na chwilę i bierze oddech* Jak mam spróbować? Jak? *patrzy na nią wyczekująco, a jego oczy ciemnieją strachem na myśl o tym, że miałby całkowicie się otworzyć.*

Większość osób skrytych w sobie mówi, że nie potrzebuje pomocy. < Wstałam i podeszłam do Alexandra.> Na początku powiedz mi wszystko co ukrywasz. Trzymasz to wszystko w sobie < Położyłam dłoń w okolicy jego serca.> Wiem, że chciałbyś w końcu wyrzucić to wszystko siebie. Zamknij oczy i spróbuj mi powiedzieć o tym co siedzi w tobie . < Stanęłam na palcach i pocałowałam do delikatnie w usta.> Spróbuj < Szepnęłam patrząc się w jego oczy.>

To nie takie proste. *spina się, gdy kładzie mu rękę na torsie. Lekko chwyta jej nadgarstek i odciąga ją od tego miejsca.* Taki jestem. Nie próbuj mnie zmieniać na siłę, bo po prostu taki jestem. *mówi cicho i przykłada dłoń do jej policzka* To nie twoja wina.

< Zacisnęłam mocno wargi, spuściłam wzrok.> Właśnie, że moja nie powinnam tu przychodzić. < Odsunęłam się od niego.> Nie wiem na co liczyłam. Dałam się ponieść, nie jestem taka < Pokręciłam głową, po policzku spłynęła mi łza.> Ja... chcę zapomnieć < Szepnęłam.>

( Jak coś nie hipnotyzuj jej xd )

*patrzy na nią z miną, jakby otrzymał siarczysty policzek, wstaje i cofa się* Okej *tylko to udaje mu się wydusić i na długi moment wstrzymuje oddech w oczekiwaniu. Nie.*

< Pokręciłam głową, wzięłam kilka głębokich oddechów.> Ty nic nie rozumiesz.... < Usiadłam pod ścianą i schowałam twarz w dłoniach.>

Masz rację, nie rozumiem. *mruczy cicho* Nie jestem zdolny do miłości. *kręci głową* Nie wiem nawet dlaczego wciąż to kwestionujemy. *patrzy na nią cierpko ze zmieszanymi uczuciami.*

Każdy jest zdolny do miłości < Szepnęłam i otarłam twarz z łez. Przełknęłam ślinę i spojrzałam na chłopaka> Tylko nie każdy o tym wie i właśnie dlatego wciąż to kwestionujemy.

Nie jestem 'każdy' *kręci głową i kuca. Bierze jej twarz w dłonie mimo protestów i ociera jej wilgotne policzki* Nie płacz, nie lubię tego. *mówi cicho*

<Spojrzała mu w oczy> Ale mi po prostu na tobie cholernie zależy rozumiesz? <Powiedziałam cicho, a kolejne łzy spłynęły po moim  policzku, nie czekając na odpowiedz chłopaka delikatnie go pocałowałam>

*przygląda jej się ściągając brwi i odwzajemnia krótki pocałunek; odsuwa się lekko i patrzy jej w oczy* Znamy się tylko kilka dni, Faye. To bardzo pochopne, a nie jestem pewien, czy mnie da się kochać. *wzrusza przepraszająco ramionami*

Uwierz da się < Uśmiechnęła się pocieszająco, lekko przegryzłam wargę> I nawet to, że znamy się tak krotko nie ma w tym przypadku żadnego znaczenia < Dotknęła dłonią delikatnie jego policzka> Musisz zrozumieć, że istnieją osoby dla których jesteś ważny, musisz przestać być taki zimny i spróbować kogoś pokochać.
< Szepnęłam.> Jesli po tych słowach czujesz się urażony to mogę wyjść i już więcej mnie nie zobaczysz.

Nie potrafię. Ostatnim razem kiedy się zakochałem, zapłaciła za to moja rodzina. *zaciska wargi i kręci głową. Siada na przeciwko; opiera się o łóżko i zgina nogi w kolanach.* Żyję z tą świadomością od 700 lat i nigdy więcej nie pozwolę na coś takiego.

< Oparłam brodę o kolana i spojrzałam na niego z współczuciem. Po chwili doczołgałam się do chłopaka i usiadłam obok.> Mi możesz zaufać, nie chcę Cię skrzywdzić. < Szepnęłam, położyłam dłoń na jego kolanie.> Zrobię wszystko żeby pokazać ci, że możesz mi zaufać.

Co z tobą nie tak? *patrzy na nią z niedowierzaniem* Nie widzisz tego, jaki jestem? *zaciska nerwowo wargi* Od 700 lat zabijam wszystkich, którzy wchodzą mi w drogę i psują plany. Pławię się w kobietach i wybieram je na pstryknięcie palcem, a potem robię z nimi co mi się żywnie podoba. Jak się nie rżnę, to załatwiam sprawy biznesowe, wychodzę do jednego z moich barów, upijam się i znowu rżnę. Jedno wielkie koło. A wiesz co jest najgorsze? *przesuwa lekko językiem po dolnej wardze i odwraca wzrok* Nie mam wyrzutów sumienia.

< Zacisnęłam ręce w pięści.> Nie mów tak! <Spojrzałam na niego, a kolejne łzy słynęły po moich policzkach> Robisz to specjalnie, aby mnie od ciebie odsunąć  < Powiedziałam przez łzy>

A tak się czujesz? *patrzy jej w oczy* Bo wszystko co powiedziałem, to prawda. Szczera prawda. *mówi cicho* Przestań już. *obejmuje ją ramieniem i przyciąga do siebie delikatnie*

Proszę skończ już gadać < Przetarłam wierzchem dłoni łzy i wtuliłam się do niego.> Udowodnię ci, że potrafisz kochać. < Wzięłam głęboki oddech.>

*przewraca oczami* Chcę to widzieć. *mruczy pod nosem i obejmuje ją*

< Po chwili uśmiechnęłam się lekko, usiadłam na nim okrakiem.> To była chwila słabości. < Przetarłam spuchnięte od płaczu powieki.>

Jestem.. twoją słabością? *przygląda jej się pełen niepewności*

< Wzruszyłam ramionami, nie chciałam mu odpowiadać na pytanie. Spojrzałam na okno.> Późno już się robi.

Czekaj. Mówiąc, że świetnie spędziłaś ze mną ten czas nie miałaś na myśli tylko.. seksu. *przygląda jej się*

< Zmarszczyłam brwi patrząc mu się w oczy.> Nie... < Pokręciłam głową.> Seks to nie wszytko ale muszę przyznać, że jesteś boski. < Pocałowałam go w czoło.>

Boski. *mruczy pod nosem* W tym akurat tak. *uśmiecha się lekko, a odcień jego oczu zmienia się na łagodniejszy* Zostajesz?

A chcesz żebym została ? < Spytałam, w między czasie uniosłam kącik ust i położyłam dłonie na jego umięśnionych ramionach.>

Głupie pytanie.. *kręci głową*

Może < Wzruszyłam ramionami, chwilę patrzyłam się na niego po czym zachłannie wpiłam się w jego usta. Dłonie wplotłam w jego miękkie rozczochrane włosy.>

*układa dłonie na jje biodrach, przyciąga ją do siebie i odwzajemnia pocałunek*

< Przegryzłam mocno jego dolną wargę, uśmiechnęłam się słodko.> Zrobiłam się głodna < Szepnęłam mu na ucho lekko je przegryzając.>

Głodna.. mnie, czy wolisz jednak coś zjeść? *mruczy cicho i muska wargami jej szyję*

A da się to połączyć. < Odchyliłam głowę do tyłu umożliwiając mu całowanie mojej szyi.>

Mogę przynieść lody i.. *unosi kącik ust kontynuuj,ąc*

Iii...? < Uniosłam brwi przyglądając mu się uważnie.>

Możesz je ze mnie zjeść. *całuje ją przeciągle*

< Odwzajemniłam pocałunek, po chwili zeszłam niechętnie z niego.> Okej < Przegryzłam dolną wargę.>

*wstaje patrząc na nią i schodzi na dół. Bierze lody z zamrażarki i już pojawia się na górze. Podaje jej pudełko i kładzie się na łóżku* Jestem cały twój. Rób co chcesz. *unosi kącik ust*

<Zachichotałam.> Cały mój jak to fajnie brzmi < Zgarnęłam palcem trochę lodów i oblizałam go rozkoszując się smakiem.> Ty plus te lody... < Przekrzywiłam lekko głowę.> Wyjdzie niezła mieszanka. < Weszłam na łóżko, pocałowałam namiętnie chłopaka w usta. Po chwili wzięłam trochę lodów i wsmarowałam je trochę w szyje chłopaka. Zaczęłam całować go w tym miejscu i koniuszkiem języka zlizywałam lody.>

Zimne. *mruczy cicho, uśmiecha się i drży lekko*

Och to dopiero początek skarbie. Jeszcze się nie najadłam < Wymruczałam mu do ucha. Całowałam jego usta, żuchwę i szyję, a dłońmi zsuwałam z niego spodnie. Kiedy już się ich pozbyłam wzięłam kolejną porcję lodów i nałożyłam ją na jego udach.> Tylko się nie ruszaj. < Lizałam jego uda i lekko przegryzałam jego skórę.>

*unosi lekko głowę i oddycha szybciej czując, jak zbliża się do jego krocza. Przełyka ciężko ślinę* Mam nadzieję, że jesteś głodomorem.

Czasem jestem< Wzruszyłam ramionami, nabrałam trochę lodów do buzi i pocałowałam chłopaka namiętnie w usta. Dłońmi zaczęłam zsuwać z niego bokserki>

*przesuwa dłońmi po jej ramionach i dociera powoli do policzków. Całuje ją zachłannie i wydaje z siebie zduszony, cichy jęk nie odrywając swoich ust od jej.*

< Chwyciłam jego ręce i położyłam je nad jego głową. Schodziłam powoli z pocałunkami na dół. Drażniłam jego skórę koniuszkiem języka. >

Szybko się pani uczy, panno Marshall. *mruczy cicho i uchyla lekko wargi*

Od Pana można się dużo nauczyć < Ściągnęłam z siebie koszulę.> Już się najadłam tych lodów < Szepnęłam; kontynuowałam moje poczynania.>

Kurde, Faye. *mruczy nabuzowany, chwyta ją za ramiona i przewraca tak, że teraz to on nachyla się nad nią.* Jesteś cholernie seksowna i mam ochotę zedrzeć z ciebie każdy skrawek materiału. *całuje ją namiętnie, a dłonią przesuwa po jej nagim brzuchu aż do nóg i zmysłowo rozstawia je szerzej, po czym układa się między nimi i naciska na nią swoim wzwodem*

< Jęknęłam głośno.> To ja miałam być na górze < Powiedziałam cicho, odwzajemniłam jego pocałunek pogłębiając go. Podnieca mnie jego bliskość, zamykam oczy i rozkoszuję się jego zapachem, dotykiem... wszystkim>

Zamiana ról. *mruczy cicho i wsuwa dłoń pod jej koszulkę. Ściąga ją zwinnym ruchem, zniża się i całuje jej dekolt. Odsuwa powoli biustonosz i mierzwi językiem i zębami jej piersi, a dłonie układa na jej biodrach.*

< Wzięłam kilka głębokich oddechów, wplotłam dłonie w jego włosy i przyciągnęłam blisko żeby wpić się w jego usta.>

*pociąga za guzik jej spodni i odpina go. Od razu wsuwa dłoń pod materiał jej bielizny i dotyka jej magiczne miejsce całując ją.*

< Oddaję mu pocałunek z równym ferworem, ciągnąc go trochę mocniej za włosy. Jęknęłam z podniecenia, tak strasznie go pożądałam.>

*szybko nachyla się i pozbywa się jej spodni i reszty bielizny. Przysuwa się wciąż będąc między jej nogami i koniuszkiem języka mierzwi jej obojczyk, aż do dekoltu i piersi. Zsuwa się niżej, zatacza kółeczka wokół jej pępka, aż do podbrzusza i to samo robi z magicznym miejscem rozchylając jej bardziej uda.*

< Wiłam się pod nim, jego pocałunki i dotyk wywoływały gęsią skórkę na moim ciele. Puściłam jego włosy, zacisnęłam dłonie na pościeli. Hormony we mnie buzowały, rozchyliłam lekko wargi i wydawałam z siebie zduszone jęki.>

*powoli wraca do jej ust i zatapia się w niej..*

< Moje serce waliło jak szalone. Całkowicie mu się oddałam.>

*kiedy kończą za którymś tam razem intensywnej przyjemności, układa głowę w zagłębieniu między jej szyją a ramieniem. Muska lekko wargami jej szyję i trąca ją czubkiem nosa w czułym geście.* W porządku? *mruczy cicho przymykając powieki i zaraz je otwierając.*

W jak najlepszym < Wymruczałam próbując unormować oddech.> Sprawiasz mi tyle przyjemności. < Powiedziałam patrząc mu się w oczy. Pogładziłam o puszkiem kciuka jego policzek.> A jak pan się czuję, Panie Alexandrze? < Spytałam cicho.>

Doskonale. Chciałem zwrócić uwagę, że od jakiś.. 3 dni nie wychodzimy z domu, umieram z głodu, a mój biznes wisi na włosku. Przynajmniej mój zastępca może się trochę odkuć. *uśmiecha się lekko i podnosi. Wsuwa bokserki i okrywa ją satynową pościelą.*

Te 3 dni były wspaniałe < Spojrzałam rozmarzona na sufit. Po chwili jednak się ocknęłam i sięgnęłam po swój telefon który leżał na szafce. Posprawdzałam kilka rzeczy. Nagle przeczytałam, że Klaus zaprasza wszystkich na ślub. Przełknęłam ślinę i zacisnęłam w dłoni  telefon. >

*przygląda jej się i ściąga lekko brwi zauważając jej reakcję* O co chodzi?

O nic < Mruknęłam, odłożyłam telefon na szafkę po czym wstałam z łóżka.> Muszę wziąć prysznic, idziesz pierwszy? < Spytałam spod uniesionych brwi.>

*podnosi się na łokciach i wstaje z łóżka. Chwyta jej dłoń i kieruje się do łazienki. Ściąga z siebie bokserki i oboje wchodzą pod prysznic. Rozprowadza trochę pachnącego kokosem płynu na jej ramionach i powoli go rozprowadza* Powiesz mi, co się stało? *spogląda jej w oczy, a potem śledzi wzrokiem swoje ruchy*

< Zmarszczyłam brwi kiedy pociągnął mnie za sobą do łazienki.> Facet z którym byłam w ciąży jutro się żeni.
< Powiedziałam zirytowana, po chwili spojrzałam na chłopaka.>

*jego ręce zamierają na jej przedramionach i nie odrywa od nich wzroku. Po chwili kontynuuje i odwraca ją do siebie tyłem, aby nie widziała jego miny i myje jej plecy* Jesteś zazdrosna? Smutna, załamana? *szuka w myślach odpowiednich słów próbując ją zrozumieć.*

Nie wiem < Westchnęłam, wzruszyłam lekko ramionami.> On był draniem i nadal nim jest  < Przełknęłam ślinę, zamknęłam oczy próbując o tym nie myśleć.>

Kochasz go. *mówi cicho i porusza wolniej dłońmi po jej ciele, po czym cofa je i sam się myje. Kończy szybko, osusza się i wychodzi do sypialni. Ubiera świeże bokserki, czarne spodnie i białą koszulę; zapina powoli jej guziki*

< Zmarszczyłam brwi, odprowadziłam go wzrokiem. Wyszłam  z kabiny prysznicowej i owinęłam się ręcznikiem. Spojrzałam na swoją twarz w lustrze, zacisnęłam mocno wargi. Po kilku minutach wyszłam z łazienki.> Nie kocham go i  jestem zła faktem, że tak myślisz. < Syknęłam, wzięłam ubrania i wróciłam do łazienki. Zaczęłam się ubierać.>

Nie bez powodu.. tak zareagowałaś. *rzuca szybko, kiedy wychodzi i zostawia kilka guziczków koszuli odpiętych. Zbiera ich rzeczy, kładzie je na komodzie i ścieli łóżko w zamyśleniu.*

< Ubrałam się, rozczesałam palcami włosy które były w totalnym nieładzie. Spojrzałam się na umywalkę, wzięłam szczoteczkę do zębów Alexandra , nałożyłam na nią trochę pasty i umyłam nią zęby. Po chwili opłukałam ją i odłożyłam na miejsce. Wróciłam do chłopaka.> Po prostu wkurzyłam się faktem, że byłam tylko jego zabawką. < Westchnęłam.> Nic do niego nie czuję, okej? I po co ja ci się w ogóle z tego tłumaczę.
< Skrzyżowałam ręce pod piersiami.>

Jesteś strasznie skomplikowana, Faye. *kręci głową zdezorientowany* Chodź, idziemy na drinka. *chwyta jej dłoń i schodzą na dół. Nakłada jej na ramiona kurtkę, którą miała na sobie wcześniej i wychodzą* (daj gdzieś, gdzie nie ma za dużo wiary ;p)

*wchodzi do domu i idzie na górę. Wchodzi pod prysznic, kiedy kończy ubiera koszulę, ciemne spodnie i nakłada kurtkę. Poprawia się w lustrze i wychodzi*

SMS od Numer Nieznany napisał:

Faye ma kłopoty, a mianowicie pożywił się na niej wampir i jest teraz w dość kiepskim stanie. Więc jeśli choć trochę ci na niej zależy, zjaw się w Grillu i pomóż jej do cholery.

*wraca do domu, idzie pod prysznic i zmywa z siebie klejącą śmietanę. Ubiera luźne spodnie od piżamy, które zwisają mu na biodrach, kładzie się i od razu zasypia*

*budzi się rano, wstaje, przebiera się i idzie na dół na siłownię. Teraz wchodzi na górę, bierze długi, odprężający prysznic i wychodzi z domu poprzednio się przebierając.*

SMS od Faye
Co robisz?

SMS od Faye
Specjalnie dla ciebie. Ładnie wyglądasz, kochanie. To nowa dziewczyna?

SMS od Faye
Szach mat.

SMS od Faye
Niestety, skarbie. Zbiłam króla=ja wygrałam. Takie są zasady. Następna runda?

SMS od Faye
Może zmieńmy dyscyplinę. Z szachów na karty.

SMS od Faye
Zasady są proste. Pierwsze rozdanie:
"Skoro ja się nie dzielę tobą, ty się nie dziel mną."
Mówi ci to coś?

SMS od Faye
A czym mnie skusisz, żebym tam przyszła?

SMS od Faye
Ciekawe, czy wszystkim oferujesz siebie.

SMS od Faye
Ciekawość.

*wraca do domu i zamyka za sobą drzwi. Idzie do łazienki i bierze długi prysznic. Wychodzi spod niego i osusza się ręcznikiem. Staje przed lustrem i patrzy na ślady, które znikają. Oddycha z ulgą, ubiera się w jasną koszulę i ciemne spodnie. Idzie do kuchni, bierze krew z lodówki i opróżnia woreczek. Układa się na kanapie, włącza tv i ogląda w zamyśleniu.*

*wstaje, przerzuca kurtkę przez ramię i wychodzi*

SMS OD FAYE: Musiimy pogadac przystojniaczku. Mimo iz jestem już piijana musze wygarnac ci co o tobie mysle.

*wchodzi do mieszkania i rozgląda się* Faye? *zagląda do kilku pokoi i marszczy lekko brwi. Wyciąga telefon, wysyła sms i idzie pod prysznic. Ubiera się te same spodnie do spania co wczoraj, idzie do kuchni i wyciąga z lodówki woreczek z krwią. Upija jej trochę i spogląda na wyświetlacz.*

sms: Flirtuie z panem drzewiem dolacz sie do nas bo on mnie tu samym spojrzeniem rozbiera

sms: niet tajemnica skarbowa

*odczytuje sms i zirytowany odkłada telefon. Idzie do łóżka, kładzie się i zamyka oczy z zamiarem zaśnięcia.*

*zasypia wcześnie rano i teraz się budzi. Mruga kilka razy i spogląda na wolne miejsce obok. Marszczy brwi, podnosi się na łokciach i przeciera powoli powieki. Odrzuca kołdrę, wstaje i idzie do łazienki. Bierze szybki prysznic, ubiera jasną koszulę i jeansy, rozgląda się po domu, chwyta klucze od samochodu, wychodzi i odjeżdża.*

SMS OD FAYE: Błagam zabierz mnie stąd ktoś wsadził mnie do psychiatryka -.-

*wraca do domu i wzdycha. Przebiera się i kładzie w łóżku. Bawi się telefonem przerzucając go w dłoniach. Przygryza wargę w zamyśleniu i zakrywa przedramieniem oczy*

SMS OD FAYE: Chciałabym żebyś tu był, źle mi jest bez ciebie.

*spogląda na telefon i odczytuje wiadomość. Przeciera powieki i odpisuje *

SMS OD FAYE: Jutro mnie już nigdzie nie będzie...

SMS OD FAYE: Będzie lepiej jak zapomnisz o mnie i znajdziesz kogoś kto się uszczęśliwi.

*zaciska zęby i wstaje. W samych spodniach od piżamy wychodzi z domu i odjeżdża*

BLOCKED ID napisał:

Między młotem a kowadłem. Pozbędę się jednej, żeby uprościć ci życie. Do usług, darling

*podjeżdża, wysiada i wchodzi do domu. Sięga po telefon i zaciska wargi widząc kilka nieodebranych połączeń. Oddzwania, a kiedy kończy odczytuje sms od RC. Marszczy brwi i przełyka ślinę z trudem. Idzie do łazienki, rozbiera się i bierze prysznic. Kiedy wychodzi, owija się białym ręcznikiem w pasie, a drugim przeciera mokre włosy. Szykuje się chwilę, idzie ubrać jasną koszulę i garnitur. Staje przed lustrem, przeczesuje włosy palcami, chowa telefon do kieszeni, wychodzi i odjeżdża.*

*wraca, zmywa z siebie zapach tytoniu i alkoholu, przebiera się, kładzie i zasypia*

*rano budzi się wcześnie i siada nad wszystkimi papierami. Dużo dzwoni, rozmawia, pisze i korzysta z laptopa chodząc cały czas w bokserkach od spania. Teraz zmęczony opada na kanapę i przeciera powieki. Pali w kominku, upija sporo krwi z woreczka i idzie pod prysznic. Wychodzi spod niego, ubiera się i podwija rękawy koszuli. Przeczesuje włosy palcami zostawiając je w seksownym nieładzie i wychodzi.*

SMS OD BLOCKED ID:
Tik tok , którą wybierzesz kochasiu? Pannę ofiarę losu czy nałogowiczkę? Obie żałosne jak nie wiem lepszych nie było? Zegar tyka jeśli do wtorku nie zdecydujesz którą wybierasz, nie będziesz miał żadnej.  - xoxo Gossip Girl

*pojawia się w domu i w hybrydzim tempie bierze prysznic, ubiera się w coś seksownego i wyjściowego, odświeża się perfumuje i znika*

SMS OD FAYE:
Mam nadzieję, że zabawa z inną dziewczyną idzie Ci wyśmienicie, piszę do ciebie tylko dlatego żeby Ci oznajmić, że to koniec.

SMS OD FAYE:
Tęsknię :/

SMS od Mirandy: Znasz jakiegoś dobrego mechanika samochodowego? Potrzebuję zmienić opony i zrobić mały przegląd.
PS. Opracowałam plan dla przegranego, tortury gwarantowane !

SMS od Mirandy Tak myślałam, że nie będę musiała się martwić o pieniądze - oszczędze na sukienkę na jutrzejszy wieczór
Trzy słowa klucze - pióro, lód, kajdanki

SMS od Mirandy: Jak już kiedyś wspominałam, jestem odważna, poradzę sobie.
Wszystko oczywiście bez czarów. chcę czerpać z tego czyste korzyści...



Niech szaleje dalej.
M.

SMS od Mirandy: Chyba zaryzykuję.
Bodźce możemy pozostawić na jutro, czy masz na coś ochotę?

SMS od Mirandy:
Robisz się coraz bardziej niegrzeczny. Ciekawe czy na żywo też będziesz taki odważny?

SMS od Mirandy:

Koronka czy cekiny ?

SMS od Mirandy:
Nie przyjmuje żadnych zamówień w sprawie bielizny.
Jak zechcę to mogę ja nawet zgubić po drodze.

SMS od M.
Arogancki z ciebie wróg.
Podsycasz moją chęć torturowania.

SMS od M.
Nie udawaj, że obwiązałeś sobie mnie wokół palca.
Chyba będę jutro udawała że cię nie znam, narcyzie.

SMS od M
Sugerujesz, ze będe musiała o ciebie walczyć.
To tobie radzę pilnować moich (potencjalnych) majtek aby nie wylądowały w dłoni kogoś innego.

SMS od M.
Hola hola, od kiedy to ja jestem twoją własnością?
Czy ja mam na tobie jutro powiesić na tobie tabliczkę - REZERWACJA?

SMS od M.

Dobrze wiedzieć. Do zobaczenia jutro, K.

M.

SMS od Mirandy

Mój Adres - ul. XXX 3/X
Będę czekała
Dobranoc K.

*wczoraj wieczorem wraca do domu i kladzie sie spac. Teraz budzi sie, wstaje, idzie pod prysznic, zbiera ciuchy do torby i wychodzi*

SMS od Mirandy
pióro, lód, kajdanki - pamiętaj o tym.
M.

*wraca do domu i rzuca torbę z ciuchami na bok. Przeciera powieki, siada na kanapie i ogląda chwilę program przy zgaszonym świetle, aż mimowolnie zasypia; *

SMS od Miry:

Uzbrojona i gotowa.
M.

*budzi go dźwięk przychodzącej wiadomości. Otwiera powoli oczy i mruga kilka razy. Podkurcza nogi i przewraca się na drugi bok. Leży dłuższy czas nie mając ochoty się podnosić, aż w końcu zaspany sięga po telefon, uchyla powiekę i odczytuje wiadomość. Uśmiecha się kącikiem ust i w końcu siada. Przeciera powieki, wzdycha ciężko i idzie do łazienki przeczesując włosy palcami. Rozbiera się, wchodzi pod prysznic i bierze kąpiel. Wychodzi z kabiny, myje zęby, sratata i przechodzi do garderoby. Ogląda kilka garniturów i koszul. Wzdycha zrezygnowany i przymierza kilka outfitów. Wkurzony i zirytowany rzuca koszulą o podłogę i ogląda inne. W końcu wybiera jasną koszulę, marynarkę i spodnie. Przerzuca sobie niezawiązaną muszkę przez szyję, perfumuje się i palcami układa niesforny kosmyk włosów spadający mu na czoło. Wsuwa buty, przegląda się chwilę w lustrze, wychodzi z domu i odjeżdża swoim czarnym Alfa Romeo.*

< Miranda pojawiła się na skraju ulicy przy której stał dom Alexandra. Bała się tam pojawić ponieważ uciekła jak idiotka z przyjęcia. Zacisnęła pięści i miała ochotę krzyczeć. Nawet nie wiedziała co tutaj robi. Spojrzała na drzwi do jego domu i patrzyła na niego przez chwilę. W torebce miała dla niego mały prezent który zamierzała mu wręczyć w odpowiedniej chwili. Niestety ta chwila nie nadeszła >

< zostawiła mu pod drzwiami małą paczuszkę, a w środku niej fioletowe pióro i nic więcej. Po chwili znikła >

*nad ranem podchodzi powoli pod dom kopiąc po drodze jakieś kamienie. Kiedy dochodzi do drzwi i szuka w kieszeniach kluczy, zaświeca się lampka i zauważa paczuszkę. Marszczy nieznacznie brwi, odnajduje klucze i wsuwa je w zamek. Sięga po pudełko i rozgląda się chwilę, po czym otwiera je. Unosi brwi widząc piórko, chwyta je i ogląda przez chwilę. Unosi kącik ust słabo, chowa je do pudełka i wchodzi do domu. Idzie na górę, odkłada prezent na szafkę nocną i idzie pod prysznic. Kiedy kończy po długim czasie, ubiera coś do spania i opada na łóżko. Okrywa się i długo zadręcza się myślami, aż zasypia dopiero ok. 6 rano.*

*budzi go dzwoniący telefon. Otwiera powoli oczy i błądzi nieobecnym wzrokiem po pokoju. Zakrywa twarz poduszką, ale kiedy znowu rozbrzmiewa się dzwonek, zirytowany podnosi się i odbiera* Czego? *warczy, powoli wstaje i zmierza do kuchni* Andrea, jest sobota. Zadzwoń w pon.. *urywa słuchając słów dziewczyny i włącza czajnik z wodą na kawę. Wyciąga kubek, zalewa go i kończy rozmowę. Przeciera powieki, upija z kubka i idzie pod prysznic*

*wychodzi spod prysznica już bardziej zywy niż wcześniej, ubiera się i wraca do salonu. Sięga po swoją letnią już kawę, opróżnia kubek i otwiera laptopa. Odpisuje na wszystkie meile dotyczące Kahn's Enterprises Holdings, ubiera skórzaną kurtkę i wychodzi z domu*

*wchodzi do domu zatrzaskując za sobą drzwi i opiera się o nie. Zsuwa się na podłogę i śmieje się zakrywając twarz dłońmi. Kiedy udaje mu się opanować napad depresyjnego śmiechu, wstaje i zdejmuje kurtkę. Nagle podtrzymuje się ściany mając wrażenie, że podłoga faluje i marszczy brwi* Ja pierdole. *przeciera twarz dłonią, przygryza lekko wargę i idzie do salonu. Podchodzi do kominka i jednym ruchem ręki, zwala wszystko co jest nad nim ustawione. Przełyka ślinę z trudem, idzie na górę podtrzymując się poruszającej się poręczy i bierze głęboki oddech. Ściąga koszulkę i upuszcza ją na podłogę, jak kurtkę wcześniej. Zmierza do sypialni i wychodzi na balkon. Bierze kilka spazmatycznych wdechów i zamyka oczy. Po chwili wraca do pokoju i zaczyna otwierać wszystkie szafki po kolei. Przewraca ubrania w środku, aż znajduje kilka niebieskich, małych tabletek LSD. Uśmiecha się z ulgą i połyka dwie na raz, po czym siada pod łóżkiem i czeka na kolejny odlot.*

SMS od M.

Pióro.

*słysząc dźwięk wiadomości, niechętnie ją odczytuje i zaciska wargi. Odpisuje pierwszą myśl, która pojawiła się w jego głowie. Zsuwa się trochę i odchyla głowę w tył zamykając oczy; nuci swoją ulubioną piosenkę cicho*
What would I do without your smart mouth
Drawing me in, and you kicking me out
Got my head spinning, no kidding, I can’t pin you down
What’s going on in that beautiful mind
I’m on your magical mystery ride
And I’m so dizzy, don’t know what hit me, but I’ll be alright

SMS od M.

To nie jest mój chłopak. Nie chcę żadnej kłótni.

Od M.
A., nie jestem twoją własnością. Nie jestem też głupia pomimo swojego wieku. Wiem co robię. Nie ma żadnej kolejki. Jeśli tylko chcesz możemy się spotkać i wszystko sobie wytłumaczyć...

<  Miranda pojawiła się na skraju ulicy. Stanęła pod latarnią i spoglądała w okna chłopaka. Otuliła się bluzą i przypomniała sobie, że ma na sobie jedynie dres do biegania. Przymknęła oczy i pomyślała, że dobrze by było aby A. zobaczył ją z okna >

*milknie czując znajomy zapach. Otwiera oczy i rozgląda się badawczo. Spogląda na garść tabletek rozsypanych na podłodze. Przełyka ślinę z trudem, wstaje podtrzymując się łóżka i w mgnieniu oka znajduje się tuż przed dziewczyną. Rozgląda się badawczo po okolicy mając jakieś zwidy i mruga kilka razy, żeby ukryć mocno rozszerzone źrenice, po czym wraca do niej spojrzeniem i robi krok w tył czując na niej zapach innego faceta* Cześć. *wsuwa dłonie w kieszenie spodni*

< odwraca się nerwowo. Widzi Alexandra przed sobą i czuje ulgę, ze jest w miarę dobrym stanie. Opatula się bluzą i spogląda mu w oczy. Zauważa rozszerzone źrenice po czym przygryza wargę - Co ty zrobiłeś Alex. > Cześć A. < zbliżyła się do niego i przytuliła go delikatnie. Miała nadzieję, że jej nie odrzuci >

*odwraca wzrok, gdy się do niego przytula i zaciska szczękę, po czym obejmuje ją słabo nie mogąc znieść myśli kłębiących się w jego głowie.* Chyba chciałaś coś wyjaśnić. *przygryza policzek od środka i przestaje oddychać, żeby nie musieć czuć na niej zapachu innego faceta*

< spojrzała na niego. nagle poczuła ostry ból w głowie. powinna teraz się tym zająć ale nie mogła, dopóki nie wyjaśni sobie wszystkiego z Alexandrem> Od kiedy cię poznałam borykasz się z jakimś problemem, czuję to < odchyliła się aby móc spojrzeć głęboko w jego oczy. przygryzła wargę ze zdenerwowania > znamy się bardzo krótko i sprawy między nami już przybrały burzliwy bieg... Chcę wiedzieć co w tobie siedzi, Alexandrze < zamknęła oczy i modliła się w głowie, ale ból ustał. nie może teraz okazać słabości >

*marszczy lekko brwi próbując ułożyć składne zdanie w głowie i powraca do niej wzrokiem* Wszystko w porządku? *bierze oddech i przygląda jej się chwilę* Nie wiem co masz na myśli. Dużo było takich rzeczy w moim życiu. Takich, które bolą do teraz. *cofa się krok w tył i rozpina powoli guziki koszuli* Najgorsza jest jednak strata. Nie mogę zliczyć na palcach ile tego było. *uśmiecha się słabo tylko przez działanie narkotyku, zdejmuje koszulę ukazując pełno blizn na torsie i plecach, po czym rzuca ją na ziemię* Chodzi o to? *przechyla lekko głowę w bok*

< patrzy na niego zdziwionym wzrokiem. obserwuje każdą z blizn i czuje że bije od nich tajemnicza historia z życia chłopaka. Dotyka ich delikatnie zimnymi dłońmi i wzdycha > U mnie jest wszystko wporządku. Prawie. < uśmiecha się blado i spogląda na Alexa swoimi chłodnymi oczami. Tak bardzio pragnie uśmierzyć jego cierpienia > Bardziej mnie martwią twoje straty. Czuję... < przełyka ślinę i próbnuje zniwelować uczucie suchości w gardle > Wydaje mi się... że nie spotkałes mnie w najlepszym momęcie twojego życia.. wydaje mi się < spuszcza wzrok i utkwiła do w butach chłopaka. Opaluliła się bluzą i założyła ręce pod piersiami> że jestem dla ciebie pustym pudełkiem aby się zabawić, zostawić i tyle. Czysty wyzysk. < uśmiechnęła się ponuro > nie mówię, że sex bez zobowiązań jest mi obcy i go nie lubię. Ale jeśli uprawia się go, aby schować uczucie pustki po stracie, to już nie jest fer.

*spina się cały, kiedy dotyka jego blizn, ale nic nie mówi śledząc wzrokiem jej twarz i słucha jej uważnie* Pojawiłaś się w najgorszym momencie mojego życia. Przynajmniej najgorszym z dwóch. *mruży lekko oczy w zamyśleniu* Nie interesuje mnie taki wyzysk. Ani też seks z każdą napotkaną dziewczyną. *zaciska wargi* Najlepszym sposobem na zapełnienie pustki jest.. Ktoś, kto pomoże ci to wszystko przejść. Cała reszta jest nic nie warta. *mówi cicho* Wiem, że chcesz mnie o coś zapytać. Po prostu to zrób. *unosi delikatnie jej podbródek i patrzy jej w oczy*

< jest przerażona tą całą sytuacją. głowa boli ją niemiłosiernie i stara się z całych sił nie wykrzywić twarzy w grymasie bólu. Patrzy prosto w jego oczy. Oczy które tak bardzo ją fascynują. Wszystkie lęki nagle zaczęły się w niej kłębić. Cała poczerwianiała na twarzy, ale zdołała się zapytać > Kim ja dla ciebie jestem? Co jest między nami ? < zamknęła oczy i zacisnęła pięści > chciałam z tobą ostrego, przelotnego sexu. W zamian dostałam jedną wielką niewiadomą. Zakręciłeś mną, Alexandrze, a ja się czuję jakbym znów miała 15 lat... < pokręciła głową, a wszystkie jej włosy zakryły jej twarz >

*obserwuje uważnie jej reakcję, robi krok w jej stronę i przesuwa wzdłuż jej ręki od łokcia, aż do dłoni i powoli dotyka swoimi palcami jej palców, aby rozluźniła uścisk* Kim dla mnie jesteś? Nie mam.. zielonego pojęcia, Mirando. *przygląda się uważnie jej twarzy* Ale.. wcześniej kogoś miałem. I wczoraj zostawiłem ją, bo.. czułem, że nie jest.. *zamyka na chwilę oczy, żeby wydusić w końcu to co w nim siedzi* Tobą. *uchyla powieki i patrzy jej w oczy* Nie jest tobą. *nerwowo przygryza wargę* Wiem, że teraz będziesz chciała odejść. Nawet mnie to nie dziwi. *wzrusza ramionami* Na początku też chciałem tylko cię przelecieć. Ale szybko zmieniłem co do tego zdanie, kiedy tylko zauważyłem, że wolę z tobą rozmawiać i.. droczyć się. *bierze oddech* Przepraszam, że okazałem się kimś innym, niż oczekiwałaś.

< pokręciła głową i przygryzła wargę > nie miałam do ciebie żadnych oczekiwań, wręcz stałeś się kimś kto... kto odpowiadał moim wyobrażeniem < Mira spojrzała mu prosto wo oczy. Nagle ból stał się nie do zniesienia i dziewczyna krzyknęła. Opadła na ziemię zwijając się w bólu. Spojrzała na Alexandra przepraszająco > Ja... muszę zniknąć < zamknęła oczy i rozpłynęła się w powietrzu >

(przepraszam, że tak krótko ale muszę się zwijać.
)

Miranda? *marszczy brwi otwierając szeroko oczy i klęczy przy niej* Co.. *urywa i nagle dziewczyna się rozpływa. Rozchyla wargi zdziwiony, mruga kilka razy* Mirando? *przesuwa dłonią po chłodnej ziemi, po czym podnosi wzrok i rozgląda się czując, jak jego tętno przyspiesza. Siedzi chwilę w bez ruchu, kiedy w końcu wstaje i ponownie się rozgląda* To były schizy? *mruczy cicho do siebie zdając sobie sprawę, że wszystko było tylko jego wyobrażeniem. Pełen zawodu, ale i wątpliwości idzie w kierunku domu oglądając się za siebie. Przełyka ślinę z trudem, wchodzi do środka i idzie na górę. Przeciera powieki czując się fatalnie po mieszance koksu, LSD i sporej ilości alkoholu. Idzie do sypialni, opada na łóżko i dużymi źrenicami wpatruje się w sufit beznamiętnie.*

*w końcu mruga kilka razy i podnosi się powstrzymując odruch wymiotny. Bierze głęboki oddech, wsuwa na język jedną tabletkę LSD i wychodzi z domu kierując się na plażę.*

SMS od M.

Jeśli chcesz nadal ze mną rozmawiać przyjdź na cmentarz, proszę.

*pojawiają się pod domem i podchodzą pod drzwi. Alexander otwiera je i przepuszcza dziewczynę przodem, po czym zamyka za sobą i przechodzą przez salon na górę; spogląda na roztrzaskane rzeczy, które stały poprzednio na kominku, a teraz leżą na podłodze i przeczesuje palcami włosy* Przepraszam za ten.. bałagan. Byłem wkurzony. *przygryza lekko nerwowo wargę i spogląda jej w oczy. Wchodzą do sypialni* Tutaj jest łazienka, jeśli chcesz skorzystać.*kiwa głową na drzwi obok* Możesz też.. pożyczyć sobie moje koszule. *unosi lekko kącik ust*

< rozejrzała się dookoła. Wnętrze jego domu bardzo spodobało się Mirandzie. Pokiwała głową i podziękowała za pomoc. Poszła do łazienki i zmyła z siebie cały ciężar przebytego dnia. Z mokrymi włosami wyszła ubrana w koszulę chłopaka. Stanęła w drzwiach sypialni czekahąc aż Alex przyjdzie. Przy okazji ziewnęła i spojrzała z utęsknieniem na łóżko. Pragnęła snu. >

*mierzy ją wzrokiem pełnym pożądania, ale po chwili odwraca spojrzenie.* Za sekundę wracam. *całuje ją w skroń, idzie do łazienki i bierze szybki prysznic. Ubiera świeże bokserki, wychodzi z powrotem do sypialni i chwyta Mirandę za dłoń idąc w kierunku łóżka, aż układają się wygodnie i zgasza światło. Okrywa ją i kładzie się bokiem przyglądając jej się* Dobranoc, Mirando. *unosi kącik ust patrząc na nią w ciemności*

< Miranda myślała że już śni. Leżała obok tak niesamowicie przystojnego mężczyzny, który na dodatek zaopiekował się nią. Uśmiechnęła się szczerze ostatkiem sił i pocałowała go na dobranoc prosto w usta > Dobranoc, A. < złapała go za dłoń, bojąc się że może się za chwile rozpłynąć. Zamknęła oczy i prawie natychmiast zasnęła >

*zamyka na chwilę oczy i odwzajemnia pocałunek marząc o tym, żeby nigdy się nie kończył. Po chwili niechętnie unosi powieki i uśmiecha się mimowolnie przyglądając się jej twarzy. Ściska delikatnie jej dłoń, po czym przysuwa się tak, że ustami prawie dotyka jej czoła. Masuje kciukiem jej knykcie, aż zasypia.*

< Miranda otworzyła powoli oczy. Po głowie chodziła jej tylko jedna myśl - czy to wszystko nie było snem ? Odwróciła głowę w stronę Alexandra. On nadal tam leżał i trzymał ją za rękę przez całą noc. Dziewczyna uśmiechnęła się i pocałowała chłopaka w czoło. Wstała z łóżka i poszła ponownie pod prysznic. Odkręciła ciepłą wodę i postanowiła postać tak przez dłuższą chwilę. >

*budzi się powoli I rozgląda* Miranda? *marszczy brwi I siada przecierając powieki. Słysząc lanie wody w łazience, bez namysłu otwiera drzwi i uchyla wargi widząc nagą Mirandę* Ja ee.. *urywa* Przepraszam. *sięga po omacku po swoje dresowe spodnie i przymyka drzwi wychodząc z powrotem do sypialni* Ja.. śnię. *mruczy pod nosem, przeciera twarz dłonią i wciąga na siebie spodnie, które seksownie zwisają na jego biodrach; opiera się o komodę czekając aż dziewczyna wyjdzie*

< dziewczyna uśmiechęła się pod nosem słysząc jak Alex zaglądnął do łazienki. Zakręciła wodę i wytarła dokładnie swoje ciało pozostawiając włosy mokrymi. Założyła na sobie tą samą koszulę w której spała, stanik oraz damskie bokserki. Weszła do pokoju i widząc chłopaka uśmiechneła się szeroko. Wyglądał nieziemsko pociągająco. Oparła się o framugę > Dzień Dobry, Alexandrze.

Dzień dobry. *podnosi spojrzenie na M i uśmiecha się powoli* Ładnie wyglądasz z rana. Mógłbym przywyknąć. *unosi kącik ust i podchodzi bliżej* Chyba nie mam nic bardziej ludzkiego oprócz kawy. Nie przemyślałem tego.

< uśmiechnęła się delikatnie i wplotła dłoń w jego włosy > już z rana potrafi czarować... < przymknęła oczy i zacmokała > Kawa to moje drugie imię, poproszę dużą, bez mleka ani cukru < przygryzła delikatnie wargę i jaknajbardziej dyskretnie slustrowała wzrokiem Alexandra. Matko, jaki onj był sexowny ... >

Ty tu jesteś od czarowania, nie ja. *uśmiecha się szeroko* Duża, czarna. Jeszcze jakieś szczególne zamówienia? *układa dłonie na jej biodrach i przyciąga ją do siebie*

< przejechała palcem po jego nosie , nieprzestawając się uśmiechać > tyle wystarczy, nie jestem wymagająca < obkręciła się wokół własnej osi i kołysającym się krokiem ruszyła w stronę kuchni. Tam usiadła okrakiem na krześle i oparła brodę o oparcie. >

Jeszcze tylko muszę.. zaraz wracam. *odprowadza ją wzrokiem i spogląda na jej kołysające się biodra i długie nogi, a potem na swoje krocze* Boże.. co ty ze mną robisz. *mruczy do siebie pod nosem, przysłania to co ma między nogami i idzie do łazienki. Rozbiera się, bierze prysznic i osusza się ręcznikiem. Ubiera świeże bokserki, jeansy podkreślające jego umięśniony tyłeczek i koszulę. Podwija rękawy, rozpina dwa pierwsze guziki i schodzi na dół pachnący olejkiem kokosowym. Unosi leniwie kącik ust na widok dziewczyny i otwiera szafkę. Wyciąga z niej kubek, kawę i wstawia wodę, po czym opiera się posladkami o blat i zakłada ręce na torsie* Dobrze spałaś? Jeśli chcesz.. mogę skoczyć do sklepu i zrobię ci jakieś kanapki. Przepraszam, naprawdę nie przypuszczałem.. *kręci głową chcąc coś dodać, ale zaciska tylko wargi* Albo możemy coś zamówić. *uśmiecha się delikatnie*

< Miranda ciąglę uśmiecha się szczerze. Czuje się błogo i szczęśliwie. Spogląda na całą sylwetkę chłopaka i nie moze się powstrzymać od zatrzymania wzroku na jego kroczu. Robi to tylko przez ułamek sekundy, ale i tak na jej twarzy pojawia się szelmowski uśmieszek. Podchodzi do chłopaka i jedną dłoń opiera na jego piersi, a drugą bierze kubek z parującym napojem. Upija łyk i wzdycha delikatnie > Jest pyszna i nic do jedzenia nie jest mi potrzebne, już nie jestem sportowcem aby jeść za dwóch < zakręciła włosy na palcu i ułozyła je na lewym ramieniu >

Byłaś.. *spogląda na jej dłoń na jego torsie i stara się ukryć przyspieszony oddech* Sportowcem? *koniuszkiem języka przesuwa po swojej górnej wardze i spogląda na jej usta, po czym odwraca wzrok* Może kiedyś się zmierzymy na siłowni? *unosi kącik ust i powraca wzrokiem do jej oczu; nie mogąc się powstrzymać, powoli układa dłonie na jej talii i żmudnie wolno zsuwa je na jej biodra, po czym ostrożnie przyciąga ją tak, że dotykają się ciałami.*

< zaśmiała się cicho i podniosła dumnie głowę > Tak, od 6 roku życia do zakończenia studiów grałam jako bramkarka w piłce nożnej < przejechała dłonią po jego karku i przyglnęła jeszcze bardziej. Czuła na sobie każdy jego mięsień i ciepło bijące on niego. Druga ręka powędrowałą tuż nad pośladki i lekko drapała jego krzyż. > Pochodze z kraju, gdzie narodził się Football, kocham go całym sercem < westchnęła i przykleiła swój nos do nosa Alexandra > ale teraz jestem zajęta czym innym < położyła obydwie dłonie na jego pupie i bardzo delikatnie zacisnęła palce >

Bramkarka? *śmieje się cicho i przygryza wargę delikatnie* Możemy kiedyś zagrać. Lubię.. strzelać. Chcę zobaczyć cię w tym skąpym stroju, biegającą po boisku i.. słone krople potu będą spływać po twojej skroni, a twoje policzki będą zaróżowione jak wtedy, kiedy się zawstydzasz.. *szepcze i unosi kącik ust czując jej dłonie na swoich pośladkach* Tak.. Lepiej zajmij się czymś innym. Mam zamiar cię zmęczyć.. *koniuszkiem nosa przesuwa po jej policzku, aż do ucha* aż zabraknie ci tchu. *mówi cicho swoim seksownym, lekko ochrypłym głosem i wargami bardzo delikatnie dotyka jej żuchwy*

< Miranda poczuła jak tętno jej podskoczyło. Obruciła chłopakiem tak, ze usiadła na blacie. Zagryzła wargę gdy poczuła usta Alexandra. Nogi zarzuciła na jego biodra tak, aby nie mógł wydostać się z jej objęć. Sprawnymi palcami dobrała się do jego koszuli odpinając powoli każdy z guzików. Chłodnymi opuszkami zaczęła jeździć po konturach jego mięśni. > Pragnę cię ... < szepnęła podnieconym głosem >

Czuję, Mirando.. *unosi kącik ust i czując jak pragnienie zaczyna się w nim gotować, przysuwa się do niej maksymalnie i przesuwa powoli dłonie z jej bioder na uda zahaczając o gumkę majtek. Chwyta ją i wsuwa palec podważając je od środka. Powoli składa pocałunki na jej szyi, aż nie mogąc się powstrzymać, wolną dłoń wplata w jej włosy, przyciąga ja do siebie i całuje namiętnie w usta.*

< Miranda nie mogła wierzyć, że to się wkońcu dzieje. W głowie kręciło się jej od emocji, ale najważniejszy był on. Zerwała z niego koszulę i zwinnie pieściła jego tors oraz plecy. Pocałunki oddawała z równie dużym zaangarzowaniem co Alexander. Przylgnęła do niego mocno biodrami i uśmiechała się, kiedy zaczął dopierać się do jej majtek. Poczuła jak jego krocze zaczęło się powoli wybrzuszać. >

*wydaje z siebie cichy jęk nie odrywając się wargami od jej warg* Boże, pragnąłem tego od pierwszego spotkania w barze. *całuje ją zachłannie, zrzuca z siebie koszulę i zabiera się za odpinanie guzików jej koszuli. Odpina pierwsze trzy i przenosi gorliwe pocałunki na jej szyję przygryzając ją w niektórych miejscach. W końcu zdejmuje jej ubranie, chwyta w dłonie jej piersi i ściska je delikatnie, po czym koniuszkiem języka przesuwa wzdłuż twardego wybrzuszenia na nich i chwyta je delikatnie w zęby pociągając zmysłowo.*

Nawet nie wiesz jak bardzo tego pragnę < Miranda jęknęła w przypływie emocji i oddała się całkowicie poczynaniom chłopaka. Sama jednak nie pozostała bierna. Dłońmi zachaczyłą o gumkę jego bokserek i zaczęła pieścić jego nagie pośladki > Pokaż mi na co cię stać, Alexandrze ... < odchyliła głowę do tyłu i zerwała z niego bokserki. Spojrzała ukradkiem na jego przyrodzenie i uśmiechnęła się. Rozmiar nie mógł jej bardziej zadowolić. >

*wsuwa dłonie pod jej pośladki i w mgnieniu oka znajdują się w sypialni. Układa ją na łóżku, przesuwa dłonią wzdłuż jej nagiej nogi i powoli całuje ją od kolana w górę. W końcu dociera do złączenia jej ud. Rozchyla jej nogi bardziej, muska wargami jej magiczne miejsce przez bieliznę i przesuwa po niej koniuszkiem języka. Zębami zahacza o gumkę majtek i zsuwa je nieznacznie, po czym całuje żmudnie i wyczekująco powoli jej podbrzusze specjalnie nie dotykając pewnego miejsca; układa dłonie na jej pośladkach i zaciska je kontynuując pocałunki na brzuchu; koniuszkiem języka zatacza wzorki wokół jej pępka.*

( przepraszam, za nieobecność, ale mój internet robił sobie ze mnie jaja )

< Miranda oddychała głęboko, a jej tętno osiągnęło niemożliwy poziom. Wbiła ręce w pościel i delikatnie poruszała się w rytm dotyku chłopaka. > Alexandrze, proszę... < zacisnęła zęby na wardze, aż sobie ją przegryzła. nie zwróciłą uwagi na ból, liczyła się czysta przyjemność. Dłonie powędrowały na jego plecy i zaczęła go po nich drapać. Jęknęła gdy czuła że Alexander zajmuje się jej dołem. Pojękiwała raz za razem. Nie umiałą w sobie trzymać przyjemności. Po chwili pragnęła przejąć inicjatywę. Obróciła go na plecy tak, że siedziałą na nim okrakiem. Zaczęła całować jego szyję nie stroniąc od przygryzania delikatnej skóry. Potem zabrała sie za tors. Bardzo delikatnie, ale zmysłowa obsypywała pocałunkami jego blizny. Gdy doszła do jego podbrzusza zaczęła je pieścić wargami oraz lizać tak, aby chłopak poczuł jeszcze większą przyjemność. >

*przez podniecenie Mirandy, poziom jego libido znacznie wzrasta. Unosi kącik ust i posłusznie ląduje na pościeli. Kiedy na nim siada, układa dłonie na jej pośladkach i lekko wsuwa palce pod jej bieliznę podziwiając przednie widoki. Przymyka powieki i wzdycha cicho czując jej wargi na swojej szyi. Spina się z podniecenia, kiedy całuje go po torsie i zamyka oczy czując pocałunki na podbrzuszu* Nie.. *udaje mu się wychrypieć, będąc już u skraju wytrzymałości. Podciąga ją do góry i dopada do jej ust całując je gorliwie. Przesuwa dłońmi wzdłuż jej pleców aż do majtek, wsuwa w nie obie dłonie i zaciska je na jej pośladkach. Po chwili zsuwa jej bieliznę i wsuwa dłoń między złączenie jej ud pieszcząc magiczne miejsce i delikatnie, ale zachłannie przygryzając jej dolną wargę, po czym całuje ją ponownie*

(luzik, nie twoja wina :D)

< Miranda kompletnie popadła w szaleństwo podniecenia. Intensywnie oddawała pocałunki i wyginała ciało w rytm jej uczuć. Głośno jękneła gdy poczuła że jej majtki już nie lezą tam gdzie powinny. Kiedy ręka Alexa zaczęła jej dostarczać jeszcze większej przyjemności wbiła paznoknie w jego barki i podrapała go. Pocałunki nie mogły się już stawać bardziej namiętne, mimo tego zaczęła je dorabiać poprzez dodanie języka. Miranda wyraźnie czuła magiczne miejsce chłopaka ocierające się o jej podbrzusze. Jak bardzo chciała żeby dokończył swojego dzieła >

*przyciąga ją do siebie i powoli swoim nabrzmiałym ** znajduje się w niej, nie kończąc pieszczot dłonią. Drugą przesuwa po jej plecach lekko zaciskając palce i wydaje z siebie krótki jęk podniecenia czując jej ciepłe wnętrze. Przenosi pocałunki na jej szyję i po chwili powraca do ust mierzwiąc je sprawnie językiem; powoli unosi biodra, opuszcza je i tak w kółko. Robi to wcale nie przyspieszając, aby pogłębić podniecenie swoje i dziewczyny*

< Miranda nie mogła się powstrzymać. Jej przyjemnosci urosły do takiego stopnia że gdyby stała na pewno zemdlałaby z wrażeń. Dłonie zacisnęła na poduszce i nie przestawała oddawać pocałunku. Po chwili gdy była w stanie nad sobą zapanować, oplotła nogi dookoła bioder chłopaka. Jak dawno nie doznawała tak kosmicznego sexu. Zarzuciła ręce na jego plecy i lekko podniosła się aby móc być jeszcze bliżej Alexandra. W przypływie uniesień udało jej się sexownie wyjęczeć > Obyś tylko nie okazał się teraz snem...

To byłby bajeczny sen. *mruczy jej ochryple i seksownie na ucho, po czym przygryza delikatnie jego płatek i przyspiesza swoje ruchy czując się co raz bardziej u skraju, aż w końcu wchodzi do maksimum oddychając głęboko przez uchylone wargi* Mirando.. *wychrypiał cicho, całuje jej obojczyk nie przestając się poruszać i powoli przesuwa dłoń na jej pierś zaciskając ją delikatnie, po czym odszukuje jej warg i zatraca się w pocałunku, jak i głębokim doznaniu zapełniając ją sobą.*

< Miranda czując jak chłopak dokonuje swego dzieła, przylgnęła do niego jeszcze mocniej. Każda komórka jej ciała była pogrążona w niewoli pożądania. Jej dłonie myszkowały po całym ciele Alexandra a w szczególności po torsie gdzie rysowały różne szlaczki. Nie przestawała go całować, lecz przeszła do głębokich i bardzo wymownych pocałunków > Alex... < jęknęła mu na ucho i obsypała pocałunkami kark oraz szyje >

(doszła, czy nie? bo nie wiem kiedy mogę zakończyć hahaha)

*odchyla głowę w tył czując jej usta na szyi, po czym schyla się, aby móc składać miliardy pocałunków na jej piersiach, obojczyku, szyi i ramionach. Po chwili odnajduje jej wargi i całuje ją mierzwiąc powoli językiem jej podniebienie i przygryza delikatnie jej dolną wargę, pociągając ją w swoją stronę. Jedną dłoń trzyma nad jej głową, a drugą układa na jej policzku i opuszkiem kciuka przesuwa po jej wargach, aby złożyć na nich kolejny pocałunek i wciąż porusza się rytmicznie.*

(ahahahah tak tak doszła ! )

< Miranda oddawała się wciąż  chłopakowi. Już teraz wiedziała ze uzalezniła się od jego pocałunków, dotyku, ciepła. Czuła też jak jej podbrzusze i niższe partie rozluźniają się w odpływie najwyższego podniecenia. Ręce wędrowały ciągle po plecach, a język zatoczył parę okrążeń wokół sutków Alexandra. Powróciła do klasycznych pocałunków, kąsając po drodze jego szyje >

*wypuszcza powietrze czując, jak jej wnętrze zaciska się na jego przyrodzeniu i przygryza mocno wargę przez jej pocałunki. Przesuwa dłonią po jej ramieniu, odgarniając z niego niesforne kosmyki włosów i w końcu odnajduje jej wargi. Długi czas całują się namiętnie i pieszczą nawzajem, aż oboje ponownie zatracają się głęboko w sobie. Po wszystkim, Alexander wykończony chowa twarz w zagłębieniu jej szyi i muska je delikatnie wargami starając się unormować niespokojny oddech. Wciąż znajdując się w niej, zamyka oczy czując się całkowicie odprężonym. Mruga kilka razy i podnosi głowę odszukując jej spojrzenia, po czym unosi kącik ust* Cześć aniele. *dotyka powoli jej policzka zahaczając o dolną wargę*

< Miranda po wszystkim opadła na łóżko i rozłożyła ręce. Patrzyła głęboko w tęczówki Alexandra i cieszyła się, że nie skończył wszystkie tak szybko, tylko został w nien jeszcze aby mogła czuć ciągle to wspaniałe ciepło. Podniosła się na łokciach aby móc złożyć na ustach chłopaka delikatny pocałunek - dokładnie taki sam jak za pierwszym razem. Jedną dłonią popieściła przyrodzenie chłopaka jedan nie zmuszając go aby usunął się z jej ciała. Przygryzła wargę > Witaj, bogu seksu... < mruknęła cicho i odnalazła wargami jego usta >

I kto to mówi.. *uśmiecha się promiennie i odwzajemnia delikatny pocałunek* Jesteś taka piękna.. Tutaj, teraz, z rozchwianymi włosami i przyspieszonym oddechem.. *milknie na chwilę* Rany, Mirando, co ze mną zrobiłaś? *muska wargami wgłębienie jej szyi*

< patrzy na niego zachwyconym spojrzeniem po czym rumieni się na twarzy > Alex, to ty we mnie obudziłeś te wszytskie emocje... < pocałowała do tuż za uchem i wyszeptała > od pierwszego spotkania miałam nadzieję na tak nieziemskie doznania < polizała go koniuszkiem języka od żuchwy do jabłka Adama > a co do mojego temperamentu... odzywa się on jedynie w odpowiednich ramionach...

Czekaj, czy to.. *mruży oczy* Rumieńce? *śmieje się i całuje ją w jeden z zaróżowionych policzków* Więc taki był twój plan? Możesz sobie odhaczyć ten punkt ze swojej.. listy. *muska wargami kącik jej ust i uśmiecha się czując jej język na swoojej szyi* Potraktuję się.. Jako te właściwe ramiona, bo naprawdę pokazałaś co potrafisz. Dwa orgazmy za.. jednym razem? To jest coś. *całuje ją przeciągle*

< Miranda wplata palce jednej dłoni we włosy Alexandra, a drugą masuje jego kark. Głęboko oddaje pocałunek, po czym opada na poduszki i opiera się na ręce > Gorąco polecam, Miranda Sophia McGuinness < uśmiecheła się zadziornie i posłała mu głębokie spojrzenie > gdybym miała ci zapisać na kartce emocje które mi towarzyszyły to nie starczyło by miejsca . < nie odrywając od niego wzroku wyszeptała > Najchętniej nie wychodziłabym z łóżka...

Nie byłoby z tym problemu.. Możemy zostać tu do rana, a potem musisz coś zjeść. Dopilnuję tego. *całuje ją w czubek nosa i powoli i delikatnie z niej wychodzi* Przepraszam, mam nadzieję, że nie bolało. *uśmiecha się przepraszająco, sięga po kołdrę i okrywa siebie i ją, po czym opada na miejsce obok; przytula ją do siebie mocno* Możemy tak spać do rana? Lubię.. w twoich objęciach. *całuje ją we włosy*

< wtuliła głowę w jego tors i przymknęła delikatnie oczy > Zostanę, z wielką chęcią... < palcami rysowała wzorki na jego piersi. Oczy uniosła ku górze, a jej twarz przyozdobił szelmowski uśmiech. > nie było żadnego bólu, czułam jedynie podniecenie najwyższego stopnia < pocałowała go w czubek nosa i przytuliła mocno. nie spuszczając z niego oczu , wyszeptała > powiedziałbyś mi coś... coś specjalengo, abym mogła spać jako najszczęśliwsza kobieta na kuli ziemskiej ?

Więc.. *wzdycha i * Co mogłaby usłyszeć najszczęśliwsza kobieta na świecie? *unosi nieznacznie brwi i spogląda na nią z uśmiechem* Może.. coś płynącego prosto z serca? *przygryza delikatnie wargę i koniuszkiem nosa szmyra jej nosek* Nie mogę doczekać się rana, aż obudzę się i.. będziesz obok, taka śpiąca i niewinna i.. całkowicie moja. Mam też zamiar sprawić.. abyś czuła się bardziej szczęśliwa niż kiedykolwiek. Przygotuj się na to, Mirando. *całuje ją delikatnie*

< Mirandzie kompletnie zmiękło serce, ale nie chciała tego pokazać. Nie chciała pokazać, że część jej oddała się Alexandrowi. Lecz nie zamierzała tego ukrywać > Boje się jutra, Alex. Jest we mnie tyle obaw, czy podołam temu wszystkiemu. < położyła dłoń na jego policzku i spojrzała na niego > chcę żebyś wiedział, że zrobię wszystko aby twoje wysiłki nie były jednostronne. Pragnę cię poznawać. < pocaławała go bardzo delikatnie i wtuliła mocno w jego ramiona. Czując bicie jego serca zdołała wymamrotać > Dobranoc A. śpij dobrze... < i zasnęła oddychając miarowo >

Nie będziesz musiała sama stawiać czoła światu. Masz mnie u boku. *mówi cicho mając świadomość, że dziewczyna już przysypia. Odwzajemnia uścisk i unosi kącik ust* Dobranoc, Mirando. *całuje ją w czółko i dłuższy czas przygląda się jej twarzy oświetlonej jedynie przez światło księżyca, które wpada przez szybę, aż w końcu zasypia beztrosko.*

< Miranda przebudziła się powoli i spokojnie. Czuła na swojej twarzy ciepłe promienie słońca. Z drugiej strony grzał ją Alexander. Tak, to nie żart. Spędza w jego łóżku już drugą noc, przy czym teraz są już oficjalnie po akcie płciowym. Mira uśmiechnęła się pod nosem. Czuła się szczęśliwa. Spojrzała na chłopaka i pogładziłą dłonią jego policzek. Złożyła pocałunek na jego nosie > Wyglądasz bardzo uroczo gdy śpisz... < powoli wygramoliła się z łóżka i poszłą do łazienki. Po odbyciu prycznica pomyślała, że wartoby było wrocić do domu, choćby po to aby się przebrać w normalne ciuchy. Ale nie chciała opuszczaś Alexa. Napisała mu karteczkę A. przydałoby się abym wróciła do domu. Załatwię parę spraw, posprzątam trochę i znów się zobaczymy. Napisz so mnie jak tylko będziesz mnie potrzebował, albo po prostu zatęsknisz. Ja na pewno będę tęskniła. M. a w dolnym prawym rogu naryzowała pióro. Połozyła liścik na poduszcze na której spała i rozpłynęła się w powietrzu >

*przebudza się powoli i przesuwa dłoń na jeszcze ciepłe miejsce. Marszczy brwi, gdy nikogo tam nie wyczuwa, otwiera oczy i rozgląda się* Miranda? *mówi cicho, spogląda na karteczkę i odczytuje ją. Uśmiecha się powoli, kręci głową rozbawiony i wstaje. Bierze prysznic, przebiera się i wychodzi*

SMS od M.

Pierwsza nie wytrzymałam. Mam nadzieję, że jesteś w supermarkecie.
M.

BLOCKED ID napisał:

''Pierwsza nie wytrzymałam'' i to z tego wynikło. [załącznik ze zdjęciami jak Miranda całuje się z Deanem i jak Faye kocha się z innym] A na końcu właśnie ty zostajesz sam. Nigdy nie będziesz odpowiedni. Jesteś beznadziejny i chcę zobaczyć jak spadasz w dół.

sms od M.

Alex, muszę się z tobą spotkać.

*wchodzi do domu z siatkami w dłoniach. Idzie do kuchni, odkłada je na stół i rozpakowuje. W między czasie odczytuje zaległą wiadomość i marszczy brwi. Włącza zdjęcia, które ładują się dwie godziny, więc odkłada telefon na bok. Kończy rozpakowywanie, sięga po torebeczkę z krwią i spogląda na zdjęcia. Unosi wysoko brwi, a z dłoni wylatuje mu woreczek. Chwyta telefon i ogląda uważnie zdjęcia jaki dostał, doszukując się fotomontażu. W końcu zamyka oczy, rzuca telefon na stół i wkurzony jednym ruchem ręki zmiata wszystko co stało na blacie. Siada na podłodze, opiera głowę o szafkę i zaciska mocno wargi patrząc przed siebie.*

SMS od M.
Alex... proszę pozwól mi coś powiedzieć. Jeśli dalej nie bedziesz chciał mnie słuchać przyjdę do ciebie bez zapowiedzi.

*spogląda na telefon i prostuje nogi. Przeciera twarz dłońmi i pociera powieki wykończony psychicznie*

< Miranda przybiegła pod dom chłopaka. Kipiała od wściekłości. Jak mogło dojść do tak absurdalnej sytuacji. Nie wiedziała na kogo była bardziej wściekła, na siebie samą czy na RC. Wiedziała tylko tyle, że kiedyś się zemśći. Poprawiła spódnicę oraz kapelusz na głowie i lekko dysząc zapukała do drzwi > Alexander ? To ja, Miranda. < oparła się o framugę i czekała z zniecierpliwieniem >

*nie odpisując na wiadomość wstaje i podnosi woreczek z podłogi. Przeciera rozlaną krew i nieobecny duchem przeciera też blat, aż w końcu opiera się czołem o jedną z szafek i zamyka oczy. Otwiera je, płucze ręce i nie wiedząc co ze sobą zrobić idzie na górę. Rozdziera koszulę, którą ma na sobie, przełyka ślinę z trudem i ścieli łóżko, po czym spogląda jeszcze raz na karteczkę. Gniecie ją i ciska w kąt pokoju, po czym staje przy oknie i wsuwa dłonie w kieszenie patrząc na coś tępo*

*słysząc pukanie na dole, pojawia się tuż przed drzwiami, otwiera je i zdziwiony unosi brwi, ale milczy* Zapomniałaś czegoś? *mruga kilka razy czując, jak rozdziera się od środka*

< Miranda stała zaskoczona widząc chłopaka. Poczuła, że ciało jej drętwieje, ale opanowała strach. Obiecała sobie, że nie podda się bez walki. Spojrzała na niego błagalnym spojrzeniem > Alex... wiesz dlaczego tu przyszłam. < złapała jego dłoń i przymknęła oczy. ma nadzieję , ze nie oddtrąci jej zbyt szybko >

*zaciska szczękę czując jej uścisk i przechyla lekko głowę w bok* Jasne, wejdź. Kupiłem pełno rzeczy.. takich jadalnych, powinnaś je wziąć. Mnie się nie przydadzą. *wzrusza ramionami z miną niewyrażającą żadnych emocji, przesuwa się i robi jej miejsce* Są w kuchni.

< Miranda przygryzła wargę i spojrzała na niego z determinacją. Pociąnęła go w stronę salonu i popchnęła aby usiadł na sofie. Sama stanęła nad nim i zdecydowanym głosem zaczęła mówić > Nie o to chodzi. Wiem , że widziałeś zdjęcie... < przygryzła wargę aż do momętu, że zaczęła płynąć jej krew ciurkiem. nie zwróciła na to uwagi i krew spłynęła jej na koszulkę. splotła palce na torebce i wzięła głęboki wdech > chcesz w ogóle wysłuchać tego co mam ci na ten temat do powiedzienia ?

Jestem otwarty na wszelkie propozycje. *rozkłada ręce i układa je po obu stronach fotela patrząc na nią* Chyba się zraniłaś. *zaciska wargi, sięga po chusteczki i podaje jej unikając patrzenia w jej oczy* (muszę iść.. wracam za jakieś 30 minut, sprzątanie -.-)

< otarła usta podaną chusteczką. miała ochotę krzyczeć aby spojrzał na nią, aby zwrócił na nią uwagę. Usiadła na skraju fotela i wbijając w niego swoje spojrzenie zaczęła mówić. > Wiem, że to prosta wymówka, lecz to wszystko intryga RC < splotła palce swoich rąk i zaczęła wyłamywać sobie kości. > Prawda jest to, że spotkałam się z Deanem, wpadłam na niego w centrum sportowym < oby tylko mi uwierzył, Alex błagam....... > potem poszlismy na tą nieszczęsną strzelnice. Pokazywał mi jak się strzela i wtedy ... < na myśl o tym wsponieniu przeszły ją dreszcze > poczułam chłod, taki jak zawsze czuję gdy zbliżają się do mnie duchy... ale zadnego nie zauważyłam. Wtedy Dean ni stąd ni zowąd zaczął mnie całować < zamknęłam oczy i odnalazłam dłoń chłopaka. ścisnęłam ją delikatnie i wlepiłam w niego spojrzenie pełne nadzieji >

(dobra, jednak zajęło mi to znacznie mniej czasu niż przypuszczałam haha)

*słucha jej z uwagą wpatrując się w jakiś punkt i przygryza lekko wargę od środka* A ty po prostu odwzajemniłaś. *wzrusza ramionami* I coś mi się przypomniało. *unosi powoli wzrok* Kilka dni temu, kiedy byłem naćpany.. Ty i ten koleś to nie były zwidy. Uwodziłaś go, kiedy siedziałem kilka stolików dalej. *kiwa powoli głową wcale na nią nie patrząc; spogląda na jej dłoń zaciśniętą na jego dłoni i powraca wzrokiem do jakiegoś punktu*

< westchnęła głęboko i wróciła do swoich tłumaczeń > Byłam zaskoczona tym co się stało i... < zamknęła oczy. Nie będe kłamać > tak odwzajemniłam, nie mam nic na swoja obronę < nie była w stanie spojrzeć mu w twarz, ale nie puszczała jego ręki. bała się, że uciekłby od niej. > Alexandrze, wtedy jeszcze nic między nami nie było pewne. < zacizneła wolną dłoń w pięść i cicho powiedziała > kiedy ty mnie uwodziłeś miałeś kogoś, wiem o tym...

** Tak, miałem. Dzień przed tym jak zobaczyłem was razem w barze, rozstałem się z nią. Zaraz po tym, co wydarzyło się między nami na przyjęciu. *przygryza mocno wargę od środka* Zrobiłem to, bo czuję coś do ciebie. A potem widziałem cię z nim.. *urywa i opuszcza wzrok myśląc nad czymś* I teraz to. *dokańcza cicho*

< Miranda spoglądneła na chłopaka > Nie chcę mówić głupich wymówek dlatego powiedziałam ci całą prawdę. Zaraz po tym wybiegłam ze strzelnicy. < pokręciła głową i westchnęła głośno > Skoro zostawiłeś ją dla mnie, skad mogę mieć pewność, że ze nie pojawi się inna która mnie wygryzie ? < zapytała cicho i ściągnęła buty, aby móc usiąś po turecku >

Tak się składa, że tylko ty mnie interesujesz. Pewnie stąd możesz mieć tą pewność. ** Nie wiem.. czy mogę ci zaufać. Bo co z tego, jeśli tym razem ci wybaczę, a za tydzień znowu spotkam cię w barze na drinku z tamtym kolesiem i w jakiejś.. znaczącej sytuacji. *spogląda jej w oczy i odwraca słabe spojrzenie gdzieś w bok. Zmęczony rozstaniami i powrotami, do tego zraniony przeciera powieki i zatrzymuje wzrok na ich złączonych dłoniach*

< Miranda nie wiedziała co zrobić. Czuła, że nie ważne co powie to chłopak i tak będzie miał wątpliwości. zdecydowała się na odważny krok. nic nie mówiąc przybliżyła się do Alexandra. Ujęła jego twarz w dłonie gładząc delikatnie jego lekki zarost. Spoglądnęła mu głęboko w oczy z nieodpartym uczuciem. Pocałowała do delikatnie lecz zmysłowo tak, aby wszystkie wątpliwości zostały rozmyte >

*śledząc jej ruchy już wiedział co chciała zrobić. Nie ruszając się, spojrzał jej jedynie w oczy i po chwili wahania odwzajemnił delikatny pocałunek pogłębiając go po chwili poprzez tęsknotę i uczucie; wolną dłoń układa na jej policzku i wplątuje w jej włosy*

< Miranda czując , że chłopak odwzajemnił jej reakcje rozpłakała się. Trzy samotne łzy spłynęły jej po policzkach. Nie przerywając, zgrabnie usiadła na kolanach Alexandra, a dłonie obwiązała mu w pasie. Uwielbiała jego miękkie wargi i starała się dostarczyć mu jaknajwięcej emocji poprzez pocałunki >

*odrywa się po chwili czując, że dziewczyna pękła. Spogląda jej w oczy i dłońmi przeciera jej wilgotne policzki* Nie płacz, proszę.. *mówi cicho, spogląda na jej zaczerwienioną i zranioną wargę. Muska ją delikatnie swoimi, po czym kłem rani się w palec i jego opuszkiem rozprowadza kroplę swojej krwi po jej rance, która po chwili zaczyna się goić. Wsuwa palec do swoich ust, aby pozbyć się krwi i po wszystkim przytula Mirandę do siebie* Już w porządku.

< Miranda na wszystko patrzy z zaciekawieniem ale również pewną niepewnością. Czuje jak przechodzi ją dreszcz, gdy Alex leczy ją własną krwią. Tak bardzo się cieszy kiedy ją przytula do siebie. Zaciska dłonie na jego koszuli i zwija się w kłębek. Unosi oczy do jego twarzy i szepcze > Przepraszam...

*Opuszcza wzrok na jej oczy i kiwa lekko głową* Rozumiem. Ja też popełniłem dużo błędów. *przytula ją do siebie mocniej i gładzi opiekuńczo jej ramię* Obiecaj.. że nigdy więcej.

< spojrzała na niego dziecinnym spojrzeniem pełnym nadziei > obiecuję... ale ty też mi obiecaj < połknęła głośno ślinę > że mnie nie opuścisz... < zaczęła gładzić jego tors >

Ja.. *uchyla lekko wargi i po chwili zamyka je patrząc jej w oczy; kiwa powoli głową* Jasne, obiecuję. Nie mógłbym. *unosi delikatnie jej podbródek i całuje ją czule, ale też namiętnie.*

< oddaje pocałunek z uczuciem. głaszcze chłopaka po żuchwie, ale czuje jakąś niepewność. delikatnie przerywa zbliżenie i spogląda mu prosto w oczy > jeżeli masz jakiekolwiek wątpliwości to powiedz. chcę aby miedzy nami wszystko było jasne.

Po prostu.. Nie do końca mi z tym wszystkim dobrze. Nie jestem pewien co do mnie czujesz.. o ile czujesz cokolwiek, ale nie chcę cię stracić. *ściąga delikatnie brwi i patrzy jej niepewnie w oczy*

Alex... < powiedziała jego imię cicho i pieszczotliwie > znamy się tak krótko a nasza historia już stała się zawiła. Jak już ci kiedyś wspominałam, boję się. Boję się bo każdy dzień to nowe niespodzianki < spojrzała mu głęboko w oczy > ale musisz wiedzieć, że nie jesteś mi obojętny. Czuję do ciebie tak wielką mieszankę uczuć, ze nie potrafię tego nazwać < zacisnęła dłonie na jego koszuli >

Wierzę ci. I rozumiem. Wiem, że to bardziej skomplikowane niż mogłem sobie wyobrazić. Ale zazwyczaj walczę o swoje i tym razem będzie tak samo.. Możesz być tego pewna. *kiwa zdecydowanie głową patrząc jej w oczy* Nie bój się. Nie będziesz przechodzić przez to sama. Będę u twojego boku. *unosi kącik ust i całuje ją w czubek noska* Zrobiłem zakupy.. Nie wiedziałem co kupić, więc wziąłem wszystkiego po trochu.

< pierwszy raz od początku spotkania Mira uśmiechnęła się. Przytuliła bardzo mocno chłopaka i wyszptała mi do ucha > jesteś wspaniały, że tak o mnie pomyślałeś ... < pocałowała go w płatek ucha >

Nie zdążyłem ci przynieś śniadania do łóżka. *uśmiecha się, całuje ją w skroń i tak jak na nim siedzi, chwyta ją pod pośladki i wstaje niosąc ją na rękach* Jesteś naprawdę lekka. Muszę cię dokarmić. *unosi kącik ust, odstawia ją na blacie w kuchni i muska delikatnie jej wargi, po czym odsuwa się i otwiera lodówkę* Na co masz ochotę? Nie jestem.. specem w gotowaniu. *krzywi się lekko i spogląda na nią obserwując jej reakcję* Jak jestem zmuszony coś przygotować, to często mylę masło z serkiem smażonym. *przewraca oczami rozbawiony*

< Miranda siedząc na blacie rozłożyła nogi na tyle ile pozwoliła jej spódnica , a ręce ułozyła pomiędzy kolanami tak aby mogła się wygodnie podeprzeć. Zaśmiała się delikatnie i zamachała palcem dając znak Alexowi aby podszedł do niej > Wystarczy zwykłe spaghetti... < cmoknęła do w policzek a ręką przypadkowo musnęła jego pośladek >

Nie.. rozpalaj mnie w tym momencie. Skupmy się, a po jedzeniu.. Jestem cały twój. *mruczy jej w wargi i całuje ją przeciągle układając dłonie na jej nogach. Po chwili siłą woli odsuwa się niechętnie, koniuszkiem języka przesuwa po swojej wardze wciąż czując na sobie smak dziewczyny i wyciąga z lodówki potrzebne rzeczy, po czym ustawia je na blacie obok* Pomożesz mi? Chyba.. nie umiem zrobić nic poza wstawieniem makaronu. *uśmiecha się szeroko, sięga po garnek, zalewa go wodą i ustawia na gazie.*

< zeskoczyła zwinnie z blatu i zaśmiała się. > Och Alexandrze, kobieta do garów, tak ? < nie przerwała się śmiać i szybkimi ruchami pokroiła pomidory, mięso i wrzuciła wszystko na patelnie. Włożyła makaron aby się powoli gotował i znów wróciła do sosu. Dolała trochę przecieru pomidorowego i doprawiła. Każdą czynność wykonywała podśpiewując pod nosem piosenki The Beatles. Gdy skończyła nałozyła dwie porcje i przypruszyła je parmezanem. Postawiła jedzenie na stół i ukłoniła się > Zapraszam do stołu...

*cały czas stoi z boku i przygląda jej się z lekkim uśmiechem. W końcu podąża za nią wzrokiem i kręci głową* Przecież ja.. *śmieje się, podchodzi bliżej, układa dłonie na jej biodrach i całuje ją przeciągle, po czym odsuwa jej krzesło* Madame, zapraszam.

< siada z gracją i uśmiecha się zadziornie > Wiem, ze jesteś Hybrydą, ale ludzkie jedzenie ci nie zaszkodzi, prawda ? < spojrzła na niego pytająco i wzieła widelec do ręki. Powoli nawineła sobie pierwszy kęs i zjadła go z apetytem. poczuła że trochę sosu pozostało jej na ustach więc zlizała go. Spojrzała na Alexandra. Wciąż przed oczami miała wydarzenia z zeszłej nocy > Alex, co potem będziemy robić?

Zależy od tego.. na co masz ochotę. *siada na przeciwko, unosi onieśmielające spojrzenie i uśmiecha się zadziornie*  Mam dużo.. różnych własnych pomysłów, ale czekam na twoją inwencję. *puszcza jej oczko, chwyta widelec tak jak to się robi i nawija sobie trochę makaronu, po czym zjada go i spogląda na Mirandę* Dobre. Sęk w tym, że mógłbym zjeść tego całą górę, a wciąż miał bym pusty żołądek. *unosi kącik ust i zjada kolejny kęs*

< Miranda poczuła przyjemne mrowienie w podbrzuszu. Ten chłopak chyba chce mnie uwięzić w niewoli sexu. Mira uśmiechnęła się pod nosem > Nie prowokuj mnie lepiej < poruszyła zabawnie brwiami i dokończyła swój posiłek. Wytarła usta chusteczką i podparła brodę na dłoni > Tylko krew zaspakaja twój głód, prawda ?

Ja.. Nie prowokuję. *przesuwa kciukiem wzdłuż swojej dolnej wargi posyłając jej czarujące spojrzenie* Ja uwodzę. *unosi szelmowsko kącik ust patrząc jej przeciągle w oczy* Krew i.. seks. Zdecydowanie. *kiwa lekko głową* Jak myślisz, wyglądam na głodnego? *przechyla delikatnie głowę w bok nie spuszczając z niej wzroku*

< Miranda wstała od stołu i ściągnęła z siebie kurtkę. Czuła na sobie pierwsze uderzenia gorąca > Przepraszam, panie Kahn, czy pan proponuje mi sex ? < dziewczyna pociągneła go w swoją stronę i objeła ramionami dookoła szyi. Delikatnie zaczęła pieścić jego kark i obojczyki ustami oraz językiem >

Przepraszam, Mirando, czy właśnie odpowiadasz na moją prośbę? *uśmiecha się powoli, układa dłonie na jej talii i powoli zsuwa je na biodra. Przyciąga ją do siebie tak, że stykają się ciałami, zsuwa dłonie na jej pośladki i ściska je podniecająco, po czym odnajduje wargami jej wargi i całuje ją namiętnie wolno błądząc dłońmi po jej plecach, aż koszulka się podwija i odsłania nagie skrawki, które mierzwi delikatnie opuszkami palców wywołując gęsią skórkę na jej ciele.*

< mruknęła mu do ucha > Tylko ty razem chcę zrobić to pod prysznicem < Miranda zaczęła rozpinać szybko i sprawnie guziki koszuli tak, aby móc napawać się widokiem idealnego ciała Alexandra. Wskoczyła na niego i oplotła mocno nogi na jego biodrach. Dłonie spoczęły na pasku chłopaka i powoli zmierzały ku sprzączce > Zamawiam jeden bilet do nieziemskiego sexu < zaśmiała się perliście i obdarowała swojego ukochanego namiętnym pocałunkiem >

*uśmiecha się powoli* Prysznic? Ostry seks, czy.. waniliowy? Od wyboru do koloru, o pani moja. *podtrzymuje ją za pośladki i muska wargami jej szyję. Przygryza lekko jej naskórek, po czym całuje to miejsce i w mgnieniu oka znajdują się w łazience. Sadza ją na pralce, ściąga jej koszulkę i całuje ją namiętnie błądząc dłońmi po jej plecach, aż odnajduje zapięcie biustonosza i rozpina go; przenosi pocałunki na jej szyję, obojczyk, aż do nagiego biustu i przygryza delikatnie jej sutki*

< Dziewczyna naprężyłą się jak struna czując usta chłopaka na swoich piersiach. Dzieląc swoją uwagę jedna dłonią przytrzymywała głowę chłopaka a drugą zwinnie rozpięła jego pasek oraz spodnie. Miranda jęknęła z przyjemności i zagryzła wargi. Nie zamierzała dłużej czekać. Zeskoczyła z pralki i szybkim ruchem zerwała z chłopaka spodnie oraz bokrerki. Uśmiechnęła się zadziornie widząc jego przyrodzenie > Witaj... < mruknęła cicho i złożyła pocałunek na jego przyrodzeniu. Następnie popchała Alexandra ku prysznicowi, zapominając o tym że ma na sobie jeszcze spódnicę. >

*wypuszcza ze świstem powietrze czując jej wargi na swoim nabrzmiałym członku, po czym posłusznie wchodzi pod prysznic pociągając ją za sobą i całuje ją namiętnie* Dlaczego masz jeszcze *składa pocałunki na jej szyi* na sobie tą spódnicę? *mruczy cicho, wsuwa palce pod gumkę jej ubrania i zsuwa ją zsuwając również dłonie po jej plecach, pośladkach i nogach. Kuca, koniuszkiem języka przesuwa wzdłuż jej brzucha, aż do bielizny i zsuwa ją powoli zębami. Popycha ją delikatnie, aby oparła się o ściankę prysznica, powoli ściąga z niej bieliznę, która już po chwili ląduje na ziemi i unosi jej nogę rozchylając je. Składa pocałunki na jej podbrzuszu, aż bardzo wolno i wyczekująco przesuwa koniuszkiem języka do jej wilgotnego, magicznego miejsca; mierzwi je sprawnie językiem bez większego pośpiechu, co ma potęgować jej doznanie.*

< Miranda ponowie czułą w głowie niasamowite kręcenie. Podbrzusze mrowiło ze zdwojoną siłę i nie mogła się powstrzymac od wydania cichego krzyku rozkoszy gdy poczuła język Alexandra. Wbiła paznokcie w jego barki i oddała się cała. Po chwili gdy czułą juz niezwykłą przyjemność, złapała A. za podbrudek i przyciągnęła go do siebie. Składając namiętny pocałunek czuła jak jego członek wbija się w jej brzuch. Posłała mu sexowny uśmiech i osunęła się na kolana. Paznokcie wbiła w jego pośladki, a usta zasypywały pocałynkami okolice jego krocza, aby jeszcze bardziej spotęgować twardość jego przyrodzenia. Gdy zauwarzyła, że stoi on w pełnej gotowości chwyciła go w swoją zimną dłoń i zaczęła masować. Dodała do tego gorące pocałunki aż zabrała się do wykonania klasycznej miłości francuskiej >

Nie, M.. *urywa czując, jak dziewczyna owija wargami jego naprężałego członka i wydaje z siebie zduszony jęk. Wplątuje palce w jej włosy i delikatnie wypycha biodra w jej stronę tak, aby nie zrobić jej żadnej krzywdy. Po chwili czując, że jest już u skraju, podciąga ją na nogi, opiera o ściankę prysznica i bierze ją na ręce tak, że oplata nogami jego biodra. Całuje ją namiętnie i gorliwie zapominając o całym Bożym świecie. Dłonią ściska jej pierś, aż zsuwa ją po brzuchu aż do krocza i magicznego miejsca; dotyka je palcami, aż wsuwa jednego i porusza powoli przygotowując ją na więcej i nie zaprzestając pocałunków.*

< Miranda ponownie trafiła do raju. Jak ona uwielbiała to zdecydowanie Alexandra, a zarazem to jak nie zapomina aby o nią zadbać. Gdy wziął ją na ręce nie mogła już nic robić tylko oddawać pocałunki. Naprężyła sie gdy chłopak wszedł w nią i zaczęła bardzo miarowo oddychać, pokrzykując co jakiś czas. Jej krzyki brzyły przesączone porządaniem. Jak to miała w zwyczaju wbiła paznokcie w jego plecy, a usta wykonywały bardzo dużo roboty pieszcząc wargi jej partnera. Poruszała bidrami tak, aby jeszcze bardziej synchronizować ruchy. Tym razem czuła, że to ona pierwsza dojdzie do orgazmu. I miała racje, po chwili napięcie z niej zeszło i jej magiczne miejsce stało się jeszcze bardziej wilgotne niż poprzednio. >

*uśmiecha się lekko, a jego podniecenie wzrasta do maksimum. Wysuwa z niej palec i dotyka dłonią jej punktu G całując ją z namiętnością, po czym zdecydowanie wsuwa się w nią swoim nabrzmiałym członkiem i po niedługiej chwili oboje doznają spełnienia. Zalewa ją sobą i dyszy odgarniając jej mokre włosy z ramienia i całuje je* Mirando.. *mruczy cicho, odszukuje jej ust i składa na nich pewny, namiętny pocałunek. Zsuwa dłonie na jej uda i ściska je delikatnie, po czym chowa twarz w zagłębieniu jej szyi starając się unormować oddech i zejść na ziemię wciąż będąc jednością z jej ciałem.*

< Miranda odnalazła kurek od prysznica i puściła ciepły strumień wody. Zmyła z nich wszelki brud i została jedynie czysta magia chwili. Ześlizgnęła się z chłopaka. Złapała jego głowę delikatnie i złożyła na jego ustach bardzo zmysłowy pocałunek. Chciała jeszcze czymś zaskoczyć Alexandra. Nie przestawała go całować. Zwinnym ruchem jedną ręką masowałą do po karku, a druga ponownie wylądowała na przyrodzeniu chłopaka. Poruszała dłonią w górę i w dół, tak alby A. szybko nie zapomniał po co z nią tu przyszedł > Alexandrze ... < wypuściła z siebie powietrze i seksownie wysyczała jego imię >

*unosi kącik ust leniwie, opiera się dłonią o ścianę tuż obok jej głowy i odwzajemnia pocałunki językiem penetrując wnętrze jej ust. Przygryza jej wargę i pociąga ją lekko czując jej dłoń w stworzonym do tego miejscu. Wypycha lekko biodra w jej stronę i przenosi pocałunki na jej szyję, po której spływa ciepły strumień wody* Kim jesteś.. i co ze mną zrobiłaś? *mruczy jej cicho na ucho, uśmiecha się i dłonią przesuwa po jej włosach kontynuując pocałunki*

< Miranda zarzuciła mu ręce na szyje i pocałowała namietnie pomagając sobie przy tym językiem. Potem podgryzała go za uszami, po żuchwie, karku, obojczykach. Wróciła wzrokiem do Alexa i powiedziała na cały głos > Za wszystko odpowiada mój naturalny urok < oblizała usta i uśmiechnęła się sexownie > nie chcę żadnych tytułów... < wplotła palce w jego włosy i pocałowała delikatnie > za to ty stałeś się moim niekwestionowanym królem sexu.

W takim razie.. mianuję cię moją królową, Mirando. *uśmiecha się, całuje ją wplątując palce w jej włosy i muska wargami jej policzek i żuchwę* Przy tobie zapominam o Bożym świecie. Jesteś jak.. narkotyk. To nielegalne. *śmieje się ochryple i seksownie, po czym składa na jej ustach delikatny pocałunek, sięga po płyn, wylewa go trochę na swoją dłoń, pociera je i układa obie na jej piersiach masując je aż do szyi i z powrotem, a następnie na pośladki* Uwielbiam twoje ciało. Mogę myć cię każdego dnia? Zwłaszcza.. w pewnych szczególnych miejscach.. *mruczy jej na ucho i wsuwa dłoń między złącze jej ud.*

< Zaśmiała się i zabrała Alexandrowi z rąk płyn do mycia. Nalała sobie trochę na dłonie. Zaczęła go myć dokładnie od stóp do głów. Gdy kucnęła aby wymyć jego nogi, to nie mogła się powstrzymać aby zawiesić dłużej wzrok na przyrodzeniu. Gdy skończyła, opłukała go dokładnie wodą po czym ja zakręciła. Połozyła mu dłoń na torsie i cichym głosem zapytała > Co teraz ? Nie możemy wiecznie uprawiać nieziemskiego sexu ...

Nie możesz zostać w pianie. *uśmiecha się lekko, odkręca z powrotem ciepłą wodę i powoli polewa nią całe jej ciało. Kiedy kończy, zamyka strumień i przenosi wzrok na jej oczy* Teraz.. pójdziemy się położyć, a rano zrobię ci śniadanie do łóżka. *unosi delikatnie kącik ust i gładzi jej policzek. Sięga po ręcznik owija ją nim i oboje wychodzą spod prysznica; osusza ręcznikiem jej ciało stojąc przed nią nago*

< Miranda przygryzła w wargę, tak jak miała to w zwyczaju gdy widzi nagie ciało mężczyzny. Uśmiechnęła się delikatnie > Tylko ubierz jakąś piżamkę. Nie będe mogła zasnąć z nagim tobą u boku < wspięła się na palce i sprzedała mu malutkiego buziaczka > Jak tak dalej pójdzie to nim się obejrzysz to zostanę twoją współlokatorką < zaśmiała się i pobiegła do sypialni. Gdy dobiegła rzuciła się na łóżko i obwiązała szczelnie kołdrą pozostawiając na widoku jedynie szare oczy, pełne iskierek szczęścia >

*śmieje się* Nie ma sprawy. Myślę, że znajdę w szafie jakieś męskie stringi, które posłużą jako moje okrycie na dzisiejszą noc. *puszcza jej oczko, z uśmiechem przyjmuje buziaka i unosi kącik ust* Nie przeszkadzałoby mi to ani odrobiny. Taka piękność w moim domu.. *kręci głową, zakłada jej kosmyk włosów za ucho i po chwili patrzy, jak ucieka* To ja mam.. ubierać się w piżamkę, a ty nie? *śmieje się, kręci głową i osusza się ręcznikiem. Cały nagi, z wilgotnymi, potarganymi włosami i fryzurą 'po seksie' wchodzi do sypialni zamykając za sobą drzwi łazienki. Zgasza światło uśmiechając się kąśliwie i po chwili wślizguje się pod kołdrę. Układa dłoń na jej ciepłym brzuchu, przysuwa ją do siebie i przytula* Powinnaś już odpocząć.

< uśmiecha się łagodnie i gładzi chłopaka po policzku. Czując jego zarost śmieje się delikatnie > Chyba jutro cię ogolę... < przybliżyła się do niego na tyle aby stykać się do niego nosem. Przymkneła delikatnie oczy i ściszonym głosem zapytała > Możemy jeszcze chwilę pogadać?

To dopiero będzie doświadczenie. Ja też mogę cię ogolić.. Niekoniecznie na twarzy, bo chyba nie ma takiej potrzeby. *śmieje się cicho i trąca koniuszkiem nosa o jej nosek* Mhm. Mam wrażenie, że coś cię dręczy.. albo po prostu siedzi uparcie w twojej głowie. *unosi dłoń i zakłada jej kosmyk włosów za ucho*

< spojrzała na niego zaciekawionym spojrzeniem i westchneła > chciałabym usłyszeć o tej dziewczynie, z którą byłeś kiedy mnie poznałeś < Mira przybliżyła się do Alexa bojąc się, ze ich kontakt nagle może się urwać. >

*wzdycha i spogląda jej w oczy* Nie wiem.. co chcesz wiedzieć. Nie byliśmy ze sobą długo. Może miesiąc. Spotkałem ją.. bodajże na ulicy i od razu wylądowaliśmy w łóżku. Potem znowu.. znowu i znowu. Nigdy nie pozwalałem nikomu dotykać moich blizn. Były.. jakby pośrednikiem mojej duszy i chowają w sobie pełno tajemnic. Więc ona także nie mogła tego robić. Ale z czasem zaczęliśmy też rozmawiać, zamiast tylko uprawiać seks. I tak wyszło.. pozwoliła mi się jakoś otworzyć, jednakże nie była dla mnie wystarczająca. Spotykałem inne kobiety, które nic dla mnie nie znaczyły i potem same mnie całowały. Wszystko jej zawsze mówiłem, ale po tym razie z tobą.. Coś we mnie pękło. Byłaś jakaś inna. Dlatego postanowiłem, że nie będę dłużej tego ciągnął. Wiedziałem, że będzie mi na tobie zależeć bardziej, niż oczekiwałem tego na początku. *przygryza lekko policzek od środka* To chyba.. wszystko.

< wysłuchała wszystkich słów z nalezytą uwagą. Pogładziła go dłonią po torsie i zajrzała głęboko w oczy > Nie chcę zawieść twoich oczekiwań < przygryzła sobie policzek od środka i westchnęła > Dziękuję, ze mi o tym powiedziałeś, to jeszcze lepiej klaruje sytuację między nami < uśmiechnęła się łagonie i wtuliła głowę w jego obojczyk > Kto by pomyślał - na początku wielki przystojniak i marzenia o szybkim przelotnym seksie - a tu proszę, tak bardzo mnie intrygujesz, dajesz mi moc doznań < dodała słodko > a do tego jesteś wspaniałym męższczyzną , przy którym czuję się bezpiecznie i wyjątkowo.

Nie przesadzaj z tymi komplementami, bo się zawstydzę. *śmieje się i bawi się jej włosami* Nie zawiedziesz moich oczekiwań o ile będziesz grzeczną dziewczynką. To wszystko. *całuje ją w czoło* Cieszę się, bo wyglądasz na szczęśliwą.

< popatrzyła na niego wrednym spojrzeniem i w mgnieniu oka siedziała ja jego torsie > Będę niegrzeczna kiedy tylko zechcę < pocałowała go w usta i wyszeptała do ucha > oczywiście tylko ty będziesz wiedział o tym, jaką jestem diablicą < polizała go po nosie i znów położyła obok niego. założyła ręce za głowę i westchnęła zadowolona > Jutro gdzieś idziemy, musimy odetchnać świerzym powietrzem !

*uśmiecha się szeroko i kręci głową* Podoba mi się to. *wodzi za nią wzrokiem* Brzmi dobrze. Wesołe miasteczko z przyjacielem Jackiem? *unosi kącik ust i układa głowę między jej piersiami, delikatnie mierzwiąc stwardniałe wybrzuszenie koniuszkiem nosa*

< zaśmiała się perliście i zmierzwiła jego włosy swoją dłonią. Nachyliła się ku niemu i złozyła parę pocałunków na jego szyi > Alexandrze, mam jeszcze jedno pytanie... < przeturlała się na skraj łóżka i podparła się na ręce. Spojrzała na niego, a jej oczy świeciły w ciemności srebrną poświatą > Co do mnie czujesz ?

Dlaczego się odsuwasz? *robi smutną minkę skrzywdzonego chłopca i patrzy jej w oczy* Co czuję, tak? Czuję.. intrygujesz mnie od samego początku. Wiem, że chciałaś mnie tylko zaciągnąć do łóżka, ale.. *uśmiecha się* Zależy mi na tobie nie jako na dziewczynie, z którą tylko się zabawię. Liczę na dalszy rozwój sytuacji i.. zobaczymy co przyniesie czas. Jestem tobą zauroczony, Mirando.

< dziewczyna zacmokała cicho i zakręciła się wokół własnej osi wpadając prosto w objęcia Alexandra > Prawidłowa odpowiedź < uśmiechnęła się rozbrajająco i nachyliła się do jego ucha >  niech ta fascynacja nie znika, bo to jest motor napędowy całej naszej niezwykłej znajomości < pocałowała do w usta > wiem że jestem dzisiaj bardzo ciekawska, ale mam jeszcze jedno pytanie < zrobiła minkę błagalnego pieska > zgadzasz się aby je wypowiedziała ?

*śmieje się, obejmuje ją i przyciąga do siebie, żeby już nie uciekła* Dopilnuj, żeby nie znikła. *całuje ją w czoło i słysząc następne słowa, uśmiecha się* a mam jakieś wyjście?

< Spojrzała mu głęboko w oczy i przygryzła policzek od wewnątrz > Czy hybrydy moga mieć dzieci... ? < westchnęła i odrazu dodałam > zawsze mnie to ciekawiło, jak to jest z płodnością nadprzyrodzonych...

Chcesz mieć ze mną dzieci? *wypala bez namysłu unosząc brwi* Nie.. to znaczy tak. Tak, możemy mieć, ale jest to bardzo rzadkie, wręcz niespotykane. Nie wiem od czego to zależy, ale możliwość jest niewielka. *przygryza lekko wargę od środka*

< Mira zaśmiała się nerwowo i poprawiła sobie włosy > Pytam czysto hipotetycznie, z naukowego punktu widzenia ... < przynknęła na chwilę oczy i zamyśliła się. być w ciąży i mieć dziecko. Dziecko, ciąża. Chyba nie jest na to gotowa, tym bardziej jakby miała urodzić SuperBabe > Może teraz ty masz jakieś pytanie? Albo dwa ? < uśmiechnęła się nieznacznie i opadła na poduszkę >

Pytania.. *wzdycha* Możemy iść spać? i mogę zapytać cię o coś jutro? Wykończyłaś mnie. *śmieje się cicho*

< uśmiechnęła się delikatnie > oczywiście , ze tak < mruknęła mu do ucha > powinnam wpisac sobie w CV do umiejętności : potrafi zmęczyć hybrydę poprzez sex < zaśmiała się perliście i pocałowała chłopaka przeciągle > Dobranoc, Alexandrze... < wtuliła się w niego i zamknęła powieki>

Podpiszę się tym swoim nazwiskiem, możesz być pewna. *śmieje się, odwzajemnia pocałunek i przytula ją do siebie* Dobranoc, Mirando. *gładzi jej włosy, aż zasypia spokojnie*

< Miranda, jak zawsze, przebudziła się szybciej od Alexandra. Dała chłopakowi buziaka w czoło i wyślizgnęła się zgrabnie z łóżka. Stanęła przy oknie i usmiechnęła się - to już 3 noc kiedy nie śpię we własnym łóżku. Spojrzała na A. i jego przyrodzenie odbijające się na pościeli. Oblizała usta - chcętnie wskoczyłaby na niego, ale ile można się kochać? Poszła do łazienki. Mocno pomyślała o tym aby zmaterializować z domu swoje kosmetyki. Po chwili pojawił się truskawkowy szampon + odżywka, kakaowy balsam myjący do ciała i szczoteczka do zębów. Weszła pod prysznic, a gdy wyszła czysta pachniała truskawką i czekoladą. Zeszła do salonu. Dopiero teraz przypomniała sobie, że nada jest naga. Ponownie użyła mocy aby zmaterializować jakieś ubrania z domu. Zdecydowała się na białą, gładką bieliznę oraz . Usiadła na oknie i zaczeła obserwować ulicę, nucąc przy tym piosenki Queen>

*budzi się powoli i przesuwa się na drugie miejsce. Unosi powoli powieki i marszczy brwi nie widząc dziewczyny* No nie.. znowu? *mruczy cicho ochrypłym głosem, przeciąga się i wstaje zaspany. Idzie do łazienki, bierze długi, gorący prysznic, osusza się, wciąga na siebie świeże bokserki od Kalvin'a Clein'a i szare spodnie dresowe zgrabnie zwisające na jego biodrach. Przeczesuje palcami wilgotne od pary wodnej włosy i bez koszulki schodzi na dół. Uśmiecha się lekko na widok dziewczyny i cicho podchodzi bliżej; układa dłonie na jej biodrach, aż w końcu obejmuje ją w pasie i całuje w szyję* Dzień dobry ptaszku.

<Miranda odskoczyla lekko gdy A. Wyrwal ja z zamyslenia. Usmiechnela sie do niego lagodnie i pocalowala w czubek nosa> Dziendobry moj mily... <objela go dookola szyi i wymruczala do ucha> czy ty musisz juz z samego rana wygladac tak podniecajaco?

Mhm.. Przepraszam? *uśmiecha się szeroko i całuje ją przeciągle w usta* Nie ubrałaś biustonosza, prawda? Myślisz o mnie na każdym kroku. *śmieje się i powoli przesuwa dłonie na jej piersi. Masuje je delikatnie i opuszcza dłonie na jej brzuch* Nie zdążyłem przynieść ci śniadania do łóżka.

<Mira zasmiala sie cicho i przylozyla palec do ust chlopaka> Mielismy nie uprawiac ciagle sexu... < podeszla do sofy i poruszylanzabawnie brwiami po czym pobiegla do sypialni > w takim razie czekam na posilek <zawolala bedac juz na gorze i cicho schowala sie do szafy>

Nic nie robię.. ale nie moja wina, że jesteś taka pociągająca. *uśmiecha się seksownie i opierając się o ścianę odprowadza ją wzrokiem* Serio? *śmieje się, idzie do kuchni i otwiera lodówkę. Przygotowuję stos kanapek z szynką, serem, pomidorem i ogórkiem, po czym układa je na talerzyku, zaparza wodę i w międzyczasie kroi owoce na kosteczki. Wrzuca je do miski i polewa czekoladą, zalewa kawę wodą, ustawia wszystko na tacy i idzie na górę. Wchodzi do sypialni i unosi kącik ust* Proszę. *widząc jak dziewczyna siada, stawia jej tacę na kolanach i mijając ją siada na miejscu obok* Kiedyś chyba uwielbiałem czekoladę. *uśmiecha się powoli*

< Miranda spojrzala na posilek z zachwytem. Sprobowala wszystkiego po trochu i byla zachwycona. Polozylansie na kolanach Aleza i sexownym glosem powiedziala > nie jestes taki zly w kuchni.. < podniosla sie aby pocalowac go przeciagle w usta i znow opadla na kolana> nakarmisz mnie deserem? <Spojrzala na niego z pozadaniem w oczach>

Deserem.. którym deserem? *mruczy jej seksownie na ucho i przygryza je delikatnie*

< podsunela mu miske z owocami i czekoladom > tym , Alexandrze... <przymknela oczy i rozwarwa delikatnie swoje wargi>

(wolno pisze bo jestem na telefonie :C)

('rozwarwa'? hahahahah luzik :D)

Jestem zawiedziony. Drugi deser na później, tak? *uśmiecha się powoli, sięga po kawałek brzoskwini i wsuwa jej do ust* Nie ugryź mnie. *śmieje się cicho*

<rozesmiala sie, a gdy chlopak nakarmil ją, Miranda zmyslowo oblizala jego palca. > oczekuje, ze dzisiaj ty bedziesz mnie zasypywac pytaniami < zmierzwila reka jego wlosy a potem przesunela ja po nagim torsie A.>

Mm.. *mruczy cicho* Ilu miałaś partnerów seksualnych? *uśmiecha się szeroko i przygląda jej się*

< Miranda automatycznie zaczerwienila sie na twarzy. Speszona odwrocila wzrok i wymamrotala > ty jestes moim... 6< Mirabzlozyla usta w cieka linia i zadala to samo pytanie > A ile kobiet ty zaspokoiles?

*unosi brwi i uśmiecha się szeroko widząc jej rumieńce* Nie próżnowałaś. *gładzi lekko jej policzek i wzdycha* Mam 700 lat.. Było ich może dwa razy więcej niż moja liczba wiekowa. *wzrusza ramionami* Nigdy nie miałem nikogo na stałe, to dlatego. *unosi kącik ust* Chcesz założyć kiedyś rodzinę?

< miranda poczula nieprzyjemny chłód w brzuchu. Przygryzla wargei szepnela> tak, chcialabym ale poki co za bardzo sie boje < spojrzala na jiego cieplym spojrzeniem > zyjesz tak dlugo... Jak podchodzisz do kwestii rodziny?

Gdybym mógł mieć kiedyś dzieci.. Nie wiem czy bym się zdecydował. *wypuszcza powoli powietrze* Moi rodzice nigdy nie byli.. dobrzy ani dla mnie, ani dla Samanty. *spogląda na nią* Dla mojej siostry znaczy się. *przygryza lekko wargę od środka* Nie byłbym dobrym rodzicem, a nie chciałbym krzywdzić mojego dziecka tak jak oni krzywdzili mnie. Nie jestem.. dobrym 'człowiekiem'. *zaciska wargi*

< Miranda sluchala z uwaga kazdego jego slowa. Instytownie wziela go za reke, a druga dlon przylozyla do jego serca> nie jestes zly. Ja widze w tobie bardzo duzo czlowieczenstwa. < pocalowala go w czolo > czuje od ciebie tyle ciepla, owiele wiecej niz od sniertelnych... < usmiechnela sie do niego krzepiaco i polozyla glowe na jego kolanach>

Co w rodzinie to nie zginie.. jak to się mówi. *uśmiecha się powoli i przeczesuje jej włosy palcami* Chciałbym mieć kiedyś rodzinę. Ale to.. niemożliwe. *przygryza wargę* A.. cieszyłaś się, kiedy byłaś w ciąży? *przygląda jej się*

< nie spuszczając z niego wzroku posmutniała na ułamek sekundy. przeczesała włosy palcami i spojrzała głęboko w oczy Alexandra > To był najszczęśliwszy okres w moim życiu, ale ... < przymknęła oczy i uśmiecheła się smutno > ale się skończył . < wstała w łóżka i podeszła do okna > Masz pomysł co byśmy mogli zrobić ?

*wodzi za nią wzrokiem i zaciska wargi. Wstaje, podchodzi i kładzie dłonie na jej ramiona* Jestem pewien.. że będziesz cudowną matką w przyszłości. I będziesz miała.. swietnego męża. *całuje ją we włosy*

< Nic nie odpowiedziala tylko westchnela cicho. Odwrocila sie do niego i wtulila glowe w jego piers. > Alexandrze... Pojdziemy pokazac sie swiatu? < uśmiechnęła się do niego uroczo i pociągnęła delikatnie w stonę szafy > tylko się ubierz, bo będę o ciebie zazdrosna ... < cmoknęła go w policzek > kochanie...

*uśmiecha się lekko* Jasne.. z chęcią. *otwiera szafę* Kochanie.. *mruczy pod nosem z uśmiechem, wyciąga jeansy i koszulę. Przebiera się, psika perfumem i odwraca w jej stronę* Prowadź aniele. *całuje ją w czoło i wychodzą*

*pojawia się przed domem, wchodzi do środka i będąc bez koszuli, układa dziewczynę na kanapie. Zaciska mocno zęby i powoli odwiązuje jej bandaż. Z ulgą stwierdza, że rana jest prawie zagojona* Zaraz całkiem zniknie. *trochę zawstydzony spogląda na jej twarz omijając spojrzenia jej oczu* Jak się czujesz?

< Miranda uśmiechnęła się blado. > Czuję się dobrze fizycznie < westchnęła głośno i objęła nogi zwijając się w kulkę > lecz czuję się jak kompletna sierota. Przy tobie wydaję się być taka krucha < dotknęła swojego zagojonego nadgarstka i spojrzała na chłopaka > jeszcze naraziłam ciebie na kontakt z krwią... < przygryzła wargę i spojrzała na niego łagodnie >

*uśmiecha się powoli* Lubię twoje człowieczeństwo. Jesteś bardzo delikatna, każdemu mogło się zdarzyć. Trochę przetestowałaś moją silną wolę, ale.. udało się. *unosi kącik ust, kiedy czuje wibracje w telefonie i po chwili cichy dzwonek. Wyciąga go i spogląda na wyświetlacz;  'Andrea'. Przewraca oczami i odkłada telefon na stolik, po czym wzdycha i opiera się wygodnie o kanapę; sięga po dłoń Mirandy i ściska ją delikatnie* Może nie powinienem cię tak upijać. Oby szybko ci przeszło. *śmieje się cicho*

< zaśmiała się cicho i puściła dłoń chłopaka. Złożyła ręce na swojej piersi i skupiła się. wymamrotała pod nosem krótkie zaklęcie i otworzyła oczy. wszelkie toksyny z jej ciała zostały usunięte. Podeszła do Alexa i uśmiechneła się > Magia ma dużo zalet, a jeszcze jak odkryjesz zaklęcie usuwające skutki uboczne używek, możesz żyć jak w niebie < zaśmiała się i pocałowała do delikatnie. Odchyliła lekko głowę aby móc spojrzeć w jego oczy. Patrzył na nia jak nikt inny, och jak ona uwielbiała ten wzrok > Alexandrze, co by było gdybyś spróbował trochę mojej krwi ?

No nieźle.. Więc wygląda na to, że tylko ja jestem tu pijany? *śmieje się i kręci głową* To niesprawiedliwe! *uśmiecha się, odwzajemnia jej pocałunek i po chwili patrzy jej głęboko w oczy, po czym unosi delikatnie brwi* Nic. Oprócz tego, że pewnie oszalałbym na twoim punkcie. Poza tym, to boli. Kły są dość długie i wbijanie się w tętnicę.. Nie jest najprzyjemniejsze jak przypuszczam. *przygryza lekko wargę*

< dziewczyna słuchała spokonie opowieści chłopaka. > Całe szczęście, ze nie musisz się mną żywić abyś szalał na moim punkcie < uśmiechnęła się delikatnie i pocałowała go w brodę. Zarost chłopaka ukuł ją lekko w wargi. Pokręciła głową i zaciągnęła chłopaka do łazieki. Znalazła na półce piankę, rozprowadziła ją na jego twarzy i powoli golarką zaczęła pracę > Wyszstko wskazuje na to, ze dzisiaj również nie zasnę sama < uśmiechnęła się szeroko i skupiona goliła chłopaka dokładnie centymetr po centynetrze >

Co ty.. *unosi brwi i spokojnie stoi, kiedy dziewczyna go goli* Nie pozwoliłbym ci zasnąć samej. *patrzy na nią z czułością, aż ponownie rozbrzmiewa dźwięk telefonu. Wzdycha ciężko i odbiera odsuwając telefon, aby nie ubrudzić go pianką, aż w końcu robi na głośnik patrząc przepraszającym wzrokiem na dziewczynę* Andrea *mówi jej bezgłośnie i wzdycha ciężko* Tak, Andrea? *odpowiada, kiedy odbiera*
- Panie Kahn, ktoś narobił spory rachunek na..
- To ja. *urywa jej w trakcie zdania i obserwuje w lustrze ruchy Mirandy uśmiechając się delikatnie*
- Och, ja.. *zmieszana asystentko-sekretarka duka coś pod nosem* Kiedy pan wraca? Potrzebujemy pana na miejscu, mam do pana cały stos papierów.
- A co z Ericem? *unosi lekko brwi i zaniepokojony spogląda na telefon*
- Zrobił sobie wolne. *mówi potulnie, a A. uśmiecha się co raz to szerzej*
- Fajnie, dajmy mu trochę wolnego. Zajmij się wszystkim, papiery przyślij pocztą i skończ gadać, Andrea. Jestem zajęty, właśnie prowadzę ważną konferencję z Waszyngtonie. *oblizuje powoli wargę*
- Och, ja.. tak, przepraszam szefie. Do widzenia. *rozłącza się, a Alexander przewraca oczami i spogląda na Mirandę* Przepraszam, to moja.. asystentka.

< Miranda zaśmiała się cicho > Konferencja w Waszyngtonie? Bardzo ładnie panie Kahn < wróciła do golenia i wraz z ostatnim pociągnięciem nałożyła mu balsam na twarz. Umyła dokładnie ręce i oparła się o ścianę > Proszę bardzo , mam nadzieję że się podoba < spojrzała na niego badawczo i podniosła jeden kącik ust > Czy Andrea na pewno jest tylko i wyłącznie twoją aststentką do spraw firmy ? < zakręciła włosy dookoła palca i spojrzała na niego wyzywająco > czy może asystentką od czegoś jeszcze?

*spogląda na siebie w lusterku i przesuwa dłonią po policzku* Gładko. Pięknie. *uśmiecha się w jej stronę* Dziękuję. *wyłapuje jej spojrzenie i mruży oczy* Nie bzykam swoich pracownic, Mirando. Tysiące ludzi dla mnie pracuje, a nawet więcej. *unosi kącik ust* CHyba nie byłabyś zazdrosna, co? *opiera się dłońmi o jakieś coś między nimi nachylając się znacząco w jej stronę*

< Miranda napuszyła policzki i odwróciła głowę. Założyła ręce na piersi i dumnie odpowiedziała > Oczywiście, że nie byłabym zazdrosna < odwróciłą się na pięcie i pobiegła do sypialni. Tam pomyślała o piżamie z domu i zmaterializowała ją przed sobą. Całodniowe ubrania rzuciła w kąt. Nałozyła na swoje nagie ciało jedynie spodenki oraz koszulkę . Było trochę jej chłodno dlatego jej sutki stały na baczność. Wychyliła głowę za framugę drzwi i rozejrzała się > Kochanieee, możesz do mnie przyjść jak chcesz... < zaśmiała się sexownie i przygryzła delikatnie wargę >

Z chęcią. *zrzuca z siebie ubrania i cały nagi zmierza do salonu* Muszę zmyć z siebie zapach papierosów i whisky. Skoczysz ze mną pod prysznic? *przechyla lekko głowę w bok i posyła jej czarujące spojrzenie*

< Miranda przydryza górną wargę i czym prędzej biegnie pod prysznic zrzucając po drodze piżamę. Popycha chłopaka pod strumień ciepłej wody, króty zdołała odkręcić po drodze. Nalała sobie do ręki żel pod prysznic i wysmarowała nim Alexa od stóp do głów > Nie moge już znaleść słów które określiłyby jak bardzo jesteś boski ...

*śmieje się i z pożądaniem mierzy ją wzrokiem* Nie Alexander, opanuj się.. *mruczy do siebie pod nosem, wylewa trochę płynu na dłonie i powoli rozsmarowuje po jej ramionach, piersiach i nie mogąc się powstrzymać pociąga za jej stwardniałe sutki. Zsuwa dłonie w dół i masuje jej brzuch, zaraz po tym pośladki i kuca. Unosi jedną jej nogę i stawia na swoim kolanie. Myje ją dokładnie dłońmi i z drugą robi to samo. Muska wargami jej punkt G, po czym podnosi się z szelmowskim uśmiechem i płucze siebie i ją* Jesteś zbyt seksowna, żebym mógł widzieć i  dotykać cię nagą i.. *spogląda na swojego stwardniałego członka*

< Miranda wiedziała, że obydwoje nie są wstanie wyjść z tego bez krótkiej zabawy. Mira podcięgnęła chłopaka do siebie i bardzo delikatnie zaczęła go całować. Jednocześnie ocierała się swoim magicznym miejscem o stwardniałego przyjaciela Alexandra > Czy ja muszę mówić, że twój penis jest najtwardszym stworzeniem tego pokroju na świecie? < zaśmiała się cicho i spoglądała mu cały czas w oczy ocierając się o niego coraz mocniej. chciała widzieć w jego oczach rządzę porządania, bo swojej nie była w stanie ukryć >

*rozchyla lekko wargi czując, jak tętno mu przyspiesza i odwzajemnia powolne pocałunki, a jego członek co raz bardziej wyciąga się w jej stronę.* Tak, bo nigdy nie próbowałem innych penisów. *śmieje się praktycznie nie odrywając się od jej warg, po czym popycha ją lekko na ścianę, układa dłonie po obu stronach jej głowy i całuje ją powoli błądząc sprawnie językiem w jej ustach* Mirando.. *szepcze cicho, powoli całując jej żuchwę* Obiecałem ci, a ty mnie prowokujesz. *mruczy jej na ucho powstrzymując się, aby go lekko nie przygryźć* Chcę zrobić ci dobrze. *mówi szeptem*

< Miranda wie to. Czuje. Sama by tego chciała. Ale czuje się taka zmęczona, ze nogi się pod nią uginają > Alexandrze, obiecuję ci, że rano będę cała twoja. Zrobisz ze mną co tylko będziesz chciał ... < pocałowała go delikatnie i wyłączyła wodę. wytarła go ręcznikiem, całując przelotnie jego członka. > Jestem wybitnie zmęczona, mam nadzieje że rozumiesz... Człowieczeństwo i sen to bardzo silne więzy < uśmiechnęła się i założyła piżamę. Wskoczyła do łóżka i czekając na Alexandra zwinęła się w kłębek na "swojej" poduszcze. > Mogę tu zamieszkać < mruknęła pod nosem mając nadzieję, że Alexander tego nie słyszał >

*odprowadza ją wzrokiem i próbuje jakoś poskromić swojego smoka, ale kiedy nie wychodzi, po chwili wzdycha zrezygnowany. Zakłada świeże bokserki, które seksownie opinają się na jego pośladkach i podkreślają odpowiednie miejsca. Zgasza światła, idzie do sypialni i kładzie się obok dziewczyny. Wsuwa dłonie pod policzek leżąc bokiem i przygląda jej się* Zamieszkać?

< zaskoczona, że usłyszał jej słowa odwróciła się do niego twarzą > chyba nie mogę wypowiadac przy tobie głośno moich myśli < zasmiała sie cicho i wtuliła się w niego tak jak poprzednich nocy > tak sobie tylko myślę, to nic zobowiązującego < uśmiechnęła się pod nosem i zaczęła rysować kółeczka na torsie Alexandra > Chciałabym iść spać, pozwolisz? < pozałowała go w usta i przymknęła oczy z uśmiechem na ustach > Dobranoc, A.

Jutro o tym porozmawiamy. Dobrze byłoby mieć cię przy boku. *uśmiecha się lekko i przytula ją do siebie* Dobranoc kochanie. *całuje ją w skroń i zamyka oczy starając się zasnąć.*

< Miranda ponownie przebudzila sie pierwsza lecz nadal czula zmeczenie. Sama nie wiedzac czemu pomyslala o Dean`ie. Napisala do niego sms i przewrocila sie na druga strona. Pocalowala Alexandra w usta i ponownie zasnela>

*budzi się powoli i przeciąga. Otwiera oczy i przygląda się spiacej Mirandzie. Zakłada jej kosmyk włosów za ucho i wstaje. Idzie do łazienki, bierze prysznic i ubiera się. Wchodzi do sypialni i przygląda się długo dziewczynie. Spogląda na świecący telefon i podchodzi bliżej. Odczytuje imię Deana i zamyśla się na chwilę. Spogląda na M. zaciska lekko wargi i schodzi na dół; przygotowuje śniadanie.*

< Miranda przeciaga sie leniwie. Zauwarza ze chlopaka nie ma obok niej ale za to slyszy odglosy w kuchni. Idzie wziac prysznic. Zbieguje ubrana w jego koszule na dol i zakrada sie za plecy chlopaka. Obejmuje go w pasie i caluje w kark > Dzien dobry, kochanie...

*uśmiecha się lekko i układa dłoń na jej dłoniach, okręca głowę i całuje ją w policzek* Co to za okazja, że spałaś tak długo? *unosi kącik ust i przewraca naleśnika*

<usmiechnela sie szeroko i zaciagnela sie zapachem nalesnikow > zlapalo mnie duze zmeczenie. Zycie z toba przyswaja sporo wrazen < oblizala usta i usiadla na blacie. Przeslala Alexandrowi buziaczka po czym westchnela > musze dzisiaj wyjechac...

Mam nadzieję, że się nie nudzisz. *uśmiecha się lekko i podnosi wzrok* Dlaczego? *marszczy brwi*

< popatrzyla na niego spokojnie i ujela jego dlon > musze dokonczyc wszystkie formalnosci z uczelia < przygryzla warge i powiedziala cicho > mozliwe ze spotkam sie tez z matka...

Ona.. *marszczy brwi analizując coś i wyłącza palnik* Kiedy wracasz? *spogląda jej w oczy*

< spoglada na niego zaniepokojona > w piatek wieczorem. Alex , czy wszystko w pozadku < pocalowala go delikatnie >

Tak, tylko.. będę tęsknił. *wzrusza ramionami i podaje jej dwa zwinięte nalesniki na talerzu* Herbaty?

Chetnie. < zalozyla wlosy za ucho i spojrzala na niego > tez bede tesknila... Mam nadzieje ze po prowocie bede mogla do ciebie odtazu przyjechac?

Pewnie. Jak najbardziej, tylko daj znać o której dokładnie będziesz. *włącza wodę na herbatę i podchodzi do niej; układa dłonie na jej udach i całujeją przeciągle.*

< odwzajemnila pocalunek. Bedzie mocno za nim tesknila. > tylko nie zabawiaj sie z innymi jak mnie nie bedzie < zasmiala sie sarkastycznie i wrocila do pocalunkow ktore systematycznie poglebiala >

Nie mam najmniejszego zamiaru. *językiem przesuwa po jej podniebieniu i przygryza delikatnie jej wargę* Będę cholernie za tobą tęsknić, Mirando. *mówi cicho nie odrywając się od jej ust*

< Mira przywarla do niego i objela bardzo mocno. Pocalunki ich staly sie bardzo glebokie > Ja za toba tez...

Koniecznie musisz wyjeżdżać? Już tęsknię. *obejmuje ją w pasie, przyciąga do siebie i nie przerywa pocałunków, ale nagle się odrywa* Jedziesz.. sama? *spogląda jej w oczy myśląc o nadawcu sms, którego nie przeczytał*

Jak wrócę to będziesz miał niespodzianę. < Miranda zarzuciła mu ręce na szyję i spojrzała badawczo > Tak, oczywiście że sama. Dlaczego pytasz ? < Przydryzła wargę od środka i zaczęła się bawić kosmykiem włosów >

Uwielbiam niespodzianki. *uśmiecha się lekko* Bo.. twój telefon się świecił, więc spojrzałem.. kim jest Dean? *patrzy jej w oczy pytająco* To jakiś twój kuzyn? *unosi lekko brwi i zakręca sobie kawałek jej koszulki wokół palca*

< spojrzala na niego zdziwiona > czytales moje smsy? < Mruknela cicho i wzruszyla ramionami. Przynajmniej jest szczery to ja tez bede > Dean to ten chlopak z ktorym sie calowalam < zlapala go za dlon > chcialam z nim ostatnecznie obgadac ta sprawe.

Spojrzałem tylko na nadawcę.. *mruży oczy* Ja z nim chętnie porozmawiam. *kiwa zdecydowanie głową* Żebyś ty nie musiała. *unosi kącik ust na myśl jak uderza go w twarz i wiele innych.*

< umilka i spojrzala na niego lagodnie > obgadamy to jak wroce teraz nacieszmy sie soba poki mozemy < pocalowala go namietnie >

I tak to zrobię jak go poznam. *całuje ją przeciagle*

< objela go z miloscia i szepnela do ucha > Alex... Moje kochanie < zasmiala sie cicho i pocalowala go delikatnie >

Twoje.. *powtarza cicho i muska koniuszkiem nosa jej nosek* Ja też.. jestem w tobie zakochany. *mówi patrząc jej w oczy i całuje ją delikatnie*

< Mirandzie zrobilo sie milo na sercu. Pocalowala gleboko chlopaka i oosmutniala > musze sie zbierac...

O nie. *mruczy cicho, całkiem niewinnie wtula się w nią i chowa twarz w zagłębiu jej ramienia* Wróć szybko, jasne?

< Pogładziła go po twarz > Wrócę najszybciej jak się da. Skradłeś moje serce, więc na pewno wrócę < uśmiechnęła się zadziornie i podeszła do drzwi, czekając na ostatnecznie pożegnianie przed wyjściem >

Jesteś w.. mojej koszulce. Zatrzymaj ją. *unosi kącik ust, podchodzi i całuje ją namiętnie*

< Pocałowała go namiętnie i powiedziała cicho > Na górze została moja piżama i ciuchy z wczoraj < uśmiechnęła się zadziornie > oraz bielizna ... < ostatni raz wypieściła jego usta pocałunkiem i zniknęła w oparach dymu >

Chętnie je zatrzymam.. *całuje ją po raz ostatni chwytając jej dłoń, kiedy nagle znika. Bierze oddech i stoi chwilę w bezruchu, po czym wraca do kuchni, sprząta, nalewa sobie whisky i siedzi na kanapie popijając w zamyśleniu.*

*otwiera powoli oczy i orientuje się, że zasnął. Podnosi szklankę z podłogi i przeciera zaspane powieki. Idzie wolno na górę, bierze długi prysznic i przebiera się. Chwyta biustonosz Mirandy w dłoń i uśmiecha się tęsknie. Daje jej ciuszki do prania, potem je prasuje i chowa do szafy na wyznaczoną dla niej półkę. Ogarnia jeszcze bałagan i wychodzi*

SMS od M.

Zgadnij: kto wrócił?

*pojawia się w domu, bierze oddech i wyciąga z lodówki woreczek z krwią. Opróżnia trzy takie i w końcu najedzony opada na kanapę w salonie. Wsuwa ręce pod głowę i zamyka oczy.*

SMS od M.

Zastanawiam się czy nie zrobić ci niespodziaki i pojawić się przed drzwiami? Wolę uprzedzić, aby nie spotkać cię z jakąś kochanką ;)

< Mira weszła spokojnym krokiem na ulicę. Widząc dom chłopaka serce zaczęło jej mocniej bić. Miała pewne obawy co do spotkania - a co jeśli okaże się, że Alex ją zdradził. Pokręciła głową aby pozbyć się tych myśli. Podskoczyła do drzwi i zapukała cztery razy. Oparła się o framugę i czekała aż ktoś jej otworzy >

*otwiera powoli oczy i uśmiecha się. Pojawia się tuż za dziewczyną, znienacka układa dłonie na jej biodrach i przyciąga ją do siebie; całuje ją delikatnie w szyję* Dobry wieczór, Mirando. *mruczy jej na ucho*

< Uśmiecha się delikatnie i zarzuca mi ręce na szyje. Oddaje delikatnie pocałunek i spogląda mu głęboko w oczy > No i gdzie ten trójkącik? < zaśmiała się radośnie >

Czeka w środku. *uśmiecha się powoli, całuje ją przeciągle, otwiera drzwi i wchodzą do środka. Chwyta jej dłoń, splatają palce i popycha ją lekko na ścianę, po czym przywiera do niej ciałem patrząc jej w oczy* Opaliłaś się. *mruczy cicho i unosi szelmowsko kącik ust*

< Zaśmiała się delikatnie > A ty napaliłeś < pomiziała go nosek w nosek. Pocałowała go długooo i namiętnie. Zmierzwiła mu włosy i odsunęła sie trochę > Opowiesz mi co się ciekawego działo w MF, gdy mnie nie było?

*odwzajemnia pocałunek i po chwili patrzy na nią z iskierkami w oczach* Nie mam pojęcia. Tylko wczoraj byłem na siłowni i podrywała mnie moja była, która nie pamięta naszego związku. A potem chciała się zabić. *kiwa lekko głową* Jak było.. z mamą? *patrzy jej przeciągle w oczy*

< Spojrzałam na niego z zaciekawieniem > Och no to było wesoło... < obkręciła się wokół własnej osi i spojrzała na niego sexownie > To było dziwne spotkanie... Straszanie męczące, ale dające nadzieje na lepsze.

No tak, nie mogłem się nudzić. *wzdycha i zaciska lekko wargi, po czym stopniowo się uśmiecha obserwując jej ruchy* Kolejne napewno będą lepsze. *całuje ją lekko w czoło, chwyta jej dłoń i idą do kuchni* Co zjesz? Zostajesz na noc, prawda? *spogląda na nią otwierając lodówkę*

< zagryzła lekko wargę i oparła się o blat> Chcesz abym została ? < uśmiechnęła się pod nosem i wyciągneła szklankę z szafki. Coś jej nie pasowało i musiała się dowiedzieć o co chodzi. wyjęła telefon i napisała sms >

Jasne. Mam twoją bieliznę w szufladzie. *unosi powoli kącik ust i spogląda na jej telefon* Uchylisz mi rąbka tajemnicy?

Dobrze, że się nią zająłeś... < uśmiechnęła się zadziornie i zajrzała do lodówki> Hmmm myślę, że zwykły jogurt wystarczy, w Kalifornii mało jadłam < pocałowała go w policzek i spojrzała głęboko > za pół godziny będę musiała wyjść. Muszę zamienić słowo z Deanem. < Mira przygryzła lekko wargę mając nadzieję że Alex się nie zdenerwuje. Tak dobrze się między nimi układa. >

*unosi brwi nie spuszczając z niej wzroku* Zrobię to za ciebie. *uśmiecha się i wyciąga jej jogurt* Proszę.

< uśmiechnęła się promiennie, złapała jogurt i zaczęła go powoli jeść > Jestem szczęściarą, że jesteś taki wyrozumiały < wskoczyła na blat i delikatnie machała nogami. w między czasie zrzuciła z siebie jeden sweter pokazując jeszcze więcej opalonego ciała > A'propo jedzenia, pozywiałes się ostatnio ? <spojrzała na niego z zaciekawieniem trzymając łyżeczkę w ustach >

Miałem na myśli, że spotkam się z nim za ciebie. *siada na krześle i przygląda jej się* Tak, nie narzekam.

< połozyła mu rękę na torsie i spojrzała łagodnie > Alex proszę... pozwól mi się tym zająć. Jestem dorosłą kobietą < patrzyła na niego głęboko i stanowczo, ale też niewinnie. Nie chciała żadnego konfliktu >

Nie. *mówi stanowczo* Albo zostajesz i ja tam idę, albo ty pójdziesz i.. *odwraca wzrok* To nie skończy się dla nas dobrze. Chcesz tak ryzykować?

< przygryzła wargę i spojrzała na niego z lekkim dystansem > Alex, nie jestem twoją własnością nie zapominaj o tym. Chcę tylko z nim porozmawiać. < wyciągnęła telefon i napisała sms >

Zdawało mi się, że niedawno nazwałaś się moją dziewczyną. A to do czegoś zobowiązuje. Ale.. *kiwa lekko głową* Jasne, idź jak chcesz. *uśmiecha się sarkastycznie*

< włosy naelektryzowały się jej na głowie i utworzyły mały pióropusz. zacisnęła dłonie w pięści > Zobowiązuje do tego, że nie mogę cieszyć się życiem i spotykać się z kim chcę ? < nie odrywała od niego wzroku. > Napisałam do niego, ze odwołuję. Zadowolony ?

To tak, jak bym kilka dni temu pocałował jakąś dziewczynę i właśnie bym się do niej wybierał. *spogląda na zegarek* O wpół do 1 w nocy. *prycha* Nie musisz. Nie zabraniam ci. Informuję cię o konsekwencjach.

< zeskoczyła z blatu i założyła ręce na piersi. Oddychaj M. Spokojnie. Oddychaj. > Alex ja nie chciałam problemów... < pokręciła głową i spojrzała na niego spokojnie >

Po prostu powiedz mi co do niego czujesz. powiedz mi wszystko i zakończmy już tą farsę. Nie chcę się kłócić, chcę znać prawdę. *wzdycha patrząc jej w oczy*

< nie odrywała od niego wzroku. jak on może tak myśleć. podeszła do niego > Alexandrze... Nic do niego nie czuję. Traktuje mnie jak gówniarę. Czuję się przy nim raczej jak jego siostra.< zamyśla się na chwilę > Kochanka? Nie ma szans. < spojrzała na niego wyzywająco i dwuznacznie > Nie bawię się w żadne zabawy sercowe gdy wiem, że mi zalezy na kimś. Taka jest prawda < westchnęła i odwróciła głowę ku oknu > Może czas abyś mi wkońcu zaufał, hę?

*zaciska wargi i kiwa lekko głową* Po prostu nie chcę, żebyście się spotykali. Jestem zazdrosny o to, że mógł mieć cię chociaż przez minutę. *robi smutną minę, układa dłonie na jej biodrach i przyciąga ją do siebie wciąż siedząc na stole* Przepraszam.

< uśmiecha się pobłarzliwie i wtula się w niego > Ale chyba nie będziesz miał mi za złe jak będę wychodziła na miasto i poznawać nowych ludzi? < pocałowała go delikatnie i pogładziła po plecach > Bo jak narazie to siedzę z tobą w bajce

Jeśli nie będziesz poznawała Deana, będę szczęśliwy. *unosi kącik ust i całuje ją przeciągle* Strasznie za tobą tęskniłem. I wybacz za tą zazdrość, ale czuję się, jak byś już była moja. *muska wargami jej odkryte ramię i przytula ją do siebie*

< uśmiecha sie promiennie. piegi na jej nosie uwydatniają się gdy go marszy podczas śmiania się. Całuje delikatnie chłopaka i zrzuca z siebie kolejny sweter odsłaniając ramiona > Też się stęsnkiłam... Dlatego nie mogę uwierzyć, ze tylko twoja była podrywała cię pod moją nieobecność < uśmiechnąła się zalotnie i pocałowała go w obojczyk >

Unikałem wychodzenia z domu, abyś nie musiała być zazdrosna. *uśmiecha się i przymyka powieki czując jej wargi na swoim obojczyku* Muszę się z tobą częściej pokazywać. Inni będą wiedzieli, że mają trzymać rączki z dala od ciebie. *przesuwa dłonie z bioder na jej pośladki i ściska je lekko*

< zaśmiała się cicho i przejechała palcem po jego koszuli > Jutro będe musiała się szybko zmyć. Mam na prawdę wiele do roboty < pocałowała go ponownie po obojczyku i rozpięła dwa guziki koszuli > znajdziesz mnie na mieście i wtedy się pokarzemy < rozpięła wszystkie małe guziczki i połozyła zimną dłoń na jego piersi > Gdy do ciebie jechałam widziałam pare nowych twarzy.

Skoro musisz szybko iść.. Będę tęsknił - to po pierwsze. A po drugie, powinniśmy dobrze wykorzystać ten czas, który mamy. *unosi kącik ust obserwując jej ruchy. Napina się jak inna część jego ciała i powoli wsuwa dłonie pod jej koszulkę* Nowe twarze? Mam nadzieję, że nie ładniejsze niż moja. Znowu czuję się zagrożony. *wzdycha z udawanym rozczarowaniem*

< spojrzała na niego sexownie > Czy jest możliwe być bardziej przystojnym od ciebie ? < mruknęła cicho i zaczęła się zajmować jego spodniami > To raczej ja się boję, aby na arenie nie pojawiła się jakaś nowa sexowna pociągająca tajemnicza dziewczyna < szepnęła mu na ucho i zaczeła zalewać jego kark i szyję pocałunkami. Jego spodnie leżały już na podłodze, a Miranda zaczęła przez bokserki masować jego pośladki >

Chętnie bym zobaczył, jak bijesz się z nią.. całkiem naga w czekoladzie. *przygryza lekko wargę i obserwuje jej ruchy* A co z.. jak to się nazywało.. *nie mogąc się skupić przez podniecenie, unosi kącik ust i zdejmuje jej koszulkę. Powoli chwyta jej piersi w dłonie i masuje je przez biustonosz* Udowadnianiem uczuć przez wstrzymanie się od współżycia? *mruczy cicho i całuje jej ramię*

< Miranda spojrzała na niego z lekkim oburzeniem > Szowinista. < pokręciła głową i popchała chłopaka na stół tak że mogła na niego usiąść okrakiem. Delikatnie zaczęła całować jego tors i przy okazji wyszeptała > To zwykłe pieszczoty... Jestem zbyt zmęczona na sex < przygryzła wargę i zaczęła delikatnie lizać jego sutki >

Chętnie zrobię ci dobrze i będziesz mogła się położyć. Rozpalasz mnie, a potem masz zamiar iść spać? To powinno być nielegalne. *rozchyla lekko wargi czując jej język. odpina jej biustonosz, zdejmuje go i pociąga lekko jej sutki mierzwiąc je opuszkami palców*

< Mira odchyliła głowę do tyłu i wplotła palce w jego czarne włosy > W takim razie proszę < rozszerzyła delikatnie nogi odziane w kuse spodenki > zajmi się mną tak, aby sen faktycznie by mi się przydał. Ja już pozostaję bierna...

Och, nareszcie. *unosi kącik ust, bierze ją na ręce i pojawiają się w sypialni. Kładzie ją na łóżku, idzie po 4 swoje krawaty i unosi kącik ust. Unosi jej ręce nad głowę i związuje je. Powoli zdejmuje jej spodenki i bieliznę napalając się widokiem jej całej nagiej. Rozsuwa jej nogi i każdą z kolei przywiązuje do ramy łóżka. Zawiązuje jej również oczy i uśmiecha się lekko. Nachyla się w jej stronę i szepcze jej na ucho* A teraz sprawię, abyś zapamiętała te noc jako jedną z najlepszych w twoim życiu. *mruczy, przygryza delikatnie platek jej ucha i znika na chwilę. Zabiera kostki lodu i lody. Pojawia się tuż nad nią, kuca między jej nogami i wsuwa jej trochę lodów do ust* Waniliowe. *nachyla się i koniuszkiem jezyka zlizuje lód, który pozostał na jej wargach. Po chwili całuje ją namiętnie, błądząc językiem w jej ustach. Następnie wolno całuje ją po szyi, obojczyku, aż dochodzi do piesi. Układa na jej sutkach trochę zimnych lodów i zlizuje je, a potem ssie.*

< Miranda ma ochotę piszczeć z podniecenia. Gdy tylko czuje słodycz w swoich ustach sexownie oblizuje się i całuje chłopaka na tyle namietnie ile może. Gdy zaczał zabawę z jej piersiami Miranda głośno jęknęła. Czuła dokłanie że jej pragnienia zostaną zaspokojone. Jednocześnie w jej magiccznym miejscu zaczęlo się robić wyjątkowo ciepło i wilgotnoo >

*kiedy kończy zajmować się jej jednym stwardniałym sutkiem, to samo robi z drugim. Na koniec przygryza go i pociąga do siebie. Układa kostkę zimnego lodu między jej piersiami i przygląda się, jak powoli topnieje i spływa w różne strony. Chyba lody waniliowe i palcem powoli nakłada je wzdłuż jej brzucha przez pępek, aż do podbrzusza i punktu G. Tam nakłada znacznie więcej, nachyla się i stopniowo, bardzo wolno, aby pogłębić doznanie, zlizuje językiem lody od góry do dołu. Zatrzymuje się na podbrzuszu i unosi się. Dłonią przesuwa wzdłuż jej nogi, aż do ich złącza i całuje je powoli omijając punkt kulminacyjny*

< Miranda nie mogła się powstrzymać i pisnęła z podniecenia. Miała ochotę chwycić głowę Alexa w obie dłonie i kazać jej zająć się jej magicznym miejscem. Ale on się z nią droczył doprowadziając Mirandę do szaleńczego podniecenia. Jej ciało naprężąło się pod wpływem emocji, a jej odech był bardzo nie miarowy >

*całuje powoli jej drugą nogę, od dołu do góry, aż zatrzymuje się przed magicznym miejscem. Przygryza delikatnie jej udo i następnie muska je wargami. Chwilę przygląda się, jak lód roztapia się na jej magicznym miejscu i drażniąco spływa. Muska wargami miejsce wyżej, aż w końcu, koniuszkiem języka bardzo delikatnie przesuwa po jej wargach sromowych nie dotykając punktu G,*

< Miranda przygryzła wargę aby wiecej nie krzyczeć. Skąd on do cholery wiedział, że bedzie jej to tyle przynosiło przyjemności. Wygięła się w łuk i zaczęła delikatnie jęczeć imię chłopaka. Alexander... to brzmi tak pięknie. W myślach błaga go, aby ją równiez wypełnił sobą. Aby jego sperma dokłanie wypełniła jej wnętrze. Ale teraz skupia się na jego języku... >

*jeszcze raz delikatnie koniuszkiem języka dotyka jej warg, po czym bardziej zdecydowanie zlizuje lód, jak i to co spływa z dziewczyny. Bardzo wolno odszukuje językiem punktu G i drażni go, po czym wsuwa w nią palec i porusza, a wolną dłoń zaciska na jej pośladku i masuje go.*

w nocy < Mira podczas całych igraszek czuła się wspaniale i doszła szybiej niż się spodziewała. Zasneła >
teraz < Obudziła się powoli i pocałowała Alexandra w czoło. Smutno jej było że musi jego opuszczać. Wyszła z łóżka i zniknęła >

*budzi się powoli i przesuwa dłonią na miejsce obok. Kiedy nie zastaje Mirandy, marszczy brwi i wstaje powoli. Idzie do łazienki, bierze długi prysznic, ubiera się i wychodzi*

SMS od czarodziejki

Zapraszam na wieczór do mojego domu. Mam dla ciebie niespodziankę.
M.

SMS od M.
Bądź o 23.30. Nawet jak mnie nie będzie to i tak wejdź do środka.

*wczoraj w nocy wraca do domu i zasypia, a teraz budzi się, bierze prysznic, ubiera, perfumuje i znika*

SMS od Mirandy

Siedze na rynku, chcę w końcu zobaczyć mojego księcia.

SMS od M

Możesz już przyjść jeśli chcesz.

SMS od M.

Tęsknię, twoja M.

Cassie napisał:

Gdzie i o której ?

Cassie napisał:

Dobrze, będę czekała [ załącznik z adresem ]

SMS od M

Na cmentarzu

*wraca do domu i układa Mirandę na kanapie. Siada obok i kiedy ta układa głowę na jego kolanach - rozmawiają długo*

< pogłaskała go po policzku i uśmiechnęła się ciepło - nie potrafiła długo się na niego gniewać. Pocałowała go w policzek i zniknęła na chwilę w łazience aby się odświerzyć. Po kąpieli napisała sms. Wróciła z mokrymi włosami ubrana w stringi i jego koszulę. Zwineła się w kulkę na jego kolanach i przymknęła oczy delektując się jego obecnością >

< Wczoraj : zasnęła
Dzisiaj: Obudziła się i pocałowała Alexandra w usta, uważając aby go nie obudzić. Wymknęła się do łazienki by wziąć krótki przysznic i doprowadzić swój wygląd do porządku. Po wszystkim spojrzała ostatni raz na Alexandra i zniknęła >

*budzi się i rozgląda. Przeciera powieki i bierze oddech. Gdy nie wyczuwa Mirandy w pobliżu, idzie wziąć prysznic, ubiera się w szare spodnie i jasnoniebieską koszulę. Podwija trochę rękawy, dopina ją i wychodzi.*

< Miranda przyszła pod dom Alexandra. Przygryzła wargę i schowała dłonie do kieszeni koszuli. Dręczyło ją przerażające wrażenie. Ten wampir rano... Tyle nowych mieszkańców... I jeszcze ta dziwna energia. Wiedziała jedno: coś się kroi i jest z tym sama. Nikt nie jest w stanie mieć tego samego przeczucia co ona. Miranda dotknęła framugi drzwi Alexandra. Poczuła na sobie zimny dreszcz. Wizja. Alexander z jakąś czarownicą, chyba w lesie. Tak, w lesie. Rozmawiają. Dlaczego w wizjach nie słychać tylko widać ? Parę obrazów, Alex ją uwodzi. No tak cały on. Ufam mu, ale nie jej. Zbyt bezpośrednia i ta aura. To nie wróży nic dobrego. Miranda otcknęła się z transu i spojrzała na drzwi. Miała konflikt wewnętrzny nie wiedząc czy wejść... Zdecydowała, że jednak to zrobi. Poszła do szypialni i usiadła na parapecie bawiąc sie samowytworzonym ogniem >

SMS od M

Alex, mam złe przeczucia... Siedze u ciebie w domu, mam nadzieję, że nie będziesz wściekły.
Bardzo za tobą tęsknię i przepraszam za moje fochy
m.

< Miranda przytuliła telefon do piersi po ostatnim sms'ie od Alexandra. Oparła głowę o okno. Dookoła jej głowy unosiły się trzy małe płomyczki dające ciepłe świato. Przymknęła oczy i w spokoju i ciszy przysypiała. Napisała jeszcze tylko karteczkę "Jutro nigdzie nie uciekam" i przykleiła ją sobie na czoło po czym przysneła z policzkiem przyklejonym do szyby >

*wchodzi do domu i zamyka za sobą. Rozgląda się i znika na górę. Unosi kącik ust widząc Mirandę i podchodzi bliżej* No p.. *urywa widząc, że śpi i wzdycha cicho. Spogląda na płomyczki nad jej głową i dmucha. Kiedy się zgaszają uśmiecha się lekko i przenosi wzrok na dziewczynę. Odrywa jej karteczkę od czoła, odczytuje i mimowolnie uśmiecha się szeroko z rozbawieniem* Głupolu.. *kręci głową, bierze ją delikatnie na ręce i kładzie na łóżku. Całuje ją w czółko przeciągle, zdejmuje jej buty, skarpetki i spodnie. Okrywa ją, sam idzie pod prysznic i już przebrany wraca do sypialni. Układa się obok, przytula ją do siebie i zakłada jej kosmyk włosów za ucho. Przygląda jej się chwilę, aż zasypia*

< Miranda obudziła się gwałtownie podskakując na łóżku. Unormowała oddech i zoriętowała się że leży w łóżku obok Alexandra. Usiadła na swojej poduszce i spojrzała ku chłopakowi. Przygryzła końcówkę pościeli. Miała zły sen. Proroczy? Kto to wie, jestem dziwną czarownicą która nie umie określić czy jej sny odnosza się do przeszłosci, teraźniejszości czy przyszłości. Znów widziała tą wytatuowaną czarownicę. Widziała jak kradnie Impalę Deana. Biedny, mam nadzieję że to nie jest prawda. Ale reszta obrazów... Wiedźma i Alexander w jednym łóżku? Kochający się dzień i noc a potem terroryzujący razem całe miasto? Oby to tez była bzdura. Choć po wczorajszej wizji, gdy obydwoje skutecznie ze sobą kręcili... Miranda pokręciła głową i schowała twarz w dłonie. Musze przestać myśleć... Dziewczyna wygramoliła się z łóżka i zeszła do kuchni. Wyczarowała sobie duzy kubek czarnej kawy i cztery tosty z dzemem aroniowym. Usiadła na stołku i w spokoju zaczeła jeść >

*budzi się powoli i dłonią przesuwa na wolne miejsce obok. Marszczy brwi, gdy nie odnajduje nikogo i otwiera oczy. Rozgląda się, wstaje powoli i idzie do łazienki. Bierze prysznic, przebiera się i schodzi na dół. Uśmiecha się na widok Mirandy, całuje ją w policzek i siada obok* Dzień dobry. Mogłaś mnie obudzić. *wzdycha i spogląda jej w oczy* Wszystko gra?

< Miranda patrzy na Alexandra łagodnymi oczami i łapie go za rękę > nie do końca... od wczoraj nie opuszcza mnie złe przeczucie. < przygryza wargę do chwili aż pojawia się krew. Ściera ją delikatnie knykciem i mówi dalej > Doznałam wizji, snów proroczych. Idąc miastem czuję dziwną energię. < pokręciła głową, wstała i podeszła do okna obserwując okolicę > coś tu jest nie tak. Jeszcze poznałam wczoraj wampira, który ewidentnie był pod wpływem jakiejś silnej magii...

Silnej magii? Wczoraj poznałem aż dwie czarownice. Nie sądzę.. *marszczy lekko brwi, wstaje, układa dłonie na jej biodrach i opiera podbródek na czubku jej głowy* Nie martw się kochanie

< spojrzala na niego i pokrecila glowa > Alex ja mialam wizje zwiazana z toba. Ze rozmawiales wlasnie z wyatuowana czarownica. <zlapala go za dlonie i pogladzila jego knykcie. Koszula zeslizgnela jej sie z ramienia odsuwajac subtelnie naga reka> widzialam jak cie uwodzi, a potem wykozystuje.

*mruży lekko oczy w zamyśleniu* Wytatuowana. Racja, rozmawiałem z taką wczoraj. Uwodziła mnie.. może.. trochę. Ale nie wykorzystała mnie. *kręci lekko głową* Nie martw się, Mirando. *układa dłonie na jej policzkach i patrzy jej w oczy* Jestem ci wierny.

< zlapala za jego dlonie i spojrzala mu gleboko w oczy > mialam tez sen dotyczacy przyszlosci. Ze cie oczarowuje, intryguje, podnieca... Wyladowales z nia w lozku a potem obiecales pomoc. Widzialam jak zostales obwoniety wokolo jej palca. < pokrecila glowa i przutulila sie do jego piersi> ja ci ufam. Ale nie podobaja mi sie te sny. I ona. Czuje na kilometr takie poklady zlej energii

Jaką pomoc? *unosi brwi* Skarbie, nic takiego się nie stanie. *wzdycha* Po prostu mi zaufaj. Jestem odporny na jej oczarowywanie swoją osobą. *kręci lekko głową* Złej? Czarnoksiężnik, czy coś w tym stylu? *marszczy lekko brwi i przytula ją do siebie*

W wizjach nie slysze, tylko widze. Nie jestem w stanie powirdziec o co chodzilo. < przygryzla dolna warga i splotla rece na piersi > cos w tym rodzaju. Magia jest neutralna, jej nature dfiniuje uzytkownik. < spojtzala na niego z troska i pocalowala w policzek > obiecaj mi ze zedziesz na nia uwarzac.

Okej. Ale wiesz, że.. Przyjaciół trzeba trzymać blisko, a wrogów jeszcze bliżej, huh? *uśmiecha się lekko i całuje ją delikatnie*

< usmoechnela sie zadziornoe i odwzajemnila pocalunek > tylko nie przesadz z ta bliskoscia... < objela go w pasie tak aby zniwelowac miedzy nimi niepotrzabna przrstrzen i pocalowala bardzo sensualnie >

Pilnuję się.. a ty mnie. *uśmiecha się leniwie, obejmuje ją ramionami zamykając się w szczelnym uścisku i odwzajemnia pocałunek błądząc delikatnie językiem w jej ustach*

< Miranda mruknela z zadowoleniem i odwzajemnila pieszczoty chlopaka. Palce wplotla w jego czarne wlosy i pomiedzy pocalunkami szepnela > zrobie wszystko zebys sie przy mnie nie znudzil...

Wszystko? *mruczy nie odrywając się od jej ust i uśmiecha się lekko, zaciskając palce na jej plecach i wolno przesuwając dłonie w dół* Boisz się, że wytatuowana czarownica mnie odbije?

< wyszeptala sexownym aczkolwiek groznym glosem > niech tylko sproboje, a zabierze pamiec o moim imienu do grobu < przejechala paznokciem od jego ucha poprzez gardlo do piersi. Polozyla mu dlon na torsie dotylajac jego miesni >

Tak też myślałem. *mruczy cicho i zsuwa dłonie na jej pośladki; ściska je przysuwając ją tak, że jego stojący członek wbija się w jej podbrzusze; całuje ją powoli po szyi*

< Miranda zaśmiała się delikatnie i pogładziła chłopaka po jego przyrodzeniu > Alex, coś ci się chyba wymsknęło ... < przygryzła seksownie wargę i powróciła do delikatnych, podniecających pocałunków. Czuła jak jej sutki powoli twardnięją z napływu emocji >

W twoim towarzystwie często mi się to zdarza.. *uśmiecha się lekko i całuje ją namiętnie. Wsuwa dłonie pod jej koszulkę i dotyka jej pleców* Okay.. Nie tylko mi się wymsknęło. *jedną dłoń wsuwa na jej brzuch i potem na pierś. Masuje ją i delikatnie pociąga za sutek mrucząc cicho*

< Miranda pomrukuje cicho i zbliża do Alexandra swoje biodra aby móc nimi symulować członka chłopaka. Oddaje się w pocałunki całym swoim sercem, a dłońmi zwinnie ściąga koszulę z siebie i z chłopaka > Co ty na to, Alexandrze? PRzypominam że nadal siedzimy na parapacie, chcesz by widzieli nas sąsiedzi ? < uśmiechneła się wyzywająco >

Mam to gdzieś, Mirando. *uśmiecha się lekko i spogląda na jej piersi* Moje. *nachyla się i muska je wargami. Po chwili dociera do sutka, przygryza go lekko, pociąga w swoją stronę i mierzwi językiem*

< położyła mu dłonie na pośladkach, a ciało wygięła w łuk aby być bliżej niego. Miranda oddychała coraz bardziej niespokojnie i coraz bardziej przygryzała warge aby nie wydawać jęków rozkoszy. Paznokcie delikatnie wbiła w jego pośladki > Weź mnie... czuję że twój przyjaciel nie może się doczekać...

*unosi głowę i całuje ją w wargę, którą przygryza* Jęcz. Uwielbiam cię słyszeć. *całuje ją delikatnie, popycha lekko na ścianę i napiera na nią. Całuje ją wolno po szyi, piersiach i brzuchu, kierując się co raz niżej..*

< Miranda usmiechnela sie pod nosem i kurczowo trzylala sie nogami bioder chlopaka. Sensualnie calowala kark i szyje faceta, a dlonmi bardzo szybko rozprawila soe z jego spodniami . Gdy poczula mile wibracje w podbrzuszu jeknela nieznacznie czekajac na wiecej. >

*klęcząc zdejmuje jej spodnie i majtki. Unosi jej nogę, aby oparła ją na jego ramieniu i całuje ją od kolana, aż do wnętrza ud. Przygryza je delikatnie i koniuszkiem języka zmierza do punktu kulminacyjnego. Muska go wargami, a potem zachłannie bawi się nim językiem*

< Miranda jęczy delikatnie, a jej ciało zostawia ślady na oknie o które wciąż się opiera. Ręce wplotła we włosy chłopaka aby doznania były jeszcze głębsze > Och tak... wiesz jak mnie zaspokoić... < pomrukiwała co jakis czas ruszając rytmicznie biodrami >

*mierzwi wciąż to miejsce językiem, a czując, że dziewczyna jest blisko kresu, przestaje. Wstaje, naciska na nią swoim członkiem i całuje ją z namiętnością odpinając przy okazji swoje spodnie. Zdejmuje je i rzuca na bok, po czym muska wargami jej szyję, ramiona i masuje jej piersi*

Och Alex, Alex twój repertuar jest długi i szeroki... < mruknęła cicho pod nosem. Złapała go za pośladki i jednym ruchem ściągnęła jego bokserki na wysokość kolan. Dłońmi objęła prącie i nakierowała je w stronę własnego magicznego miejsca tak, że stało przy wejściu >

Rozbudowuję je specjalnie dla ciebie. *muska ją wargami, a potem nachyla się, żeby złożyć pocałunek na jej piersiach. Chwyta ją za pośladki i unosi tak, żeby oplotła go nogami. Powoli wchodzi w nią i jednocześnie wsuwa koniuszek palca w drugą dziurkę; całuje ją namiętnie i czule*

< Miranda nie mogła się oprzeć i pisnęła z zadowolenia oplatając chłopaka swoimi nogami. Oddawała pocałunki zawzięcie i dokładnie, aby żadne uczucie nie uciekło spomiędzy nich. Miarowo zaczeła poruszać biodrami w rytm ruchów chłopaka. Czuła, że jest coraz bliżej ostateczniego podniecenia >

*powoli wchodzi w nią do końca i porusza się stopniowo. Palcem masuje drugie czułe miejsce i po chwili przyspiesza tempo całując ją, a potem jej szyję i oddychając szybko*

< Miranda pojękuje i głośno oddycha od nadmiaru wrażeń. Mocno wbija paznokcie w pośladki chłopaka gdy czuje, że jest już na skraju, a jej magicznie miejsce zaciska się na jego członku. W fali podniecenia odnajduje usta Alexanrda i dokładnie mierzwi je językiem >

*odwzajemnia pocałunki tak samo gorliwie, aż w końcu oboje dochodzą. Zalewa ją uczuciem i opiera się czołem o jej czoło oddychając szybko. Całuje ją delikatnie, a potem muska wargami jej policzki, kości policzkowe i skroń*

< Patrzy na niego wzrokiem pełnym uwielbienia i bierze jego twarz w swoje dłonie. Składa delikatny pocałunek na jego ustach i szepcze mu do ucha > Ta szyba to chyba nigdy nie będzie tak brudna jak teraz... < uśmiechnęła się łobuzersko i zmierzmiła mu włosy >

Nie przeszkadza mi to. Nie mam zamiaru jej myć. *uśmiecha się powoli i językiem przesuwa wzdłuż jej tętnicy powoli, aż w końcu niechętnie wychodzi z niej, wsuwa dłonie pod jej pośladki i patrzy jej w oczy* Prysznic? *unosi kącik ust*

< paznokciami przejechała delikatnie po jego piersi i uśmiechnęła się zadzornie > Bardzo chętnie...

< Pociągnęła chłopaka za sobą pod prysznic. Puściła delikatnie chłodnawą wodę, aby ostudzić ich zapał. Namydliła swoje i chłopaka ciało, przyjemnie pachnącymi olejkami które znalazła w jego szafce. Pomiziała go po nosie pianą i zaczęła się śmiać widząc jak została ona na czubku. Spłukała ich i pocałowała Alexandra prosto w usta. Gdy wyszła wzięła dla siebie ręcznik i puściła oczko dając znać że idzie znależć coś do ubioru. Po dordze spojrzała na telefon. SMS od RC, znowu. Miranda przygryzła wargę i zacisnęła dłonie w pięści. Wściekła i poirytowana wyczarowała sobie świerzą bieliznę i wskoczyła w jedną z koszul Alexandra. >

*osusza się po prysznicu i ubiera świeże bokserki i spodnie dresowe, po czym przechodzi do sypialni i opada na łóżko czekając na Mirandę* Tęsknię! *woła do niej i uśmiecha się lekko*

< Miranda przybiega do Alexandra i z usmiechem na ustach wskakuje na lozko. Podskakujac opada obok chlopaka, rozrzucajac kasztanowe wlosy po poduszce. Caluje go w policzek i pyta > Jakie masz marzenia? < spoglada na niego duzymi oczami >

*śmieje się i odwraca w jej stronę* Nie wiem. chyba nie mam żadnych. a ty.. masz jakieś? *przygląda jej się i zakłada jej kosmyk włosów za ucho*

< wzruszyła ramionami. Uśmiechnęła się tajemniczo, a ręce założyła pod głowę > chcę być szczęśliwa, nic więcej < uśmiechnęła się pod nosem i spojrzała z dziecięcą fascynacją na Alexandra > no dobra, jeszcze marzę o własnym Ferrari i pojechaniu na GP Formuły1 < zaśmiała się cicho i przybliżyła się do niego > życie o dziwo ostatnio się całkiem nieźle układa..

Naprawdę? *śmieje się i kręci głową* Niewiarygodne. Doprawdy. *cmoka rozbawiony* Całkiem nieźle? Cieszę się, że wszystko jest.. dobrze. *uśmiecha się powoli i całuje ją delikatnie w szyję* Okay, wiem o czym marzę. *odsuwa się lekko* o obiedzie. *kiwa głową i muska delikatnie wargami jej wargi*

< spojrzała na niego zawadiacko i przybliżyła głowę aby pocałować go mocniej > Obiad... ? Brzmi ciekawie < przeturlała się na niego i połozyła dłonie na piersi przyciągając go do siebie > Chodźmy ...

*odwzajemnia pocałunek i unosi kącik ust; obejmuje ją wokół talii* Chodźmy.. gdzie? Jesteś głodna? Zrobię ci nocną kolację. Co ty na to? *całuje ją w nosek*

< zatrzepotała rzęsami i ruszyła w strone łazienki > Mam ochotę isc do Grilla... Tylko musze się przebrać < puściła mu oczko. Zniknęła w łazience, a przed oczami wyobraziła sobie zawartość własnej szafy. zmaterializowała obok siebie płaskie, czarne botki i . Przy wyjściu związała włosy w nieporządny kok i zbiegła do drzwi > IDZIESZ ? < krzyknęła w stronę Alexandra i oparła się o drzwi >

A mogę w dresach?! *woła i uśmiecha się stopniowo. W sekundzie znajduje się w garderobie, przebiera się tradycyjnie w koszuli i pojawia się tuż przed dziewczyną. Lustruje ją wzrokiem, robi kilka kroków w jej stronę. Chwyta jej ręce, układa nad jej głową i podtrzymuje jedną ręką, a drugą układa na jej talii* Kocham cię. *patrzy jej przeciągle w oczy, po czym muska wargami jej wargi i opuszcza powoli drugą dłoń, przesuwając ją po wewnętrznej stronie jej ręki*

< Miranda czuła jak serce jej staje pod wrażeniem słów chłopaka. Usmiechnęła się słodko i złapała Alexandra za dłoń, odwzajemniając delikatnie pocałunek > Też cię Kocham... < objęła go w pasie i pociągnęła za sobą w stronę drogi prowadzącej do Grilla >

*wchodzi do domu ze śpiącą Mirandą na rękach i układa ją na kanapie. Okrywa ją kocem, całuje w czoło i biegnie cicho na górę. Sięga po telefon i dzwoni do Andrei. Władczym głosem nakazuje jej załatwić kilka istotnych spraw, a w międzyczasie wyciąga z szafy walizkę. Pakuje wszystkie rzeczy Mirandy, jakie ma u siebie w domu, a obok układa swoje, jakieś najpotrzebniejsze. Wrzuca kosmetyki i inne, aż niesie dużą walizkę na dół i wraca na górę. Idzie do łazienki, bierze prysznic, osusza się, przebiera i schodzi na dół. Sadza twardo śpiącą dziewczynę, okrywa ją kocem i bierze na ręce. Wychodzi do garażu, układa ją na tylnych siedzeniach i poprawia jej okrycie. Trochę poddenerwowany bierze oddech, idzie po walizkę i jakąś podręczną torbę z rzeczami. Wszystko układa w bagażniku, małą torbę rzuca pod siedzenie, zamyka dom, wsiada w samochód i odjeżdżają.*

SMS od M.

Cześć A. zastanawiałam się... no dobra odrazu napisze że cholernie tęsknię. Kiedy się zobaczymy ?

M.

*wraca do domu zdezorientowany wydarzeniami dzisiejszego wieczoru i idzie pod prysznic. Przebiera się, układa na łóżku i myśli, aż zasypia*

*żyje normalnie, teraz bierze długi, gorący prysznic. Ubiera jasnoniebieską koszulę, podwija rękawy i standardowo odpina kilka guzików, po czym wychodzi z domu*

SMS od M
Tak, wszystko jest dobrze. A u cb?
Mała, tęskniąca M.

*wchodzi do domu, zamyka za sobą drzwi z trzaskiem i idzie na górę. Bierze krótki prysznic, ubiera spodnie dresowe od spania, układa się na łóżku i wsuwa ręce pod głowę patrząc w sufit. Co zjebałem? Zniknęła.. jeszcze tydzień temu poszlibyśmy razem do domu, a.. teraz.. Bierze oddech i zaciska wargi. Mówię jej.. takie rzeczy, a ona znika? Nie rozumiem. Przewraca się na bok i przełyka ślinę. Zamyka oczy chcąc zasnąć, aż w środku nocy mu się udaje*

*przebudza się powoli z głębokiego snu i mruży oczy. Mruga kilka razy czując oślepiające promienie słońca, które przenikają przez szybę i rozgląda się po pokoju badawczo. Pociera powieki dłońmi, podnosi się i leniwie zsuwa z łóżka. Kieruje się do łazienki, rozbiera powoli i wchodzi pod gorący strumień wody. Po długiej chwili wychodzi i osusza się. Ubiera coś i wychodzi.*

< podeszla pod dom Alexa. Spojrzala w okno ale nic nie zauwazyla. Napisala mu list: Pomyslalam ze bedzie to ciekawsza forma niz sms. Gdzie jestes? Sporo zlego sie porobilo. Chyba cie potrzebuje. A juz na pewno kocham. M. Zostawila list przy klamce i zniknela >

*podchodzi pod dom dokańczając papierosa i rzuca niedopałek pod nogi. Przydeptuje go butem i już chce naciskać klamkę, kiedy zauważa kartkę. Chwyta ją i odczytuje wypuszczając powietrze z ulgą. Uśmiecha się lekko ciesząc się, że Miranda jest cała. Chowa list do kieszeni i rozgląda się, po czym odchodzi szukając jej.*

*pojawiają się od razu w salonie i robi krok w tył czując, jak kręci mu się w głowie* Kołnierz? *marszczy brwi i pociera skroń* Czuję się jak po przejażdżce kolejką w wesołym miasteczku. *śmieje się i kręci głową* Możesz się rozejrzeć. Nie mam nic do jedzenia, oprócz krwi. Em.. Co ty jesz w ogóle? *przygląda jej się trochę badawczo* Zaraz wracam. *robi kilka kroków w tył i znika w łazience przy uchylonych drzwiach. Rozbiera się i wchodzi pod prysznic przymykając powieki pod wpływem gorącej wody.*

*ze śmiechem pojawia się w salonie* Chyba jak po szybkiej kolejce. *sprostowała i zaczęła chodzić po domu.* Właściwie to wszystko. Krwią od czasu do czasu też nie pogardzę. *Odpowiedziała, również mu się przyglądając. Gdy zniknął w łazience, pod prysznicem, Charlotte przeszła się spokojnie do kuchni. Otworzyła lodówkę. Faktycznie - sama krew. Wyjęła jeden woreczek i położyła go na blacie. Zabrała się za przeszukiwanie szafek. Niewiele czasu zajęło jej znalezienie kieliszków i wina. Otworzyła woreczek z krwią i wino. Oba płyny zmieszała w kieliszkach pół na pół. Uniosła kieliszek do ust czekajac na Alexandra*

*wychodzi spod prysznica pachnąc kokosowym żelem i przeciera ręcznikiem mokre włosy. Osusza się, znika w garderobie i ubiera świeże ciuchy, a w tym standardowo koszulę. Odpina górny guzik, podwija rękawy i pryska się jakimś męskim perfumem. Przeczesuje włosy palcami stojąc przed lustrem i macha kilka razy ręką, żeby w miarę to wyglądało. Wraca do kuchni i uśmiecha się lekko* Wino z krwią? Woaah. Takiej mieszanki jeszcze nie próbowałem. *uśmiecha się szelmowsko, podchodzi bliżej i nie biorąc jej kieliszka z dłoni, przechyla go trochę i upija. Koniuszkiem języka przesuwa po górnej wardze i spogląda jej w oczy* Wiesz co dobre. *unosi leniwie kącik ust* To idziemy?

*kiesy wszedł do kuchni do nosa Charlotte dotarła intensywna woń żelu do mycia* Kokos? *odgadła szybko uśmiechając sie lekko i zmierzył go wzrokiem. Wyglądał naprawdę świetnie. Faceci w koszulach wyglądają cudownie. Swoją drogą, ciekawe jak wyglądałby w krawacie i garniturze?* Serio? Pięćset lat na ziemi i nie wpadłeś na taką mieszankę? W tak razie nie można powiedzieć że w pełni żyłeś. *roześmiała się i dopiła zawartość swojego kieliszka. Oblizała seksownie wargi, zerknęła na Alexa i biodrami odepchnęła się od blatu, o który się opierała.* Prowadź gdzie chcesz. Mieszkasz tu trochę dłużej..

Kokos. Masz wyczulony węch, czy coś? *śmieje się pod nosem i kręci głową* Może wpadłem, ale nie pijałem. Po prostu. Nie robiłem tego.. wolę whisky. Albo whisky z krwią. Craig. Szkockie whisky. Czy ja właśnie powiedziałem 'whisky' po raz czwarty? *marszczy brwi i kiwa głową* Tak, zrobiłem to. *parska śmiechem i kręci głową* No to.. Grill? Znaczy.. kogo ja się pytam. *uśmiecha się pod nosem* Chodźmy. Pieszo. *patrzy na nią znacząco, uśmiecha się łobuzersko i wychodzą*
(daj w grillu ;p)

SMS od Mirandy

Kocham Cię.
M.

SMS od M
Nigdy tego nie powiedziałam, więc jak możesz mnie o to pytać ?

SMS od M

Źle myślałeś. Nie chcę się z tobą rozstawać.

SMS od M
Spotkamy się? Siedze w kawiarence

*wchodzi do domu, zamyka za sobą drzwi i opiera się o nie. Zamyka oczy i bierze oddech starając się zrobić podsumowanie kilku ostatnich zdarzeń. Przeciera twarz dłonią i znika w łazience. Chcąc zrobić jakieś pranie, chwyta wczorajsze ubrania, aż nagle wypada z nich czarne pióro. Wrzuca ciuchy do pralki, nachyla się i chwyta piórko między palce. Pociera je delikatnie kciukiem głęboko się nad czymś zastanawiając. Odkłada je w bezpieczne miejsce, rozbiera się i bierze prysznic. Kiedy kończy osusza się, przebiera w szare spodnie i ciemną koszulę. Odświeża się i schodzi na dół. Chwilę kręci się bez celu po domu, aż zaciska dłonie w pięści i znika*

*wchodzi do domu i zamyka za sobą drzwi. Idzie szybkim krokiem do góry i przeszukuje szafki w poszukiwaniu heroiny. W końcu znajduje woreczek i robi to co powinien. Pociera powieki kończąc i opada na kanapę zakrywając oczy przedramieniem*

*po tym jak zniknęła z lasu, pojawiła się w jakimkolwiek miejscu. Ruszyła spokojnym spacerem. Dopiero po jakimś czasie zorientowała sie, gdzie się przeniosła. Kiedy stanęła przy granicy posesji, spojrzała na dom. Czemu akurat tam? Pokręciła głową i weszła na posesje. Zatrzymała się przy drzwiach i unisłą rękę. No co ją powstrzymywało? W końcu ludzkie uczucia? Ta.. to by było naprawde dobre.. W końcu zapukała trzy razy do drzwi i zrobiła krok w tył.*

*słysząc pukanie, marszczy lekko brwi i rozgląda się po suficie. Leży dłuższy czas patrząc w jakiś punkt, aż pojawia się przy drzwiach i otwiera je. Unosi brwi i wciąga powietrze ze świstem* Roznosi pani ulotki.. czy coś? *opiera się ramieniem o framugę drzwi i jedną dłoń zaciska lekko na klamce patrząc na twarz dziewczyny*

*gdy usłyszała otwierajace się drziw uniosła wzrok. Przez chwilę po prostu stała tak bez słowa i patrzyła, aż spuściła wzrok.* Alex... *popatrzyła ponownie na niego* Chyba dobrze wiesz, że nie. *spojrzała mu w oczy. Były inne. Moment..* Czy ty coś brałeś?

Nie wspominałaś gdzie pracujesz. *wzrusza ramionami i odwraca wzrok, kiedy słyszy pytanie* Nie, hybrydy tak mają. *kręci lekko głową i przenosi wzrok na jej oczy* Co tu robisz? Chcesz się zabawić moim kosztem? *uśmiecha się nieszczerze i popycha lekko drzwi, żeby otworzyły się szerzej* Proszę, zacznij już na wejściu.

W ogóle nie pracuję, jeśli cie to interesuje.. *mrukneła i wywróciła oczami. Było czoywiste, że był pod wpływem czegoś.* Sama nie wiem co. *odpowiedziała* Co proszę? Nie chcę. I akurat w twoim przypadku nigdy nie chciałam! *odpowiedziała gniewnie, ignorując otwarte na oścież drzwi.*

Nie interesuje. *odpowiada zwięźle i zakłada ręce na torsie spinając nieznacznie mięśnie* Nie chciałaś, ale zrobiłaś.. *cmoka* Tak, też zdarza mi się tak kłamać. Tylko brzmię wiarygodniej. *uśmiecha się szeroko bez powodu*

*oparła dłonie na swoich biodrach i popatrzyła na niego.* nie wiesz kiedy kłamię a kiedy nie.. *zmrużyła oczy*  I przepraszam, ale w jaki sposób się tobą zabawiłam? Zrobiłam to co chciałeś. To czego byłeś ciekawy..

Wiem. Kłamałaś kiedy mówiłaś, że nie masz uczuć. *przygryza lekko policzek od środka i mruży oczy* Bo masz. Inaczej by cię tu nie było. *patrzy w jej tęcZówki i kręci głową* Zapewne chodziło mi o to, żebyś mnie zabiła. *prycha* Nie udawaj głupiej. Dobrze się bawiłaś moim kosztem, prawda? *przechyla lekko głowę bok*

Sam powiedziałeś, że życie dało mi w kość i dlatego nic nie okazuje. Ale może masz rację, może coś czuje. *mówiła na tyle spokojnie na ile dawała radę* Nie, nie baw.. *zamilkłą na dosłownie ułamek sekundy. Chciał szczerości? To proszę bardzo. Zrobiłą kilka stanowczych kroków zmuszając go do cofnięcia się, a sama weszła do środka i zatrzasnęła za sobą drzwi.* Tak. Bawiłam się świetnie, bo było to coś czym zajmuję się całe życie. I tak! Tak, na miłość.. *głos uwiązł jej w gardle. Takie jej przekleństwo. nie mogła wypowiedzieć jednego Imienia.*  O to się do cholery jasnej prosiłeś, zgadzając się na pokaz! Chyba nie spodziewałeś sie, że gdy upadła zaoferowała ci pokaz, to pokaże ci koniec tęczy i garnek złota! *krzykneła mu prosto w twarz.* W mojej naturze leży straszenie ludzi śmiercią, doprowadzanie ich do obłędu, aż sami bedą o smierć błagać. Jednak ty nie chciałeś umrzeć... Szukałeś czegoś co utrzyma cię przy życiu. Dlatego jesteś inny, dlatego na początku nie chciałem tego robić!

Każdy coś czuje. Może po prostu twoje cierpienie jest tak wielkie, że przysłoniło wszystko co dobre? *kręci głową i stoi, kiedy się do niego zbliża. Po chwili przewraca oczami i cofa się wchodząc bardziej do domu; patrzy jej w oczy. Słucha jej uważnie i po chwili odwraca wzrok* Może pomysł z tęczą był dobry? *kręci głową* Spodziewałem się wszystkiego oprócz tego, że będziesz chciała mnie zabić. *zaciska wargi* Ufałem ci, a ty to wykorzystałaś. Dobrze ci z faktem, że jak to powiedziałaś jestem jedyną osobą, która cię nie odtrąca i zrobiłaś coś takiego? *robi krok bliżej i opuszcza ręce milknąc* Mówiłem, że nie boję się śmierci, a nie, że chcę umrzeć. *przełyka ślinę i zaciska wargi* Gdybyś potrafiła czuć, może byś mnie zrozumiała. *patrzy w jej oczy i wzdycha* Może potrafisz, ale po prostu się boisz, huh? *przechyla lekko głowę w bok*

*cały czas słuchała go z zagryzioną wargą. Aż do krwi. Dopiero gdy w ustach zaczęła zbierać się jej krew rozluźniła się nieco i dalej słuchała* Od teraz nie będzie już "może". Z mojej strony będzie tylko "tak" lub "nie". *powiedziała* Więc tak. Tak, było tak wielkie, bo odtrącili mnie święci za to, że ujawniła sie moja prawdziwa twarz, że nie byłam święta. Tak, zaufałeś mi. A teraz przygotuj się na podwójne "nie". Nie wykorzystałam tego. I nie! Nie czuję się z tym tak dobrze jak ci się wydaje. *nawet nie zauważyła, że cofnęła się. Zrobiła wiec krok w jego stronę.* I teraz na ciebie przypadnie jedno "może" którego miało nie być.  Może tego nie rozumiesz, ale tamto, to była tylko iluzja, mająca na celu pokazać ci co umiem! W życiu, w prawdziwym świecie, nie zrobiłabym ci krzywdy! *zbliżyła twarz jeszcze bliżej do jego twarzy* I tak, boję się. *wyszeptała w końcu i spuściła wzrok*

Tak, lub nie. Świetnie. *kręci głową i spogląda na jej wargę, gdzie zbiera się krew. Ściąga lekko brwi i niewzruszony głodem przenosi spojrzenie na jej oczy* Nie wierzę w niebo. Nie wierzyłem. Ale jednego jestem pewien. *nachyla się trochę w jej stronę* Tego, że nie urodziłaś się z chęcią krzywdzenia. To przyszło z czasem. Wtedy, kiedy inni zaczęli krzywdzić ciebie. *mówi ciszej nie spuszczając wzroku z jej tęczówek i cofa się wsuwając dłonie w kieszenie* Nie czujesz się dobrze? To ma się równać z tym, że masz wyrzuty sumienia? Ty? Kto by pomyślał. *przechyla lekko głowę w bok* Ale zrobiłaś. Trudno uwierzyć, że naumyślnie. *zaciska wargi* Wiem, że uczucia niosą za sobą cierpienie. Ale ich brak, niesie cierpienie dla innych. I wcale nie próbuję cię zmieniać. Chcę, żebyś zrozumiała co czuję.

*znów na niego spojrzała zaintrygowana.* To spraw, żebym poczuła. Cokolwiek.  *powiedziała cicho.* I błagam cie. *dodała z dziwną nutą w głosie. Dziwną nutą? Z drwiną.* Skoro nie próbujesz mnie zmienić, to nie mów o mnie tak, jakbyś myślał, że mnie znasz. *na jej twarzy pojawił się cień uśmiechu, który szybko zblakł. mówiła stanowczym tonem* Bo nie znasz. i nigdy do końca nie dowiesz się, czemu jestem taka, a nie inna, czemu akurat tak się zachowuję i reaguję. *w namyśle przejechała językiem po zębach patrząc przez chwilę w bok. Jednak mówiąc patrzyła mu w oczy* Bo dla mnie znaczy to, że ktoś się przejmuje, że dba o to co ja czuję. Więc jeśli ci nie zależy, to przestań.

Okay. Spójrz. *przygląda jej się uważnie* Co tutaj robisz? Zastanawiałaś się dlaczego tu przyszłaś? Dlaczego dyskutujemy na ten temat? To są właśnie.uczucia. Dlaczego przygryzasz wargę do krwi? To stres? Zdenerwowanie? Zirytowanie? Kolejne uczucia. Mówiąc, patrzysz mi prosto w oczy. Jesteś odważna, Char. Czujesz więcej niż myślisz, po prostu nie chcesz się do tego przyznać, bo uczucia to słabość. *przygryza policzek od środka i patrzy w jej tęczówki* Znam się na ludziach. Spójrz. *kręci głową* Poznaliśmy się kilka dni temu, a nie rozmawiamy o pogodzie, tylko właśnie o tym. *chwyta jej dłoń i przykłada w miejscu, gdzie ma serce* Masz to tutaj. Nie kryj tego. *bierze oddech i puszcza jej dłoń* Czy to wyzwanie? *zakłada ręce na torsie* Dowiem się. *milknie na chwilę patrząc jej w oczy* Zawiodłaś moje zaufanie. Ale przyjmuję wyzwanie.

*Kiedy Alex mówił, ona bezwiednie kręciła lekko głową, jakby próbowała zaprzeczyć sama sobie. Mimo tego, że usta ją bolały od przygryzania ich, zęby miała wciąż zaciśnięte. Właśnie. Dlaczego? Nagle poczuła pieczenie w oczach. To samo co na pomoście. Zamknęła oczy, powstrzymując tym samym łzy, jednak z jej piersi wydobył się szloch. Otworzyła zaszklone oczy i spojrzała na oczy Alexandra. Kiedy wziął jej dłoń i przyłożył do serca, drgnęła niepewnie pod jego dotykiem. Kiedy ją puścił dłoń wciąż trzymała na mostku.* Podejmujesz je. *opuściła w końcu dłoń i splotła je na piersi, nieco przygarbiona, a po policzku spłynęła jej łza. Opuściła głowę* Chcę w takim razie zobaczyc gdzie cię to zaprowadzi. Teraz.. Teraz chyba powinnam już pójść, prawda?

Nie chodzi o to gdzie.. gdzie mnie to zaprowadzi, ale ciebie. Podejmuję się tego, abyś mogła zobaczyć siebie moimi oczami. *wzdycha i patrzy jej w oczy. Po chwili chwyta jej podbródek, żeby zadarła głowę.* Jeśli tego chcesz. Zostawię cię z ciężkim sercem, bo wiem, że cierpisz. Może jestem naiwny. I głupi. Nadal ci nie ufam, ale.. po prostu. Nie umiem tego wyjaśnić. *przygryza policzek od środka* Wiesz jak to jest? Ludzie w tych sytuacjach robią to. *po chwili wahania robi krok i przytula ją do siebie* Daje poczucie bezpieczeństwa i troski.

*przygryzła policzek od srodka, by nie zobaczył, jak dalej to wszystko na nią zadziałało. Wytarła oczy wierzchem dłoni.* nie chcę *szepnęła w końcu. Trudno było jej się przyznać, że kogoś potrzebowała. To było takie.. ludzkie.* Nie jesteś taki.. *powiedziała wciąż drżącym głosem, a gdy ją objął, zesztywniała na moment, by chwilę później rozluźnić się i wtulić się w niego. Stała tak, bez słowa, bez najmniejszego ruchu.* Możesz być z siebie dumny. *przerwała ciszę.* Obudziłeś jakieś emocje w kimś, kto nie czuł. *uniosła głowę i delikatnie wyplątała się w uścisku.* I proszę cię… Zaufaj mi. Jeszce tylko raz. Proszę...

Cierpienie boli, ale potem przyzwyczaja i mija. Czas leczy rany, a inni zamiast sypać na nie sól, robią opatrunki. Rozumiesz co mam na myśli? *uśmiecha się lekko* Troskliwy ze mnie gościu. Kiedyś to okaże się moją zgubą.. ale jeszcze nie teraz. *wzdycha cicho i kiedy wtula się w niego, gładzi lekko jej plecy.* Jestem dumny. Myślę, że to za równo kara jak i nagroda. *kiedy się odsuwa, powraca wzrokiem do jej oczu* Na zaufanie trzeba zapracować.

Chyba wiem. Kiedyś miałam w zwyczaju to pierwsze... *powiedziała z nikłym uśmiechem na twarzy.* W jakim sensie nagroda I kara? *zapytała zdziwiona lekko.* Opowiesz na to następnym razem. Jeśli będziesz chciał... *Popatrzyła mu w oczy i odwróciła wzrok.* nie powiesz mi pewnie jak, prawda? Sama muszę do tego dojść? *uniosła brwi, a po chwili wahania, przyłożyła dłoń do jego policzka. Przeszukała pobieżnie jego wspomnienia szukając tych radosnych. Nagle wszystko dookoła zaczęło się zmieniać. Dom dookoła nich zniknął i pojawił się krajobraz z jednej z podróży. Potem z następnej i następnej. W końcu, w jednej z nich pojawił się jego przyjaciel z synem. Charlotte zabrała dłoń z jego policzka, ale obraz nadal się utrzymywał dookoła nich.* Tak długo jak chcesz.. *powiedziała i cofneła się o kork*

Kiedyś? To znaczy, że zmieniasz nawyki? *unosi kącik ust* Teraz to dopiero jestem z siebie dumny. *śmieje się krótko i kręci głową opuszczając ją lekko w dół* Cierpienie jest karą, ale tak naprawdę nagroda przyjdzie z czasem. Właśnie to miałem na myśli. *unosi głowę patrząc jej przeciągle w oczy. Odpowiadając na jej pytanie, wzrusza jedynie ramionami na znak, że ma rację. Po chwili ściąga lekko brwi, kiedy układa dłoń na jego policzku i przygląda się jej badawczo, z niepewnością. Czując, jak wnika do jego umysłu chce postawić blokadę, ale zapatruje się na nią i odpuszcza twierdząc, że każdemu należy się szansa. Rozgląda się i rozchyla lekko wargi widząc, jak otoczenie wokół nich się zmienia. Przełyka ślinę widząc znajome mu miejsce. W oddali były jasne skrawki niewysokich gór, a samego Alexandra i Charlotte otaczała miękka trawa i las. Do jego uszu docierał odgłos strumienia wody z potoku, który płynął niedaleko. Przygląda się wszystkiemu;

aż zauważa przyjaciela, wraz z małym, 6 letnim synem, który śmieje się i biegnie w jego kierunku podtrzymując czapkę, która zlatuje mu z głowy. Mimowolnie uśmiecha się szeroko i przełyka gulę w gardle. Kuca i kiedy chłopiec do niego podbiega, chce pogładzić go po policzku, ale napotyka jedynie powietrze. Przygląda mu się, a potem przenosi wzrok na swojego przyjaciela. Bierze oddech starając się pohamować poruszenie i powoli przenosi wzrok na Charlotte patrząc jej w oczy.*

*Przyglądała się w milczeniu Alexandrowi i całej projekcji. Kiedy podniósł na nią wzrok posłała mu uśmiech. To wszystko było.. inne. Dobre. no pięknie. Własne dzieło miało ją zaraz doprowadzić do wzruszenia, a nie do chorej satysfakcji? Właściwie to tego efekt. Alex był szczęśliwy? może. Nie, nie ma może. Był szczęśliwy.* Jeśli chcesz... *zaczęła niechetnie, nie chcąc przerywać tego co mogło trwać dłuzej.  Właściwie nawet gdy się odezwała, wszystko wciąż istniało* to mogę sprawić, że będziesz o tym śnić. Wtedy będziesz w stanie ich dotknąć. *wskazała na dwie postacie.* Ja stworzę scenerię, a ty ją wypełnisz czym będziesz chciał.

*przenosi wzrok na postaci i uśmiecha się czule do chłopczyka, który zdejmuje czapkę i podrzuca ją w górę wołając 'Patrz wujku, zobacz! Zobacz co już umiem!' Zaciska mocno wargi i czując łzy w oczach, odwraca głowę w bok, aby Charlotte tego nie zauważyła. Bierze oddech, przeciera policzek i spogląda na dziecko. Po chwili przenosi wzrok na przyjaciela, który opiera się o drzewo i ze śmiechem również patrzy na chłopca. Alex nagle zauważa siebie, jakby nie był sobą w tym wspomnieniu, tylko obserwatorem. Patrzy uważnie, jak podchodzi do chłopca, przerzuca go sobie przez ramię i kręci się wokół własnej osi. Odkłada go i zaczynają się wygłupiać. To było tak dobrze znane mu wspomnienie, które zagnieździło się głęboko w jego umyśle. Uśmiecha się słabo i bierze oddech opuszczając wzrok. W końcu odwraca się w stronę Charlotte i
*
Nie. *spogląda na wyimaginowane postaci* Ciągłe wspominanie ich, będzie jedynie wzmacniać tęsknotę. *wsuwa dłonie do kieszeni spodni i przygląda się, jak chłopczyk wpada prosto w ramiona odbicia Alexandra. Ściąga brwi rozczulony i przymyka na chwilę powieki*

*wzruszyła się. Tak, po raz pierwszy od ponad pół wieku rozczulała się. A Alexander, w końcu ani wściekły, ani uwodzicielski, ale (chyba) też wzruszony i nieco smutny. Słysząc odpowiedź na zadane mu wcześniej pytanie, kiwnęła głową ze zrozumieniem. Gdy Alex przymknął oczy, Charlotte machnęła ręką dookoła i cała projekcja rozsypała się w popiół, który zanim dotknął podłogi znikał w powietrzu.* Alexander... *szepnęła i podeszła do niego. niepewnie położyła dłoń na jego ramieniu.Kiedy w końcu otworzył oczy zapytała z lekkim, zawadiackim uśmiechem* Kieliszek krwawego wina na rozluźnienie?

*uchyla powieki i widząc wnętrze swojego domu, wypuszcza powoli powietrze. Nic nie mówiąc, przenosi wzrok na Charlotte i uśmiecha się lekko starając się ukryć emocje* Uhm.. Brzmi dobrze. Kieliszek, dwa.. może cała butelka. *mruży lekko oczy i przenosi wzrok na wejście do salonu* Idź tam, zaraz wracam. *idzie do kuchni i opiera się blat dłońmi. Bierze mocny oddech i przeciera twarz dłońmi. Chwilę się rozgląda i zamyśla, po czym zabiera dwa kieliszki, dobre, stare wino i krew w woreczku. Wraca do salonu, gdzie siedzi już Char i siada obok podając jej kieliszek. Kiedy go chwyta, tworzy mieszankę i spogląda w brunatną czerwień w środku* Za co pijemy? *spogląda w jej oczy i opiera się wygodnie* Za pamiętliwy początek znajomości? *uśmiecha się leniwie pod nosem i przygląda jej się*

*posłusznie poszła do salonu, po drodze przyglądając się wnętrzu. Usiadła na kanapie czekając na Alexandra. Gdy hybryda po jakimś czasie wkroczył do salonu, Charl posłała mu ciepły uśmiech, zsunęła buty ze stóp i podkuliła nogi. Przejęła od niego kieliszek z cudowną mieszanką i powąchała ją. Uniosła spojrzenie na Alexa.* Za pamiętliwy początek znajomości. I za uczucia. *dodała po chwili, po czym lekko stuknęła kieliszkiem o jego kieliszek. Napiła się trochę krwawego wina.*

Za uczucia? *spogląda w jej oczy i uśmiecha się szeroko, po czym upija mieszanki i trzymając kieliszek w dłoniach, spogląda na jego zawartość.* Co o mnie wiesz? Mam na myśli to, co wyczytałaś z mojego umysłu,  czego ci nie powiedziałem. *przygryza policzek od środka i przenosi wzrok na jej tęczówki*

*zmarszczyła brwi.* Właściwie to niewiele. Głównie to, co ci pokazywałam. Wiem, że podróżowałeś, że znasz sporo języków. No i trochę zagłębiłam się w twój charakter. Lubisz flirtować, ale jesteś stały w uczuciach, jesteś stanowczy i konsekwentny, a niekiedy bezwzględny. *wymieniała kolejne rzeczy patrząc się w kieliszek.* No i ze czasami coś weźmiesz.. *popatrzyła na Alexandra.* W przeszłość się nie zagłębiałam aż tak bardzo..

Bezwzględny? *parska śmiechem i rozsiada się wygodnie* Zdarza mi się. *uśmiecha się szeroko i marszczy lekko brwi na kolejne zdanie* Kiedyś tak jakby byłem ćpunem. *wzrusza ramionami obojętnie* Mówię ci to, bo.. pewnie dlatego że wiem, że masz to gdzieś. *unosi kącik ust leniwie* To dobrze. Już się obawiałem, że nie będę miał ci co o sobie opowiadać. *śmieje się cicho i układa łokieć na oparciu przygryzając lekko opuszek kciuka i przyglądając jej się* Lubisz alkohol? Znaczy.. Upijać się i robić zabawne rzeczy? *uśmiecha się pod nosem, spogląda na wino i upija trochę*

Będziesz miał co, na pewno. *uśmiechnęła się i napiła się wina.* Oczywiście, że tak! *roześmiała się słysząc to pytanie.* Żałuj, że nie wiesz jak się lata na skrzydłach po pijaku. Albo na prochach. *wywróciła oczami* Tak, też czasem coś biorę. *zamyślona zmarszczyła brwi* Ale dawno - jak na mnie - nie spiłam się porządnie i nic nie zrobiłam głupiego. *przygryzła wargę* A ty lubisz?

Mam nadzieję, że kiedyś będę mógł cię przelecieć. *uśmiecha się szeroko i po chwili marszczy brwi* Znaczy, ee.. się przelecieć na tobie. *kiwa głową i wybucha śmiechem odchylając głowę w tył* Że weźmiesz mnie kiedyś na.. taką wycieczkę. *kręci głową nie przestając się śmiać* Lubię, jasne. Whisky to.. mój dopalacz. Chyba jako jedyne poprawia mi humor w każdej sytuacji. *uśmiecha się szeroko i spogląda w jej oczy* Musimy kiedyś.. coś wykombinować. Lubię przygody. *unosi kącik ust w szelmowskim uśmiechu*

*parsknęła śmiechem słysząc co powiedział Alex.* Może kiedyś... Tylko gdzieś poza radarami, bo kiedyś się pojawiłam na jakimś i wysłali na mnie dwa F-16. *wspomniała śmiejąc się.* Ty lubisz whisky, ja *uniosła do góry kieliszek* wino. I kasyna. *napiła się trochę płynu i odstawiła kieliszek na stolik.* Coś? Co na przykład? *również uśmiechnęła się zawadiacko.*

Więc może kiedyś będę mógł cię przelecieć, tak? *uśmiecha się szeroko i patrzy jej w oczy* Będziemy ostrożni, z pewnością. *zaciska wargi, żeby się nie roześmiać* Kasyna? Grasz na pieniądze z grubymi hazardzistami? *marszczy nos zabawnie* Tak mi się to kojarzy. *śmieje się krótko i po chwili mruży oczy* Lubię niebezpieczne atrakcje. Chyba.. Już o tym wiesz. *spogląda jej w oczy z uśmiechem, opróżnia swój kieliszek i uzupełnia oba, po czym podaje jej jeden* Nie boisz się upić w moim towarzystwie, huh? *uśmiecha się zawadiacko i upija z kieliszka*

Pewien, że mnie, a nie ze mną? *uniosła brwi* Tak, kasyna. A ty myślałeś, że skąd mam kasę? *spojrzała na niego niepewnie, zaciskając usta, by ukryć uśmieszek.* A moge ci coś powiedzieć? *zapytała.* Tak, wiem coś o tym. *kiwneła głową, a słysząc jego pytanie odpowiedziała z pewną miną.* Ani trochę. Mi się wydaje, że to ty mógłbyś się bać. *zastanowią się nad czymś i znów popijając z kieliszka.* Chociaż nie. Teraz pokazywałabym ci zamiast bram piekieł, moje wspomnienia z nieba. Wiesz - chmurki i takie tam. *zasmiała się*

Tak, uhm.. Musiałbym to przemyśleć.. *mruży oczy lustrując ją wzrokiem i przykłada zaciśniętą dłoń do swoich warg, aby ukryć uśmiech; przenosi wzrok na jej oczy* No nie wiem. Że.. po prostu ją zabierasz z jakiś miejsc. Handlujesz złotym towarem, czy coś. *uśmiecha się szeroko* Możesz, dlaczego nie? *unosi kąciki ust przyglądając jej się* Mógłbym? Więc czekam na przygodę życia. *śmieje się krótko i przygryza lekko wargę* Och, niebo, tak? *uśmiecha się pod nosem* Więc.. jak to jest? *ściąga lekko brwi* Są jakieś wielkie zamknięte drzwi, czy coś?

SMS od M

Mogę przyjść?
M

w takim razie czekam, aż się zdecydujesz *poruszyła zabawnie brwiami i spoważniała. Usiadła wygodniej patrząc mu w oczy. Nie wytrzymała jednak i zasmiała się* Chodzi o to, że prawie trafiłeś. Zabierałam ją. Ze skarbców. No wiesz. Pojawiam się tam z rękawiczkami na dłoniach i pusta torbą w dłoni, zapełniam ją plikami banknotów i rozpływam się w powietrzu. Ani razu niezauważona przez kamery *uśmiechnął się* Mogłabym ci coś takiego pokazać. Zabrać cie do skarbca. *uśmiechnęła się szeroko* Też byś się wzbogacił. *sięgneła po kieliszek. No tak mogła się spodziewać, że hybryda zapyta o to jak tam jest - w niebie.* No cóż.. Z tego co słyszałam to ta legendarna pozłacana brama istnieje, ale tylko na pokaz. Ja zwiałam przez jeden w ogólnych portali. Tylko, że dal mnie to był bilet w jedna stronę.. *skrzywiła się nieco. Miała nadzieję, że nie zapyta o szczegóły*

< Miranda pojawiła się u progu domu Alexandra. Była w tragicznym stanie - poplątane włosy, brudne spodnie, podarty sweter. Na jej szyi było widać ślady ugryzień, tak samo jak na dłoni. Przez wełnę przebijała się krew, cieknąca z ranek na brzuchu. Dziewczyna ze łzami w oczach zapukała do drzwi >

Rozważałabyś taką.. opcję? *uśmiecha się szeroko* Więc jednak cię nie obrzydzam i masz ochotę mnie przelecieć, tak? *cmoka* Wiedziałem. *śmieje się pod nosem i spogląda jej w oczy* Genialne.. Wiedziałem, że jesteś diabelska. *parska śmiechem* Następnym razem.. Zrobimy to razem. *unosi kącik ust zadziornie patrząc w jej tęczówki słuchając dalej* Widzisz? Nawet myślimy o tym samym. *rozkłada bezradnie ręce rozbawiony* Och, okay. A co z Bogiem? *marszczy lekko brwi*

Miranda McGuinness napisał:

< Miranda pojawiła się u progu domu Alexandra. Była w tragicznym stanie - poplątane włosy, brudne spodnie, podarty sweter. Na jej szyi było widać ślady ugryzień, tak samo jak na dłoni. Przez wełnę przebijała się krew, cieknąca z ranek na brzuchu. Dziewczyna ze łzami w oczach zapukała do drzwi >

*przenosi wzrok na drzwi* Ja.. To chyba Miranda. Przepraszam. *wstaje i pojawia się przy drzwiach. Otwiera je i bierze oddech przez uchylone wargi mierząc ją wzrokiem* Co się stało? *szepcze i przenosi wzrok na jej oczy. Marszczy brwi, podchodzi bliżej i przytula ją do siebie gładząc jej włosy*

Masz mnie *uniosła ręce poddajac się* Bóg? To jest raczej skomplikowane.. Istnie.. *urwała słysząc pukanie do drzwi. Spojrzała na Alexa. Kiedy wstał, ona też wstała po cichu, jednak nie poszła aż do drzwi. schowała się za ścianą i patrzyła na odbicie w lustrze. Miranda.. Cholera. Mogłaby się wkurzyć. Wróciła więc do salonu i wzięła swój kieliszek. Razem z nim teleportowała się tymczasowo na górę, wcześniej rysując palcem na pokrytej kropelkami wody etykiecie, strzałkę w górę.*

< Miranda kompletnie pękła gdy tylko zauwarzyła Alexandra. Wyciągneła do niego ręce jak mała dziewczynka i wtuliła twarz w jego tors. Zaczęła głośno szlochać, niezastanawiając się nad niczym. Palce zacisneła na jego koszuli starając się dać upust emocji. Zaciągnęła się jego zapachem, tak łagodnym, tak uspakajającym... > Ja... mój boże, Alex... < nie była w stanie dokończyć zdania. Przez łzy rzucała szczątkami zdań > Mieszanie... pół demon, pół wampir... Zaatakował mnie... < kompletnie zmęcząna przestała mieć czucie w nogach. autentycznie zaczęła opadać na Alexandra >

O Boże. *mruczy cicho i czując jak Miranda traci władzę nad nogami, bierze ją na ręce i przytula mocno do siebie* Już dobrze kochanie, już w porządku. *całuje ją w czoło i zamyka za sobą drzwi. Idzie do salonu i marszczy brwi nie widząc Charlotte. Siada na kanapę i przytula Mirandę do siebie jak małe dziecko, gładząc jej włosy* Zajmę się tym. Ale.. jesteś już bezpieczna. Przy mnie nic ci nie grozi. *ściąga brwi i przełyka ślinę z trudem*

< Miranda uspokoiła się, ale tylko do pewnego stopnia. Nadal nie mogła powstrzymać łez ale cieszyła się, czując ramiona chłopaka. Po krótkiej chwili poczuła na nowo ból - tym razem fizyczny. Syknęła z bólu i spojrzała na swoje rany > Czy nie masz może... spirytusu... ? < spotała się słabym głosem. Przez cały czas miała zaciśniętą jedną rękę na jego koszuli. >

*spogląda na jej dziury po kłach i zamiera czując, jak wzbiera się w nim złość. Przełyka ślinę starając się wszystko opanować i przenosi wzrok na jej oczy* Nie pozwolę ci cierpieć. Nie ma mowy. *zaciska wargi, po chwili wydłuża kły i rozrywa swój nadgarstek przenosząc na nią znaczące spojrzenie* Tylko trochę.

< Miranda z przerażeniem spojrzała na jego kły. Zacisneła obie dłonie na jego ramieniu > Alexandrze proszę nie... Wylizę się naturalnie... < powiedziała cicho. Widziała jak jego krew zaczęła kapać na kanapę >

*zaciska wargi, chwyta swój kieliszek z winem, który stoi na stoliku i patrzy, jak skapuje do niego kilka kropel jego krew. Porusza lekko szkłem i podaje jej* Proszę. To też ci się przyda. Chociaż trochę. Najmniejsza ilość pomaga. *ściąga brwi i ponownie spogląda na nią badawczo* Będzie dobrze, aniołku. *gładzi jej włosy delikatnie*

< pokręciła głową i wzięła od niego kieliszek. Przez głowę przemkneło jej - po co mu wino na stole? Zignorowała to. Szybko wypiła zawartość, zasłaniając sobie usta aby nie zymiotować. Opadła na pierś chłopaka i odetchnęła > Tylko w wyjątkowych sytuacjach... <przymknęła oczy. Ból zaczął powoli ustępytać. Spojrzała na Alexandra zielonymi tęczówkami, ponownie ze spokojem > Co się z tobą działo od kiedy znikłeś ?

*trochę spięty patrzy jak wypija wszystko, odbiera od niej kieliszek i odkłada go na bok. Przełyka ślinę z trudem i wypuszcza powietrze nosem wzdychając* Nic specjalnego. *spogląda na strzałkę, która jest zakreślona na winie, kręci głową* Mam gościa. Chyba.. jest do góry. Stąd to wino. Jest to kobieta, ale.. spokojnie. *przygryza policzek od środka trochę zmartwiony jej reakcją* Nic specjalnego. *mruży oczy na wspomnienie - pomost, rozmowy, domniemana śmierć, tortury, Char przed jego drzwiami, wspomnienie i ponowne rozmowy. Bierze oddech i chrząka cicho* Opowiem ci jak dojdziesz do siebie. *opiera się wygodnie i otula ją swoimi ramionami, aby czuła się bezpieczniej.* Jak się czujesz? *pyta ciszej*

< Miranda słuchała wszystkiego ze spokojem. Pewnie gdyby nie zmęczenie zaczeła by drążyć temat, ale w tym momencie spłyneło to po niej jak zeszłoroczny śnieg. Chociaż w sercu poczuła uczucie zazdrości. Alexander nie zaprasza byle kogo do domu > Nowa przyjaciółka? < stwierdziła kąśliwie ale zaraz odpuściła sobie walkę > Lepiej. Krew pomaga, ale nie jest to najsmaczniejszy lek. Psychiki szybko nie zaleczę... < uśmiechnęła się kwaśno i utwkiła wzrok z przestrzeni > chyba wampirki polubiły moją krew.

To skomplikowane, ale.. można to tak nazwać. *zakręca sobie kosmyk jej włosów na palec* Wiesz, że możesz o tym zapomnieć. Wystarczy poprosić. To wszystko. *przygryza policzek od środka i masuje delikatnie jej ramię* Jest znakomita, nie ma się czym dziwić. *zaciska wargi i milknie na dłuższą chwilę* Przepraszam. *mówi cicho, bierze oddech i przymyka powieki*

< spojrzała na niego spod ściągniętych brwi > Nigdy nie pozwolę, abym cokolwiek zapomniała. < wypuściła głośno powietrze i zagryzła wargę. Była zbyt zmęczona aby robić cokolwiek > Moge u ciebie spać... ? < powiedziała cicho przysypiając na jego piersi >

*przez cały czas słuchała, mimo że tak właściwie nie chciała. Mogła niby wcześnie tam zostać i kulturalnie wyjść, ale po alkoholu nie myślała za szybko. Jednak gdy usłyszała, że Miranda chciała spać u Alexa, wytrzeźiwała szybko i postanowiła się zmyć. Zanim ktoś się zorientował, rozpłynęła się w powietrzu zabierając ze sobą kieliszek z krwawym winem.*

W porządku. *wzdycha cicho i masuje jej ramiona* Mój dom, to twój dom. Nie musisz się pytać, kochanie. *całuje ją delikatnie w skroń*

*widząc, że zasnęła w jego ramionach, wzdycha cicho i chwyta ją odpowiednio. Wstaje mając ją na rękach i idzie na górę. Układa ją na łóżku sypialnianym, gładzi jej policzek i powoli zabiera się za rozbieranie jej. Zdejmuje ostrożnie sweter, spodnie i skarpetki, zostawiając ją w bieliźnie. Idzie do łazienki, nalewa ciepłej wody do miski, dolewa trochę płynu i gąbkę. Wraca, siada na brzegu łóżka, wyciska gąbkę i obmywa jej ubrudzone od ziemi oraz krwi ciało. Robi to delikatnie i dokładnie, aż kończy i odnosi wszystko. Odgarnia jej włosy z twarzy, całuje ją w czoło i rozgląda się po górze za Char. Kręci głową, idzie wziąć prysznic i ubiera świeże bokserki. Wraca do sypialni, zostawia włączoną małą lampkę przy łóżku i zwykłą wodę po stronie Mirandy. Układa się obok, poprawia jej okrycie, przytula ją do siebie i długo myśli nad czymś, aż zasypia*

< Miranda budzi się gwałtownie. Zdezorientowana rozgląda się dookoła i stwierdza, że leży bezpiecznie w jednym łóżku z Alexandrem. Schowała twarz w dłoniach starając się ułożyć po kolei bieg wydarzeń. Wspomnienia sprawiały, że każda ranka na jej ciele zaczynała piec na nowo. Zdjęła z siebie pościel i zauważyła małe blizny. Prawdopodobnie nie znikną tak łatwo. Coś jeszcze siedziało jej w głowie: przyjaciółka Alexa i jego propozycja. Wymazać pamięć? Miranda wzdrygneła się. Nienawidzi ingerencji nadprzyrodzonych we własne życie. Jeśli jest zraniona - samo się zagoi, jeśli przeżyła piekło - niech żywi urazę do końca życia. Dziewczyna wstała pewnie na nogi i przeszła do łazienki. Tam weszła pod prysznic i dokładnie oglądając swoje ciało, stwierdziła, że nie ma tragedii. Owinęła się w ręcznik i przyzwała z domu komplet ubrań. Ubrana w zeszła na dół. Usiadła w kuchni, ale widząc ogólny nieporządek przeniosła się na parapet. Usiadła z podkulonymi nogami i zaczęła obserwować ulicę >

*wcześniej budzi się, wykonuje poranne czynności, przebiera się i schodzi na dół. Zaciska lekko wargi patrząc na M. i powoli zabiera się za sprzątanie spoglądając na nią* Jak się czujesz?

< Miranda odpisała na sms i nadal patrząc za okno powiedziała > Wszystko wraca do normy, powoli < westchnęła. Rozprostowała nogi, a włosy zarzuciła na lewe ramię, tak jak miała w zwyczaju. Kątem oka spojrzała na Alexandra > mam wystarczająco siły aby móc normalnie podagać < usmiechnęła się pod nosem >

Tak? *uśmiecha się lekko* Szybko wracasz do formy. To dobrze. *wyciera dłonie w papierowy ręcznik i podchodzi bliżej stając krok przed nią* Martwię się o ciebie. *Zaciska lekko wargi patrząc w jej oczy* Powinienem zatrudnić ci ochronę. *kiwa głową*

< Miranda zaśmiała się cicho > Alexandrze, nie przesadzaj. Żadna normalna dziewczyna nie ma ochroniarzy < spojrzała na niego figlarnie. Opuściła nogi, odwracając się tym samym w stronę chłopaka > Kim jest ta twoja świetna przyjaciółka? < uniosła pytająo brew i z wyczekującym spojrzeniem, zeskoczyła z parapetu >

Nie jesteś normalną dziewczyną. Jesteś MOJĄ dziewczyną. *uśmiecha się szelmowsko podkreślając jedno ze słów* Świetna? Mówiłem, że jest świetna? *prycha rozbawiony i wrzuca ręczniki papierowe do kosza* Poznałem ją niedawno. Nie wiem.. co chcesz wiedzieć. *spogląda w jej oczy z uśmiechem*

< zbliżyła się do Alexandra i pogroziła mu zabawnie przed nosem > i mam WOLNĄ wolę < podkreśliła odpowiednie słowo, odwzajemniając uroczy uśmiech. stanęła na palcach dosięgła jego ucha, aby wyszeptać > Kim jest, jak ją poznałeś, czemu jest taka świetna i sexowna? < ostatnie powiedziała z zabawnym przekąsem, drocząc się z nim >

Ale jesteś ZAJĘTA. *unosi znacząco brwi, uśmiecha się i przechyla lekko głowę w bok patrząc jej w oczy* Poznałem ją.. to dziwne, ale w tym samym miejscu co ciebie. Tylko, że ją na pomoście, a ciebie.. na plaży. *parska śmiechem* Nie wiem.. Sam seks. Naprawdę nie wiem jak ona to robi. *wzdycha udając bezradność i zaciska wargi, żeby nie parsknąć śmiechem* Świetna, piękna, zabawna.. Mówię ci. *opuszkiem kciuka przesuwa po swojej dolnej wardze i posyła jej czarujące spojrzenie uśmiechając się diabelsko*

< Oblizala usta ze smakiem nie spuszczajac zielonych teczowek. Ulozyla rece na biodrach i ponownie szepnela mu na ucho. > Musi byc aniolem... A moze diablicom? < podlapala zabawe i nie miala zamiaru jej odpuscic > tyle podobienstw. Przeznaczenie przynosi ci nowa kochanke?

Raz anioł raz diablica jak to mówią. *uśmiecha się pod nosem i nie odrywa wzroku od jej oczu* Kochankę? *cmoka* Taka piękna, seksowna.. aż kusi. *unosi kącik ust i przechyla lekko głowę w bok*

< polozyla mu dlon na ramieniu > jestem pewna, ze inteligencja tez nie grzeszy. Nie stroni od alkoholu. Moze nadprzyrodzona? Nie musialbys sie martwic o jej beznpieczenstwo. < stwierdzila kasliwie i przejechala od jego rzuchwy az do brzucha>

Och, wierz mi. Już zdążyła położyć mnie na łopatki. *chwyta delikatnie jej nadgarstek i zsuwa dłoń na jej dłoń* A następnym razem położy mnie na łóżko. *uśmiecha się kąśliwie i śledzi wzrokiem jej ruchy* A co u Deana? *przechyla lekko głowę w bok* Wciąż.. wiesz.. tak ocieka seksem? Jestem pewien, że twój kochanek nie dorasta do pięt mojej kochance. *przygryza wargę i stara się nie roześmiać*

< Miranda prychnela. Nadal nie odrywala od niego wzroju > Dean? Sprawny jak zawsze, kreatywny jak nigdy < przygryzla warge w przyplywie rozkoszy, a wolna dlon wplotla w jego wlosy > No i jeszcze jego brat Sam. Oni maja cos w sobie. Zadnych specjalnych mocy na zaklecaja mna jak na zawolanie < usmiechnela sie slodko i zatrzepotala rzeaami >

Więc dajesz się wykorzystywać? *uśmiecha się szeroko patrząc jej wciąż w oczy* Rozumiem. *cmoka* Trójkącik, tak? To tak zdrowo? *unosi znacząco brwi i koniuszkiem języka przesuwa po swojej górnej wardze w zamyśleniu* To nie fair. Dlaczego ja mam jedną kochankę seks bombę, a ty masz dwóch? *mruży oczy* Chyba muszę.. wyjść na jakiś podryw, czy coś. *kręci głową i uśmiecha się powoli*

< usmiechnela sie zadziornie > gdy znikam to nie proznuje... < Miranda nie miala serca dluzej sie z nim droczyc. Zarzucila mu rece na szyje co sprawilo ze obydwoje padli na podloge > jestes tylko moj, rozumiesz ? < poglozila mu zabawnie palcem i zlozyla pocalunek >

Nie? *unosi brwi* Faktycznie powinienem przemyśleć aspekt tej ochrony.. No wiesz.. *uśmiecha się szeroko patrząc w jej oczy i pada na tą podłogę. Układa dłonie na jej biodrach i powoli przesuwa je w górę, podwijając koszulkę* Twój? Myślę, że powinnaś wywiesić mi tabliczkę, bo skąd inne mają to wiedzieć? *śmieje się cicho i odwzajemnia pocałunek przyciągając ją mocniej do siebie i pogłębiając go, aż staje się pełen namiętności*

A sam nie potrafisz sie powstrzymac od kuszenia innych dziewczat? < zasmiala sie pod nosem. Oddala sie calkoeicie namietnosci pocalunkow Alexandra. Objela go w barkach aby czuc bijace od niego cieplo. Dobrzr ze nie widzial jal bardzo pragnela by czuc to bezpoeczenstwo przez caly czas > Och Alex... < mruknela z zadowoleniem >

*odrywa się przemieniając pocałunki na delikatniejsze i unosi kącik ust* Nie. Jestem cholernym podrywaczem. I do tego przystojnym. *przygryza jej wargę delikatnie i muska wargami jej policzek, a następnie żuchwę. Opuszkiem kciuka przesuwa wzdłuż jej talii, tworząc efekt gęsiej skórki w tamtym miejscu.*

< zasmiala sie sexownie. Nie mogla uwierzyc u jego slowa, taki cwaniacek... > Chyba ktos tu sie zaraz doigra, zbyt pewny siebie Alexandre... < usiadla na nim okrakiem i przytrzymala rece nad glowa jednoczesnie laskoczac go wlosami po nosie > Mozesz byc prwien ze dzisiaj nie bedziesz mial ze mna nieba... < po tych slowach wpila sie zachlannie w jego usta >

Pewność siebie to mój konik. Chyba nie masz nic przeciwko, kotku? *uśmiecha się lekko i przygryza wargę w uśmiechu. Kiedy na nim siada, lustruje ją wzrokiem i poziom jego podniecenia wzrasta proporcjonalnie z położeniem jego spodni* Nie dotrzymujesz obietnicy. Już mam niebo. *mruczy cicho, spogląda jej w oczy z uśmiechem i odwzajemnia pocałunek; zaciska dłonie w pięści chcąc za wszelką cenę dotykać jej ciała, ale leży posłusznie*

< niechętnie odrywa od niego wargi, ale musi spojrzeć w jego oczy i uśmiechnąć się triumfalnie > Inne dziewczyny też na ciebie odziałowują tak jak ja? < spytała z lekkim zniesmaczeniem w głosie, ale zaraz zaśmiała się krótko. Złapała jego nadgarstki jedną ręką, starając się jaknajbardziej je przyciskać do podłogi. Druga ręką przejechała po całym jego ciele bezpośrednio do swojej piersi. Zaczęła sama ją delikatnie pocierać > Chciałbyś tego, prawda ?

Żadnej z nich nie doprowadzam do takiego podniecenia jak ciebie. *zakłada jej kosmyk włosów za ucho i unosi kącik ust. Uważnie śledzi jej ruchy spinając się z podniecenia, kiedy dotyka jego ciała i patrzy, jak następnie zaciska dłoń na swojej piersi. Przełyka ślinę i spogląda w jej oczy* Nie. *uśmiecha się zadziornie kłamiąc i znowu spogląda na jej ruchy* A.. ale mogę już? *przygryza niecierpliwie wargę, przenosi wzrok na jej wargi i całuje ją namiętnie błądząc zwinnie językiem w jej ustach.*

< zaśmiała się pomiedzy pocałunkami. Po chwili je przerwała i połozyła palec na jego wargach > Spokojnie tygrysie... Nie chcę nikogo do siebie dopuścić jeśli nie będę pewna, że... < przejechała dłonią po swojej piersi, a potem po jego plecach > Że nikt nie jest w stanie mi dorównać < zmysłowo poruszyła biodrami, stymulując jego członka. Spojrzała mu prosto w oczy i nie bawiąc się w żadne gierki pocałowała tak namietnie jak tylko potrafiła >

*kiedy układa palec na jego wargach, przygryza delikatnie jego opuszek patrząc w jej oczy i uśmiecha się lubieżnie* Dorównać? Stawiasz mi.. wyzwanie? *wzdycha cicho i koniuszkiem języka przesuwa po swoich wargach, po czym uśmiecha się cały ociekający seksem z roziskrzonym spojrzeniem, które wpatruje się w oczy Mirandy i rozchyla wargi, kiedy czuje stymulacje członka. Odwzajemnia pocałunek po chwili przygryzając jej wargę i stara się nie wydobyć z siebie żadnego dźwięku* Więc.. nie chcesz, żebym cię dotykał? *szepcze prawie się od niej nie odrywając* Ani całował po szyi.. Abym wsunął dłonie pod twoją koszulkę i opuszkami palców mierzwił plecy. Później bym się jej pozbył razem z biustonoszem i.. *przygryza lekko policzek od środka, a koniuszkiem języka przesuwa po jej wardze przymykając powieki* Bawiłbym się twoimi piersiami, aż mogłabyś dojść od samego tego doznania. Całowałbym je po kolei, powoli kierując się w dół.. i w dół.. *bierze oddech i błądzi wzrokiem wzdłuż jej piersi i brzucha, aż do krocza* Obcałowałbym każdy skrawek twojego uda, aż w końcu doszedłbym do twojego wrażliwego miejsca i sprawił mu tak przyjemne tortury swoim językiem, że nigdy byś o tym nie zapomniała. *powraca wzrokiem do jej oczu posyłając jej drapieżne spojrzenie* Nadal nie chcesz, żebym cię dotykał? *pyta po chwili milczenia*

< Miranda z uwagą słuchała każde słowo Alexandra. Starała się opanowywać swoje żądze i trzymać temperament na wodzy. Ramiona oplotła wokół jego pasa, aby przestrzeń miedzy nimi prawktycznie nie istniała. Opowieści pieszczot sprawiały, że Miranda chciała na niego wylać każdy minimetr namiętności jaki w sobie trzymała. Dobrze, ze nie wiedział o tym : samo jego spojrzenie powodowało, że młoda czarownica miała ochotę zamknąć się z nim w jednym pokoju na długie godziny. Przejechała paznokciem po jego policzku, a językiem zatoczyła obwód jego warg > Żadne twoje słowo mnie nie poruszyło... < stwierdziła zmysłowo po czym bez żadnych zbędnych komplikacji, rozpięła mu spodnie i ściągnęła majtki aby uwolnić jego przyjaciela. Dłonią przejechała po jego powierzchni. > Uważam, że nadal między nami do niczego nie dojdzie, póki będę wiedziała, że jakaś kobieta może być odemnie lepsza.

Mam to sprawdzić? *mruczy zmysłowo i uśmiecha się niegrzecznie patrząc jej w oczy* Och, kobiety.. *przewraca oczami i uśmiecha się lekko. Spogląda na to co robi i unosi brew zaintrygowany; przygryza wargę od środka. Shit, shit* Jaka kobieta? Nie znam żadnych innych kobiet. *unosi kącik ust w leniwym uśmiechu, unosi głowę i delikatnie przygryza skórę na jej szyi. Po chwili puszcza, całuje to miejsce delikatnie i przesuwa po nim koniuszkiem języka*

Mam taką nadzieję... Zależy mi na tobie i nie zamierzam niczego zepsuć. < usmiechnęła się szczerze i naciągnęła majtki na jego pośladki. Zagryzła wargę i cicho powiedziała > Nigdy nie myślałam, że mogę pokochać kogoś tak mocno w tak krótkim czasie. Mam wrażenie jakbym znała cię od lat, a z drugiej strony wiem, że kryjesz w sobie tysiące historii < wsuneła dłoń pod koszulkę A. i przejechała palcamy po paru bliznach > Łączysz inteligencje ze wspaniałym charakterem ... < pocałowała do subtelnie > oraz niesamowitym wyglądem ... < teraz wpiła się w jego usta z ponowną namiętnośćią >

< wyszła >

SmS od M.

cześć kochanie, kiedy masz czas?

*bierze prysznic, ubiera się, przeczesuje włosy palcami i wychodzi*

SMS od Mirandy

Nie chcę spać sama. Przyjdę do ciebie i grzecznie położę się w łóżku. Nie będę przeszkadzać.
m.

< Tak jak napisała tak i zrobiła. Pojawiła się na środku domu Alexandra. Nie widząc go nigdzie poszła spokojnie do łazienki i wzięła długą kąpiel . Potem - ubrana w jedną z koszul Alexandra poszłą do jego łóżka. Napisała mu notkę: ciężko jest być w związku. dlatego regenerować siły też chcę z tobą. Kocham Cię. Położyła na poduszce obok siebie, a sama zasnęła po jakimś czasie >

SMS od Aniołka:
Przepraszam. Wiem, że nie ładnie się zachowałam. Będę ukarana?
A odpowiedź, na twoje pytanie zostanie tajemnicą. Do następnego wina. :*

SMS od Aniołka:
Szukaj tych kajdanek. A bicz zamszowy. Założę pasujące szpilki. ;)
Chcesz to i znajdę gdzieś kabaretki jeśli lubisz...

SMS od Aniołka:
Jeśli nalegasz... To może się na jakiś załapiesz. jakiś czas temu pracowałam i w klubie.
Jak znajdę filmik to prześlę ci fragmenty.
Jest jeszcze jednen warunek. Znajdź mi jakąś rurę

SMS od Aniołka:
Ciesz się, bo i tak wiesz o mnie więcej niż ktokolwiek. No tak - nie jesteś ktokolwiek, prawda?
Ty mnie naprawde niedoceniasz.. Oczywiscie, że dam radę.

*wchodzi do domu zamykając za sobą drzwi i zdejmuje kurtkę. Rzuca ją na fotel dopalając papierosa i zgasza go wrzucając do szklanki z wodą, która stoi na ławie. Znika na górze, bierze długi prysznic i nago przechodzi do sypialni*" Och tak, moja dziewczyna.. *mierzy wzrokiem Mirandę bez krzty uczuć, które zostały mu odebrane i kładzie się obok. Marszczy brwi, wyciąga kartkę spod głowy i czyta ją.* Co to za brednie? *mruczy do siebie rozbawiony i parska śmiechem. Gniecie kartkę, rzuca ją gdzieś wgłąb pokoju, odwraca się przodem do okna i zasypia spokojnie.*

SMS od Aniołka:
Ja i czarna koronkowa bielizna to ciekawe połączenie.
O, patrz co znalazłam:
załącznik
Dobranoc, :*

*budzi się teraz i uchyla powoli powieki. Kaszle cicho, pociera oczy i rozgląda się. Sięga po telefon, odczytuje wczorajszą wiadomość i śmieje się cicho* Charlotte.. *kręci głową, wstaje i znika pod prysznicem. Używa płynu kokosowego, potem osusza się, ubiera szare spodnie i białą koszulę. Odpina kilka górnych guzików, perfumuje się męsko i wychodzi*

< Miranda obudziła się niespokonie. Rozglądnęła się. Nigdzie nie widziała Alexandra, co ją zdziwiło. Napisała do niego szybko sms i poszła pod prysznic. Ubrała się w i wyszła czym prędzej na miasto >

SMS do Alexandra

Alex gdzie jesteś? Spałam dzisiaj u ciebie... Musimy pogadać.
kochająca M.

SMS; Co to.. spowiedź? Wiem, że spałaś.

SMS od Mirandy

Przepraszam, że śmiałam się o cokolwiek spytać. Czemu nie zaczekałeś aż się obudzę ? Zawsze to robiłeś.

SMS; Ee.. przeprosiny przyjęte? Tak wyszło. Nie rozumiem

SMS od M.

O co chodzi? Nigdy tak nie pisałeś.

SMS; Chyba o nic. My humanity is off. Polecam to uczucie :D

SMS
Daj znać jak będziesz chciał pogadać na żywo.

SMS; Obawiam się, że do tego czasu możesz mieć już pierwsze zmarszczki. Ciao, babe

[b] SMS [b/]

Skurwiel i mięczak.

SMS;
Woaah.. Teraz to już nie mogę się doczekać tego spotkania. Wiesz jak mnie zmotywować

*pojawia się i rozgląda* Miranda? *wzdycha i mruży oczy. Bierze krótki prysznic, ubiera się cały na czarno i znika*

*pojawiają się u niego w domu. Charl opuszcza torby na podłogę i osuwa się na podłogę. Kiedy przykłada dłoń do rany okazuje się, że tak wciąż krwawi. Zdejmuje z trudem kurtkę i zrzuca z głowy fedorę, po czym bierze się za oglądanie rany.* Alex, masz może jakieś szczypce, żebym wyjęła to cholerstwo?

*odrzuca torby na bok i zdejmuje skórzaną kurtkę. Zabiera apteczkę z kuchni i siada obok niej na podłodze* Ja to z chęcią zrobię. *uśmiecha się pod nosem, ogląda jej ranę i powoli wkłada w nią dwa palce. Mruży oczy skupiając się i wyciąga nabój. Odrzuca go na bok, otwiera apteczkę i polewa jej ranę wodą utlenioną nawet już nie zwracając uwagę na jego rany i okrwawioną koszulkę*

*wzdycha widząc jak Alex idzie po apteczkę i sama próbuje wygrzebać kulę. Jednak, hybryda wraca i sam to robi.* Nie, dam rade sama. Nie, nie, nie.. *protestuje, gdy Alex dotyka rany, a kiedy pocisk ląduje na podłodze, Charl patrzy na niego wilkiem.* Mówiłam, że dam sobie radę. *mruszy pod nosem i zaciska zęby, gdy on dezynfekuje ranę. Charl dobiera się do gazy i bandaży, i z jego pomocą opatruje swoją ranę.* A ty jak? *pyta wskazując na podziurawioną koszulkę.*

Ale od czego masz mnie? *spogląda w jej oczy i uśmiecha się szeroko. Opatruje jej ranę, zawija bandaż, zawiązuje go i wstaje* Ja? Ale z czym? *mruczy i spogląda po sobie.* Cholera, lubiłem tą koszulkę. *mówi cicho do siebie i wzdycha. Zdejmuje ją;

i patrzy na trzy krwawiące dziury w jego umięśnionym torsie i brzuchu* Dwie wylotowe, jedna.. nie. *nie czując zupełnie nic, przez wyłączone człowieczeństwo, wzrusza ramionami, otwiera whisky stojące na stole i upija kilka łyków*

SMS od Mirandy

I co tam, o Panie? Znajdziesz na tyle odwagi, aby porozmawiać ze mną w cztery oczy?

< Miranda czuła uporczywe kręcenie się w głowie. Zapaliła czekoladowego papierosa aby się uspokoić. Alkohol dodawał jej pewności siebie, choć i bez tego była pewna swoich racji. Podeszła do drzwi i z całych sił w nie zapukała, zaciągając się papierosem >

*spogląda na Char i mruży oczy* A to moja dziewczyna. *przewraca oczami, uśmiecha się pod nosem i upija więcej whisky. Spogląda na swoje krwawiące trzy rany i bierze oddech* Piecze.. *mruczy cicho i chwyta koszulkę, którą miał ubraną. Zwija ją i dociska do ran. Przeczesuje włosy palcami, zostawiając je w nieładzie i podchodzi do drzwi; otwiera je* Cześć. *lustruje ją wzrokiem* Pijaczko. *uśmiecha się słabo pod nosem i postukuje palcami w drzwi* Wchodź. *odsuwa się*

*usmiecha się do Alexa.* Zgaduję, że właśnie po to. *usmiecha się szerzej i obserwuje go, gdy zdejmuje koszulkę. Kiedy słyszy dzwonek do drzwi, marszczy brwi i wstaje z podłogi. Prawą ręką zbiera z ziemi apteczkę i odkłada ją na szafkę. Torby z pieniędzmi ustawia pod ścianą i idze za Alexem do holu, gdzie staje kilka metrów od wejscia operając się o ścianę.*

< Prychnęła pod nosem > Widzę że ktoś jest sexowny i zarobiony jak zawsze < rzuciła mu pogardliwe spojrzenie i weszła idealnym krokiem do mieszkania Alexandra. Stukając obcasami i wypuszczając dym spytała > Co to za wspaniałe życie be zemnie ? Już się zaczęły rozróby... < w tym momęcie zauważyła nieznajomą > och i to masz towarzyszkę... Całkiem niezła, ale nie uważasz, że to słabe zastępstwo za mnie ? < zapytała zarkastycznie i wypuściła dym w stronę sufitu >

Jak zawsze, dobrze mówisz. *śledzi ją wzrokiem i przechyla lekko głowę patrząc na nogi i tyłek Mirandy* Ja to mam gust. *mruczy do siebie pod nosem, uśmiecha się* Rozróby.. Zapomniałem, że tak lubisz adrenalinę. *przewraca oczami i zamyka drzwi idąc za nią, spogląda na Charlotte* Ja wiem.. *wzrusza ramionami i raz lustruje wzrokiem jedną, a raz drugą* Mógłbym porównać was nago.. *przygryza lekko wargę*

*prycha słysząc słowa Mirandy i cudem powstrzymuje się od komentarza. Wywraca oczami.* Twoja była? *pyta bezgłośnie Alexa gdy Mira nie patrzy na nią.* Wiesz. Ja tam nie mam nic przeciwko. *wzrusza zdrowym ramieniem i patrzy to na Alexa to na Mirę *

< zaśmiała się na cały głos sarkastycznie i zaciągnęła głęboko papierosem > Wybacz słonko, proponuję aby odrazu przejść do trójkąta < oblizała sexownie wargi. Wypuściła dym na twarz Alexandra i spojrzała na dziewczynę > I jak ci się podoba ta kochana hybryda? Opowiedział ci już historię swojego życia? Swoich blizn ? < przeszyła ją spojrzeniem. Podeszła do Alexandra i przejechała zimnym palcem po jego torsie. > Och, zapomniałam ze już nic nie czujesz...

*kiwa lekko głową słysząc pytanie Char i przenosi wzrok na Mirandę* Trójkąt brzmi idealnie. *uśmiecha się szeroko. Słucha jej uważnie i spogląda na swoje blizny. Unosi brew i powraca wzrokiem do Mirandy* Nie zdążyłem, ale coś czuję, ze ty zaraz zrobisz to za mnie. *zakłada ręce na torsie. Patrzy na ruchy M. i spogląda w jej oczy* Nie moja wina, że jakaś zasrana wampirka chciała się rozerwać moim kosztem. *prycha i uśmiecha się lekko*

*wzrusza ramieniem* Nie dziś, jestem troche obolała. *odpowiada z przekasem i słucha co dalej mówi Mira* Według mnie jest seksowny. I chyba nie tylko ja tak uważam. Co do blizn - widziałam je już dawno i naprawde, nie za bardzo mnie teraz interesuje ta historia, więc daj sobie na wstrzymanie. *odwarkuje. Po chwili milczenia organzujeprywatną iluzję dla Alexa - tylko w jego głowie.* Jak chcesz to mogę i dla niej zorganizować pokaz...* mówi w iluzji, która po chwili znika. Charl patrzy na mirandę.* Może i on nic nie czuej, ale ty tak, więc jak słowo daję, niezależnie od tego kim dla niego byłaś czy jesteś rozłożę cię psychicznie w ciągu klku minut. *ostrzega.* Więc się trochę uspokój. *mówi sięgajac po kurtkę ,która leży na torbie i zarzuca ją na ramiona, jednocześnie wkładajac jednego glocka za pasek*

< Miranda zaniosła się śmiechem > No nie wierzę jaka groźna < zgasiła papierosa o scianę zostawiając czarny ślad > Słonko, nie obchodzi mnie jak potężnym nadprzyrodzonym jesteś. Mnie się nie da bardziej rozpierdolić psychicznie < uśmiechnęła się przesłodko i nachyliła nad jej uchem > Mam nadzięję że nie raz go przerżniesz tak, że będziecie wiecznie błądzić w krainie nieziemskiego sexu... < odsunęła się od niej i podeszła do Alexandra > tobie nie mam nic do powiedzenia. Pokazałeś mi swoją prawdziwą twarz i dziękuję ci za to. Teraz ułożę sobie życie bez ciebie... < spojrzała na niego mrożącym spojrzenie i z całej siły trzasnęła w twarz. Była pewna że ją to bardziej zabolało > Miłego wieczoru gołąbeczki, oszczędzę wam przedstawienia z mojej strony < dygneła elegancko i rozpłynęła się w fioletowym dymie zostawiając pióro w tym samym kolorze >

*marszczy brwi i przypomina sobie swój pokaz. Nic miłego, z tego co pamiętam. Kręci głową patrząc na Char i zaciska wargi. Nic nie mówi, tylko słucha ich uważnie. Kiedy dostaje w twarz, automatycznie odchyla głowę w bok* A nie mieliśmy mieć dziecka? *marszczy brwi* Miranda, okazało się, że jestem płodny! *rozkłada ręce z szerokim uśmiechem* Nie cieszysz się? *ściąga brwi i patrzy jak znika. Spogląda na pióro, unosi je i ogląda.* Dlaczego kobiety zawsze zostawiają mi pióra? *szepcze do siebie i pogrąża się w zamyśleniach* Nic nie zrobiłem, huh? *spogląda na Charlotte* Myślałem, że jest inna. Chyba ją kochałem. *wzrusza ramionami* Widocznie ona mnie nie kochała wystarczająco. *robi sztucznie smutną minę; spogląda na torby* Więc ile mi zostawiasz? *unosi kącik ust*

*przygląda się z ironicznym uśmiechem poczynaniom Mirandy, kiedy ta znika w obłokach dymu, Charl odgania fiolet ruchem dłoni.* Niemal wybucha śmiechem, kiedy słuchała co mówił jeszcze do niej Alexander, a gdy on podnosi pióro, upadłą patrzy na nie.* Z mojej strony to pamiątka, coś zebyś nie zapomniał. Z je? nie mam pojęcia. Dała wyraźnie do zrozumienia, żebyś dał sobie z nią spokój. *słysząc pytanie o torby, patrzy na nie.* Tak jak się umawialiśmy. Dwie są twoje.

Jest.. dziwna. *unosi brew i analizuje w myślach* Gdybym czuł, pewnie byłoby mi.. smutno? Tak to się mówi. *uśmiecha się pod nosem* Lubię ją. *kiwa głową i spogląda na torby* Okay.. *wraca do salonu, odrzuca koszulkę i patrzy na jedną, pozostałą dziurę po postrzale* Char, mogłabyś.. *wydyma lekko wargi* Wyciągnąć mi pocisk? Rana się nie zagoi, jak go nie usunę. *przewraca oczami*

Nie wiem. To ty opowiadałeś mi ostatnio o emocjach, prawda? *idzie za Alexem do salonu i przygląda się jego brzuchowi. Faktycznie, blizny rzucają się w oczy, ale nie zwróciła na nie wcześniej uwagi. Nie jej sprawa.* A masz może jakiś scyzoryk? Byłoby trochę łatwiej niż grzebać tam palcem. Jakkolwiek to brzmi. *wywraca oczami.*

Ironia losu, bo teraz z nas dwóch ja mam ich najmniej. *uśmiecha się szeroko i przeciera krew ze swojego umięśnionego torsu* Nóż kuchenny. Pierwsza szuflada po prawej. *opada na kanapę i parska śmiechem na jej ostatnie słowa*

Jednak wciąż jakieś masz. W końcu się śmiejesz, prawda? *mówi i idze do kuchni. Tam, z szuflady wyjmuje  cienki nóż i wraca z nim korytarzem do salonu, wcześniej zgarniając apteczkę. Wraca do salonu i siada koło Alexandra i nachyla się do niego. Zaczyna próby wyjęcia kuli, co kończy się nieco głębszą raną i pożądanym efektem - kula a Alex zaraz się wygoi.* Zastanawiałeś się już, jak się będziesz czuł, gdy znów to włączysz i to wszystko wróci? *zapytała odkładajac nóż, kulę i przemywając potem rany z krwi*

Mhm. Zabawny ze mnie koleś. *uśmiecha się pod nosem i syczy z bólu, kiedy wbija mu w nóż* Damn it! Nie nadajesz się na lekarza. Flaki mi przedziurawiłaś. *parska śmiechem i śledzi wzrokiem jej ruchy* Nie. A jak myślisz, jak się będę czuł? *spogląda na nią badawczo* Jako osoba postronna i posiadająca uczucia, twoja opinia powinna być.. względnie prawidłowa. *wzrusza ramionami i dokładnie obserwuje co robi*

Przepraszam. Sam tego chciałeś. *śmieje się i siada koło niego* Jak myślę? Słyszałam trochę na ten temat i wiem jak to działa. Kiedy już przełączysz ten guzik z powrotem, wszystko czego unikasz i będziesz unikać do tamtego momentu, wszystko to spadnie na ciebie w jednej chwili i cię przytłoczy. *odpowiada* I w moim przypadku nie przesadzaj z uczuciami. Wciąż, gdy kogoś zabiję, nie mam wyrzutów sumienia.

Okay.. Czyli szykuje mi się załamka? *uśmiecha się szeroko* Brzmi źle. A wrażliwy ze mnie chłopak.. Był, kiedyś. *przewraca oczami* Ups? *unosi brwi i spogląda w jej oczy z uśmiechem* Ale mnie lubisz. I do tego myślisz, że jestem dobry w łóżku. *śmieje się słodko i odchyla głowę do tyłu przymykając powieki i opierając ją na oparciu kanapy*

*unosi kąciki ust* Tak, pod tym względem masz przechlapane. *odwzajemnia jego uśmiech.* Tak, lubię cię. I nie myślę, że jesteś dobry w łóżku. Ja to wiem, panie Kahn. *poprawia go idealnie naśladując głos dziewczyny, w której ciele była podczas II WŚ*

*słysząc znajomy głos unosi głowę i mruży oczy* To niesprawiedliwe. To, że tak szybko o mnie zapomniałaś wtedy. Chociaż..*unosi dłoń i odgarnia jej włosy z szyi, delikatnie dotykając jej wierzchem dłoni* Skoro nadal pamiętasz wszystko ze szczegółami to będzie oznaczać, że mnie okłamałaś.. *wzdycha cicho i spogląda w jej oczy z uśmiechem* I co ja mam teraz z tobą zrobić? *przechyla lekko głowę w bok*

Niesprawiedliwe? Alexandrze, pogódź się z tym, że w tamtych czasach wszystko, nawet wspaniały seks, przysłaniała mi mania zabijania. Wiesz, taka osobista wendetta na niebiosach. *tłumaczy z wyczuwalną w głosie ironią. Kiedy on odgarnia jej włosy z szyi, Charl uśmiecha się nieznacznie* Wspomnienia przysłaniają inne, ale w odpowiedniej chwili można odsłonić każdy szczegół. *mówi trochę ciszej i patrzy na niego spod gęstych rzęs* Teraz, dzisiaj - najlepiej nic *mówi i sięga po bandaż zawiązany dookoła ramienia. Odwija go razem z całym opatrunkiem. Rana się już zagoiła z wierzchu, ale wciąż boli.* Wygląda lepiej niż powinno.

Ja jednak wciąż pamiętałem. *cmoka i kręci głową, układa dłoń na jej karku i mierzwi go opuszkami palców* W odpowiedniej chwili? Czy to nie ta? *ściąga lekko brwi, uśmiecha się i spogląda na jej ramię* Och.. sama mówiłaś, że z trójkąciku nici, więc może innym razem się załapiesz.. Na mnie *przygryza lekko wargę*

*wzdycha czując jego palce na swoim karku.* Myślę, że to może być właśnie ta. Albo tamta w Starbucksie. I przepraszam cię za nadgarstek. *mówi i patrzy odruchowo na jego dłoń. Uśmiecha się słysząc kolejne jego słowa.* Nie chcę ci zaniżać samooceny, ale dzisiaj świadomie z ciebie zrezygnowałam. *odpowiada z przekąsem* Na rzecz dwóch toreb pieniędzy i kulki w ramię...

Och. Teraz muszę to poważnie przemyśleć, skoro.. tak sobie nagrabiłaś.. *wsuwa nieznacznie dłoń pod jej koszulkę tuż pod karkiem i bardzo delikatnie, opuszkami palców kreśli prostą linię wzdłuż kręgosłupa* Przepraszasz? Ty.. przepraszasz? *uśmiecha się szeroko* Chyba będę skory ci to wybaczyć. Oczywiście nic za darmo, panno Hall. *unosi kącik ust w zadziornym uśmiechu i patrzy w jej oczy*

*czujac jak gładzi ją wzdłuż kręgosłupa, pozwala mu na to ciekawa, jak daleko Alex się posunie.* Tak, ja, upadły, łamane na wygnany, anioł, przepraszam.  *przytakuje z uśmieszkiem* Będzie pan łaskaw wybaczyć? Nie wierzę. Zdobyłam się na przeprosiny, a pan to jeszcze rozważa. *rozbawiona udaje oburzoną.* Tak więc, panie Kahn, jaka jest cena pańskiego przebaczenia?

Oczywiście, że rozważam. Jak to nazwałaś, ty 'upadła, zmuszona na wygnanie, anioł' *uśmiecha się szeroko nie przestając dotykać jej karku, aż przesuwa dłoń na szyję i mierzwi ją opuszkiem kciuka patrząc w jej oczy* Cena? Liczę na twoją kreatywność.. *przygryza policzek od środka i uśmiecha się stopniowo*

Ja muszę być kreatywna? *pyta z lekkim robawieniem* To może nie dziś, bo szczerze mówiąc jestem trochę zmęczona. Regeneracja kosztuje mnie trochę więcej niż was. *mówi, a po chwili wahania siada bliżej Alexa i opiera się o niego*

Więcej? Chyba mnie nie obwiniasz o dodatkowe szkody wykonane na twoją niekorzyść? *uśmiecha się szeroko jak w avatarze i kręci głową* Pamiętam jak powiedziałaś, że zabieranie towarzyszy zawsze kończy się tym samym. *przewraca oczami rozbawiony*

A nie powinnam? *pyta rozbawiona i wzdycha.* Bo kończy się tym samym. Zawsze jest jakaś katastrofa. I najczęściej jest to uruchomienie alarmu, który włączy się za wcześnie, albo uruchamia sie, bo ten ktoś dotknie nie tej półki co trzeba..

Oczywiście, że nie. Myślę, że gdybyś pokazała biust, to nikt by nas nie zaatakował. *zaciska wargi, żeby nie wybuchnąć śmiechem i kiwa głową* Ale kochanie, ja nic nie zrobiłem. Jedyna rzecz której dotykałem to ty i pieniądze. *uśmiecha się pod nosem* Może to twoja wina i chcesz zgonić na mnie w oczekiwaniu na jakieś słodkie zadośćuczynienie? *unosi brew zaintrygowany i patrzy jej w oczy*

*chce coś dodać, ale zauważa, że dziewczyna zasnęła mu na ramieniu* Przynudzam, tak? *kiwa głową i przewraca oczami. Bierze ją na ręce i znika w gościnnym. Kładzie ją na łóżku i idzie do łazienki. Bierze prysznic dokładnie zmywając z siebie krew, idzie do sypialni i układa się na łóżku. Patrzy chwilę w okno zastanawiając się nad czymś, aż zasypia*

*faktycznie, usnęła sama nawet nie wiedziała kiedy. Teraz budzi się nieco zdezorientowana, ale zaraz przypomina sobie gdzie spędziła ostatni wieczór. Po jakimś czasie wstaje i po cichu rozgląda się w poszukiwaniu łazienki. Kiedy ją znajduje idzie po prysznic. Umyta wyciera się świeżym ręcznikiem który znajduje w szafce i  zakłada z powrotem spodnie i top, które na szczęście nie pobrudziły się krwią. Po chwili chodzenia po domu, wraca do gościnnego, bierze jakąś książkę z szafki, siada na łóżku i zaczyna czytać.*

*budzi się powoli i przeciąga. Uśmiecha się do siebie, pociera powieki i wstaje. Idzie prosto do łazienki, bierze prysznic używając tego samego kokosowego płynu co ostatnio i ubiera się, jak zwykle sexy. Przeczesuje włosy palcami, znika na dole popijając krew i idzie do gościnnego. Opiera się o framugę i przygląda dziewczynie, a potem książce* Kamasutra? *mruga kilka razy* Wooah, nie próżnujesz. *uśmiecha się czarująco*

*unosi wzrok znad książki i spogląda na Alexandra. Uśmiecha się do niego i rzuca spojrzenie na okładkę.* Tak wyszło. Po prostu pamiętam, że nie lubisz banałów. *śmieje się cicho i odkłada książkę. Wstaje z łóżka i podchodzi do Alexa.* Rozumiem, że usnełam wczoraj, podczas twoich tłumaczeń, że alarm nie był twoją winą, tak?

Wiedziałem. Skądś musisz posiadać tą wiedzę o dobrym seksie. *unosi dłoń, opuszkiem kciuka przesuwa po swoich wargach i uśmiecha się szelmowsko* Tak. Rozumiem, że nie wierzysz? *unosi brew z uśmiechem i powoli odgarnia jej włosy z szyi dotykając jej delikatnie*

*rozmawiają przedrzeźniając się ze śmiechem, w końcu Alexander oznajmia, że wychodzi, i to właśnie robi*

*gdy kończy rozmawiać z Alexem, schodzi na dół gdzie zakłada kurtkę wcześniej przeklinajac na ochroniarza, który ją podziurawił, bierze torby i znika*

*pojawia się w domu i wykończony pada na kolana w salonie. Podtrzymuje się ławy i opuszcza głowę. Krople potu spływają po jego nagim torsie i czuje stopniowe konwulsje, oraz narastającą gorączkę. Zamyka oczy i zaciska jedną dłoń na swoich włosach. Wydaje z siebie hybrydzi ryk czując, jak się przemienia, a jego siły przybierają, ale tylko na moment. Po chwili wraca do bardziej ludzkiej postaci i wyciera mokre policzki. Cały zmasakrowany, bez sił, opada na podłogę nie wiedząc jak się położyć. W końcu kładzie się w pozycji obrionalnej. Patrzy w jakiś punkt drząc mocno i wbija wzrok we fioletowe piórko, które leży na podłodze. Bierze oddech, który sprawia mu mnóstwo bólu i zamyka oczy. Przywołuje dobre wspomnienia, ale zalewają go te, z racji których pióro zostało tu pozostawione. Uchyla powieki i przełyka gulę w gardle czując nie tylko ból fizyczny, ale także psychiczny. Zaciska dłonie w pięści czując, jak podbródek mu drży, aż w końcu traci przytomność i jego tętno zwalnia, aż staje się niewyczuwalne i zanika całkowicie*

SMS od Aniołka:
Już wydajesz całą fortunę czy postanowiłeś trochę oszczędzić?
Znalazłam kolejny film z mojego pokazu. :)
załącznik

*po tym jak wyszła z baru, opuszczając Tatię, Charl chodziła po mieście przez jakiś czas. Nie chciała wyjść na paranoiczkę, maniaczkę ani nikogo takiego. Dopiero gdy obeszła prawie całe miasto zdecydowała się przyjść do Alexa do domu. Zapukała kilkakrotnie do drzwi, ale gdy nie usłyszała żadnej odpowiedzi (a światło się świeciło), popchnęła drzwi, które o dziwo były otwarte. To nie wróżyło nic dobrego. Kiedy dotarła do salonu zamarła wpół kroku widząc Alexa na podłodze. Boże, jak on wyglądał. Charl podeszła szybko do niego i sprawdziła tętno. nic. Nawet jeśli nie powinien go mieć, to na 100% nie powinien wyglądać jak wyglądał. Cały zakrwawiony, zwinięty w kłebek.* Alexandrze.. Kto ci to zrobił? *szepnęła, a po chwili przełożyła go na kanapę. Usiadła na podłodze i wpatrywała się tempo w jego twarz. Nie.. nie miała ochoty go grzebać. On nie mógł być martwy*

*uchyla powieki i bierze oddech. Przełyka ślinę i nieprzytomnym wzrokiem rozgląda się po pokoju* Boli. *szepcze i zamyka oczy. Jego oddech przyspiesza, a na nagim torsie i skroniach występują krople potu, spowodowanego podwyższoną temperaturą* Umarłem. *mówi zachrypniętym głosem i kaszle*

*podniosła głowę, gdy słysząc jak odezwał się Alex.* To, że koło ciebie siedzi anioł, nie znaczy, że jesteś martwy. Ten anioł dziś planował apokalipsę *powiedziała cicho i kucneła tuż przy kanapie.* A ból, znaczy, że niestety żyjesz. *powiedziała. Widząc jak się pocił, wstała, szybko poszła do kuchni po jakąś zmoczoną ścierkę, wróciła i położyła ją Alexowi na czole, by go trochę schłodzić. *

Jaką apokalipsę? Beze mnie? *mówi cicho i bierze oddech* Niestety? Wiedziałem, że tęskniłaś. *chrząka i mruga kilka razy. Kiedy robi mu okład, wzdycha z ulgą i kładzie się bokiem. Drży lekko i zaciska dłonie w pięści* Co tu robisz? *przygląda jej się i zaciska wargi, żeby ukryć drżenie brody*

Bez ciebie, ale z demonem. Nawet nie wiedziałam, że i to tu przylazło. *uśmiechnęła się nieznacznie*  Przyszłam, bo domyślałam się, że coś się stało. *wytłumaczyła, ale wiedziała, że musi to rozwinąć* Kilka godzin temu wysłałam ci SMSa z fragmentem mojego występu. A ty na niego nie odpowiedziałeś. Dlatego.

Czyli teraz jestem już na drugim planie? *przełyka ślinę i bierze oddech.* Występu? Shit, tyle mnie.. *kaszle* ominęło. *przymyka powieki* Może kiedyś załapię się na prawdziwy występ? *pyta ciszej i uśmiecha się słabo. Otwiera oczy i przykłada dłonie do ran postrzałowych na brzuchu* Nie musisz tu być, jest w porządku. *spogląda jej w oczy i wymusza krzywy uśmiech* Opiekowanie się nie leży w twojej naturze.

A kto powiedział, że wcześniej byłeś na pierwszym? *uniosła brwi uśmiechajac się już szerzej* Nie ominęło... Jeśli twój telefon nadal działa, może później obejrzysz. *zaśmiała się* Pomyślę nad darmowym zaproszeniem. *kiedy przyłożył dłoń do ran zmrużyła oczy.* Rozumiem, że kule nadal tam są? I chyba nie chcesz, żeby to ja je wyciągała, co? *zapytała siadając na podłodze i podpierając się na rękach.* Faktycznie, zamiast tu siedzieć mogłabym na przyład... Spotkać się z Deanem i pogratulować mu kolejnej dziewczyny z którą był w łóżku. *podsuneła przykład.* Nie zasłonił do końca okna w motelu. *wytłumaczyła*

Ja. Bo byłem. Jestem nadal. *uśmiecha się pod nosem i unosi dłoń, żeby przetrzeć słabo powieki* Zaproszeniem? Preferuję występ solo, z jednym widzem. *śmieje się cicho, ale po chwili zanosi się kaszlem i osłania usta* Kurwa *syczy cicho i bierze mocny oddech krzywiąc się* Nie, pozbyłem się ich. *szepcze i słucha jej uważnie starając się ignorować ból* To ci bohater.. *mruczy i przewraca oczami* Znajdziesz lepszego w łóżku. A jak zrobi ci krzywdę, ja zrobię krzywdę jemu. *kręci lekko głową i wbija wzrok w jakiś punkt*

SMS od Mirandy
< zdjęcie które przesłała jej RC >
To prawda? Odezwij się.

*wysłuchała wszystkiego co powiedział, ,czasem się śmiejąc, a czasem marszcząc brwi gdy zanosił się kaszlem.* Lepszego? Czyli ciebie, tak? *uśmiecha się lekko.* On? mi? Krzywdę? Prosze cię. Prędzej ja bym jego skrzywdziła... *nagle zaintrygowana przygryzła wargę.* To mi trochę brzmi jak troska. czyli uczucia.. Kolejny zwrot?

Nie ma lepszego ode mnie, ale.. nie do końca miałem na myśli siebie. *uśmiecha się słabo* Och tak, jestem pewien.. Dobrze sobie radzisz w samoobronie. *unosi niemrawo kącik ust i przymyka powieki starając się oddychać bardziej miarowo* Mhm.. Czerwona się wczoraj zabawiła. Do tego.. Nie mogę się uleczyć. *otwiera oczy i przełyka ślinę z trudem* Do kitu, nie? *wymusza słaby, nieszczery uśmiech i oblizuje delikatnie wargi ubrudzone od krwi. Czując wibrację telefonu w kieszeni, ściąga brwi i spogląda w tamtym kierunku*

W takim razie kogo? kogoś konkretnego? *uniosła brwi* Kto.. Czerwona? I nie możez się uleczyć? *była zdziwiona jeszcze bardziej.* To akurat jakaś wymyślna trucizna. Albo skoncentrowana mieszanka werbeny i tojadu. W obu przypadkac potrzebujesz krwi. *stwierdziła. Widząc jego spojrzenie wędrujące do kieszeniu gdzie miał telefon, Chalr wywróciła oczami.* Mam ci go podać czy dasz radę sam?

Nikogo konkretnego. I tak jestem największym ciasteczkiem w mieście. *Wzdycha cicho i uśmiecha się słabo* Czerwona.. nazwałem ją tak, bo nazywają ją Red Coat. Suka. *krzywi się i przytula bardziej do poduszki, ściskając ją pod wpływem bólu* Nie mogę. Dlatego będę umierać, aż.. nie wiem. Może uleczę się po ludzku. *przełyka ślinę* Dostałem ją. Zemdlałem na ulicy i jakaś dziewczyna mnie.. przygarnęła. *przygryza mocno policzek od środka* Dała mi krew, która nie pomogła. Niezła.. ironia, co? *uśmiecha się słabo i bierze oddech* Nie. *odpowiada krótko domyślając się, że to Miranda. Zamyśla się na chwilę i ściąga brwi*

Niech ci będzie. *machnęła ręką.* O patrz.. o mnie też tak czasem mówią. *zaśmiała się* Oj tam.. nie umrzesz. Takie ciacho nie może umrzeć. *przełożyła okład na chłodniejszą stronę.* Uwierz mi, nekrofilia nie jest aż tak popularna wśród kobiet. No chyba że to obejmuje też wampiry, w takim razie jest. *starała się jakoś go rozweselić.* A co powiesz na kieliszek anielskiej krwi? *uniosła brwi.* Spokojnie *zapewniała go* Nie będzie cię zabijać jak w iluzji. *spojrzała jeszcze na jego rany a potem znów na twarz.* Okej..

tak? *śmieje się cicho i kręci słabo głową* Nie? Już raz mi się zmarło. Może za drugim razem mi się poszczęści i już nie wydobrzeję. *mruczy do siebie pod nosem i przełyka ślinę z trudem. Przymyka powieki, kiedy przekłada mu okład i wypuszcza powoli powietrze* Ach tak? Więc.. Myślę, że wolałabyś mnie wykorzystać kiedy jestem przytomny.. *uśmiecha się szeroko na chwilę zapominając o bólu i spogląda w jej oczy* Wiem, ufam ci. *bierze oddech i po chwili namysłu wyciąga telefon. Stuka palcami w ekranik wysyłając krótką wiadomość i telefon wypada mu z ręki* Nawet zrobili mi zdjęcie. *prycha i zamyka oczy*

SMS od Mirandy

Wesoło, chyba umierałeś? Jestem pewna że twoja sexowna przyjaciółka się tobą zajęła.
Obyś się długo wylizywał .

Nie mów tak. W końcu wydobrzejesz. *uśmiechnęła się do niego.* Oczywiście, że tak, panie Kahn. *kiedy się uśmiechnął uznała, że jest z nim trochę lepiej. W końcu kiedyś musiało.* Cieszę się, że udało ci się mi zaufać ponownie. *odpowiedziała z powagą, lecz uśmiech i tak błądził po jej ustach. Obserwowała jak Alex odpisuje na SMSa i złapała jego telefon zanim spadł na ziemię. Spojrzała na zdjęcie. Skrzywiła się trochę.* Patrz no.. A myślałam, że wyglądać gorzej niż jak tu przyszłam to się już nie da. *skrzywiła się jeszcze bardziej i znalazła wiadomość od siebie. Podała Alexowi komórkę.*  Oglądaj i się ciesz. *rzuciła i po namyśle wstała z podłogi. Zdjęła kurtkę a po chwili top. Oberwała go w połowie długości, tak że wciąż dobrze na niej wyglądał. Przyglądajac sie hybrydzie załozyła top i kurtkę z powrotem. Poszła do kuchni, a gdy wróciła w dłoniach trzymała kieliszek do wina i nóż.* Nie zabronisz mi tego. *powiedziała obojętnym głosem, zawiesiła ręke nad kieliszkiem i nacięła nożem nadgarstek. Poczeała aż szkło wypełniło się jej krwią i owinęła nadgarstek mocno materiałem, który urwała z topu. Podała krew Aleksowi.* Pij. *rozkazała tonem nie znoszącym sprzeciwu*

Ugh, oby. *uśmiecha się lekko* Tak, ja też się cieszę. *odpowiada ciszej i obserwuje ją* Wiem. I tak jestem przystojny. Nawet z pokrzywdzoną twarzą. *przewraca oczami rozbawiony i odbiera od niej telefon. Ogląda filmik i spogląda na nią. Patrzy jak zdejmuje koszulkę i zaciska lekko wargi. Unosi nieznacznie brwi, kiedy rozrywa ją akurat w miejscu, gdzie ma dekolt i zakłada z powrotem. Przenosi spojrzenie na telefon i akurat przychodzi nowa wiadomość. Odczytuje ją i zamiera na chwilę. Przełyka ślinę i odkłada telefon patrząc w jeden punkt. Zanim się obejrzał, Char podaje mu kieliszek z krwią. Spogląda na jej rozcięty nadgarstek i krzywi się* Okay, nie musiałaś tego robić. *mówi cicho, dźwiga się powoli do pozycji siedzącej i oddycha ciężko, jak po maratonie. Odbiera od niej szkło, spogląda jej w oczy z wdzięcznością i opróżnia go. Oblizuje delikatnie wargi i zaciska je po chwili* Dziękuję. *przenosi wzrok na jej tęczówki* Nie tylko za krew. Ale.. za samo to, że tutaj jesteś. *przełyka ślinę z trudem i odkłada kieliszek*

Racja, nie musiałam. *przytaknęła i poprawiła prowizoryczny opatrunek.* Ale chciałam. Dobra była chociaż? *zapytała z lekkim rozbawieniem* Nie ma z.. *zamkneła usta i przełknęła ślinę.* Nie ma za co. *powtórzyła.* Ktoś w końcu powinien...

W takim razie - nie musiałaś chcieć tego robić. *uśmiecha się wymuszenie i opuszcza wzrok spoglądając na swoje rany i czując już pewną ulgę w bólu* Tak, dobra. Inna niż wszystkie, jakie dotąd próbowałem. Teraz będę miał na ciebie ochotę. *kręci głową rozbawiony i spogląda jej w oczy z lekkim uśmiechem* Ktoś powinien? Ktoś, kto życzy mi powolnej śmierci.. *mruczy cicho i przełyka ślinę z trudem* Tak, to tylko moja dziewczyna. Albo była dziewczyna.. W każdym bądź razie każe mi zgnić w piekle. *wzdycha cicho i wstaje bardzo powoli, podtrzymując się kanapy* Muszę wziąć prysznic. Jestem cały od krwi. *przygryza policzek od środka i spogląda na nią*

Hej, w piekle nie jest aż tak ale tylko, jeśli się wie, gdzie pójść. *odparła i zaśmiała się.* Faktycznie. Powinieneś. *przytaknęła i tez na niego spojrzała.* I z tym już będziesz musiał sobie sam poradzić. Mogę ci jedynie pomóc tam dojść. Lub się teleportować.

Okay.. Czyli dostanę jakieś wskazówki od posłannicy diabła? No wiesz, w razie czego. *wzrusza ramionami i uśmiecha się lekko* Sam? *robi uroczą podkówkę i wzdycha* Okay.. Zdany sam na siebie.. *przełyka ślinę i opiera się bokiem o kanapę nie mogąc dłużej ustać* Więc pomożesz mi? *unosi lekko brwi*

Raczej tak. *uśmiechnęła się do niego* W razie czego dołącze. do ciebie w piekle. *Zrobiła kilka kroków i zarzuciła sibie na szyję jedno ramię Alexa.* Oh, no dobra. Trzy... dwa... Jeden.. *odliczyła i teleportowali się na górę - do łazienki.* Tu już chyba cię zostawię? *zapytała, a po chwili, gdy już się czegoś chwycił ruszyła do wyjścia z łazienki.*

Och, naprawdę? Wszystko po to, żebym się nie zagubił i nie wpadł w gromadkę jakiś napalonych kobiet? *śmieje się bez krzty wesołości i bierze oddech* Nie cierpię teleportacji. *mruczy cicho, kiedy obejmuje ją ramieniem i transportują się na górę.* Tak, dzięki. *krzywi się i zaciska wargi. Odprowadza ją wzrokiem, powoli rozbiera się do końca i wchodzi pod prysznic. Kiedy letnia woda zalewa jego rany, wydaje z siebie zduszony krzyk i oddycha szybko przez rozchylone wargi. Pociąga nosem, pociera powieki i żmudnie zmywa z siebie krew. Delikatnie się myje, a kiedy kończy, wychodzi spod prysznica. Chwyta się umywalki i sięga po ręcznik. Wyciera się i odrzuca go na bok. Przeczesuje palcami wilgotne już włosy, ubiera świeże bokserki i spogląda na siebie w lustrze. Rozchyla wargi widząc posiniaczoną twarz z zadrapaniami. Zsuwa wzrok niżej i ogląda trzy dziury na brzuchu. Wolno odwraca się do tyłu, odchyla głowę i unosi brwi widząc ślady po biczu. Przełyka gulę w gardle i zamyka oczy. Do jego umysłu napływają wszystkie wspomnienia. Zaciska mocno dłonie na umywalce i unosi powieki ukazując zaszklone spojrzenie. Powoli wychodzi z łazienki i widząc, że Charlotte śpi w pokoju gościnnym, okrywa ją kocem i przechodzi do sypialni. Zgasza światło, siada na łóżku i chowa twarz w dłoniach. Zaciska wargi z całej siły, chcąc ukryć przed samym sobą drżenie brody i bierze oddech. Jak mogłem do tego dopuścić? Miranda.. To moja wina? Jak bardzo zjebałem sprawę? Jak mogła tak szybko przestać mnie kochać? Sądziłem, że związek opiera się na wsparciu - mimo wszystko. Tak bardzo ją kocham.. Zidiociałem. Powinienem wiedzieć, że z takim potworem jak ja, nie da się żyć. Unosi powoli głowę i zamyka oczy. Układa się bokiem nie mając innej możliwości i 12354632 razy czyta ostatniego smsa Mirandy. Ściąga brwi, odkłada telefon i całą noc patrzy na gwieździste niebo za oknem, aż udaje mu się zasnąć w niespokojny sen, ciągany koszmarami.*

sms od Mirandy
Czy to oznacza ze pamietasz kazde swinstwo ktorego sie dopusciles? Pamietasz jak ci bylo dobzre calowac sie, a mozs nawet piescic, z ta dziewczyna? A moze bylo ich wiecej?

*budzi się i oddycha szybko unosząc się do pozycji siedzącej. Otwiera szeroko oczy i rozgląda się przerażony. Kiedy dociera do niego, że jest w domu, bierze mocny wdech i wydech, po czym pociera powieki. Sciera z czoła krople zimnego potu i zrzuca nogi z łóżka. Opiera się dłońmi i opuszcza głowę. Sięga po telefon, odczytuje wiadomość i chwilę się nad czymś zastanawia. Odpisuje z ciężkim sercem, wstaje i kieruje się wolno do łazienki. Zdejmuje bokserki, bierze długi, kojący prysznic i osusza się. Patrzy na swoje rany i zaciska wargi. Sięga po bandaże i owija je, aż zasłaniają całe plecy, aż do łopatek. Klnie cicho, zrzuca kilka rzeczy z szafki i przeciera twarz dłońmi. Idzie do garderoby, ubiera szare spodnie i jasną koszulę. Zapina ją, zagląda do Char i uśmiecha się słabo. Schodzi na dół, rozgląda się chwilę i wychodzi.*

*obudziła się i wstała. Poszła do łazienki, gdzie przemyła twarz i nadgarstek. Przeszła się po domu szukając Alexa, a gdy go nie znalazła teleportowała się do motelu*

sms od Mirandy
Bedziesz mi prawic co powinnam byla zrobic? MILOSC ma swoje granice, traktowales mnie jak suke. Poza tym miales owiele lepsza opieke jak bylo widac.

sms od Mirandy
Ach no tak , zapomnialam ze ja nie mam prawa byc zazdrosna.
Mam czas o 15. Mozemy sie zobaczyc.

<wchodzą do środka i idą prosto do salonu. Opada na kanapę i chwyta Mirandę za nadgarstek tak, żeby opadła na jego kolana. Obejmuje ją w pasie i przygląda się jej> Który to tydzień? <ściąga lekko brwi, przechyla głowę w bok i patrzy na brzuszek z lekkim uśmiechem>

< Miranda uśmiechnęła się pod nosem. > Ciężko w to uwierzyć, ale już 6. Nie robiłam testów ciążowych dlaetgo nie mogłam o tym wiedzieć. < pocałowała go w środek czoła i opadła delikatnie ja jego pierś > Może to wyjaśnia te wszystkie wahania nastrojów? < spojrzała na niego dużymi oczami. Była taka szczęśliwa >

Już 6? <unosi brwi i uchyla lekko wargi. Dłonią pociera kant twarzy i wzdycha patrząc na nią niespokojnie> Chyba nie stroniłaś od alkoholu w ciągu ostatniego miesiąca.. Zaczynam się martwić. <kręci głową zaniepokojony. Po chwili namysłu przenosi wzrok na brzuszek, uchyla jej koszulkę i układa na nim dłoń. Skupia się przez chwilę i wstrzymuje oddech słysząc podwójne bicie serca; zamiera na moment wsłuchując się w ten dźwięk.>

< Miranda odwróciła głowę kiedy chłopak mówi o alkoholu. Nie stroniła od niczego, od trawki, papierosów, leków. Było jej bardzo głupio z tego powodu, ale skąd mogła wiedzieć? > Mam nadzieję, że nie doszło do niczego poważnego inaczej będę miałą to sobie za złe do końca życia < westchneła i spojrzała za okno. była taka piękna pogoda > Pozwolisz mi wyjść na spacer? Chciałabym pooddychać świeżym powietrzem i porozmyślać trochę < uśmiechneła się do niego subtelnie >

Tak, pewnie. Gdy ktoś cię zaczepi, żeby zrobić ci krzywdę.. Po prostu zamorduj, okay? <patrzy na nią poważnie> Nie żartuję. Jak ktoś was skrzywdzi, będzie miał do czynienia ze mną. <całuje ją delikatnie> Idź, uważaj na was.

< pocałowała go w policzek i podeszła do drzwi > Zawsze na siebie uważam < puściła mu oczko i zniknęła za drzwiami >

Oboje wiemy, że nie. <kręci głową rozbawiony i odprowadza ją wzrokiem. Znika na górze, bierze długi prysznic, nastepnie osusza się, ubiera szare spodnie, białą koszulę, pryska się perfumem, poprawia rozwichrzone włosy i znika>

SMS do Alexandra od BLOCKED ID:
Jedno dziecko to chyba za mało dla twojej Mirandy, nie sądzisz? Myślę, że wolała by jeszcze kilka, ale już nie z tobą. Najlepiej każde kimś z innym.

[załącznik: zdjęcie Mirandy i Charlesa nad jeziorkiem z dzisiejszą datą]

SMS od Tatii:

Alexander, Alexander... hm. Chyba coś mi świta. Mam trochę hery na stanie.

SMS od M.

Hej Alex. Jestem pewna że RC zdążyła na mnie nakapować. Mam nadzieje, że ufasz mi a nie jej.
To co widziałeś jest prawdą. Ale nie chciałam tego, jakkolwiek naiwnie to brzmi
odezwij się.

Kochająca.

SMS od Tatii

Obecnie jestem na cmentarzu...

SMS od Mirandy

Elegancko nie ma co.
Kto jeszcze całkiem niedawno mówił o wsparciu w trudnych chwilach w życiu? Przepraszam, czy tu hipokryta?

Jeśli go nie chcesz, mozna usunąć i tak urodzi się szybciej, taki mój urok.
Miranda.

sms od Mirandy
Jestes zalosny i tyle. Jesli bedzieaz chcial ze mna normalnie pogadac w 4 oczy daj znac.

Poważnie, no wiem, że podczas 2 wojny. Myślisz, że zapomniałem? Można powiedzieć, że się zadłużyłem. Młody i głupi.. Dlaczego o tym gadamy? <marszczy brwi i spogląda na nią niepewnie> Nieważne. Skocz pierwsza pod prysznic, ja w tym czasie przygotuję jedzenie, a potem poczekasz na mnie i.. tak. Okay, zmykaj. Weź sobie coś z mojej garderoby. <odprowadza ją wzrokiem chwilę patrząc na jej nogi i biodra. Przygryza wargę, klnie się w myślach i idzie do kuchni przygotowywać wszystko>

Nie mam pojęcia, ale lubie ten temat. *uśmiechneła się.* Oczywiście że znajdę łazienkę i nie zajrzę wczesniej do każdego pokoju. *rzuciła z lekkim sarkazmem i ruszyła do schodów, a widząc spojrzenie Alexa w lustrze kręciła biodrami jeszcze bardziej i poszła na górę. Tam zachaczyła o szafę Alexa. Wzieła z tamtąd t-shirt Alexa, jakieś bokserki i poszła pod prysznic.*

Przecież już tu spałaś. I pewnie podglądasz mnie w nocy, więc już nie udawaj! <woła za nią wychylając się z kuchni i śmieje się pod nosem. <kręci głową i przygotowuje deser lodowy. Kiedy kończy, nalewa też wina do kieliszka, a do drugiego whisky. Znika ze wszystkim na górze, układa na środku łóżka i znika w drugiej łazience. Bierze prysznic używając męskiego żelu do ciała, po wszystkim osusza się i przeczesuje wilgotne włosy palcami. Ubiera szare spodnie dresowe seksownie umiejscowione na jego biodrach i wraca do pokoju. Opada na jedną połowę łóżka i włącza jakiś film akcji zaczynając podjadać.>

*Umyła się jakimś smakowicie pachnącym żelem pod prysznic, wyszła z kabiny i owinęła się ręcznikiem. Rozplotła związane włosy, przeczesała je palcami i związała ponownie w luźnego koka. Wytarła się ręcznikiem i ubrała w ciuchy które zabrała z szafy Alexandra. Koszulka opadała na lewym ramieniu odsłaniajac kawałek skrzydlatego tatuażu na plecach. Wyszła z łazienki, staneła w progu, gdzie był Alex.* Zacząłeś beze mnie. *rzuciła oskarżycielsko i podeszła do łózka. Usiadła po drugiej stronie i sięgneła po pucharek lodów i łyżeczkę. Zaczęła jeść.* To gdzie jest ta czekolada co obiecałeś?

<Kiedy słyszy znajomy głos, przenosi wzrok w kierunku drzwi i lustruje ją wzrokiem> Whoa.. <szepcze do siebie i wzrusza ramionami powoli wracając spojrzeniem do jej oczu> Nie mogłem się powstrzymać. A może liczyłem na jakąś karę? <uśmiecha się zawadiacko i wsuwa kciuk do ust, żeby zlizać z niego śmietanę> Jest w środku. Dlaczego kobiety są tak wymagające? <kręci głową wzdychając ciężko i je najpierw owoce ze śmietaną>

Ha ha ha. *uśmiechneła się do niego * Na karę nie licz. Chyba, że chcesz kolejną iluzje. A w to wątpię. *pokazała mu język. Po chwili sfrustrowana odłożyła łyzeczkę na bok, bo nie dała rady nałożyć na nia kiwi. Złapała je więc palcami w wzięła do ust, na których zostało trochę bitej śmietany. Oblizała je seksownie i spojrzała na Alexa.* Nie wiem. Po prostu tak mają.

Zależy którą. No wiesz, czasami bywasz całkiem miła.. Jak na moje gusta. Oczywiście wtedy, kiedy nie mordujesz mnie w mojej głowie. <kiwa głową starajac się zachować powagę, ale po chwili parska śmiechem. Obserwuje co robi > Możesz jeść palcami. Mogę cię nakarmić. <uśmiecha się szelmowsko i puszcza jej oczko. Kiedy kończy jeść, popija swoje whisky. W końcu odkłada je na stolik nocny i zsuwa się nieco. Ogląda w ciemności film skupiając się też na rozmowie z Char, aż w końcu opada na poduszkę i zasypia mimowolnie
>

Oj tam. Taki drobiazg. Szczegóły można dogadać. *pościła mu oczko i zjadał łyżeczką jeszcze trochę lodów. Po chili odstawiła pucharek i sięgnęła po wino.* Miło, że uwzględniłeś i to. *posłała mu uśmiech.  Jeszcze trochę rozmawiali. Tak jak Alex, Charlotte osunęła się na miękkie poduszki. znacznie lepiej niż w motelu. Nagle zobaczyła kątem oka jak jego głowa swobodnie opadła i usnął. Spojrzała na niego i usmiechneła się. Wyglądał jak dziecko. I pomyśleć, że on potrafił zabić. Odgoniła myśli o Alexie, zgasiła TV i sama po chwili usnęła.*

<budzi się powoli i rozgląda trochę zdezorientowany. Powoli dochodzą do niego wydarzenia z poprzedniego wieczoru i czuje bolesne kłucie w środku. Przełyka ślinę, podnosi się i zdejmuje z łóżka całe jedzenie, które na nim pozostało. Pociera powieki i zatrzymuje wzrok na Charlotte. Okrywa ją i po cichu idzie do łazienki. Tam bierze prysznic, ubiera się i kiedy już wygląda jak młody bóg, wraca do sypialni. Zabiera torbę i pakuje wszystkie rzeczy Mirandy razem z tymi, które od niej dostał. Wrzuca tam też pierścionek zaręczynowy i bierze oddech. Zapina torbę i znika.>

*kiedy poczuła coś na ramieniu, przebudziła się. Rozejrzała się po pomieszczeniu. Była już sama. Czemu ona zawsze tak długo spała? No trudno. Wstała z łóżka i poszła do łazienki. Staneła przed lustrem i uznała, że musi skoczyć do motelu. Wzięła swoje ubrania i teleportowała się do motelu.*

SMS od Tatii:

Jestem w Bree's Bar.

*Podjechała pod rezyndencję i zaparkowała motor. Zeszła z niego, odłożyła kask i weszła do środka*

<pojawia się w środku i wpada prosto na Charlotte> Damn it. Przepraszam <parska śmiechem i robi krok w tył> Chyba nie obudziłem cię rano? Albo bardziej w południe..

*Cofneła się o krok.* Nie szkodzi. Hej *uśniechneła się do niego* Obudziłeś, ale nie szkodzi, bo nie moge spać cały dzień. *Pokazała na drzwi wejściowe.* Podjechałam motorem ktory zostawiłam przez ciebie pod Grillem. *uśmiechnęła się.* Jeśli zdecydujesz sie poruszać jak człowiek, to mozesz go pożyczyć. *powiedziała i rzuciłą kluczyki na szafkę*

Powtarzasz się. <uśmiecha się szeroko, a jego źrenice niebezpiecznie się rozszerzają> Poważnie? Kupię swój i będziemy podbijać świat. Pojedziemy nimi do Vegas. <parska smiechem> Śniadanie? Nie mam nic w lodówce.. Więc zakupy?

Wiem. *pokiwałą głową. Zobaczyła jak jego źrenice się rozszerzyły. Czyli brał. No trudno. Westchnęła* No tak.  Ale za co kupisz? Za tą fotunę co żeś przepuścił, co? *uniosła brwi ytajaco i zasmiała się.* Przepraszam. No tak, mozemy pójść na zakupy. Prowadź.

Mam pieniądze. Przecież pracuję. Jestem miliarderem, prowadź. <otwiera drzwi i przepuszcza ją, po czym odchodzą>

<wchodzą do domu i odnosi siatki do kuchni, po czym zaczyna wypakowywać zostawiając jedną butelkę wina na wierzchu> Let's get drunk. <uśmiecha się pod nosem wciąż naćpany i spogląda na Char> Wyciągniesz kieliszki?

*Charlotte weszła do domu za Alexem i zamknęła drzwi. Poszła za nim do kuchni.* Jasne. *powiedziała i wyjeła kieliszki. Postawiłą je przed Alexem na blacie, a po chwili wyjęła woreczek z heroiną z kieszenii i ołożyła koło kieliszków.*  Tylko pić? to nie będzie zabawy. *powiedziała i przeszła do salonu, gdzie właczyła muzykę.*

Muzyka, heroina i mnóstwo alkoholu. I słodyczy. No i krwi dla mnie. <mruży oczy spoglądając na lodówkę> Możemy zamówić striptiz, chyba, że sama się tym zajmiesz.. <uśmiecha się pod nosem i posyła jej czarujące spojrzenie. Nalewa wina do kieliszków i swój opróżnia raz dwa.> Uwielbiam wino. <ściąga brwi i spogląda na alkohol. Unosi kąciki ust i upija więcej z butelki czując, jak traci grunt pod nogami i wpada w otchłań, ale tak naprawdę po prostu stoi w miejscu>

<przechodzi do salonu i widząc, że wykończona Char przymyka powieki leżąc na kanapie, uśmiecha się lekko. Sięga po koc, rozkłada go i okrywa ją nim.> Okay, prześpij się. Będę niedługo. <całuje przyjaciółkę w policzek i kiedy ta mu coś odmrukuje, śmieje się pod nosem i prostuje. Upija jeszcze trochę wina, a kiedy wszystko jest rozpakowane, wciąga kreskę i z promiennym uśmiechem wychodzi z domu ubierając poprzednio skórzaną kurtkę>

SMS od Mirandy
Już nie jesteś tatusiem.
xoxo

SMS od Mirandy
Napisałam coś niejasno?
Ja - dziecka w brzuchu nie mam
Ty - You are not daddy anymore.

Sms od Mirandy

Spokojnie, daj odpocząć swojemu szlachectwu. Jakaś idiotka wypełniała papiery w szpitalu i przypadkowo wpisała moje nazwisko w akt ciąży. Błąd człowieka, nigdy nie byłam w ciąży. Pewnie mi nie wierzysz, więc możesz pogadać z lekarzem jak chcesz.

SMS od Mirandy

No to nic. Szczęśliwego życia życzę.
Panna M.

*Charlotte poderwała się na sobie, obudziła się z jakiegoś nieprzyjemnego snu. Poprawiła rozczochrane włosy i sięgnęła po kieliszek z winem i napiła się trochę.* Boże, znowu usnęłam. *mruknęła pod nosem do siebie.* Alex! *zawołała, a gdy nie usłyszała odpowiedzi wstała i przeszła się do kuchni. Wyjęła z szafki pudełko żelków, otworzyła ją i postawiła na wysokim blacie. Po kilku żelkach podeszła do stołu bilardowego, ustawiła kule i zaczęła w pojedynkę grać. Po chwili sięgnęła do kieszeni po telefon i naisała SMSa od Alexandra. Odłożyła kij na stół i podeszła do lodówki, wyjęła butelkę jakiegoś napoju i napiła sie. Jej wzrok padł na torebeczkę z narkotykiem. Podeszła w stronę blatu, usypała równą kreskę i wciągnęła. Po chwili uśmiechnęła się czując działanie heroiny i wróciła do stołu bilardowego. Napisała jeszcze jednego SMSa do Alexa, usiadła na brzegu stołu i machała nogami bawiac się czarną "ósemką".*

2 nowe wiadomości od Charlotte:

     Hej, Alex. Czy ty nie możesz jak człowiem mnie obudzić,
     tylko zawsze uciekasz? Tak samo jak kilka dekad temu.

     Alex, zaczynam się nudzić, ale w dobrym humorze. Jak
     poznałeś koleżankę to ją zaproś. C.

<wchodzi, odwiesza kurtkę i podwija rękawy koszuli> Whoa, czy ktoś tu się stęsknił? <uśmiecha się szelmowsko i podchodzi bliżej, w końcu opiera się i stół po obu jej stronach tak, że jest bardzo blisko jej twarzy> Bardzo źle, że właśnie wyobrażam sobie ciebie.. nagą na tym stole? <unosi leniwie kącik ust i patrzy jej w oczy wciąż szerokimi tęczówkami>

*uśmiechneła się, kiedy usłyszała, że Alex przyszedł.* Stęskniłam się. *pokiwała głową machając bogami w fioletowych butach.* Przeczytałeś moje wiadomości? *zapytała i uśmiechneła się zawadiacko.* Nago, mówisz? *przygryzła seksownie wargę i skrzyżowała nogi w kostkach. Oparła się dłońi o brzeg stołu koło jego dłoni i usmiechneła się.* Nie sądzę. Ale jeśli tak bardzo tego chcesz i ci się uda… Próbuj. *odpowiedziała i nie spuszczała spojrzenia swoich rozszerzonych źrenic z jego.*

Uhm.. nie. Rozmawiałem z nową koleżanką. <unosi kąciki ust leniwie> Czyli mam wszcząć próby.. Jak bardzo ciepliwa jesteś? Bo ja ostatnio to ćwiczę. <śmieje się i przybliża. Koniuszkiem nosa dotyka delikatnie jej szyi i po chwili składa na niej delikatny pocałunek, niczym muśnięcie piórkiem>

Pisałam, że możesz ją zaprosić. *powiedziała i przechyliła leniwie głowę.* Możesz... Mogę być bardzo cierpliwa. *zapewniła go cicho* Mam łaskotki. *przygryzła wargę kryjąc śmiech, kiedy dotknął jej szyi.* Zostajemy w sferze czysto przyjacielskiej? *zapytała go w miedzyczasie*

Nie wiem co to znaczy, ale przyjacielski seks jak za dawnych czasów jest hm.. cholernie kuszącą propozycją. <układa dłonie na jej kolanach i rozchyla jej nogi wsuwając się między nie. Przygryza delikatnie skórę na jej szyi i wargami muska obojczyk>

To znaczy dokładnie to. *potwierdziła kiwając powoli głową. Posłusznie rozchyliła nogi. Zaplotła je dookoła jego bioder. Jedną dłoń przeniosła na szyję Alexa i delikatnie ją gładziła.*

W takim razie.. <uśmiecha się pod nosem i unosi głowę. Układa dłonie na jej biodrach i powoli zsuwa na pośladki. Przyciąga ją do siebie maksymalnie patrząc jej w oczy roziskrzonym spojrzeniem i po chwili muska wargami kącik jej ust, policzek, aż w końcu zatapia się w prawdziwym, namiętnym pocałunku>

*przywarła do niego ciałem na całej długości. W końcu i druga dłoń przeniosła na jego szyję. Uśmiechała się lekko gdy błądził po jej twarzy, a gdy ją pocałował, odwzajemniła namiętny pocałunek i dłonie wplotła w jego włosy. Powróciły do niej wspomnienia sprzed kilku dekad.*

<Znając tak dobrze ten pocałunek, pogłębia go i przywiera do niej swoim ciepłym ciałem. Przenosi dłonie z jej pośladków pod koszulkę i mierzwi opuszkami palców jej nagie plecy. Powoli przenosi pocałunki na jej szyję, aż do dekoltu i co raz bardziej podwija jej koszulkę>

*czuła się tak dobrze. I nie czuła, żeby to co się właśnie działo było nie na miejscu. Wręcz przeciwnie. Kiedy poczuła jego dłonie na plecach, wyprostowała się, a jej oddech nieco przyspieszył.* Jak to jest, że kobiete potrafisz rozpalić samym dotykiem, co? *wyszeptała.*

Sam jestem rozpalony, to pewnie dlatego. Nie mogłem dłużej patrzeć na ciebie u rozbierać cię wzrokiem, to były istne tortury. <mruczy cicho i koniuszkiem języka przesuwa wzdłuż jej szyi. W końcu unosi jej koszulkę wyżej i zdejmuje ją. Układa Charlotte na stole odgarniając wszystkie przeszkody i chwilę całuje ją namiętnie, aż kieruje pocałunki na jej piękny dekolt i brzuch, trzymając dłonie na jej udach i delikatnie przesuwając je raz w górę raz w dół>

Ale chyba wciąż lepsze niż niż iluzje, co? *mruknęła w odpowiedzi. Uniosła ręce, żeby mógł zdjąć z niej koszulkę, a gdy położył ją na stole, pociągnęła go za sobą. Czując pocałunki na rozpalonej skórze wygięła się lekko w łuk.*

Wszystko jest lepsze niż iluzje. <unosi kącik ust i odpina jej spodnie. Zsuwa je, aż lądują na podłodze i całuje jej podbrzusze powoli, mierzwiąc je co chwila językiem i zębami zahacza o gumkę jej majtek. Pociąga je i puszcza. W końcu podnosi się, wraca do jej ust całując namiętnie i wsuwa dłonie pod jej plecy, żeby odpiąć biustonosz. Kiedy już ląduje na podłodze, układa dłonie na jej piersiach i powoli schyla się muskając je wargami; koniuszkiem języka mierzwi ich najtwardsze miejsce i ssie je po chwili>

*Kiedy zsuwał z niej spodnie uniosą szczupłe biodra do góry, a i jej plecy znów się wygieły, gdy szukał zapięcia biustonosza.Kiedy i tego się pozbył i została w samcyh koronkowych majtkach wcale nie czuła się nieswojo. Nie była jakąś dziwką, ale nie była też w takiej sytuacji pierwszy raz.  Ale chyba pierwszy raz zdarzyło jej się robić to drugi raz z tym samym facetem. Niebiosa.. Już nie chiciała czekać. Całe jej ciało było rozpalone.*

<drażni jej piersi na milion różnych sposobów, doprowadzając ją do skraju. W końcu i jego wszystkie ubrania lądują na podłodze i wargami kreśli podróże po jej nagim ciele. Nareszcie zdejmuje jej majtki i kiedy ta siada, błądzi dłońmi po jej plecach i całuje ją namiętnie oddychając co raz szybciej. Układa dłonie na jej posladkach i unosi ją nieco, a po czym opuszcza na swojego członka. Oddycha przez rozchylone wargi i ciepłym oddechem owiewa jej szyję, po czym muska ją wargami i zaczyna się poruszać wolno i delikatnie, chcąc doprowadzić ją tym do szaleńczej rozkoszy, aż powoli przyspiesza czując się błogo; dotyka jej ciała i całuje je>

*Alexander, był niesamowity. Już sama gra wstępna w jego wykonaniu doprowadzała do bezkresnej rozkoszy jak nikt inny. W końcu Alex opuścił ją a swoje biodra i zaczęli się poruszać w jednym, znanym sobie rytmie. Charlotte jednocześnie dłonią uniosła jego twarz i wpiła się w jego usta nie mogąc wytrzymać. Czuła jak jej wnętrze zaciskało nie na nim, aż w końcu nie czuła nic, z wyjątkiem wypełniającego jej całej pożądania i rozkoszy*

<odwzajemnia każdy pocałunek gorliwie. Czując, że jest mu co raz ciaśniej, w końcu eksploduje w przerażającej rozkoszy, która rozpłynęła się po jego ciele. Oddychał szybko i całował ją delikatnie po szyi> Whoa.. <szepcze próbując unormować oddech>

*Kiedy w końcu oboje doszli, z ust Charlotte wydało się westchnienie. Starała się spowolnić oddech, ale w piersi wciąż czuła szybko bijące serce. Wow, jednak je miała.* Nic dodać, nic ująć. *szepneła, bawiąc się jego włosami*

Okay, mógłbym zostać w tobie na zawsze. Rany.. <mówi cicho i wplątuje palce w jej włosy. Całuje ją przeciągle, jeszcze raz porusza się delikatnie, aż w końcu z niej wychodzi i muska wargami jej nagie ramię>

Dzięki. Uroczy komplement. *stwierdziła cicho i oddała pocałunek.ręce zaplotła na jego szyi i spojrzała w wciąż rozszerzone źrenice.* Wiesz.. teraz już, nie miałabym nic przeciwko czemuś do okrycia...

Jasne. <uśmiecha się lekko i podaje jej ubrania zbierając je z podłogi. Następnie wciąga swoje bokserki i tak dalej> Zjesz coś? Zgłodniałem. I mam ochotę na wino. Od teraz przypomina mi ciebie. <uśmiecha się spoglądajac w jej oczy>

*Kiedy kiedy podał jej obrania, założyła je niespiesznie.* Z chęcią. Cokolwiek wymyślisz. *powiedziała* I wina też się napiję.

Okay. <podchodzi do blatu i do miseczki wrzuca owoce, polewa je ubitą, słodką śmietaną i nalewa wina do kieliszków.> Pomożesz mi? Nie wezmę wszystkiego. <śmieje się cicho i podaje jej coś do niesienia. Kiedy odbiera od niego, idą do salonu i opadają na kanapę. Włącza jakąś muzykę i podaje jej kieliszek upijając trochę ze swojego. Zjada winogrono i rozkłada się wygodnie> Jak się czujesz? Mam jeszcze działkę, jeśli chcesz. <uśmiecha się kąśliwie>

Jasne. *powiedziała i pomoga mu zanieść rzeczy do salonu. Rozsiadła się wygodnie na kanapie, a po chwili koło niej usiadł Alexander. Wzięła swój kieliszek i upiła trochę wina. Sięgnęła do miski z owocami i wzięła z niej truskawkę w bitej śmietanie. Ugyzła ją i starła językiem śmietanę z ust.* Dzięki. Część mojej powinna jeszcze być w kuchni na blacie, o ile jej nie przygarnąłeś. *uśmiechneła się.* A czuję się... dobrze. Bardzo.

Nie, nawet, uhm.. mam z dwie w kieszeni. <uśmiecha się i wyciąga je przewracając między palcami> Whoa, podoba mi się to. <śmieje się cicho i spogląda na jej ruchy językiem> Lubisz się tak nade mną znęcać, prawda? <uśmiecha się pod nosem>

Wciąż spasuję. *zakończyła temat. Usiadła na kanapie przodem do Alexandra.* Oczywiście, że tak. Znęcanie się nad kimkolwiek to moja życiowa misja. *odpowiedziała i przygryzła seksownie wargę. Sięgając po kieliszek puściła ją i napiła się wina. Podkuliła kolana do piersi i na jednym oparła kieliszek. Palcami gładziła nóżkę kieliszka, spoglądajac na Alexa.*

Okay, nie jest ci mnie szkoda? <odwraca się także w jej stronę> Ani trochę? <wzdycha udając rozczarowanie> Bezlitosna.. diablica. <śmieje się cicho i nachyla się. Opuszkiem kciuka dotyka jej warg i całuje ją delikatnie>

Nie... *pokręciła głową* Ani trochę *droczyła się z nim* Bezlitosna - być może, ale ile ja mam ci.. *przerwała, kiedy dotknął jej ust. Kiedy ją pocałował, odwzajemniła lekki pocałunek. Po chwili cofneła się.* Czy to nadal jest w pakiecie przyjacielskiego seksu? *zapytała unosząc brwi*

Czyli słaby ze mnie aktor? <unosi kącik ust> Muszę być hm.. bardziej smutny? Nie wiem czy umiem taką minę.. <zaciska wargi rozbawiony i po pocałunku patrzy jej w oczy> Powtarzać, że..? <uśmiecha się leniwie i spogląda na jej wargi> W tym pakiecie będzie co tylko będziesz chciała.

Nie, aktorem jesteś świetnym, aż za dobrym. *uśmiechnęła się nieznacznie.* Powtarzać, że jestem aniołem na wygnaniu. *wytłumaczyła mu kolejny raz.* Wszystko, mówisz... *uśmiechnęła się.* Jeszcze się zastanowię co to bedzie obejmować..

Jestem po prostu dobrym podrywaczem, a nie wiem czy to aktorstwo. <śmieje się pod nosem> No ale.. ANIOŁEM, wciąż nim jesteś. Poważnie, to.. whoa, kto by pomyślał, że anioł jest tak dobry w łóżku. <uśmiecha się pod nosem seksownie> Nie każ mu długo czekać, jestem bardzo niecierpliwy. <puszcza jej oczko>

*wywróciła oczami* No właśnie, Alexandrze, jestem aniołem, a nie - jak mnie nazwałeś - diablicą. *napiła się wina i odstawiła kieliszek na stół.* Więc widzisz, jestem pełna niespodzianek. *uśmiechnęła się tajemniczo i spojrzała mu w oczy.* Powiedz mi, kiedy ostatnio jadłeś?

Anioł i diablica, to.. idealne połączenie. Dwie sprzeczności, ale sama widzisz co z tego wychodzi. <uśmiecha się pod nosem i przechyla lekko głowę w bok> Uhm.. <spogląda na owoce i mruży oczy> przed chwilą. <przenosi na nią pytające spojrzenie> Och, krew? <unosi brew i liczy. Po chwili marszczy brwi zdając sobie sprawę, że nie może sobie przypomnieć.> Wczoraj <mruczy kłamstwo>

Raz aniołek, raz diablica, jedna twarz, a dwa oblicza. *mruknęła pod nosem rymowankę i nie spuściła wzroku z Alexa. Słysząc jego pierwszą odpowiedź zrobiła minę pod tytułem "żartujesz sobie?"* Tak, krew. A co innego. *zmarszczyła brwi.* Wczoraj? Pewnie mrożonkę, tak?*Wciąż ci nie wierzę, Kahn.* A co powiesz na świeżą? *zapytała i zanim zareagował, Charlotte teleportowała sie do kuchni, gdzie wzięła nóż i na powrót znalazła się koło Alexa na kanapie. Szybko uniosła nóż i ostrym czubkiem nacięła sobie podstawę szyi gdzie przebiegała tętnica, tuż nad obojczykiem.* Wiesz, w ramach przyjacielskiego układu.

Idealne dopasowanie. <uśmiecha się lekko> No co? <śmieje się> N.. tak. <kiwa głową i wzrusza ramionami. Obserwuje ją i kręci głową; bierze oddech kiedy ta robi nacięcie> Jesteś straszna, poważnie. <zaciska wargi rozbawiony i delikatnie oblizuje wargi> Układu? Poważnie tego chcesz? <unosi brew>

Tak, wiem. *pokiwała głową i spojrzała na spływającą powoli krew.* Tak, chcę. A ty się pospiesz. Nie chcę, żeby się zmarnowała. Niewiele aniołów chodzi po ziemi, więc korzystaj póki możesz. *usmiechneła się.*

Będę miał wyrzuty sumienia, ale pachniesz tak.. whoa, apetycznie. <uśmiecha się lekko, przysuwa i koniuszkiem języka zlizuje krew, która cieknie po jej obojczyku. Po chwili dociera do jej źródła i pożywia się>

Mam nadzieję. *uśmiechnęła się.* Smacznego. *powiedziała i podsunęła się odrobinę w jego kierunku. Kiedy się na niej pożywiał, Charlotte rozluźniła się i oparła głowę o jego ramię.*

<po chwili przestaje, delikatnie oblizuje wargi i opuszkiem kciuka bardzo ostrożnie przeciera jej ramię> Przepraszam. Po wszystkim. W porządku? <spogląda na nią i uśmiecha się lekko, gładzi jej policzek>

*Kiedy skończył pić, podniosła głowę i spojrzała na niego.* Nie masz za co przepraszać. I tak, wszystko okej. *pokiwała głową. Wyjeła z kieszeni telefon i spojrzała na ranę. Zaczynała się powoli goić.* A ty jak?

Uhm.. Najedzony? <unosi brwi i uśmiecha się szeroko> Dziękuję. <przygląda się jej uważnie> Że byłaś przy mnie przez cały ten czas, kiedy kogoś potrzebowałem. Że jesteś wciąż. <patrzy jej w oczy przeciągle>

To dobrze. *uśmiechnęła się i poprawiła włosy.* Za co? *zmrużyła lekko oczy i spojrzała na Alexandra.Wysłuchała go i uniosłą kąciki ust w uśmiechu.* Taka rola moja rola. *powiedziała nie spuszczając z niego wzroku.*

Poważnie? To nie żaden obowiązek. Jednak masz trochę z tego anioła.. <celuje w nią palcem przykładając go do jej klatki piersiowej i unosi kącik ust>

Moze miałam być aniołem stróżem, a nie egzekutorem? *również się uśmiechnęła. Spojrzała na jego palec przy swojej klatce piesiowej*

Egzekutorem? Surowo się określasz. <śmieje się i opuszcza dłoń> Aniołem stróżem? Więc hm.. Moim? Skoro znaliśmy się już wcześniej.. <uśmiecha się pod nosem>

Nie mówę tu o sobie. Tylko o innych aniołach. O tych, które mają karać innych. A czasami kara jest śmierć. *uśmiechnęła się smutno i spuściła wzrok* Anioły nie sa dobre, są bezwzględne. *stwierdziła i spojrzała z powrotem na Alexa* Pewnie wcześniej nie potrzebowałeś. nie sądzisz?

Jak uhm.. taki w płaszczu i z kosą? Whoa. Zgubił do mnie drogę, możesz przekazać moją skargę? <unosi kącik ust> Bezwzględne. Okay, ale masz uczucia. Jesteś zła i masz uczucia, czyli jesteś lepsza od tych dobrych.. <unosi brew> Właściwie to.. za każdym razem kiedy działo się coś złego, zastanawiałem się gdzie ten anioł stróż. <uśmiecha się niepewnie>

Zdziwiłbys się, ale nie. My przyjmujemy ludzkie postacie. Więc taki musiałby mieć poczucie humoru. A o to na prawdę trudno. *stwierdziła.* Tak.  Upadli są lepsi od tych wiernych.. bogu? Są lepsi. Byli buntownikami, przeciwko tej bezwzględności. Więc to jacy później jesteśmy to już kwstia tego czy chcemy zemsty czy nie. *opowiedziała mu jak to wyglądało z jej strony.* Oh, przepraszam, ale mogłam jeszcze wtedy nie istnieć, lub prowadzić swoją wendetę wydłużając liczbę ofiar II WŚ.

Okay, inaczej to sobie wyobrażałem. <śmieje się> Jak mnie ktoś będzie miał zamordować i w końcu przyjdzie ta śmierć.. Proszę, powiedz jej, żeby była brunetką z fajnym zderzakiem, ok? <uśmiecha się promiennie> To ja ratowałem ludzi, a ty ich zabierałaś.. Przeciwieństwa zawsze się przyciągają, huh? <kręci głową rozbawiony>

Jak każdy. *stwierdziła.* Jeśli ją spotkam to może coś wynegocjuję. *pokręcił z niedowierzaniem głową. Faceci..* No mniej więcej tak... *pokiwała głową. Jej wzrk padł nagle na torebeczkę z narkotykiem. Sięgnęła po nią.* Myślisz, że nadal tego potrzebujesz?

Mam z ciebie korzyści.. Lubię takie znajomości. <śmieje się i kręci głową; śledzi ją wzrokiem> Jeśli chcesz spożytkować, to proszę. Jeśli spuścić w toalecie, czy inaczej się poznęcać, to.. tak, jest mi bardzo potrzebna <uśmiecha się szeroko>

*pokręciła głową.* Ja nie mam zamiaru brać, a tobie nie pozwolę brać z nudów, Kahn. *prychnęła.* Możesz ewentualnie urządzić imprezę. Wtedy będziesz miał wymówkę, żeby brać. *uniosła brwi. *

Poważnie? No nie. <krzywi się lekko i po chwili mruży oczy> Impreza, huh? <kiwa głową> Okay, podoba mi się. <uśmiecha się powoli i po chwili zastanawia się nad czymś> By the way, nie będę ojcem. <przełyka ślinę i wzdycha. Sięga po wino i opróznia swój kieliszek>

A jednak. *Pokazała mu język i zasmiałą się.* W sumie.. To też mi się podoba ten pomysł z imprezą. *sięgnęła po swój kieliszek i dopiła jego zawartość. Uzupełniła go winem z butelki i jeszcze trochę się napiła.* Nie bedziesz? *uniosłą brwi i odstawiła kieliszek.* Jak to? Jednak kłamała?

Świetnie. Nawet jak nikt nie przyjdzie, to skończę pijany.. Wolny.. pijany i wolny.. <uśmiecha się diabelsko myśląc o wszystkich rybkach, które będzie łowił> Pomylili karty, jednak.. nie była w ciąży.

*pokiwała głową słuchając tego co wygadywał. W końcu roześmiała się.* Alex! Czy ty serio myślisz, że ludzie omina imprezę w takim domu, gdzie będzie barmowe jedzenie i alkohol? *pokręciła głową z niedowierzaniem, które mogło się odnosić i do jego następnego zdania.* Pom... No tak. Służba zdrowia. Wszędzie taka sama.

<uśmiecha się szeroko> Darmowe jedzenie, alkohol i przystojniak. <puszcza jej oczko> A co ważniejsze.. wolny. Whoa, już to czuję. Powinienem przygotować jakiś pokój.. specjalny.. <zaciska wargi i kiwa głową myśląc nad tym. Widząc jej wzrok parska śmiechem> Nie wiem.. śmiać się, czy płakać? Kochałem wyimaginowane dziecko, matko. <śmieje się i pociera powieki>

*Kiedy tak go słuchała uśmiechała się i popijała wino.* Może rozstaw namioty w ogrodzie. Wiesz, nigdy nie wiadomo kiedy i gdzie najdzie kogoś ochota na seks. *zaśmiała się i dopiła zawartość kieliszka. Sięgnęła po butelkę i nalała sobie nawet nie pół kieliszka, jednak uznała, że nie będzie sięgać pięć razy po butelkę i nalała pełny kieliszek.* Zależy od tego, czy aż tak chciałeś, żeby już niedługo po ziemi chodził ktoś o tak cudownych oczach i ... Generalnie to Alexander Kahn Junior. *odstawiła kieliszek i spojrzała na narkotyk, który leżał na stoliku.* Chyba jednak się skuszę na odrobinę...

To dobry pomysł.. <uśmiecha się szeroko> Chciałem. Myślę, że.. chciałem. Bałem się tego, cholernie. <przewraca oczami> Ale chciałem mieć dziecko. Rodzinę. Chociaż na.. chwilę. <wzrusza ramionami> Nie można mieć wszystkiego, huh? <unosi kącik ust i spogląda na heroinę> Częstuj się.

Masz rację, nie można. *odpowiedziała i pokręciła głową.* Właśnie uświadomiłam sobie ile to rodzin rozbiłam przejmując czyjeś ciało lub dzięki iluzjom. *spojrzała na Alexa.* Zaczynam mieć wyzuty sumienia. więc teraz definitywnie tego potrzebuję. *stwierdziła i sięgnęła po narkotyk. usypała kreskę na stole i  wciągnęła ja. Charlotte odchyliła się na kanapie.*

Nie martw się tym. Każdy kogoś traci, a zyskuje jedynie doświadczenie. Takie, że nic nie trwa wiecznie. Wszystko kiedyś się kończy, to pewne. <kręci głową przyglądając jej się. Przygląda się jej i ściąga lekko brwi> Możesz się przytulić. To pomaga. <uśmiecha się delikatnie>

Wiem, wiem. *zbyła jego tłumaczenia machnięciem reki. Podniosła jednak głowę i spojrzała na Alexa. Po chwili wtuliła się w niego bez słowa i uśmiechnęła się.* Ty jednak nie weźmiesz? Nie zabraniam ci przecież..

Nie, nie chcę. Nie zasnę potem. <przewraca oczami rozbawiony i przytula ją układając się na leżąco i przymykając powieki> Chyba jestem śpiący. <mruczy i masuje jej ramię delikatnie>

Serio? *uniosła głowę.* Mi nic nie przeszkadza w zaśnięciu. Nawet hektolitry kawy. *przyznała krótko.* Skoro chcesz spać, to moze idź do łóżka, co Alex? *zapytała.*

Nic? A.. ja? Gdybym tak zaczął cię rozpraszać.. <przygryza lekko wargę w uśmiechu i patrzy jej w oczy, po chwili kręci głową> Poczekam na ciebie. Muszę się upewnić, że zaśniesz w odpowiednim miejscu. <unosi kącik ust>

Tu można negocjować.. *pokiwała głową.* No to w takim razie.. *zaczęła i wstała z sofy. Pociągnęła za sobą hybrydę i gyd już stał, poszli na piętro.* To gdzie mam spać? *zapytała rozglądajac się po korytarzu*

Ze mną. <wzrusza ramionami, jakby to było oczywiste> Albo w gościnnym. Gdzie wolisz. <uśmiecha się powoli>

Okej. *odpowiedziała od razu i poszli do sypialni Alexandra. Tam  zdjęła buty i położyła sie na łóżku.* No dawaj, kładź się.

Śpisz w ubraniach? <uśmiecha się szeroko> To jakiś chwyt, żebym się na ciebie nie rzucił? <kiwa głową> Okay. <śmieje się pod nosem i zdejmuje koszulkę i spodnie, pozostając jedynie w bokserkach. Zgasza światło i wsuwa się na swoje miejsce pod kołdrę od razu przymykając powieki> Jestem wykończony <mruczy cicho i wzdycha> Dobranoc. <dźwiga się i całuje ją w policzek. Znowu opada na poduszkę i zasypia praktycznie od razu>

*obserwowała Alexa.* Skoro ci to przszkadza.. *powiedziała, wstała z łóżka  rozebrała się do bielizny. Położyła się koło Alexa pod kołdrą.* Dobranoc. *odpowiedziała. Jeszcze przez jakiś czas wpatrywała się w sufit albo Alexa, a w końcu też usneła.*

<przeciąga się powoli i mruczy cicho. Pociera delikatnie powieki i unosi je rozglądając się. Poprawia Char okrycie, wstaje powoli i rozsuwa zasłony. Spogląda na dziewczynę i kręci głową rozbawiony. Idzie do łazienki, bierze długi prysznic używając męskiego płynu do ciała, następnie osusza się, myje zęby i przeczesuje palcami mokre włosy. Osusza je ręcznikiem, idzie do garderoby i ubiera jasną koszulę ładnie dopasowaną do jego ciała i spodnie zgrabnie opinające jego pokaźne pośladki. Narzuca niezbyt oficjalną marynarkę, perfumuje się i wychodzi>

*Zaraz po wyjściu Alexandra obudziła się.* Znów po tobie. *Pokręciła głową i odrzuciła kołdrę. Nie kłopocząc się zakładaniem spodni, założyła tylko top i zeszła do kuchni. Tam zrobiła sobie kanapki i kawę. Rozsiadła się na kanapie i gdy skończyła jeść, wstała i odłożyła naczynia do kuchni. Z salonu wzięła jeszcze kieliszek wina i teleportowała się do sypialni. Dopiero wtedy założyła spodnie i koszulę. Odstawiła kieliszek na szafkę zniknęła z domu Alexandra*

*Podeszła pod dom. Pod wejściem zorientowała się, że nie ma kluczy, więc teleportowała się do środka. Zapaliła światła i skierowała się do kuchni, gdzie wzięła z miski na blacie jabłko. Oparła się zgrabnym tyłkiem o blat i wgryzła sę w owoc.*

<pojawia się gdzieś w salonie, rozgląda i zmierza do kuchni> Hej Loca. Nie widziałem cię cały dzień. <uśmiecha się lekko i przytula ją> Znowu spałaś mega długo. <śmieje się pod nosem i odsuwa. Gryzie kawałek jej jabłka i spogląda jej w oczy> Idę się położyć, miałem ciężki dzień. Rozgość się, okay? <całuje ją delikatnie w policzek i znika pod prysznicem. Kiedy kończy, ubiera spodenki, układa się w łóżku i szybko zasypia>

Hej przystoniaku. *przywitała go z uśmiechem.* Nie miej mi tego za złe. Późno usnęłam. Jednak nie potrafię zasnąć od tak. *wytłumaczyła się.* Dobranoc. *powiedziała i dokończyła jabłko. Poszła na górę, wzieła prysznic i w samej bieliźniej położyła się w gościnnym. Po pół godzinie usnęła.*

<budzi się powoli i przeciąga. Mruczy cicho i uchyla powieki rozglądając się. Wstaje powoli, idzie do łazienki i bierze prysznic. Ubiera się i zapinając koszulę zmierza do gościnnego. Wchodzi po cichu i siada na skraju łóżka. Czarnym piórem które ma w dłoni szmyra ją po szyi i uśmiecha się pod nosem, po czym muska to miejsce wargami> Pobudka, śpiochu. <mruczy cicho>

*Charlotte obudziła się i przetarła powieki. Podniosła się na łóżku. Po chwili wstała założyła bluzkę i wyszła na korytarz.  Zeszła do kuchni, wzięła coś do jedzenia i wrócila na górę żeby wziąć prysznic i się ubrać. Ubrana  wzięła jeszcze z kuchni jabłko i opuściła dom*

<wychodzi>

<wchodzi do domu pewnym siebie krokiem i rozgląda się> Char?! <woła i ściąga lekko brwi. Zgłodniały po fizycznym wyczynie zmierza do lodówki i podjada różne rzeczy popijając krwią i winem z przyzwyczajenia. Po wszystkim trochę ogarnia syf i znika w łazience. Bierze długi, odświeżający prysznic, przebiera się w świeże spodenki od spania nie ubierając bokserek, układa się w łóżku i sprawdza telefon. Zmartwiony wysyła smsa i wzdycha wpatrując się w sufit. W końcu przewraca się na drugi bok w oczekiwaniu na wiadomość i nieświadomie zasypia>

SMS do Charlotte:
Damn it, gdzie się podziewasz? Późno już.. Jeśli zatrzymał cię jakiś mięśniak, to chociaż daj znać. Będę czekał :* - A.

*Po wyjściu z domu i krótkim spacerze, wróciła pod dom i wzięła motor. Wybrała się na całodzienną przejażdżkę aż na Wschodnie wybrzeże pomagając sobie czasami teleportacją. W drodze powrotnej w nocy zatrzymała się na stacji, już tylko kilka kilometrów od miasteczka przeczytała SMSa od Alexa. Nie odpisała nawet, tylko wsiadła na zatankowany motor i pojechała do miasteczka. Podjechała w końcu pod dom, weszła do środka i poszła na górę. Zajrzała do pokoju Alexa, gdzie ten już spał. Zamknęła cicho drzwi i poszła pod prysznic. Później położyła się w gościnnym i po jakimś czasie usneła.*

<budzi się powoli i przeciąga. Marszczy nieco brwi, mruczy cicho wzdychając i przewraca się na drugi bok. Zamyka oczy chcąc powstrzymać natrętne myśli i pociera powieki. Wstaje powoli i zaspany kieruje się do łazienki. Bierze długi prysznic i po wszystkim ubiera spodnie dresowe, koszulkę opinającą się na jego mięśniach i bluzę. Wrzuca kilka rzeczy do torby i zagląda do pokoju Char. Zamyka cicho za sobą drzwi i znika>

*Charlotte obudziła się. Znów późno. Ale tak t jest jeśli jeździ sie na motorze do 1 w nocy. W końcu wstała z łóżka i poszła pod prsznic. Kiedy znów się ubrała, rozpłynęła się w powietrzu teleportując się do motelu.*

SMS od Największej Suki Świata do Alexandra: Nie wiedziałam, że tak szybko Ci się zachce rozdzierania moich koszulek, Alexandrze. Nie oszczędziłeś nawet mojej ulubionej, nienawidzę Cię coraz bardziej.

Pozdrawiam i (nie)czekam na odpowiedź,
A.

Wiadomość: Liczysz na zemstę? Oczywiście, doczekasz się jej. Jestem bardzo mściwą kobietą, co pewnie już doskonale wiesz. Och, z chęcią zdarłabym z Ciebie bokserki, ale niestety... nie mam zdolności do namierzania ludzi, także nie mam pojęcia gdzie się podziewasz.

Mam gdzieś to, czy niespodzianka Ci się spodoba, ale głęboko wierzę, że nie zapominasz o naszym seksie.
A.

Wiadomość: Tak, są mi na rękę. W kolejce? Chyba mnie nie znasz, nie ustawiam się w kolejkach tylko od razu wpycham na pierwszą pozycję, Alexandrze. Pamiętasz? Jestem niegrzeczną dziewczynką.

Nie denerwuj mnie nawet, doskonale wiesz, o który seks chodzi.
A.

Wiadomość: Ja? Potulna jak baranek? Może kiedyś, ale zdecydowanie nie teraz. Nie obiecywałam Ci żadnego loda, jedynie Ty powiedziałeś, że liczysz na powtórkę z rozrywki, tylko że w dogodniejszym miejscu.

Nie wiesz? W takim razie z kolejnego seksu nici, I'm soo sorry.
A.

1 nową wiadomość od Charlotte:

     Alex, jestem pijana..  zgubiłam się. Znajdź mnie... Chyba
     poznajesz okolicę, co nie?

załączniki
zdjecie skrzyżowania gdzie jest Charlotte

I oba były błędami. <przewraca oczami> To nic. <wchodzą do domu i odstawia ją na nogi> Trzymasz się? <lustruje ją wzrokiem> Weź gorący prysznic, poczujesz się lepiej. <całuje ją w skroń i zmierza do kuchni> Wiem to. Uczyłem się od najlepszych. <unosi kącik ust spoglądając na nią znacząco>

Człowiek,, czy hybryda.. uczy się na błędach. *uśmiechnęła się lekko i podtrzymała się o jego ramię, gdy odstawiał ja na ziemię. Rzuciła na podłogę buty, które trzymała cały czas w ręku.* Dam radę sama. *potwierdziła. Ruszyła w stronę schodów i weszła po nich. Poszła do łazienki, rozebrała się i weszła pod strumienie gorącej wody.*

Dlatego już ich nie popełnię. <zaciska wargi i bierze oddech> Okay. Przygotuję ci coś.. na kaca. <odprowadza ją wzrokiem i na chwilę podchodzi do okna. Opiera się o parapet dłońmi i zapatruje się w jeden punkt. Skupia się na wszystkim co go otacza, na każdym dźwięku, zapachu i kolorze, oby tylko nie myśleć nad czymś, co uciążliwie krąży po jego głowie. Po dłuższej chwili odwraca się w stronę lodówki, wyciąga co potrzebne i przygotowuje coś do jedzenia i od razu jakieś leki na kaca.>

*W końcu, gdy już umyła się jakimś smakowicie pachnącym żelem pod prysznic, wyszła na podłogę i owinęła smukłe ciało ręcznikiem. Drugim wytarła umyte włosy i pozwoliła wilgotnym falom swobodnie opaść na ramiona. Charlotte poszła do gościnnego, gdzie ostatnio zostawiła sobie bawełniane spodenki i luźny top. Zmieniła ręcznik na wspomniany strój i przeczesała palcami włosy. Faktycznie, czuła się lepiej. Zeszła powoli na dół i w końcu stanęła w progu kuchni. usiadła na wysokim krześle przy blacie i uśmiechneła się obserwując hybrydę.*  Co wykombinowałeś do jedzenia?

Zrobiłem ci spaghetti. Może być? I wino. <układa przed nią to o czym wspominał, przysuwa krzesło i siada na przeciwko> Mówią.. czym się strułeś, tym się lecz. <uśmiecha się lekko przyglądając się jej>

Jak najbardziej. *uśmiechneła się szeroko i sięgnęła po widelec.* Święta prawda. *nawinęła trochę makaronu a widelec i wzięła go do ust.* Na prawdę świetnie gotujesz, Alexandrze. *odłożyła widelec i napiła się wina. Po chwili odstawiła kieliszek, nachyliła się nad blatem i pocałowała go w policzek. Odchyliła się na krześle i znów wzięła do ręki widelec.* Gdyby nie ty, byłabym zdana na samotne trzeźwienie w uliczce lub w izbie wytrzeźwień.

Lata doświadczenia. <śmieje się pod nosem i unosi kąciki ust w ciepłym uśmiechu, kiedy całuje go w policzek> Czasami jednak jestem dosyć przydatny. Mam na myśli wtedy, kiedy nie psuję sobie życia i tak dalej. <uśmiecha się lekko>

No.. Czasem ci się zdarza być przydatnym. *zaśmiała się i zjadła trochę spaghetti. Kiedy znów sięgnęła po wino zapatrzyła się w płynną czerwień.* Kiedy piłeś krew? *podniosła wzrok i utkwiła spojrzenie w alexandrowych oczach. Ciekawe, czy poznałaby, że kłamie..*

Bardzo rzadko. <uśmiecha się szeroko i podąża za jej wzrokiem już wiedząc o co spyta. Przenosi wzrok na jej oczy i unosi nieco brew> Kilka dni temu. Kiedy przeleciałem jedną dziewczynę na rynku. <mruży oczy> A co? <uśmiecha się pod nosem>

*kiwnęła powoli głową.* Niech ci będzie..  Czyli teraz korzystasz z życia i planujesz przelecieć każdą laskę w miasteczku? *zasmiała się i napiła wina.* Nic, pytam z ciekawości. Masz w ogóle zapasy mrożonek, czy musisz okraść szpital?

Nie. Planuję robić to na co mam ochotę. Jeśli chcę kogoś przelecieć, robię to. Jeśli chcę się napić, piję. Jeśli chcę kogoś zabić, zabijam. Prosta struktura, nie ma się nad czym rozckliwiać. <wzrusza ramionami obojętnie> Nie mam. Ostatnio wolę świeże mięsko, więc nie będę też okradał szpitala.

*Dopiero po chwili kiwnęła głową.* Hm. Ciekawe. Albo lepiej cię poznałam, albo zmieniłeś się od naszego drugiego pierwszego spotkania na pomoście.*spojrzała na kieliszek, który był już pusty.* Okej. *przechyliła głowę.* Jak będziesz chciał kiedyś kogoś zabić, to daj znać. Lubię chociaż popatrzeć. *uśmiechneła się, ale po chwili uśmiech zszedł z jej twarzy. Odsunęła talerz i kieliszek na bok, złożyła ręce na stole i nachyliła się nad blatem w stronę Alexandra.* Co się stało?

Sam nie wiem. Od zawsze wierzę w to, że ludzie się nie zmieniają. Jedynie udają kogoś, kim nie są. Tworzą złudne wyobrażenie o swojej osobie. <kręci głową> Myślę, że albo robię to teraz, albo robiłem to wcześniej. Nie wiem. <zaciska wargi myśląc nad czymś> Okay. <uśmiecha się szeroko> Będziesz moją pierwszą widownią. Super, co? <śmieje się cicho> Nic. Co miało się stać? <patrzy jej w oczy również opierając się o blat i uśmiecha się szelmowsko>

W tym wypadku zgadzam się z tobą. *pokiwała głową.* Człowiek inaczej się zachowuje w tłumie, inaczej z ta jedyną osobą, a jeszcze inaczej gdy jest sam. Udajemy cały czas. *spojrzała na kieliszek który odstawiła na bok. nie, nie. Nie, Charlotte już wypiłaś wystarczająco w nocy, zganiła się w myślach.* Cudownie. *wzruszyła ramionami.* Nie wiem co. *zastanowił się chwilę nad czymś.* Nie bądź zły. *uśmiechnęła się przepraszająco i weszła mu do głowy. Szybko się jednak wycofała i skrzywiła się. Zamrugała oczami.* Człowieku, jaki ty masz tam chaos!

SMS od Tatii:

Myślę że znajdę dla Ciebie chwilkę. Spotkamy się później? Teraz jestem zajęta.

Ale mogę być naturalny. Niezależnie z kim i niezależnie gdzie. Mogę zachowywać się prawdziwie. Jestem tu, prawda? Mówię ci te rzeczy i ufam ci, ale tak naprawdę boję się przyznać przed samą sobą, że coś mnie gryzie. <zaciska mocno szczękę> Oboje wiemy o co chodzi, ja po prostu.. <kręci głową> Potrzebuję czasu, żeby sobie z tym poradzić. <mówi ciszej i wbija wzrok w okno, a potem w jej oczy> Nie jestem z.. <urywa i kiedy chce się wbić do jego głowy, stawia mur i kręci głową patrząc na nią> A ty jesteś świrnięta. Po to mam usta, żeby mówić o tym co czuję. Nie musisz wyciągać tego siłą. <wzdycha i unosi kącik ust> Kobiety.. <mruczy pod nosem i pociera powieki>

SMS od Tatii:

Szalejesz widzę. Napiszę gdy tylko zakończę sprawę którą się teraz zajmuję.

Tak, mówisz.. *urwała i zamilkła słuchając dalej.* Jesteś pewien, że wiemy? *przygryzła wargę. Nie chciała się z nim kłócić.* Przepraszam. *szepnęła ledwo słyszalnie i znów przygryzła wargę* Przepraszam... *powtórzyła kręcąc głową, zła na samą siebie. Zacisnęła usta i zeszła z krzesła.* Po prostu w końcu się kimś przejmuję i... *przełknęła ślinę, spojrzała na niego i po chwili sie odwróciła. Podeszła do okna i skrzyżowała ręce na piersi.*

Teraz nie jestem już niczego pewien. <mówi ciszej i pociera powieki. Po chwili śledzi ją wzrokiem nic nie mówiąc, powoli podchodzi bliżej i po momencie zawahania układa dłonie na jej ramionach> Mówiłem, że nie jestem zły. Nie robisz tego dla własnych pobudek. Po prostu jesteś.. <uchyla wargi i kręci głową> Jedyną osobą w moim życiu, dla której prawdopodobnie cokolwiek znaczę. Chociażby.. Ledwo co, ta odrobina zaufania, ale.. Mała iskierka rozpala ogień, prawda? <przechyla lekko głowę w bok i wolno odwraca ją w swoją stronę. Uśmiecha się słabo i przytula ją do siebie>

*kiedy podszedł do niej napieła mięśnie. Jednak kiedy już ją dotkną rozluźniła się i odetchnęła głęboko. Kiwnęła głową bez słowa i odwróciła głowę, patrząc na Alexa przez ramię.* Prawda. *kiwnęła głową i dała się obrócić w jego stronę. Nadal ze skrzyżowanymi ramionami wtuliła się w niego. Po jakimś czasie się odezwała.* Z tobą już nie można się zwyczajnie pokłócić, prawda?

Jak mam doła jestem ugodowy. Widzisz? I do tego mściwy.. <dodał chwilę myśląc o Faye i gładzi jej plecy delikatnie>

Faktycznie... Można to w sumie zauważyć... *odpowiedziała i uniosła głowę. Spojrzała bez słowa z oczy Alexa i uśmiechneła sie delikatnie*

Staram się być miły, okay? <uśmiecha się pod nosem i muska wargami jej czoło> Skoczę pod prysznic i znikam. Albo uhm.. Idziemy na whisky? <skina głową> W gwoli ścisłości, tylko żartowałem. To wcale nie było pytanie, ubieraj się. <puszcza jej oczko z uśmiechem i idzie na górę, po czym wskakuje pod prysznic>

Okay.. *zaśmiała się cicho pod nosem.* Z chęcią. Chociaż tym razem może wezmę coś prawie bezalkoholowego... *uniosła brwi* Mam nadzieję. Ja w sumie też. *kiedy zniknął na górze, Charlotte teleportowała się do motelu, gdzie spakowała część swoich ciuchów do torby i pojawiła sie w sypialni gościnnej. Właściwie to już jej sypialni. Wysypała z torby swoje ubrania na łóżko i znalazła jakiś sensowny zestaw. Założyła rurki, zmieniła koszulkę i założyła buty na obcasie.* Alex! Wejdziemy po drodze do klubu po moja kurtkę! *krzyknęła przeszukując swoje rzeczy.*

Może z powrotem?! <woła z łazienki i zgasza wodę. Wychodzi, owija się ręcznikiem wokół pasa i drugim wyciera mokre włosy. Idzie do garderoby i ubiera najseksowniejszy zestaw, oczywiście z koszulą i spodniami opinającymi jego zgrabne pośladki. Zakłada rollexa i poprawia już suche, niezbyt długie włosy przed lustrem. Perfumuje się i kiedy jest już oszałamiająco przystojny, przygryza lekko wargę puszczając ją po chwili i wykonuje telefon. Przechodzi do sypialni Char bez pukania i wzdycha lustrując ją wzrokiem> Nie za mały dekolt? <uśmiecha się pod nosem> Zadzwoniłem do właściciela. Przetrzymają ci kurtkę bez problemu, możemy wpaść po nią jutro. Zgoda? W Blue jest okropny alkohol, jakby zmieszali go z wodą. <marszczy nos> Więc Grill, standardowo. Idziemy?

Okej! *odkrzykneła i sięgneła do torby po kosmetyczkę poprawiła makijaż i schowała kosmetyki akurat wtedy, gdy wszedł Alexander. Zlustrowała go wzrokiem i uśmiechnęła się, widząc, że zrobił to samo.* Zawsze mogę zmienić. *uśmiechnęła się zawadiacko.* Okej... *westchnęła teatralnie i wzięła ze starty ubrań Pasujący do jej stroju żakiet. Założyłą go i poprawiła włosy.* Jasne. *usmiecneła się, wzieła go za rękę i wyszli z domu.*

(pisz juz w grillu)

SMS od Tatii:

Nie bądź taki narwany. Niedługo wpadnę. :*

SMS od Tatii:

Ciekawe co, przystojniaku.
Jestem już wolna. Gdzie Cię znajdę?

SMS od Tatii:

Co ja proponuję? To ty twierdzisz że jestem ci coś winna ;)
Zaraz tam będę :D

<wchodzi do domu i znika na górze. Przebiera się w spodenki do spania, zgasza światła i po ciemku siada w salonie narzucając na siebie koc; opada na poduszkę, ogląda film i nuci piosenki które lecą przymykając powieki>

*pojawiła się w domu Alexa, w gościnnym. Tam rozebrała się do samej koronkowej bielizny i dopiero wtedy usłyszala Alexandra siedzącego na dole i oglądającego coś. Założyła coś w czym mogla już później spać i zeszła na dół potykając się raz na schodach. Przeklęła pod nosem i gdy już zeszła, poszła do kuchni gdzie wzięła jabłko.* A ty juz zasypiasz? *powiedziała po chwili, gdy zobaczyła hybrydę z zamkniętymi oczami*

A ty znowu jesteś pijana? <mruczy i uśmiecha się pod nosem z przymkniętymi oczami> Chcesz się przytulić? <uchyla jedną powiekę i odsuwa koc dając jej znak, że może się położyć obok>

Nie przesadzaj. Rano nie mogłam ustać na nogach. Teraz bez problemu chodzę. *powiedziała i wyrzuciła ogryzek do smietnika. Podeszła do kanapy.* Jasne. *położyła się koło Alexandra i wtuliła się w niego* To co niby ogądasz?

Tylko czasami potykasz się na schodach <śmieje się pod nosem i kiedy kładzie się obok, okrywa ją kocem i przytula ją do siebie> Uhm.. <spogląda na tv> Jakiś wojenny. Chyba nic interesującego skoro przysypiam. <mruczy i chowa nos w jej włosach. Bierze oddech i mimowolnie przymyka powieki>

Czyli słyszałeś. *wetschneła* Wojenny? Same kłamstwa. Nie tak to wyglądało. Prawda? *usmiechneła się lekko i sama przymknęła oczy*

Te siarczyste przekleństwa też. One nic ci nie zrobiły.. <uśmiecha się pod nosem> No pewnie. Nie zliczę ile razy mnie zamordowali. Zwłaszcza w wybuchach.. mam nawet blizny po postrzałach wylotowych. <mruczy i czując jej ciepło, automatycznie zaczyna poruszać opuszkami palców i gładzi jej brzuch delikatnie>

To przecież one mnie zaatakowały. *zażartowała.* Powiedziałabym to samo, o tym ile to razy umarłam, ale nie umarłam ani razu. Za to zmieniałam ciało kilkaset razy podczas całej wojny. ktoś miał mi strzelić w twarz, ja opuszczałam ciało i później napawałam się widokiem strachu i zaskoczenia na twarzy osoby, którą udawałam. *powspominała chwilę.* Przepraszam. Mało odpowiednia historyjka na spokojny wieczór. *Czując jak gładził ja po brzuchu napięła mięśnie i zacisnęła usta.* Mam łaskotki...

Tak myślałem.. Już chciałem wkroczyć do akcji, ale sama dałaś sobie radę. <mruczy i unosi kącik ust> Myślałem że tamta osoba jest martwa.. więc teraz ktoś siedzi w twojej podświadomości? <uchyla wolno powieki i uśmiecha się słabo> Jakie gilgotki? <powoli zaczyna ją gilgotać i uśmiecha się szerzej> Te?

Oh, daj już z tym spokój. *żachnęła się* Różnie to bywa. W tym ciele jestem tylko ja. W czasie wojny preferowałam coś jakby opętania. *naprostowała go.* Ty sukin.. *nie dokończyła nawet bo zwineła sie w kulkę z histerycznym śmiechem.* Tak! Te! Błagam! *znów się zaśmiała głośniej próbując się wyrwać, mimo że wiedziała że wyląduje zaraz na podłodze.* Błagam, przestań!

Wooho, niegrzeczna dziewczynka. <uśmiecha się szeroko> no nie.. jak mnie nazwałaś? <przytrzymuje ją żeby nie spadła i gilgocze ją intensywniej> to za karę <śmieje się słysząc jej śmiech>

Bywa. *westchneła głosno.* Nazwałam.. cie.. sukinsynem! *znów pisneła kiedy zaczął ją bardziej łaskotać. Wstrzymała w końcu oddech, żeby przestać sie śmiać i żeby Alex przestał ja łaskotać. W końcu gdy ja łaskotał, drżała jej tylko klatka piersiowa.* No przestań w końcu! *wypaliła i wykręciła się w jego ramionach przodem do niego.*

Wczoraj wieczorem;
Jesteś podstępna <prycha i zaciska wargi rozbawiony. Kiedy odwraca się w jego stronę, składa na jej wargach pocałunek> Dobranoc, Hall. <mruczy, uśmiecha się pod nosem i układa na poduszce. przymyka powieki, później C się do niego przytula i oboje zasypiają>

<budzi się powoli i mruczy coś pod nosem. Wyswobadza się z uścisku Char i wstaje. Poprawia jej okrycie, zaspany idzie do kuchni i upija wody z lodówki. Znika na górze, bierze długi prysznic, ubiera się i wychodzi>

SMS do Alexandra
Spotkajmy się w tej sprawie w parku. Najlepiej teraz.

BLOCKED ID do Alexandra napisał:

Teraz już wiesz jak bardzo boli złamane serce. Być może wkrótce przekonasz się jak boli jego brak. <zdjęcie jak miranda uprawia stosunek z loganem> Pójdziesz na dno, Kahn. Zadbam o to

*Dopiero jakiś czas po wyjściu Alexandra, Charlotte obudziła się i poruszyła na kanapie. niemalże spadła na ziemię. Chociaż to nie było "niemalże." huknęła zaskoczona o podłogę i podniosła sie szybko. Poszła do kuchni i zrobiła sobie tam kawe. Z kubkiem poszła do gościnnego i wybrała jakieś ubrania. Poszła pod prysznic. Po 10 minutach wróciła do sypialni i ubrała się. Dopiła kawę i wyszła.*

Wiadomość: Niedowiary, huh? Najwyraźniej nie miałam zamiaru się wysilać i po kolei wszystko opowiadać, żeby coś zaczęło Ci świtać. No nie wiem, nie wiem... ostatnio nie chce mi się wyjść z mojego ciepłego łóżka. Musisz mnie jakoś przekonać, Alexandrze. Podpowiedź: sms'ami nic nie zdziałasz, musisz mnie zachęcić osobiście... w cztery oczy. Mam nadzieję, że nie pękasz przed czymś takim.

Wredna suka, mająca jednak jakiekolwiek uczucia,
Averia.

<wchodzi do domu ponownie czytając smsa od RC. Bierze oddech, upuszcza telefon i przechodzi do kuchni. Jak gdyby nigdy nic układa miseczkę z winogronem na stole i butelkę, oraz szklankę whisky. Siada i opróżnia jedną szklankę, potem drugą i bez emocji wpatruje się w ciemność za oknem, aż w końcu wybucha furią tego co stracił, co czuje i czego nigdy nie odzyska. Jednym ruchem ręki zrzuca wszystko ze stołu, a potem przewraca go podrywając się z miejsca. Chodzi po kuchni i nerwowo przeczesuje włosy obiema dłońmi. Opiera się czołem o szybę chcąc złapać oddech który tracił i zaciska dłonie w pięści. Jedną z nich z całej siły uderza w ścianę, aż powstaje pokaźna dziura. Chcąc czuć ból fizyczny, który uśmierza ten w głębi serca i duszy, uderza jeszcze kilka razy jak w worek treningowy. Po chwili uspokaja się i siada na podłodze. Opiera się o szafkę po omacku sięgając po whisky. Opróżnia całą butelkę, potem kolejną i wolnym, chwiejnym krokiem zmierza na górę. Wchodzi pod przysznic i patrzy na swoje pokaleczone dłonie. Śmieje się z bezradności jaką czuje, po chwili osusza, ubiera i dopija drugą butelkę whisky, aż znika>

<wchodzi do domu podtrzymując się ściany i ledwo co kontaktując. Układa Averię na kanapie i robi jej sztuczne oddychanie. Marszczy brwi i kiedy zdaje sobie sprawę że ta 'umarła' wzdycha i idzie na górę. Bierze kąpiel i zasypia w wannie>

< Gwałtownie podnosi się do pozycji siedzącej i nabiera powietrza do płuc oddychając szybko. Przeczesuje palcami włosy odgarniając je do tyłu. Nie mając pojęcia gdzie jest przełyka ślinę i idzie na górę. Natrafia na drzwi łazienki, które otwiera i momentalnie zamyka oczy widząc śpiącego, nagiego chłopaka w wannie. > Alexandrze? < Pyta niepewnie odwracając głowę w bok. >

<przebudza się powoli i chce się przekręcić na drugi bok. Marszczy brwi czując przyciągły ból głowy i uchyla powieki, ale zaraz je zamyka klnąc cicho. Otwiera oczy i mruga kilka razy> Averia? <mruczy i rozgląda się> czemu podglądasz mnie w kąpieli? <wydaje z siebie zduszony jęk kiedy czuje pulsowanie w głowie; sięga po korek i wypuszcza wodę. Powoli wychodzi i owija się ręcznikiem.>

*Charlotte pojawiła się w gościnnym, wciąż nieco zaspana. zmieniła ciuchy. kiedy chciała paść jeszcze na chwilę na łóżko, usłyszała za ścianą głosy. Zdziwiona wyszła na korytarz i skierowała się tam, skąd dochodziły głosy - do łazienki. Stanęła w rogu nieco zdziwiona* Hej, Alexandrze i...?  *o boże.. jak ona miała?* Averia, tak? *uśmiechnęła się lekko i spojrzała na bluzkę dziewczyny, która była w strzępach.* Jak chcesz coś na zmianę, to mozesz sobie coś wybrać z szafy w gościnnym. I, Alex.. Ja chyba wyjdę poszukać jakiejś sukienki na dziś wieczór... *rzuciła szybko i wycofała się z łazienki. Już nie chciała spać. Poszła do gościnnego, znów się przebrała i zeszła na dół. Tam stanęła jak wryta i zamrugała. Omijając kawałki ściany leżące na podłodze i rzeczy zrzucone z blatu dotarła do lodówki i wyjęła coś z niej do jedzenia. chwile później teleportowała się do ogródka, a po chwili i stamtąd zniknęła.*

Uhm... nie podglądam Cię, nawet nie wiem jakim cudem znalazłam się w... Twoim domu? < Odwraca się do niego tyłem, nie chcąc na niego spojrzeć. > Ostatnie co pamiętam to, to że... sprzątałam w swoim pokoju. < Marszczy nieznacznie brwi, po chwili spoglądając na wchodzącą dziewczynę. > Tak, Averia. C... czy my się znamy? Bo jakoś nie pamiętam Twojego imienia. < Przełyka cicho ślinę posyłając jej przepraszający uśmiech. > Myślę, że to nie będzie konieczne. I tak zaraz znikam. < Oblizuje delikatnie dolną wargę koniuszkiem języka. Odprowadza ją wzrokiem, następnie powoli się odwracając w stronę Alexa. > Wyczuwam, że nie będziesz w stanie wytłumaczyć dlaczego jestem tutaj, prawda?

To jest bardzo dobre pytanie. <oświadcza zimnym głosem spoglądając jej w oczy. Podchodzi do lustra i przeczesuje włosy palcami, po czym sięga po szczoteczkę, pastę i zaczyna myć zęby> W moim też mogłabyś posprzątać. <mówi z buzią pełną piany i puszcza jej oczko, po czym wypłukuje usta i przeciera je ręcznikiem> Och, to Charlotte. Char, to.. no widzisz. <uśmiecha się pod nosem i spogląda na obie> Okay.. Powodzenia! <woła za nią i przenosi wzrok na Averię> Tak też czuję.. Przepraszam, nie mam pojęcia co tu robisz. Widocznie uhm.. <spogląda na jej brzuch i mruży oczy chcąc brzmieć wiarygodnie> Nie wygląda jakbym ja ją rozerwał, więc ratowałem damę w opałach. <uśmiecha się pod nosem i czując pulsowanie, unosi dłoń i masuje skroń mrucząc cicho> shit.. <przechodzi do garderoby obok, ubiera bokserki, spodnie dresowe i fioletową koszulkę;
po czym odświeża się chwilę przed lustrem i wraca do Averii, na którą wpada w drzwiach> Nieładnie tak podglądać.. Znowu. <unosi kącik ust i układa dłoń na jej talii. Powoli zsuwa ją na biodro, pośladek i spogląda na jej wargi> Zapomniałem odpisać ci na smsa, prawda? <uśmiecha się szelmowsko, mija ją, siada na łóżku w sypialni i otwiera laptopa zamawiając jakiś drogi outfit męski na dzisiejszą imprezę.>

< Gdy przechodzi do garderoby, podchodzi do umywalki i unosi głowę do góry wpatrując się w swoje odbicie. Mruży oczy chcąc sobie cokolwiek przypomnieć z wczorajszego wieczoru, jednak z marnym skutkiem. Idzie przed siebie, w pewnym momencie wpadając na hybrydę. Zaciska jedną dłoń w pięść, po chwili ją rozprostowując i przygryzając policzek od środka. > Nie podglądałam Cię, Alexandrze. < Mruczy pod nosem odrzucając włosy do tyłu. Wstrzymuje powietrze czując, jak układa dłoń na jej talii. > Tak jakby... nie mam pojęcia, ale chyba nie. < Niepewnie unosi spojrzenie do jego oczu, następnie odprowadzając go wzrokiem. Wchodzi do jego sypialni, jednakże zatrzymuje się w przejściu i opiera się bokiem o framugę drzwi. > Nadal mnie nie przekonałeś do przyjścia na imprezę. < Uśmiecha się kpiąco czekając na jego reakcję. >

Uhm.. <wciska jakieś klawisze i mruży oczy oglądając markowe ubrania> Będę sexy, będzie mnóstwo alkoholu, dobra muzyka i narkotyki. Jak mi idzie? < i uśmiecha się pod nosem>

< Słucha go uważnie, powoli unosząc sceptycznie brwi. > Whoa... idzie Ci okropnie. < Przekrzywia nieco głowę w bok cmokając rozczarowana. > Myślisz, że nawet jeśli już przyjdę, to będą na Ciebie patrzeć? Niedorzeczność, naprawdę. < Zaciska wargi, żeby się nie roześmiać. > No dalej, wiem, że potrafisz przekonać kobietę do swojej racji. Wyglądasz mi na osobę, która lubi władzę.

*pojawiła się pod drzwiami i w końcu jak człowiek weszła do domu Kahna. Słysząc, że jeszcze rozmawiał z Avery, zajrzała tylko do salonu, a po chwili poszła na górę i zostawiła tam torby. Rozłożyła rzeczy na łóżku zamkneła pokój na klucz i poszła pod prysznic*

Wydawało mi się, że to moja impreza.. Będę przemawiał. Wierz mi, nie ominiesz mnie. <Uśmiecha się szelmowsko i puszcza jej oczko> Oczywiście, że potrafię. <w mgnieniu oka pociąga ją na łóżko i nachyla się nad nią> Nie wierzysz we mnie. <cmoka i opuszkami palców dotyka jej wargi; muska wargami jej szyję>

Nadal uważam, że uda mi się Cię nie zauważyć. < Przewraca oczami widząc jego uśmieszek i bierze oddech. > Potrafisz? W takim razie udowodnij mi, Alexandrze. < Zanim zdążyła w jakikolwiek sposób zareagować, została pociągnięta na łóżko i teraz znajdowała się pod chłopakiem. Mimowolnie unosi kąciki ust do góry. > Masz rację, nie wierzę. < Mruczy. >

Nie lubię nic udowadniać, ale są takie.. małe odstępstwa od wyjątku. <mruczy i unosi kącik ust. Przesuwa opuszkiem palca wskazującego po jej dekolcie, między piersiami, aż osuwa delikatnie jej koszulkę i całuje lekko tamto miejsce, aż przesuwa po nim koniuszkiem języka>

*wyszła spod prysznica i owinęła się ręcznikiem. Przeszła do sypialni gościnnej i włączyła tam z małego odtwarzacza muzykę. Zdjęła ręcznik i sięgneła po stertę koronek, którą była bielizna. Założyła ją, wzięła kosmetyczkę i wróciła do łazienki. Tam zaczęła się malować*

<Averia jeszcze mizia się z Alexem, drażnią się i obrażają w swoim stylu, aż wygania ją z domu rozbawiony. Kręci głową, odbiera swoje zamówienie i schodzi na dół. Obchodzi dokładnie cały uszykowany, wysprzątany dom i tak dalej, wraca na górę i bierze długi prysznic. Po wszystkim wykonuje wszystkie męskie czynności kręcąc się od łazienki do sypialni, aż ubiera się w niebieską koszulę, która idealnie podkreśla kolor jego oczu i do tego ciemne spodnie. Przeczesuje włosy palcami i układa je w seksownym nieładzie. Perfumuje się pachnąc męsko jak zawsze i schodzi na dół dopatrując wszystkich najważniejszych rzeczy i zamieniając kilka słów z Johnem, który dzisiejszego wieczoru jest barmanem>

*W końcu wróciła do sypialni umalowana, z ułożonymi włosami (->) i odpakowała buty. Wyjęła też z torby kilka butelek najlepszej wódki, jaką udało jej się kupić na Manhattanie. Postawiła je na szafce i odwróciła się w strone sukienki. Wzieła wieszak naktórym wisiała i podeszła do okna. Ludzie jeszcze ustawiali sprzęt i wszystko inne. Uśmiechnęła się pod nosem i zasłoniła okno. Zdjęła sukienkę z wieszaka i rozsunęła nisko kończący się suwak. Założyła sukienkę i dzięki bogu, udało jej się ją zapiąć. Założyła pasujące spilki na wysokiej platformie i wyjeła z ostatniej torebki z zakupami bransolety, kolczyki i szerokie, ciemne pierścionki. Założyła całą biżuterie, wyszła z pokoju z butelkami wódki w dłoniach i zeszła na dół.*

*pojawiła się chwilę później u Alexa w domu w sypialni dla gości. Rzuciła ciuchy na podlogę, wytarła się ręcznikiem, który zabrała z basenu i po chwili położyła się na łóżko. Wyjeła kartkę ze swojego notatnika, napisała krótką notatkę i położyła ja przed drzwiami do pokoju, które zamkneła na klucz. Położyła się na łóżko i po chwili wykończona usneła.*

Kartka:
I widzisz, nie było później.
Daj mi się wyspać.


Przepraszam.
C.

<wolnym krokiem wchodzi na górę i zatrzymuje się przez drzwiami sypialni> Cholera, Charlotte.. <szepcze i zaciska wargi. Wyciąga z kieszeni długopis, kreśli to co napisała i dopisuje;
Dzień jest jeszcze długi.
Śpij dobrze ptaszku. - zaniepokojony i skacowany A.

Idzie do sypialni i rzuca się na łóżko zakrywając głowę poduszką>

*Charlotte obudziła się i zamrugała zbolałymi powiekami.Z trudem zwlokła się z łóżka i zasłoniła okno. Czując straszną suchość w ustach ruszyła do drzwi, które były zamknięte. Mrucząc przekleństwa otworzyła je niemal depcząc kartkę, którą zostawiła poprzedniego wieczora. Podniosła ją, przeczytała dopisek i z westchnięciem opuściła kartkę na ziemię. Poszła do łazienki i napiła się dużo chłodnej wody z kranu. Dopiero gdy podniosła głowe, zorientowała się, że jest w samej bieliźnie. Chrzanić to... Wyszła na korytarz i skierowała się do sypialni Alexandra. Stanęła w progu.* Alex?

Mhm? <mruczy zaspany i przewraca się powoli na plecy; wyciąga słabo ręce w jej stronę, żeby przyszła się przytulić>

*Z westchniem przeczesała włosy i podeszła do Alexandra. Uśmiechneła się i położyła koło niego.* Jak kac? Bardzo dokucza?

Cholernie. <mruczy, unosi kącik ust, przysuwa się i przytula ją do siebie. Przesuwa dłonią wzdłuż jej pleców i kiedy natrafia na gumkę majtek, uchyla powoli powieki> Na codzień powinnaś chodzić tylko w bieliźnie.

Więc pociesze cię. Też mam strasznego kaca*wymruczała cicho.* Powinnam? W sumie mogę, ale mam wrażenie, że szybko bys mnie jej pozbawił. *zaśmiała się i ponownie zasnęła w jego ramionach.*

(ja wychodze, bede po 15)

Cholernie dobrze mnie znasz. <śmieje się cicho i chowa nos w jej włosach. Słysząc jej miarowy oddech, mimowolnie zasypia>-

<przebudza się po dłuższej drzemce, wyplątuje z uścisku Char i przeciąga. Mruczy cicho, pociera powieki czując się nieco lepiej i wstaje powoli. Kiedy kręci mu się w głowie, podtrzymuje się ramy łóżka, sięga po koc i okrywa nim Char. Odgarnia jej włosy w twarzy i całuje w czoło badając też czy nie jest rozpalona. Po chwili namysłu idzie do łazienki, zrzuca z siebie wczorajsze ubrania i wchodzi z ulgą pod prysznic. Po długiej kąpieli wychodzi spod niego pachnący i owija się ręcznikiem. Wykonuje różne męskie czynności, osusza się i nago zmierza do garderoby. Ubiera białą koszulkę, wygodne szare spodnie opinające jego zgrabne pośladki i perfumuje się. Po cichu schodzi na dół przeczesując włosy palcami jak to ma w zwyczaju i rozgląda się po czystym już pomieszczeniu. Rozlicza wszystkie ekipy i przechodzi do kuchni. Wyciąga wodę z lodówki i aspirynę. Połyka trzy, dużo popija, narzuca na siebie marynarkę i wychodzi>

SMS od Mirandy

Pierścionek znalazł dobrego właściciela, mój kot ukochał go sobie. Zabrał do legowiska i nie pozwala nikomu go ruszać.
Mam nadzieję, ze nie masz takiego kaca jak ja.

<wchodzi do środka trzymając Av na rękach i kieruje się do salonu. Układa ją na kanapie i okrywa kocem> Wyglądasz strasznie. <mruczy pod nosem, znika w kuchni, zabiera zimny okład, wraca i układa go na jej czole> Masz pomysł skąd to.. wszystko się wzięło? Może RC? <siada na ławie i opiera się łokciami o nogi patrząc na nią. Słysząc smsa odczytuje go na chwilę wstrzymując oddech, kręci głową, odpisuje i wraca wzrokiem do A>

SMS od Mirandy
Niestety nic takiego nie będzie miało miejsca. To ruda kotka, nazwałam ją Lucky, mam nadzieję że przynieście mi szczęście.
Twoje narkotyki były tak zajebiste, że przyćmiły moją magię, więc głód musi się uleczyć sam... Damn mam źrenice jak łebki od szpilki.

< Mimo wcześniejszych protestów Alexandrowi udało się ją przytaszczyć do domu. Momentalnie odkryła się i chciała wstać, jednakże z powodu braku sił, ponownie opadła na kanapę przykrywając się z powrotem kocem. > Dziękuję, każda dziewczyna marzy, żeby to usłyszeć. < Przełyka ślinę, na chwilę przymykając powieki. Uchyla je, kiedy czuje na czole zimną ścierkę. > Nie ma zielonego pojęcia... to pojawiło się nagle. < Przenosi na niego wzrok z zaciśniętymi wargami. >

Ty nie jesteś każdą dziewczyną. Jesteś najpodlejszą w mieście, przecież wiesz. <uśmiecha się pod nosem przyglądając się jej> Brzmi.. zagadkowo. Co powiesz na pomoc pewnej czarownicy? Mam taką w zanadrzu. Chyba mnie nie nienawidzi, ale ciebie raczej nie polubi. <unosi kącik ust> Więc?

Wiem to, nie musiałeś tego powtarzać... naprawdę. < Mówi słabo biorąc głęboki oddech, następnie krzywiąc się nieznacznie. > Zagadkowo, czy też nie... nie potrzebuję pomocy. Już jeden raz tak miałam... skończyło się jedynie na trzech tygodniach bycia nieprzytomną. < Przewraca oczami podnosząc się na łokciach. > Poza tym... co Cię obchodzi to, czy umrę lub nie? < Unosi brew ku górze. >

Och. Myślałem, że to lubisz.. <zaciska wargi chcąc zachować powagę> Trzy tygodnie, tak krótko? <cmoka i śledzi ją wzrokiem> Nie obchodzi, tylko robię sobie dobrą reputację. <skłamał gładko; unosi kącik ust i mruży oczy> Więc jak z tą wiedźmą? Co prawda teraz jest na haju, więc kto wie co wyjdzie z tych czarów.. <wydyma lekko wargi w zastanowieniu>

Och, wręcz uwielbiam. < Szepcze z nutką sarkazmu w głosie. Spogląda na niego prychając. > Uważaj na słowa, bo zaraz Ty będziesz leżeć przez trzy tygodnie w bezruchu. < Rozkłada bezradnie ręce, po chwili zanosząc się kaszlem. Słucha go pocierając palcami powieki i podnosząc się do pozycji siedzącej. > Wiesz, że łatwo wyczuć, kiedy kłamiesz? < Unosi brew patrząc mu głęboko w tęczówki. > Gdybyś mi nie powiedział o tym, że jest na haju to bym się może zgodziła.

Rozważę twoją propozycję. <uśmiecha się szeroko> Poważnie? Charlotte ci tak powiedziała? Bo w twoje umiejętności co do tego, to wątpię. <zaciska wargi, żeby się nie roześmiać> Zgódź się, nie będzie tak źle przecież. <przewraca oczami, sięga po papierosa i zapala go powoli> Więc jak?

To świetnie, czekam na odpowiedź. < Wysila się na kpiący uśmieszek. > Żyję już na tym świecie trochę i umiem rozpoznać, kiedy ludzie kłamią. < Oblizuje delikatnie wargi, po czym krzywi się. > Nie, nie zgadzam się... Sama sobie dam radę. < Stara się podnieść, jednakże z marnym skutkiem. > Nie ma mowy, Alex.

A ja żyję statystycznie trzy razy tyle co ty, więc potrafię dobrze kłamać. <unosi kącik ust i kręci głową> Oboje wiemy, że nie dasz. Chcesz obiad? <spogląda w stronę kuchni i mruży oczy> Czy chcesz zjeść mnie? <powraca spojrzeniem do jej oczu i uśmiecha się trochę kpiąco> Miałem na myśli bez zbytniego rozbierania się. <puszcza jej oczko>

SMS do Alexandra
Wredne, ale kocha mnie, wkońcu daję jej rybę. Wasz ślub? Chyba zacznę już szukać sukienki aby być dobrą druhną !
Zazwyczaj lepiej to znoszę, nie jestem nowicjuszką w ostrych imprezach. Znasz podziemne życie Londynu? Właśnie wypiłam i czekam na cud, chyba umyję okna z nudów.

< Miranda przyszła pod dobrze jej znany adres. Zapukała do drzwi i czekała. Chociaż i tak miała inne plany, stwierdziłą, że to może poczekać >

Oho, przyszła twoja wybawicielka. <uśmiecha się pod nosem, wstaje i po chwili wahania otwiera drzwi> Hej Loca. Przyszłaś szybciej niż się spodziewałem. <odsuwa się robiąc jej przejście>

< spojrzała na niego sceptycznie , ale po chwili się uśmiechnęła > Byłam niedaleko. Miałam inne plany, ale stwierdziłam że dobry uczynek dobrze mi zrobi < puściła do niego oczko > A więc o co chodzi?

A ja nie jestem głupia i pamiętam co nieco. Wszyscy mówili tak samo jak Ty i definitywnie w s z y s c y kłamali. < Odwraca głowę w bok unikając jego spojrzenia. > Także, możesz mi wmawiać te swoje kity, ale jak i tak wiem, że kłamiesz. Jedynie nie rozumiem dlaczego. < Otula się szczelniej kocem, gdy nagle przed jej oczami miga sylwetka Aitora, po chwili znikając. Pomija jego uwagę, nie chcąc się sama przed sobą przyznać, że ma rację. > Nie mam na nic ochoty, ale dziękuję, że się spytałeś. < Przełyka ślinę z nerwów przygryzając policzek. Momentalnie powraca do niego wzrokiem, sceptycznie unosząc brwi. > Mówiłam Ci, że nie chcę żadnej po... < Urywa widząc, że poszedł już otworzyć; czeka siedząc na kanapie. >

W zasadzie to nic pilnego.. <mruczy cicho i kierują się do salonu> O to. Averia, to Miranda. Miranda, to Averia. Ma schizy, zimne poty i jest wredna. <kiwa głową zakładając ręce na torsie> Och, to jednak nie efekt choroby. <uśmiecha się kwaśno z rozbawieniem> Nie mam pojęcia co jej jest, ale co chwila jest gorzej. Słyszałaś kiedyś o czymś takim? <unosi brwi i przygląda się chwilę Mirandzie>

*Charlotte przetarła oczy i zamrugała kilka krotnie.* Znowu. kurwa. usnęłam. Super. *wymruczała i niemal spadła z brzegu łóżka. Wstała, przeszła do gościnnego i założyła czarne leginsy, białą luźna bluzkę z rękawami 3/4 i boso poszła do łazienki. Związała tam włosy w luźnego koka, umalowała się lekko by nikogo nie przestraszyć i poprawiła bluzkę. W końcu dręczona potwornym bólem głowy przetrząsnęła szafki w poszukiwaniu aspiryny, której nie znalazła. Teleportowała się więc do kuchni chcąc ograniczyć jak najbardziej chodzenie na zbolałych stopach. Wyjeła l lodówki butelkę wody. a po chwili znalazła aspiryne. Połknęła dwie. Dopieor po chwili zdała sobie sprawę z tego, że ktoś jest na dole. Wyjrzała z kuchni i staneła przy stole bilardowym.* Hej. *powiedział krótko do wszystkich unosząc dłoń. Uniosła po chwili butelkę wody do ust i napiła się wcześniej tylko mrucząc cicho* No dziwniej to już chyba nie bedzie.

< Miranda przymkneła oczy > Jestem chemikiem Alexandrze, nie medykiem. Ale... < zawiesiła głos w powietrzu i spojrzała na dziewczynę > Czy kiedykolwiek miałaś do czynienia z substancjami które szkodzą nadnaturalnym ? < zapytała spokonie nachylając się nad Averią > Wydaje mi się jakbyś miała na sobie rodzaj paskudnej klątwy, albo bardziej po ludzku, wirusa. Mogę się mylić < wzruszyła ramionami. Cała ta sytuacji była niecodzienna dla Mirandy, pomagać nieznajomej-znajomej Alexandra. >

(musze isć do sklepu, wrócę za 20 min.)

Z tego co sobie przypominam, to nie. Nie miałam do czynienia z żadnymi substancjami, które mogłyby szkodzić nadnaturalnym. < Mówi obojętnie obserwując, jak ta się nad nią nachyla. > Klątwa... wirus? Whoa... robi się ciekawie, nie powiem. < Mruczy pod nosem odrzucając włosy do tyłu i powstrzymując się od krzyknięcia, kiedy poczuła ból w klatce piersiowej. >

SMS od Caroline napisał:

Dzięki za troskę, jest o wiele lepiej niż wczoraj. Poza tym nie mam zamiaru przejmować się takim śmieciem jakim jest Logan, już wystarczająco dużo czasu na niego zmarnowałam. Ale właściwie to dzięki za propozycje, chętnie się porządnie upije, nawet nie przez to, żeby zapomnieć.

< Miranda dopiero teraz zauważyła Charlotte. Skrzywiła się nieznacznie przypominając sobie wczorajszą noc > Cześć Charlotte < mruknęła i powróciła do Averii > Mogę spróbować ci pomóc, ale musisz na to wyrazić zgodę. Nie mogę używać zaklęć leczniczych wbrew twojej woli. Musisz powiedzieć co cię boli i w jaki sposób - czy jest to palący, a może klujący ból < pojrzała na nią poważnie czekajac na odpowiedź >

Nie wątpię w to, że jesteś potężną czarownicą, jednak nie wydaje mi się, że będziesz w stanie mi pomóc. < Kręci głową przełykając cicho ślinę. > Cóż... jednakże zawsze można spróbować, więc wyrażam swoją zgodę na to. < Szepcze unosząc głowę do góry. > A mogę powiedzieć, że boli mnie każdy cal ciała na wszystkie sposoby, jakie świat zna? < Unosi brew, ponownie krzywiąc się. > Och, i pozbycie się wszystkich drewnianych przedmiotów będzie świetnym rozwiązaniem. Co chwilę widzę postacie z mojej przeszłości, które znikają jedynie po tym, jak wbiję sobie kołek i wykrwawię się na 'śmierć'. < Kreśli cudzysłów w powietrzu. >

< Miranda uśmiechnęła się blado. Nie była aż tak potężna na jaką pozoruje... Wysłuchała z uwagą każdego słowa dziewczyny i nachyliła twarz nad jej twarzą > Nie powinno boleć to co teraz zrobię, ale ostrzegam że możesz krzyczeć < powiedziała spokojnie. Ułożyła dłonie nad jej czołem i zaczeła szeptać linijki zaklęć rozpoznających czy Averia, nie jest opętana przez żadnego ducha, widmo albo demona >

*wróciła do kuchni nie za bardzo wiedząc o co chodziło Mirandzie. W sumie coś jej świtało. Jakieś mgliste wspomnienia, które zepchnęła na skraj świadomości. Dopiła butelkę wody i od razu sięgnęła do lodówki po kolejną. Masując lewą skroń przeszła przez salon i weszła po schodach na górę. ułożyła się na łóżku w gościnnym i rozmyślała.*

Mogę krzyczeć... okay. Jestem do tego przygotowana psychicznie, także możesz zaczynać. < Bierze głębszy oddech, dokładnie obserwując ruch jej dłoni. Kiedy zaczęła wypowiadać formułki zaklęć, nie umiała się powstrzymać - krzyknęła. Zaklęcia nic nie wykazały, w końcu nie była opętana przez demona ani przez nikogo; zaczęła oddychać niemiarowo odchylając głowę do tyłu i przymykając powieki. >

< Miranda skończyła wypowiadać zaklęcia i spojrzała niespokojnie na dziewczynę. Obecność krzyków nie wróży nic dobrego. Czarownica nie spuściła rąk znad niej, tylko przesuneła je w stronę serca. Przyłożyła palec w miejscu gdzie biło ono najmocniej i wyszeptała kolejną formułę > Opisz rodzaj bólu jaki będziesz czuła < mruknęła i powróciła do czarów >

<siada na ławie tuż obok i opiera się przedramionami o rozstawione męsko nogi; podpiera się podbródkiem o splecione dłonie> Mogę jakoś pomóc? <mruczy niepewnie do Mirandy nie chcąc jej dekoncentrować>

< Zaczęła oddychać jeszcze bardziej niespokojnie, kiedy Miranda przesunęła palce do miejsca, gdzie znajdowało się jej serce. Spodziewała się bólu, jednakże nie, aż tak mocnego; mimo własnej woli zaczęła krzyczeć na cały głos chcąc przestać, niestety z marnym skutkiem. Czuła, że najważniejszy narząd w jej ciele zaraz rozpadnie się na kawałki. > Błagam... przestań. < Mówi cichym oraz słabym głosem, nadal nie uchylając powiek. > To... kłucie jest nie do wytrzymania, Mirando... proszę.

<przeciera twarz dłonią i wzdycha ciężko. Wstaje, układa dłonie na biodrach i przechadza się po salonie spoglądając na to co się dzieje>

< Miranda od razu się odsuneła od wampirzycy. Ją samą przeszły ciarki od ilości czarnej energii. Usiadła na podłodze, a nogi oplotła rękoma i spojrzała zmartwiona na Averię > Wygląda na to jakbyś ściągneła na siebie jakąś paskudną klątwe, na twoje nieszczęście, czarnomagiczną. Nie będzie łatwo tego uleczyć < przygryzła wargę i przekalkulowała parę rzeczy > Na jutro byłabym w stanie przygotować jakieś lekarstwa. Czy do tej pory może się ktoś tobą zająć ? < przeniosła wymownie wzrok na Alexandra >

Yhm. Jasne. <kiwa głową> Zrobię to. <mruczy i spogląda badawczo raz na jedną, raz na drugą> Jesteś pewna, że dasz radę to zrobić? <patrzy przez chwilę w oczy Mirandy i po chwili pociera kark czując się nieswojo>

< Nie będę mu mówiła całej prawdy. Będę musiała sięgnąć po czarną magię, a to się wiąże z pewnym ryzykiem. Miranda tylko przytaknęła i uśmiechnęła się pocieszająco > Dam radę. Wszystkie składniki mam w domu więc nie powinno być większych problemów < spojrzała na Averię i położyła dłoń na jej ramieniu > Wyciągnę cię z tego, obiecuję. Tylko bądź grzeczna do jutra. Zalecam też picie większej ilości krwi, powinna dobrze zadziałać na halucynajce < mruknęła i podeszła do Alexandra > będę się zwijała. Napisz jak będzie się działo coś złego < uśmiechneła się nikle i idąc do wyjścia trąciłą jego dłoń przypadkiem. Speszona, mając nadzieje że tego nie zauważy, wyszła z posesji >

Zeświruję do jutra. <mruczy cicho i kiwa głową dając znać, że zrozumiał> Jesteśmy w kontakcie, uważaj na siebie. <patrzy jej przeciągle w oczy i z tego stanu wyrywa go delikatny znajomy dotyk. Spogląda na swoją dłoń, a potem na odchodzącą Mirandę. Bierze oddech czując się jakby właśnie był długo pod wodą i chwilę patrzy na zamknięte drzwi. Przenosi wzrok na Averię i zmienia jej okład na czole> I jak, lisico? <wraca na swoje miejsce i uśmiecha się lekko>

< Kiwa tylko głową na słowa Mirandy, później odprowadzając ją wzrokiem. Przenosi powoli wzrok na Alexandra z wyraźnym bólem wypisanym w swoich oczach. > Myślałam, że gorzej już być nie może... a jednak. Myliłam się. < Szepcze ledwo słyszalnie, jednak wystarczająco głośno, żeby usłyszał. Wstrzymuje na moment powietrze, następnie wypuszczając je przez nos. > P... pójdę do s... siebie. Wyślij później M... Mirandzie mój a... adres. < Jąka się wypowiadając to słabym głosem i wolno podnosząc się do pozycji siedzącej, mocno zaciskając wargi. Jedną dłonią ściąga zimny okład, przez przypadek opuszką palca dotykając jego dłoni. >

Yhm. <kiwa głową> Nigdzie się stąd nie wybierasz. Zostajesz do jutra. Chcesz się położyć? Może krwi? Mojej? Nie wiem czy będzie ci smakować.. <mruczy pod nosem> Mam tylko B i 0 w lodówce. <poprawia jej koc i kręci głową>

A właśnie, że się wybieram... nie mam zamiaru nadużywać Twojej gościnności. < Mruczy pod nosem chcąc się podnieść; wychodzi na to, że i tak opada z powrotem na kanapę zanosząc się kaszlem. > Błagam Cię, nie udawaj. Jesteśmy wrogami, a wrogowie sobie... < Zaciska dłoń w pięść tak bardzo, że pobielały jej knykcie. > nie pomagają. < Unosi spojrzenie do jego oczu. > Chyba, że jest inaczej. Proszę, tylko nie oszukuj mnie. Umiem rozpoznać kłamstwo, nawet jeśli padnie z ust najbardziej wyrafinowanego kłamcy na świecie.

sms do Alexandra
Zapomnialam zapytac. Bede mogla skorzystac z twojej krwi? Pewnie nawet nie wiesz ile leczniczych zastosowan ma krew hybryd.
Ps. Jak to mozliwe ze potrafisz z taka czuloscia zajac sie kazdym? Podziwiam.

SMS od Caroline napisał:

Cibie chyba nie da się zastąpić, ale chyba zawsze warto spróbować ;) Zatem jak będziesz miał czas się spotkać to napisz.

Avery Saltzman napisał:

A właśnie, że się wybieram... nie mam zamiaru nadużywać Twojej gościnności. < Mruczy pod nosem chcąc się podnieść; wychodzi na to, że i tak opada z powrotem na kanapę zanosząc się kaszlem. > Błagam Cię, nie udawaj. Jesteśmy wrogami, a wrogowie sobie... < Zaciska dłoń w pięść tak bardzo, że pobielały jej knykcie. > nie pomagają. < Unosi spojrzenie do jego oczu. > Chyba, że jest inaczej. Proszę, tylko nie oszukuj mnie. Umiem rozpoznać kłamstwo, nawet jeśli padnie z ust najbardziej wyrafinowanego kłamcy na świecie.

<śledzi jej ruchy i unosi kącik ust w triumfalnym uśmiechu; cmoka> Jednak nigdzie się nie wybierasz. <śmieje się pod nosem i przygryza wargę> Majaczysz, whoa.. Coraz gorzej z tobą. <przykłada wierzch dłoni do jej policzka> Jesteś nazbyt ciepła. Chcesz tej krwi, czy nie? <mruży oczy> Nie, no co ty. Nie mógłbym kłamać. <wzrusza obojętnie ramionami> Nawet cię nie lubię, przecież wiesz. <uśmiecha się pod nosem>

(Dlaczego Av i Alex kojarzą mi się z tą piosenką? hahahaha)

Widzę, że Twój świetny humor nie opuszcza Cię ani na chwilę. < Stwierdza widząc jego triumfalny uśmieszek; prycha tylko cicho. > Cóż, zdałam sobie sprawę, że jestem w gorszym stanie, niż mi się wydawało. < Koniuszkiem języka oblizuje dolną wargę uciekając gdzieś wzrokiem. > Myślę, że bliżej śmierci już nie może być. < Wzdryga się delikatnie, kiedy przykłada swoją dłoń do jej policzka. > Tylko kroplę... tyle mi wystarczy. < Zamyka oczy starając się nie myśleć o bólu. > Gdybyś mnie nie lubił... nie zabrałbyś mnie z tego lasu. Miałbyś gdzieś moje popieprzone życie. Jednak Ty starasz mi się pomóc... sprowadziłeś pomoc. Wybacz, ale to nie jest zachowanie osoby, która mogłaby mnie nienawidzić z całego serca, za to co jej zrobiłam. < Mówi ochryple. > Za błędy przeszłości płacimy w teraźniejszości... teraz już to wiem, whoa. Ciekawe jest to, ile rzeczy jest w stanie zrozumieć człowiek w obliczu śmierci.

SMS od Caroline napisał:

Opiekunkę? Czyżby goście po imprezie mieli, a ż takiego kaca? Jak widać to była jedna wielka pomyłka, ale podobno człowiek uczy się na błędach. Poza tym taniec przy najbliższym spotkaniu chętnie dokończę, oczywiście jeżeli nie będziesz trzymał nadal urazy

(Teraz zadaję sobie to samo pytanie haha. Może dlatego że ja ci ją przysłałam kiedyś tam? :D)

Po prostu na obliczu twojej śmierci staram się być jedyną osobą z pozytywnym nastawieniem. <unosi kącik ust> Nie takie rzeczy się przechodziło, dasz radę. <kręci głową i na moment zatrzymuje wzrok na tym co robi; przygryza wargę> Kroplę mojej, czy zimnej? <przygląda się jej chwilę i po chwili wzdycha cicho odwracając głowę w bok i stara się nie przewrócić oczami> Nie wiem, jakoś tak wyszło. <wzrusza ramionami i powraca do niej wzrokiem> Daj na wstrzymanie, lisico. Nie każda odpowiedź jest jasna. Może po prostu nie potrafię być obojętny. <pociera palcami linię wzdłuż szczęki i zaciska wargi> Jakie błędy masz na myśli? Wyłączenie mojego człowieczeństwa? <śmieje się cicho i sięga po nóż> Dawno o tym zapomniałem. <zdejmuje marynarkę, rzuca ją na fotel i jednym sprawnym ruchem robi głębokie nacięcie na swoim nadgarstku>

SMS od Caroline napisał:

Mogę liczyć na jakiej konkretniejsze szczegóły? A więc mam nadzieję, że tym razem nikt nam nie przerwie ;)

(Twoje wyjaśnienie jest najbardziej logicznym z wszystkich :D)

Póki co idzie Ci to świetnie, trzeba przyznać. < Wysila się na sztuczny uśmiech, pozbawiony jakiejkolwiek krzty wesołości. > Nawet moment, w którym przemieniano mnie w wampira, był lepszy. < Rusza niespokojnie palcem lewej dłoni, w końcu zaciskając go na kocu. > Wszystko jedno... ugh, tylko nie zwierzęca. Nie trawię jej w żadnym wypadku. < Stara się zaśmiać, jednak bezskutecznie. Analizuje jego słowa w myślach zastanawiając się nad czymś i wpatrując się w jakiś punkt na ścianie. > Lisico... Jestem chytra jak lis, huh? < Przełyka z trudem ślinę i kątem oka zerka na niego. > Nie potrafisz być obojętny... jakoś nie za bardzo to do mnie przemawia, jednakże nie mam sił na dalsze drążenie tego tematu. < Wzrusza nikle ramionami, na jakiś czas wstrzymując powietrze. > To i jeszcze kilka innych rzeczy... Nigdy nie byłam święta, zawsze musiałam coś zrobić. < Odwraca twarz w jego stronę w momencie, kiedy rozcina sobie nadgarstek, z którego zaczyna spływać krew. Drżącą dłonią sięgnęła po jego rękę, następnie przytykając ranę do swoich ust i zaczynając pić życiodajną ciecz. >

Jestem dobry w tym co robię. <parska śmiechem i pociera powieki> Whoa, czyli musi być nieciekawie. <krzywi się lekko> Ale ja jestem prawie jak zwierzak. Pół wilk. <uśmiecha się pod nosem> Chytra, przebiegła.. <cmoka> Dużo by tu wymieniać. <śmieje się cicho> To świetnie, właśnie na to liczyłem. <mruczy pod nosem i przysuwa do niej swój nadgarstek. Kiedy czuje to nieprzyjemne uczucie, marszczy lekko brwi i krzywi się. Zamyśla się nad czymś i kiedy dziewczyna jest rozproszona, niby gładzi jej plecy, aż do pośladków, aż niepostrzeżenie wyciąga telefon z jej kieszeni. Wystukuje smsa i chowa go. Gładzi ją jeszcze chwilę, aż przestaje i mruży oczy>

SMS od Caroline napisał:

Szczegóły na temat tego wyjątkowego przypadku. Czyżby kolejna z Twoich jakże ciekawych cech?

SMS od Caroline napisał:

Och, brzmi dziwnie. Opiekuńczy? Wrażliwy? Zaskakujące, bo raczej nie wyglądasz na takiego ;) Ale jak widać pozory dosyć często nas zwodzą

Tak, zdążyłam to zauważyć. < Mruga kilka razy powiekami, ponownie mając przed oczami sylwetki tak dobrze jej znanych osób - Aitora i Elliota. > Jest bardzo nieciekawie, ale nie mam zamiaru narzekać w Twoim towarzystwie. < Kręci głową, przez co na jej twarz opadając kosmyki włosów. > Chodziło i bardziej o krew zająca lub sarny... < Szepcze, sceptycznie unosząc brew. > Taak... to zdecydowanie cechy opisujące mnie. < Marszczy lekko czoło słysząc jego śmiech. Pijąc jego krew, czuje jak wyciąga z kieszeni jej spodni, komórkę, jednak żądza krwi jest silniejsza i nie udaje jej się od niego odciągnąć. Wkrótce odsuwa jego nadgarstek od siebie zaciskając wargi i sięgając po telefon. Widząc, że wysłał wiadomość do Alice rzuca aparatem o ziemię i przenosi na niego wzrok. > Dziękuję za gościnność, będę Twoją dłużniczką. < Prycha stając z kanapy i idąc na trzęsących się nogach, w kierunku drzwi. Przystaje, gdy nagle przed nią pojawia się ciemnooki brunet. Cofa się do tyłu, w pewnym momencie natrafiając na drewniany stolik. Z pewną trudnością wyrywa nóżkę i wbiją ją sobie w klatkę piersiową upadając na kolana; momentalnie zarys postaci zniknął. > Nie rań mnie, proszę... < Mamrocze pod nosem i oddychając płytko, nie zadając sobie trudu wyciągnięcia kołka. >

<przychodzi pod dom Alexandra, puka do drzwi>

Masz rację, nie chciałbym tego słuchać. <Uśmiecha się szeroko. Kiedy odrywa się od jego nadgarstka, przesuwa po ranie koniuszkiem języka i opuszcza rękę> Czy to pożegnanie? <kręci głową i śledzi ją wzrokiem> Nie ma opcji, zostajesz. <rzuca twardo i pojawia się przed nią. Podąża za nią wzrokiem i nic nie widząc powraca do niej. Kiedy widzi to co robi, zszokowany klęczy przy niej i klnie głośno> Cii, w porządku. Nikt cię nie skrzywdzi, obiecuję. <mówi uspokajająco i przełyka ślinę> Patrz na mnie, okay? <chwyta jej podbródek i patrzy jej w oczy.> Oddychaj. Ja jestem prawdziwy. Czujesz? Jestem tutaj, jesteśmy tylko my. <dotyka jej policzka i kiedy dziewczyna skupia na nim wzrok, uśmiecha się z ulgą i niespostrzeżenie chwyta kołek i wyciąga go za jednym zamachem odrzucając na bok>

*Charlotte w pokoju poczytała trochę, po jakimś czasie odłżyła i ksiaże, a wzięła ipoda i zaczęła muzyki. w końcu zebrała z łózka swój szczupły tyłek i wyszła z pokoju. Schodząc na dół nuciła cicho pod nosem piosenkę. Stanęła jak wryta u stóp schodów. Wyrwała słuchawki z uszu.* Co tu się dzieje? *zapytała zdezorientowana ilością krwi w pokoju.*

Zawsze mam rację, zapamiętaj to sobie. < Unosi prawie niewidocznie kącik ust. > Tak, to pożegnanie. < Kiwa głową, jakby na potwierdzenie swoich słów. > Właśnie, że jest Al... < Urywa wydobywając z siebie zduszony krzyk. Skupia się na jego słowach, które wydają się być nadmiar uspokajające. > On tu był... On chciał dokończyć to, co zaczął... < Unosi spojrzenie do jego oczu wpatrując się w tęczówki Alexa. > C... Czuję. < Szepcze. > Tak, masz rację... jesteśmy tutaj tylko my. < Przełyka cicho ślinę i krzywi się nieznacznie. Opiera czoło o ramię chłopaka przymykając powieki. >

Nie ma go, słyszysz? Nie ma, zaufaj mi. <mówi cicho i spokojnie patrząc w jej oczy> Tylko my.. i twoja siostra. <mruczy, otula ją ramionami i przez chwilę przytula. Bierze ją delikatnie na ręce i odkłada na kanapę. Okrywa ją kocem i wzdycha cicho> Jest fatalnie. <mówi cicho do Charlotte. Podchodzi do drzwi i otwiera je; przesuwa się i wskazuje odpowiedni kierunek nic nie mówiąc> Uważaj na krew, nie rozdeptaj jej.

<wchodzi do domu i niepewnie idzie we wskazanym kierunku. Gdy widzi siostrę, marszczy brwi, patrząc się na nią> Avery? Co się dzieje? <pyta, przełykając cicho ślinę. Siada obok niej na skraju kanapy>

SMS od Caroline napisał:

Nie śmiałabym w to wątpić ;)

Słyszę... nie ma go, tak... Postaram Ci zaufać. < Odwzajemnia spojrzenie wstrzymując powietrze na kilka sekund. Po chwili wahania wtula się w niego delikatnie wdychając jego zapach. Obejmuje rękami jego szyję, kiedy bierze ją na ręce i kładzie na kanapie przykrywając kocem. Przymyka powieki; jej tętno robi się co raz słabsze, pomimo spożytej przed chwilą, krwi hybrydy. Słysząc dobrze znany, siostrzany głos, powoli uchyla powieki uśmiechając się nikle, co sprawia jej pewne trudności. > Czarna magia się dzieje... Alice, nie zamartwiaj się. Proszę...

<podchodzi do Char i opiera się dłonią o ścianę obok odwracając się tyłem do sióstr> Jest fatalnie, nie mam pojęcia co robić. <szepcze i pociera czoło wzdychając> Tylko Miranda może pomóc. <zaciska wargi> Nie wiem czy chcę ją w to mieszać. <mruczy>

Czarna magia? I jak ja mam się do cholery nie zamartwiać? <przeczesuje palcami włosy i wzdycha ciężko> Od kiedy to trwa? Czemu nikt nie powiadomił mnie wcześniej? <pyta, patrząc się z troską na Avery>

Normalnie. Najprawdopodobniej już jutro będzie o wiele lepiej po poczęstowaniu mnie jakimiś lekami... jednak nasuwa się pytanie, czy dożyję dnia jutrzejszego. < Uniosła głowę do góry, która po chwili i tak opadła z powrotem na poduszkę. > Od kilku dni. Jednakże dopiero dzisiaj zaczęło się diametralnie pogarszać.

Dożyjesz, nawet tak nie mów <zacisnęła usta w cienką linię i złapała ją za rękę> Znalazłam cię po dwustu latach i nie mam zamiaru stracić po kilku miesiącach <pokręciła głową i spojrzała na nią, przygryzając nerwowo dolną wargę>

Wiesz, że zawsze lubiłam mówić najgorsze scenariusze, które bardzo często się później wydarzały. < Czując, jak ją łapie za rękę, ściska lekko jej dłoń i zamyka oczy. > Będzie dobrze... Tylko musisz w to wierzyć. < Szepcze bardzo cicho. >

Alexander Kahn napisał:

<podchodzi do Char i opiera się dłonią o ścianę obok odwracając się tyłem do sióstr> Jest fatalnie, nie mam pojęcia co robić. <szepcze i pociera czoło wzdychając> Tylko Miranda może pomóc. <zaciska wargi> Nie wiem czy chcę ją w to mieszać. <mruczy>

*podniosła wzrok na Alexandra.* Też starałabym się pomóc, ale upadli raczej sieją zniszczenie, a nie życie. *westchnęła cicho* Zakładam, że i tak już ją wto wmieszałeś. Widziała ją tu na dole.

Charlotte Hall napisał:

Alexander Kahn napisał:

<podchodzi do Char i opiera się dłonią o ścianę obok odwracając się tyłem do sióstr> Jest fatalnie, nie mam pojęcia co robić. <szepcze i pociera czoło wzdychając> Tylko Miranda może pomóc. <zaciska wargi> Nie wiem czy chcę ją w to mieszać. <mruczy>

*podniosła wzrok na Alexandra.* Też starałabym się pomóc, ale upadli raczej sieją zniszczenie, a nie życie. *westchnęła cicho* Zakładam, że i tak już ją wto wmieszałeś. Widziała ją tu na dole.

<uśmiecha się pod nosem i kręci głową> Nawet nie ośmieliłbym się prosić o zrobienie czegoś dobrego. <zaciska wargi rozbawiony> Tak, nie znam innej czarownicy, która mogłaby.. <wzrusza ramionami> Jej życie jest ważniejsze niż moja duma. Ale.. <robi kilka kroków w jej stronę, aż dziewczyna jest zmuszona się wycofać. Stają za ścianą skąd nie widać ich z salonu i układa dłonie na jej policzkach> Obiecałem ci coś. A ja zawsze dotrzymuję obietnic. Wszystkiego najlepszego, Charlotte. <mruczy patrząc w jej oczy, jedną dłoń wplątuje w jej włosy, przymyka powieki i składa na jej wargach delikatny, ale namiętny pocałunek, najlepszy z najlepszych, którego ciężko jest wymazać z pamięci>

Avery Saltzman napisał:

Wiesz, że zawsze lubiłam mówić najgorsze scenariusze, które bardzo często się później wydarzały. < Czując, jak ją łapie za rękę, ściska lekko jej dłoń i zamyka oczy. > Będzie dobrze... Tylko musisz w to wierzyć. < Szepcze bardzo cicho. >

Tym razem się nie wydarzą <pokręciła energicznie głową> Tyle razy dawałyśmy sobie radę i teraz też damy <posyła jej wymuszony uśmiech i zamyka na chwilę oczy> Jasne że... wierzę <wydusiła, cicho przełykając ślinę>

Alexander Kahn napisał:

Charlotte Hall napisał:

Alexander Kahn napisał:

<podchodzi do Char i opiera się dłonią o ścianę obok odwracając się tyłem do sióstr> Jest fatalnie, nie mam pojęcia co robić. <szepcze i pociera czoło wzdychając> Tylko Miranda może pomóc. <zaciska wargi> Nie wiem czy chcę ją w to mieszać. <mruczy>

*podniosła wzrok na Alexandra.* Też starałabym się pomóc, ale upadli raczej sieją zniszczenie, a nie życie. *westchnęła cicho* Zakładam, że i tak już ją wto wmieszałeś. Widziała ją tu na dole.

<uśmiecha się pod nosem i kręci głową> Nawet nie ośmieliłbym się prosić o zrobienie czegoś dobrego. <zaciska wargi rozbawiony> Tak, nie znam innej czarownicy, która mogłaby.. <wzrusza ramionami> Jej życie jest ważniejsze niż moja duma. Ale.. <robi kilka kroków w jej stronę, aż dziewczyna jest zmuszona się wycofać. Stają za ścianą skąd nie widać ich z salonu i układa dłonie na jej policzkach> Obiecałem ci coś. A ja zawsze dotrzymuję obietnic. Wszystkiego najlepszego, Charlotte. <mruczy patrząc w jej oczy, jedną dłoń wplątuje w jej włosy, przymyka powieki i składa na jej wargach delikatny, ale namiętny pocałunek, najlepszy z najlepszych, którego ciężko jest wymazać z pamięci>

A kto cie tam wie..*zaśmiała się cicho.* Może warto poznać więcej czarownic? *rzuciła lekko rozbawionym tonem. Kiedy ruszył w jej kierunku odruchowo cofnęła się i cofała, aż natrafiła plecami na chłodną ścianę. Zdezorientowana lekko odwróciła głowę i na policzku poczuła chłód muru. Odwróciła spojrzenie na twarz Alexandra. Uchyliła usta by coś powiedzieć, ale nie wydała z siebie nawet słowa tylko jedno ciche westchniecie, kiedy ją pocałował. Jej usta rozchyliły się pod jego ustami i oddała pocałunek.*

<językiem sprawnie mierzwi jej język i po chwili odrywa się nieco. Muska wargami jej wargi, następnie żuchwę, aż składa tysiące pocałunków na jej szyi przysuwając się do niej maksymalnie>

*Niemal całe jej ciało było sparaliżowane - nie mogła się ruszyć, była jedynie w stanie odchylić głowę żądna kolejnych pocałunków. Jej oddech przyspieszył razem z biciem serca. W końcu odzyskała władzę nad ciałem i z jej dłoni wypadł iPod. Dopiero ciche łupnięcie odrobinę ja otrzeźwiło. Na tyle, że przestała być bierna i wplotła dłonie we włosy Alexandra. Tak wciśnięta między chłodną ścianę, a ciepłe, umięśnione ciało hybrydy, zmusiła go do powrotu do jej ust i z zadowoleniem pocałowała go.*

<całuje ją z narastającym podnieceniem, które ogarnia całe jego ciało. Obejmuje ją w pasie przyciągając do siebie i kieruje na łóżko, które znajduje się w tamtym pokoju. Kiedy Char na nie opada, nachyla się nad nią i odpina jej koszulę, po czym składa pocałunki na jej szyi i odsłoniętym już dekolcie>

*Z ulgą poczuła pod plecami materac zamiast ściany. Jej ciało wygięło się w delikatny łuk, a ona sama westchnęła z rozkoszy. Smukłą nogę uniosła tuż przy jego boku a dłonie zaplotła dokoła jego szyi. Alex złapał ją za udo, a w tej chwili Charlotte przekręciła ich razem na łóżku. Teraz ona była nad nim. Szybkim ruchem zdjęła z siebie bluzkę i zabrała się za rozpinanie guzików koszuli Alexandra. W końcu rozpięła ostatni i odsłoniła tors hybrydy. Przejechała po nim dłonią i wpiła się w jego usta. Niespodziewanie, dziewczyna uśmiechnęła się. W mgnieniu oka znalazła się kilka metrów dalej opierając się o ścianę, śmiejąc się i poprawiając zmierzwione włosy.* Pamiętam, że cię wczoraj ostrzegałam. Obiecałam, że cię zabiję. teraz widzę, że to była doskonała metafora. *uniosła kąciki ust w figlarnym uśmiechu.* Pokonałam cię własną bronią, Alexandrze.

<odwzajemnia kazdy pocałunek dotykając skrawków jej ciała. Mierzwi jej skórę opuszkami palców, niczym piórem i przymyka powieki, kiedy czuje jej dotyk. Przesuwa dłonią wzdłuż jej uda oddając pocałunek, a kiedy się odsuwa, z lekko rozmierzwionymi włosami i zaróżowionymi policzkami, unosi się na przedramionach wciąż leżąc i unosi kącik ust> Nie doceniasz swojego prezentu. <patrzy jej przeciągle w oczy i opuszkiem kciuka przesuwa wzdłuż swojej dolnej wargi.>

*zaśmiała się dźwięcznie odrzucając do tyłu głowę.* Oczywiście, że doceniam. Nie mam nic przeciwko bonusom, ale prosiłam jedynie o pocałunek. *przechyliła głowę, pozwalając włosom opaść swobodnie przez ramię. Po chwili podeszła do niego powoli i usiadła nad nim błądząc dłonią po jego torsie.* Mam złą wiadomość, Alex.

Masz rację. <spogląda na zegarek i uśmiecha się szeroko> Twoje urodziny się już skończyły. <<unosi powoli kącik ust, spogląda na jej ruchy i w jej oczy> No więc?

Lubisz się droczyć, co? *mruknęła i zamyśliła się na moment.* Mam do załatwienia kilka spraw z przeszłości w tym tygodniu. W Europie. Właściwie to na całym świecie, ale zobaczę jak mi pójdzie sama Europa.

Ja? <unosi brew i spogląda na jej rozpiętą koszulę. Opuszkami palców przesuwa wzdłuż jej dekoltu, między piersiami i opuszcza dłoń wracając do jej oczu> A gdzie tam. <unosi leniwie kącik ust> Z przeszłości? <bardziej stwierdza niż pyta i delikatnie oblizuje wargę koniuszkiem języka w zamyśleniu> Coś strasznego? Ile cię nie będzie? Kiedy wracasz? Będziemy w kontakcie? <wszystkie pytania wypowiada szybko, na jednym tchu i po wszystkim bierze oddech> Damn it.. I kto mnie przytuli rano, kiedy będę miał kaca? <wydyma lekko dolną wargę i opada na poduszki wzdychając>

*pokiwała głową, łaskocząc nagą skórę hybrydy końcówkami włosów.* Dużo pytań. *uśmiechnęła się.* Nic groźnego, to na pewno. Powinnam wrócić w następna niedzielę. I tak, będziemy w kontakcie. Powiedziałabym ci nawet, że będe się tu pojawiać na wieczory, ale teleport przez Atlantyk jest męczący. *po chwili położyła się na nim i wtuliła chłodny nos w zagłębienie tuż nad obojczykiem.* Tu masz dwie opcje: albo znajdź kogoś na zastępstwo, albo pij rozsądnie, żeby nie mieć kaca.

Czyli cię nie będzie.. I mogę sprowadzać inne kochanki do domu.. <cmoka> W końcu widzę jakiś dobry aspekt twojego wyjazdu. <zaciska wargi i spogląda jej w oczy z dołu starając się nie roześmiać> Och.. Druga opcja nie wchodzi w grę.. <obejmuje ją ramionami i gładzi jej plecy delikatnie> Nad pierwszą mogę pomyśleć, ale ty.. to w końcu ty, huh?

*oparła się na przedramionach po bokach ciała Alexandra.* Wystarczyło poprosić, żebym wyszła. Ba, może i bym je tolerowała będąc tutaj. *prychnęła rozbawiona* Może i jesteś nieśmiertelny, ale ciało musi mieć czas na regenerację, więc zrób sobie chociaż 1 dzień wolny od picia, okej? Dla mnie? *uniosła brwi patrząc w oczy.* Ja to ja? Co masz na myśli, Kahn?

SMS od Mirandy

Wszystko jest bezpieczne, będę jak mały dzieciaczek w objęciach matki.
Większość mam już gotowe, ale nie obejdzie się bez minimum jednego rytuału

<śmieje się nisko i lekko ochryple słysząc jej słowa> Więc myślisz, że nie przyprowadzałem żadnych, bo mieszkasz sobie w pokoju gościnnym? <unosi brwi i kręci głową rozbawiony> Okay. Ale.. <spogląda na zegarek i zaciska wargi nie chcąc się roześmiać> Ten dzień już minął.. <wydyma delikatnie wargi i wraca do niej niewinnym spojrzeniem> Mam na myśli to, że jesteś.. sobą i nikt nie będzie tak dobrym ochroniarzem jak ty. <uśmiecha się szeroko na wspomnienie wczorajszej furii Char na Logana> Dzielna dziewczynka. <skina głową z uznaniem i unosi dłoń; zakłada jej kosmyk włosów za ucho>

SMS do Mirandy

Moge przyjść na chwilę i zostawić dla niej trochę "lekarstw". Nie chcę ci przeszkadzać tak późno.

Na to wychodzi.. *wywróciła oczai o opadła na miejsce koło Alexandra.* pełne 24 godziny, Alex. *skierowała na niego stanowcze spojrzenie, ale po chwili spojrzała na sufit.* Ja.. umm.. uch.. Nie dziw mi się. *uniosła brwi.* Czy ja na serio roztrzaskałam mu butelkę na głowie? Czy to mój wymysł?

Ugh.. <zaciska wargi> Więc.. okay, odczekam jeszcze ten jeden dzień. <przewraca oczami i parska śmiechem> Naprawdę to zrobiłaś. Żałowałem, że nie wbiłaś mu szkła w oko. Dopiero był bym rozbawiony. <unosi kącik ust na tą myśl>

< Miranda po raz kolejny zjawiła się pod drzwiami tego domu. Przetarła twarz ze zmęczenia. Co ona tu robiła, to nie miała bladego pojęcia. Zapukała cicho w drzwi aby nikogo nie obudzić. W ręku ściskała torebkę pełną lekarstw i ziół >

*posłała mu uroczy uśmiech, a słysząc co dalej mówił prychneła* Och, zamknij się już. *rzuciła i po chwili milczenia zrzuciła go z łóżka. zmarszczyła brwi słysząc pukanie do drzwi.*

No co? <kiedy spada z łóżka z hukiem, wybucha śmiechem i leży tak przez chwilę> Jesteś agresywna, Hall. To już druga zemsta na mnie w ciągu godziny! <celuje w nią oskarżycielsko palcem i rzuca w nią poduszką. Słysząc pukanie wstaje i zapina koszulę.> Twoja ulubienica przyszła. <uśmiecha się szeroko> Nie pobij jej. <puszcza jej oczko i znika. Otwiera drzwi i przeczesuje włosy palcami> Nie musiałaś przychodzić o tej porze. <odsuwa się i wpuszcza ją do środka> Przewidujemy jakąś reakcję po podaniu y.. lekarstw? Może powinienem przenieść ją na łóżko.. <kierują się do salonu i zawiesza wzrok na śpiącej Averii, a tuż obok na fotelu Alice, która trzyma jej dłoń>

< Miranda uśmiechnęła się nikle widząc chłopaka > Zostaw je tak. Obecność siostrzanej krwi złagodzi jej ból. < mruknęła pod nosem i zajęła się rozkładaniem niezbędnych składników > Nie wykonam dzisiaj żadnych rytuałów, moja moc jakby to powiedzieć... Nie wróciła jeszcze do pełnej sprawności < powiedziała speszona i skupiła wzrok na mieszance ziół i nieprzyjemnie pachnącego naparu. Wyciagnęła z buta sztylet i rzuciła do do Alexandra > Zrób sobie małą radę i pokrop mi dokładnie 13 kroplami krwi tą mieszankę < podeszła do niego z niewielką czarą >

Nic. *machnęła ręką i zaśmiała się, gdy hybryda spadła na ziemię.* Nie przesadzaj.. o agresji mi daleko. *pokazała mu język. Kiedy rzucił w nią poduszką złapała ja i podłożyła pod głowę.* Miranda? *uniosła brwi.* Co ona tu.. No tak, Avery.. Ja tu lepiej zostanę.. *westchnęła leżąc na łóżku. Odprowadziła alexa wzrokiem do momentu, gdy znikną na korytarzu i usmiechneła się patrząc na znikajacy za rogiem seksowny tyłek.*

Zamierzałem przenieść je obie. Nie pozwolę.. <spogląda to na jedną to na drugą śpiącą bliźniaczkę> Im tak spać całą noc. <kręci głową i przenosi wzrok na Mirandę> Ważne, żeby przeżyła do czasu, aż.. wrócisz do pełni łask. <przygryza lekko wargę, w skupieniu oglądając wszystkie elementy. Łapie sztylet nawet nie patrząc na niego, aż w końcu to robi i przecina jeszcze niezagojoną, dzisiejszą ranę na nadgarstku, po czym ustawia ją nad czarą i chwilę wpatruje się w krople w ciszy, aż przenosi wzrok na Mirandę przyglądając się jej z bliska>

< Mirandę peszyła bliskość chłopaka. Na szczęście kiedy krew spłynęła nie musiała dłużej stać tak blisko > Możliwe że na serio uśmierzysz jej ból < uśmiechnęła się nikle i przyłożyła dwa palce do rany, wypowiadając zaklęcie powodujące natychmiastowe gojenie się rany. Odebrała od niego sztylet i sama zrobiła sobie spore nacięcie przy łokciu. Syknęła cicho z bólu i polała sporą ilość ciepłej cieczy do miseczki > Mam nadzieję że nie będzie zła za to co zrobię < skupiona Miranda podeszła do bliźniaczek. Ostrzem przecięła płytko skórę na piersi Averii, tam gdzie miała serce, po czym przyłożyła sporą ilość mazi. Wmasowała ją powoli, szepcząc dwie linijki celtyckiego tekstu > To powinno pomóc do jutra ... < powiedziała cicho, patrząc prosto w oczy Alexandra >

Taki mam zamiar. <mruczy pod nosem i patrzy na swoją gojącą się ranę. Opuszcza rękę i patrzy co robi; krzywi się> Poważnie, musiałaś tak mocno? <zaciska wargi i spogląda jej w oczy niespokojnie> Zgonisz na mnie. I tak się nie lubimy, więc nie zaszkodzi nam kolejna scysja o krew. <unosi kącik ust spoglądając na Averię. Po wszystkim bierze oddech i ściąga brwi wracając wzrokiem do oczu Mirandy> To już? <milknie na chwilę i zastanawia się nad czymś. Rani opuszek swojego palca wskazującego, robi kilka kroków w stronę dziewczyny, unosi jej zranioną rękę i bardzo delikatnie, niczym muśnięcie piórkiem rozsmarowuje swoją krew na jej nacięciu, które stopniowo zaczyna się goić>

< na jej ciele mimowolnie pojawiły się ciarki kiedy dotnkął ją swoim palcem. > Tak, już. Nie dam sobie głowy uciąć, że zadziała ale robię wszystko co w mojej mocy. Nie chcę aby umarła, ale złapała takie świństwo że głowa mała. A czarną magię da się wyleczyć tylko czarną magią < powiedziała cierpko i odsunęła rękę gdy ta już się zagoiła. Spojrzała wdzięcznie na Alexa > Chyba założę szpital dla nadnaturalnych. Na pewno bardziej się przyda niz ten dla normalnych ludzi < zaśmiała się cicho, przez cały czas nie spuszczając srebrzystego spojrzenia z jego twarzy. Tak miło się im rozmawiało, jakby przeszłosć nie istniała >

Czarną? Zakładam, że to niezbyt bezpieczne jak dla ciebie. <zaciska wargi i kręci powoli głową> Pakowanie się w kłopoty to twoja specjalność, huh? <uśmiecha się pod nosem> Jest okay. Zrobiłaś wszystko co mogłaś. Jestem ci wdzięczny. <spogląda w jej oczy i unosi kącik ust słysząc jej słowa> Damn it. Chyba niezła z ciebie pielęgniarka. <zaciska wargi rozbawiony i patrzy jej w oczy przeciągle> Jest późno. Zostań na noc. <odpowiada zwięźle i ściąga nieco brwi> Mam coś na twarzy, że tak mi się przeglądasz? <uśmiecha się rozbawiony i opuszkami palców dotyka swojego policzka badawczo; przesuwa koniuszkiem języka po swojej górnej wardze powoli>

< pstryknęła palcami > Pakowanie się w kłopoty to mój plan na życie < założyła włosy za uszy i po raz kolejny przetarła zmęczoną twarz. Jego propozycja zbiła trochę Mirandę z tropu i spojrzała na niego sceptycznie > chcesz mieć trzy dziewczyny pod jednym dachem? Kahn, to chyba nie jest zbyt moralne < zaśmiała się cicho. Pokręciła głową za razem zakładając ręce na piersi > Lubię obserwować moich rozmówców, wtedy najłatwiej wyczuć kiedy kłamią... < uśmiechnęła się melancholijnie. Podeszła do oka, przy którym niegdyś lubiła sporo stać > Powinnam już isć. Jeszcze Lucky za mną zapłacze. < przymknęła oczy jakby zaczeła się nad czymś zastanawiać. Nigdy nie wie jak ma się pożegnać z byłym chłopakiem >

Tak właśnie myślałem. <Uśmiecha się szeroko> Trzy pod jednym... Niemoralnie by było, gdyby wszystkie spały ze mną w łóżku. Na szczęście mam kilka sypialni, więc chyba spisuję się całkiem nieźle, huh? <zakłada ręce na torsie i śmieje się pod nosem>  Och. Ja nigdy nie kłamię. Jako trzecia osoba poruszasz dzisiaj ten temat.. Moja mimika twarzy chyba jest zdradzająca. <kręci głową z uśmiechem; śledzi ją wzrokiem> Da sobie radę. Po prostu nie chcę cię wypuszczać w ciemną noc. Nawet oddam ci mój pokój. <unosi niepewnie kącik ust>

< Miranda pokręciła głową. Nadal się nie odwracała, tylko pomasowała jeszcze nie dawno krwawiący łokieć > większe niebezpieczeństwo czeka mnie tutaj. Jeszcze Charlotte wywlecze mnie z łóżka poprzez wbijanie paznokci w moje gardło < odparła sarkastycznie. Jednym zwinnym ruchem wskoczyła na parapet, będąc znów odwrócona do niego twarzą > Zaraz się teleportuję i będzie po krzyku

<Uśmiecha się szeroko, aż zaczyna się śmiać> Zaczekajcie z tym, nie przygotowałem ringu! <mówi z oburzeniem i delikatnie oblizuje wargi> Możesz czuć się ze mną bezpieczna, mam nadzieję że o tym wiesz. <patrzy na nią chwilę i przenosi na coś wzrok> Jeśli już się uparłaś.. <mruczy niezadowolony, jedną dłoń wsuwa w kieszeń spodni, a drugą pociera kark>

< Uśmiechnęła się leniwie i zeskoczyła z parapetu > Przykro mi Alex, ale może innym razem. Zajmij się tymi paniami które tu są, ja sobie świetnie poradzę sama. Poza tym, po co ci tutaj jeszcze ja ? < spojrzała na niego wyczekująco. Stała tak przez parę dłuższych chwil aż poczuła się nieswojo. > Wrócę tu rano < odparła speszona. schowała twarz we włosach i posłała mu ostatni ciepły uśmiech > Śpij dobrze, odpoczynek też nalezy się wybawcą ! < rozpłynęła się w chmurze tradycyjnego, fioletowego dymu >

A uścisk już nie? <rozkłada ręce i wzdycha z nutą rozbawienia. Pociera powieki i patrzy chwilę na dym> Nie cierpię kiedy tak znikają.. <mruczy do siebie i odwraca się do Avery i Alice. Obie bierze na ręce bez większych trudności i zmierza na górę. Wchodzi do jednego pokoju gościnnego i układa je na łóżku. Narzuca okrycie i przygląda się badawczo Averii. Zaciska wargi i wychodzi z pokoju. Idzie do Char i widząc że śpi, układa się obok niej i okrywa ją. Po chwili myślenia zasypia>

*Charlotte obudziła się wtulona w Alexa. Uśmiechnęła się i delikatnie wstała nie budząc go. W swoim pokoju spakowała sie, poszła sie umyć do łazienki i wróciła do sypialni. Zeszła z walizką i torbą na dół i zjadła coś na śniadanie. Na koniec wzięła kartkę i napisała krótki list do Alexandra. Wzieła na droge jabłko i zniknęła z domu.*


W końcu to ja wcześniej wstałam i mogłam popatrzeć jak śpisz. (brzmi trochę dziwnie, wiem.)
Jeśli się stęsknisz, pisz. Jak się znudzisz - można dam ci namiary gdzie mnie spotkać i dolecisz?
Nie pij jeszcze przez kilka godzin.
Piekielnie zmęczona  C.

<budzi się powoli i mruczy coś pod nosem. Uchyla powieki i rozgląda się> Char? <woła lekko zachrypniętym głosem i wstaje wolno. Kieruje się do łazienki i bierze długi prysznic. Osusza się, ubiera w koszulkę i ciemne spodnie, perfumuje i schodzi na dół mierzwiąc włosy palcami. Kiedy natyka się na karteczkę, odczytuje ją i kręci głową> Brak prawa do pożegnań, huh? <mruczy pod nosem, chowa kartkę i wraca do pokoju Averii. Siada gdzieś na fotelu i przygląda się obu dziewczynom uważnie>

< Miranda przychodzi powolnym krokiem pod dom Alexandra. Zapukała do drzwi, poprawiając ciężką torbę na ramieniu >

<powoli zmierza do drzwi i otwiera je, po czym lustruje M wzrokiem> Whoa, zostajesz na wakacje? <uśmiecha się pod nosem i zabiera od niej torbę> Wejdź, tym razem są w gościnnym.

< pokręciła głową > to tylko niezbędne narzędzia pracy, choć jak widać jest ich sporo < Miranda weszła do środka, ale nie ruszała się dalej > Nadal śpi? Bo jeśli tak, to nie mogę nic zrobić, musi się obudzić. Zachowywała się niepokojąco zeszłej nocy ? < spojrzała na niego bystrym okiem >

Nadal śpi. <spogląda w stronę tamtych drzwi i przenosi wzrok na Mirandę> Nie wiem, nie spałem z nimi. Nie chciały się zgodzić na trójkącik.. przynajmniej jak były przytomne. <unosi leniwie kącik ust> Skoro czekamy, to.. napijesz się czegoś? <przygląda się jej niepewnie>

Jestem ciekawa jak długo wyrabiałes sobie to poczucie humoru < założyła ręce na piersi i ruszyła w stronę kuchni > Chętnie napiję się czarnej, mocnej kawy < powiedziała, wskakując jednocześnie na parapet > to takie zabawne , że twoje parapety są najwygodniejsze na świecie.

Miałem na to 700 lat. <Uśmiecha się szelmowsko i śledzi ją wzrokiem> Chyba czytasz mi w myślach. <rusza za nią, wyciąga kubeczki, wsypuje do nich kawy i zaparza wodę; odwraca się w kierunku dziewczyny i opiera pośladkami o blat zakładając ręce na torsie> Kiedyś kochaliśmy się na tym parapecie. <wypala bez zastanowienia i opuszkiem kciuka przesuwa wzdłuż swojej dolnej wargi> Może dlatego masz do niego taki sentyment. <unosi kącik ust patrząc w jej oczy>

< Miranda nie mogła uwierzyć w to, że chłopak nawiązał do tych wydarzeń. Poczuła jak lekko się rumieni na twarzy, dlatego naturalnie odgarneła włosy na twarz aby choć trochę to zakryć > Być może dlatego... Kochaliśmy się w tak wielu różnych miejscach, ze powstała by ładna lista < odparła aby nie stracić twarzy. Oparła dłonie na kolanach i spojrzała w oczy Alexandrowi > Charlotte nadal tu jest ?

<widząc jej rumieńce opuszcza wzrok i po chwili unosi czarujące spojrzenie do jej oczu i uśmiecha się łagodnie> Nie do podrobienia. <mruczy cicho i wpatruje się w jej tęczówki, na pytanie o Char uśmiecha się szeroko> Nie, wyjechała. <śmieje się pod nosem i pociera powieki> Naprawdę się nie lubicie, huh? <jeszcze chwilę patrzy jej w oczy, aż odwraca się, zalewa obie kawy i chwyta je w dłonie. Podchodzi do M. i podaje jej jedną> Cukier?

Przesadzasz. Marzę o przyjaźni z dziewczyną, która tak ładnie mnie obraża i ma ochotę mi pociachać gardło < uśmiechnęła się sztucznie i wyciągnęła rękę po parujący napój > Czarna, bez niczego. To jest mój napój bogów < zacmokała zadowolona. Delektowała się najpierw tylko zapachem, a potem umoczyła język w kawie > Czemu ona z tobą mieszka ? < spojrzała na niego sceptycznie >

Och. Czyli możemy przyjaźnić się w trzech. <Uśmiecha się pod nosem rozbawiony i przygląda się jej z bliska> Mieszkała w Motelu, a znamy się.. naprawdę długo. Jakoś tak wyszło, że pozwoliłem jej przygarnąć pokój gościnny. <przygryza lekko wargę>

< pokiwała głową > Bardzo szlachetnie panie Kahn. Ja będe prowadziła lecznicę a ty przytułek dla poszkodowanych nadprzyrodzonych < odparła kąśliwie, ale zaraz potem umilkła nie chcąc być nie miła. Odwróciła się twarzą do okna i spojrzała na jego ogród. Nie mówiła nic przez dłuższy czas , nie wiedząc jaki temat wybrać aby był bezpieczny >

Świetnie, wygląda na to, że się uzupełniamy. <śmieje się cicho  i podąża za jej wzrokiem. Następnie przenosi go na nią i bierze oddech> U ciebie w porządku? <pyta ciszej> No.. wiesz. <zaciska wargi>

U mnie nic nowego się nie dzieje. Czasami czuję się jakbym znów wróciła na studia < mrukneła i uśmiechnęła się zawadiacko > rozważam wyjazd do Londynu na jakiś tydzień. Oczywiście w celach rekreacyjnych < puściła mu oczko, ale zaraz znów opuściła głowę > Staram sobie to wszystko jakoś ułożyć w głowie, ale jestem chyba za młoda aby ten proces przeszedł jakoś łatwo. < nie podnosząc wzroku spytała się > a jak twoje życie? Tak na prawdę. Na czym ci teraz zalezy?

Do Londynu? <zaciska wargi myśląc nad tym, jak długo jej nie będzie. Błądzi wzrokiem po pokoju i bierze oddech. Słysząc pytanie zatrzymuje na niej spojrzenie i chwilę nic nie mówi> Na niczym. Po prostu.. <opuszcza wzrok i opuszkiem kciuka przesuwa po krawędzi kubka> Wcześniej miałem jakieś priorytety. Ty, nasza rodzina i.. <kręci głową już nic nie mówiąc> A skoro one zniknęły, to.. na razie zbieram kawałki swojego serca. <unosi wzrok do jej oczu>

Taa do Londynu < uśmiechnęła się tajemniczo. Nie miała potrzeby mu mówić, że ma zamiar zrobić jeden wielki tygodniowy trip po ciemnej stronie miasta. Nie chciała go martwić ani nic w tym stylu. Gdy usłyszała odpowiedź na swoje pytanie umilkła na chwile > Masz jakiś lek, aby przyśpieszyć ten proces ? < spytała się go, patrząc prosto w oczy. Miała nadzieję, że nie zobaczy tych paru wątpliwości w jej źrenicach >

Lek? <kiwa powoli głową> Tak, jest taki jeden. Działa przez chwilę, może mieć skutki uboczne. <przygryza lekko wargę i patrzy w jej oczy>

< zeskoczyła z parapetu i podeszła do niego > Tak? Zdradzisz mi swoją tajemnicę? Myślę, że powinna spodobać mi się ta metoda < powiedziała cicho stojąc jedynie parę centymetrów od chłopaka >

<śledzi ją wzrokiem i odkłada kawę na parapet nawet nie poruszając się z miejsca; wraca wzrokiem do jej oczu> To są poważne skutki uboczne. Na przykład.. nie będziesz mogła przestać o mnie myśleć, ale w zamian gwarantuję przyjemne motylki w brzuchu. <unosi dłoń i zakłada jej kosmyk włosów za ucho. Przygląda się jej twarzy i opuszkiem kciuka przesuwa po jej policzku>

< Serce Mirandy zabiło szybciej. Była pewna że to usłyszał, wkońcu po to ma swoje zdolności. Dziewczyna przełkneła ślinę i uniosła spojrzenie prosto na niego > skąd tak pewność siebie? Może jestem twardszą sztuką, a skutki niechciane mnie ominą z daleka? Przyjemnosci chyba nie sa pisane takiej suce jak ja < szepnęła, pieszcząc oddechem delikatną skórę na jego szyi >

Bicie twojego serca utwierdza mnie w tym, że skutki mogą być bardzo realne. <zsuwa kciuk z jej policzka aż do dolnej wargi i dotyka jej delikatnie> Może nie są. Zdecydowanie lubię łamać priorytety. Więc może zaczną. <szepcze spoglądając w jej oczy i nachyla się nieznacznie w jej stronę. Układa dłoń na jej policzku i składa delikatny pocałunek na jej wargach>

< Miranda poczuła automatycznie, że cała jej twarz robi się różowa jak u małej świnki. Nie wiedziała co to ma wszystko oznaczać, ale jeśli to miał być lek na złamane serce to nie była pewna czy aby skuteczny. Oddała jednak delikatnie pocałunek, ale niezbyt długo. Ułożyła ręce na jego policzkach i odsunęła powoli go od siebie > Alex... czy to jest właściwa terapia? < mruknęła zawstydzona. Do jasnej cholery, przeciez zerwali ze sobą nie po to aby całować się jak kochankowie ! >

<odrywa się od niej i przygląda się jej> Nie powiedziałem, że będzie właściwa. <robi krok w tył i przeczesuje włosy palcami> Przepraszam, to był zły pomysł. <kręci głową, odwraca się do niej tyłem i zamyka oczy biorąc oddech>

< Nie odzywała się przez dłuższy czas. Stała sztywno i przyglądała się przez cały czas czubkom butów. Kiedy już się ruszyła, zaczęła rozkładać na blacie niezbędne składniki > Nie powinnam była być taka bezpośrednia < powiedziała do chłopaka, nie odrywając rąk od pracy > Gdybym była bardziej powściągliwa nie doszło by do tego

<budzi się i mruga kilka razy, przyzwyczajając się do światła. Wstała z łóżka, nie pamiętając, jak się w nim znalazła. Usiadła na brzegu  i popatrzyła się z troską na Avery. Zamknęła na chwilę oczy, wsłuchując się w jej nieregularny oddech, po czym sama wypuściła z ulgą powietrze, które przez chwilę wstrzymywała. Poprawiła koc, który okrywał Av i usiadła cicho w fotelu tak, żeby nie obudzić siostry, cały czas monitorując jej funkcje życiowe>

Nie szkodzi, to moja wina. <kręci głową i spogląda w stronę pokoju Av. Zbywa kolejne jej słowa i wzdycha cicho> Powinienem ją obudzić.. <mruczy i spogląda na to co M rozkłada>

< pokiwała głową > Jeśli się da, to zrób to.

< Wolno uchyla powieki, w końcu wybudzając się z snu. Niezdolna do żadnego ruchu, choćby najmniejszego, przenosi tylko wzrok na siostrę i z trudem przełyka ślinę. > Alice? < Mówi cicho, słabo starając się poruszyć z niestety marnym skutkiem. > Umarłam, czy nadal jestem wśród żywych jako jedna z nich? < Z powrotem zamyka oczy, starając się nie zapominać o oddychaniu. >

<bez słowa rusza do pokoju Av i widząc że ma otwarte oczy, unosi kąciki ust> Powstała z martwych. <siada na brzegu łóżka i układa dłoń na jej czole> Jak się czujesz?

< Wodzi wzrokiem za wchodzącą hybrydą i wzdryga się lekko, kiedy czuje, że układa swoją dłoń na jej czole. > A zalicza się odpowiedź, że gorzej, niż wczoraj? < Unosi nikle brew, nie spuszczając z niego wzroku i oddychając niemiarowo. > Z pewnością bliżej mi do śmierci, niżeli do dalszej egzystencji.

< Miranda w ciszy i skupieniu przygotowała parę mikstur oraz papek. Nie wszystkie pachniały miło. Teraz musiała tylko dopełnić przepisów i do każdego dodać trochę własnej krwi. Nożem nacieła się w tym samym miejscu co wczoraj. Wyszeptała parę zaklęć związujących. Poczuła nieprzyjemne dreszcze - tak to jest kiedy używa się czarnej magii. Lekko otępiała usiadła na blacie czekając aż ktoś do niej przyjdzie >

Tak właśnie myślałem. Biorę cię do kuchni, tam mamy uhm.. twoje.. leczenie? <unosi brew i po chwili bierze ją na ręce. Kieruje się do kuchni i wzdycha cicho> Może salon będzie odpowiedniejszym miejscem? Nie da rady ustać.

< spijrzała zmartwiona na Averię > Nie ważne gdzie, wszędzie będzie dobrze...

Świetnie. <mruczy i przenosi się do salonu. Układa A na kanapie i siada na fotelu obok> Zaczynajcie. <opiera się wygodnie>

< Miranda przeniosła do salonu wszystkie swoje mikstury. Na ramieniu widniała świeża rana po nacięciu. Dziewczyna nie spojrzała nawet na Alexandra - nie mogła stracić ani na chwilę koncentracji. Szepcząc pod nosem formułę usypała dookoła Averii nieprzerywalny krąg z mieszanki ziół > Jesteś na to gotowa? To z pewnością nie będzie bezbolesne, a nawet może być gorsze od tego co przeżywasz do tej pory < spojrzała na nią beznamietnie srebrzystymi oczami >

< Kątem oka zerka na Miranda biorąc głęboki oddech, następnie krzywiąc się. > Jeśli jest jakaś szansa, że po tym będzie lepiej, to tak... zgadzam się. < Szepcze spoglądając na usypany z ziół krąg. Mruga kilka razy oczami, kiedy na chwilę pojawia się przed nią sylwetka dawnego opiekuna; zaciska wargi i czeka na to, co ma nastąpić. >

<poszła za wszystkimi do salonu i stanęła trochę z tyłu, obejmując się ramionami i patrząc na to wszystko z mieszaniną strachu i troski o Avery. Przygryzła dolną wargę, czekając, co będzie dalej i modląc się w duchu, żeby wszystko poszło zgodnie z planem>

<poddenerwowany bierze oddech i widząc przerażoną minę Avery, przysuwa się i chwyta jej dłoń> Jeśli to skomentujesz, naprawdę wyrzucę cię kiedyś oknem. <patrzy na nią sceptycznie i po chwili unosi kącik ust> Bądź dzielna. Skup się na tym jak bardzo mnie nienawidzisz, a nawet nie zauważysz kiedy wszystko się skończy. <drugą dłonią odgarnia jej włosy z twarzy będąc wciąż za nią>

< Miranda nie spoglądając na Alexandra zganiła go > Odejdź, ona musi być przy tym sama, twoja obecność zakłóci przepływ energii < dziewczyna wzięła do ręki nóż i przejechała lekko po tej samej ranie. Podłożyła łokieć pod usta wampirzycy i niechętnie odparła > Wypij. Aby wszystko się udało musisz mieć w obiegu moją krew. Potem już zacznę właściwe czary .

< Uniosła spojrzenie do oczu Mirandy, po czym drżącą dłonią wzięła łokieć czarownicy i zaczęła pić krew, która dodała jej trochę sił; po chwili puściła jej rękę i wierzchem dłoni otarła delikatnie usta z życiodajnej cieczy. >

<wbija wzrok w Mirandę i cofa się. Odchodzi kawałek i zakłada ręce na torsie nic nie mówiąc>

< Miranda skrzywiła się na twarzy. Bycie workiem z krwią nigdy jej nie odpowiadało. Zabrała łokieć i pozwoliła ranie samej się zagoić. Poszła po pięć miseczek z różnymi maściami. Każdą z nich nałożyła po kropli na czoło, serce i brzuch dziewczyny. Stanęła nad nią i wyciągajac ręce zaczeła szeptać celtyckie zaklęcia. Na jej dłoniach oraz dookoła oczu pojawiły się czarne żyłki - znak, że używa nie tej strony magii co powinna. Mazie na ciele Averii zaczęły palić się zielonym płomieniem. W tym momęcie wysypała nad nią biały proszek, który zawisł pod postacią mglistej czapy. Miranda machneła rękoma, a wtedy ciało wapirzycy wygięło się niebezpiecznie w łuk. Teraz czekało Mirandę najgorsze zadanie. Uklękła i podniesionym głosem wymówiła długie zaklęcie w nieznanym nikomu języku. Z jej nosa zaczeła lecieć duża stróżka krwi, a ręce dygotały z bólu. Nie mogła teraz przestać. Proszek okrążył dokładnie ciało Averii i zmienił kolor na granatowy - znak , że rytułał się powiódł.
Czarownica po raz ostatni wykrzyczała krótkie zdanie i oby dwie opadły na ziemię. Miranda zaraz się podniosła i z krwawiącym nosem podeszła do Averii sprawdzić czy wszystko z nią w porządku >

< Od początku czuła się niepewnie - nie chciała, żeby czarownicy się coś przez nią stało. Z czarną magią nigdy nie ma żartów, przynajmniej to słyszała z opowiadań pewnej medium, którą poznała w 1815 roku w Los Angeles. Sceptycznie spojrzała na krople maź, pięknie zdobiących jej ciało. Zlustrowała wzrokiem Mirandę w tym samym momencie, w którym pojawiły się u niej czarne żyłki na dłoniach oraz wokół oczu. Wstrzymała na moment oddech, kiedy ujrzała zielony płomień nad swoim ciałem, a później przeniosła spojrzenie na mglistą czapę z jakiegoś białego proszku. Krzyknęła głośno, gdy jej ciało wygięło się w łuk; czuła się tak, jakby ktoś rozszarpywał ją na najdrobniejsze kawałeczki. Dziewczynie wydawało się, że każdy cal jej ciała teraz płonie nieskończonym ogniem. Po chwili wypuściła powoli powietrze przez nos czując, że stopniowo ból ją opuszcza i orientując się, iż proszek zmienił kolor i teraz był koloru granatowego.
Po wypowiedzeniu ostatniego zdania przez czarownicę upadła na ziemię z pozoru nic sobie nie robiąc. Przez kilkanaście minut leżała nieruchomo, leżąc pośrodku salonu. Podczas, gdy jej ciało nie wykazywało żadnych funkcji życiowych, ona wszystko widziała. Mirandę, Alice, Alexandra... i nawet siebie samą. Nagle z powrotem wstąpiła w swoje ciało, gwałtownie podnosząc się do pozycji siedzącej i biorąc łapczywie oddech. >

Miranda? <szepcze kiedy widzi co się z nią dzieje i automatycznie pojawia się bliżej. Kiedy kończy, chwyta ją za ramię żeby nie upadła i przygląda się jej niespokojnie> Usiądź. <mówi cicho i pomaga jej usiąść. Sięga po małą butelkę wody i podaje jej. Po chwili przenosi wzrok na Av i ściąga brwi> Damn it.. <mruczy i przeciera twarz dłonią>

<od razu podeszła do Avery i kleknęła na podłodze obok niej> Av, wszystko w porządku? <spytała z troską w głosie, patrząc się na nią uważnie. Położyła dłoń na jej policzku, nie spuszczając z niej wzroku>

W porządku? < Patrzy zszokowana na siostrę unosząc brew do góry. > Ja... umarłam i właśnie wróciłam do żywych. Czułabyś się okay, gdybyś przez kilkanaście minut obserwowała swoje nieruchome ciało, a później na nowo w nie wstąpiła? < Pociera palcami powieki starając się unormować oddech. Wstała powoli podchodząc do hybrydy i czarownicy. > Nic jej nie jest? < Spytała cicho podpierając się o kanapę. Na pełną regenerację sił musiała jeszcze poczekać... >

< Miranda dopiero po chwili otrząsneła się po szoku jaki nastąpił. Wypiła wodę podaną przez Alexandra, ale oczy miała ciągle utkwione w podłodze. Starła krew z twarzy i rozprostowała zdrętwiałe ręce > Avery... Jak się czujesz? < spytała słabo dziewczyne. Po chwili poczuła jak ciało odmawia jej posłyszeństwa i opada na ziemię >

SMS do Alexandra od Charlotte:
Hej. Jak Avery? I jak ty sie trzymasz?
Ja dolecialam i jutro zaczynam sprawy z przeszłością z Europy.
Tu jest środek nocy, ale u wa chyba wieczór.
Tak więc powodzenia z Av i dobranoc.
C.

Nie wiem.. A ty jak.. <urywa i łapie Mirandę kiedy mdleje. Klnie głośno, bierze ją na ręce i znika w sypialni. Układa ją na swoim łóżku i przeciera twarz dłońmi. Siada na skraju łóżka i klepie ją lekko po policzku> Miranda? Obudź się. Damn it, budź się proszę cię. <przełyka ślinę z trudem i sprawdza jej puls. Kiedy go wyczuwa zaciska wargi odczuwając jakąś ulgę, odgarnia jej włosy z twarzy i wstaje. Kręci się po pokoju, chwyta szklankę wody i chlusta jej w twarz chcąc ją pobudzić>

Charlotte Hall napisał:

SMS do Alexandra od Charlotte:
Hej. Jak Avery? I jak ty sie trzymasz?
Ja dolecialam i jutro zaczynam sprawy z przeszłością z Europy.
Tu jest środek nocy, ale u wa chyba wieczór.
Tak więc powodzenia z Av i dobranoc.
C.

Wiadomość:
Avery.. wyegzorcyzmowana, a ja mam się.. nerwowo?
Nie lubię kiedy tak znikasz. Nawet nie zdążyłem się pożegnać, to nie fair.
Jesteś mi coś winna, Hall. Uważaj na siebie.
Tęsknię, A.

< Miranda otrząsneła się z otępienia i gniewnie zaczeła szukać kogoś ze szklanką w dłoni > Czy ty oszalełeś?! < przymknęła oczy, ale nie miała siły się ruszyć. Westchnęła zmęczona > Pomogłam jej prawda... ? Musiało się udać. Jeśli się nie uda to nie daruję sobie. < przygryzła wargę. Zaczęła masować obolały łokieć i wtedy zauważyła że jej dłonie nadal były trochę poczerniałe >

Przepraszam, musiałem cię ostudzić. <siada na skraju łóżka i dłonią przeciera jej wilgotną twarz> Tak, pomogłaś. <szepcze> Byłaś bardzo dzielna. <gładzi jej policzki i odgarnia włosy z twarzy> Jak się czujesz? Potrzebujesz czegoś? <ściąga brwi zmartwiony>

Alexander Kahn napisał:

Charlotte Hall napisał:

SMS do Alexandra od Charlotte:
Hej. Jak Avery? I jak ty sie trzymasz?
Ja dolecialam i jutro zaczynam sprawy z przeszłością z Europy.
Tu jest środek nocy, ale u wa chyba wieczór.
Tak więc powodzenia z Av i dobranoc.
C.

Wiadomość:
Avery.. wyegzorcyzmowana, a ja mam się.. nerwowo?
Nie lubię kiedy tak znikasz. Nawet nie zdążyłem się pożegnać, to nie fair.
Jesteś mi coś winna, Hall. Uważaj na siebie.
Tęsknię, A.

Wiadomość:
To dobrze. Rozumiem, ze dzięki Mirandzie? Moze jednak nie rozerwe jej gardła. ;)
Pożegnać? Przykro mi. Skoro mam uważać, to moze odwloke ten moment gdy sie spotkamy i przedłużę swój wypad do Europy?
Ja też. C.

Teraz potrzebny jest mi jedynie odpoczynek i nic więcej < Zamknęła oczy. Unormowała oddech aby doprowadzić ciało do normalnego stanu > Nie pamiętam kiedy ostatnio zrobiłam coś dobrego... Czuję się z tym na prawdę dobrze < uśmiechnęła się nikle pod nosem >

Jasne, zaopiekuję się tobą. <wzdycha cicho i przygląda się jej> Herbaty? Wody? Na co masz ochotę? <zaciska nerwowo wargi, ale po chwili nieco się luzuje i uśmiecha się słabo> Za mojej krucjaty robiłaś wiele dobrych rzeczy. Jesteś dzielna, uratowałaś tej dziewczynie życie. Dziękuję.. za pomoc. Bez ciebie nie dalibyśmy rady. <mówi ciszej>

Nie powinnam wrócić do domu? Na serio nie chcę nadużywać twojej gościnności < odwróciła głowę w stronę okien > Zaraz się zabiorę i wrócę do siebie, zrobiłam co trzeba teraz już chyba nic nas nie trzema prawda ? < usiadła opierając się na przedramionach aby złapać spojrzenie chłopaka >

Nie. Zabraniam ci.. tego znikania, wychodzenia drzwiami, oknami.. nie, po prostu.. <zaciska wargi i wypuszcza powoli powietrze> Zostań tutaj. <spogląda jej w oczy> Będę spokojniejszy, a ty będziesz bezpieczna.

< spojrzała przeciągle w jego oczy > Zostanę, nie chcę się z tobą kłócić < ziewnęła i opadła zmęczona na poduszce > zaraz chyba zasnę. Chcesz mi coś powiedzieć na dobranoc < przygryzła delikatnie wargę i uniosła ku niemu swoje srebrzyste oczy >

Charlotte Hall napisał:

Alexander Kahn napisał:

Charlotte Hall napisał:

SMS do Alexandra od Charlotte:
Hej. Jak Avery? I jak ty sie trzymasz?
Ja dolecialam i jutro zaczynam sprawy z przeszłością z Europy.
Tu jest środek nocy, ale u wa chyba wieczór.
Tak więc powodzenia z Av i dobranoc.
C.

Wiadomość:
Avery.. wyegzorcyzmowana, a ja mam się.. nerwowo?
Nie lubię kiedy tak znikasz. Nawet nie zdążyłem się pożegnać, to nie fair.
Jesteś mi coś winna, Hall. Uważaj na siebie.
Tęsknię, A.

Wiadomość:
To dobrze. Rozumiem, ze dzięki Mirandzie? Moze jednak nie rozerwe jej gardła. ;)
Pożegnać? Przykro mi. Skoro mam uważać, to moze odwloke ten moment gdy sie spotkamy i przedłużę swój wypad do Europy?
Ja też. C.

Wiadomość:
Tak, ale sama jest w nieciekawym stanie. Jak przekonać kobietę do tego żeby leżała spokojnie w miejscu? Jesteście takie skomplikowane..
Żartujesz, prawda? Grabisz sobie. Teraz dopiero zacznij uważać, Hall. ;>
Nierozumiejący kobiet, A.

Miranda McGuinness napisał:

< spojrzała przeciągle w jego oczy > Zostanę, nie chcę się z tobą kłócić < ziewnęła i opadła zmęczona na poduszce > zaraz chyba zasnę. Chcesz mi coś powiedzieć na dobranoc < przygryzła delikatnie wargę i uniosła ku niemu swoje srebrzyste oczy >

Sukces. <uśmiecha się promiennie i przygląda się jej z widoczną ulgą> Może.. Mam nadzieję, że będzie ci wygodnie w moim łóżku. Nie znikaj rano i.. <patrzy jej chwilę w oczy milknąc i bierze oddech> Przepraszam, Miranda. Śpij dobrze, będę obok. <szepcze, układa dłoń na jej policzku i całuje ją delikatnie w czoło. Po tym unikając jej spojrzenia wstaje, okrywa ją i wychodzi z pokoju zostawiając uchylone drzwi. Przeciera powieki i opiera się plecami o ścianę w korytarzu; wpatruje się w jakiś punkt>

Alexander Kahn napisał:

Charlotte Hall napisał:

Alexander Kahn napisał:

Wiadomość:
Avery.. wyegzorcyzmowana, a ja mam się.. nerwowo?
Nie lubię kiedy tak znikasz. Nawet nie zdążyłem się pożegnać, to nie fair.
Jesteś mi coś winna, Hall. Uważaj na siebie.
Tęsknię, A.

Wiadomość:
To dobrze. Rozumiem, ze dzięki Mirandzie? Moze jednak nie rozerwe jej gardła. ;)
Pożegnać? Przykro mi. Skoro mam uważać, to moze odwloke ten moment gdy sie spotkamy i przedłużę swój wypad do Europy?
Ja też. C.

Wiadomość:
Tak, ale sama jest w nieciekawym stanie. Jak przekonać kobietę do tego żeby leżała spokojnie w miejscu? Jesteście takie skomplikowane..
Żartujesz, prawda? Grabisz sobie. Teraz dopiero zacznij uważać, Hall. ;>
Nierozumiejący kobiet, A.

wiadomość:
Eh... Mozesz jej życzyć zdrowia.
Nie wiem jak Miranda, ale niektóre kobiety preferują kajdanki ;)
Wiesz, ze moge cie skutecznie unikać przez kolejny tydzien po powrocie.
Kobieta, C. :*

< Miranda ukojona jego pocałunkiem bardzo szybko zasneła spokojnym snem >

Charlotte Hall napisał:

Alexander Kahn napisał:

Charlotte Hall napisał:

Wiadomość:
To dobrze. Rozumiem, ze dzięki Mirandzie? Moze jednak nie rozerwe jej gardła. ;)
Pożegnać? Przykro mi. Skoro mam uważać, to moze odwloke ten moment gdy sie spotkamy i przedłużę swój wypad do Europy?
Ja też. C.

Wiadomość:
Tak, ale sama jest w nieciekawym stanie. Jak przekonać kobietę do tego żeby leżała spokojnie w miejscu? Jesteście takie skomplikowane..
Żartujesz, prawda? Grabisz sobie. Teraz dopiero zacznij uważać, Hall. ;>
Nierozumiejący kobiet, A.

wiadomość:
Eh... Mozesz jej życzyć zdrowia.
Nie wiem jak Miranda, ale niektóre kobiety preferują kajdanki ;)
Wiesz, ze moge cie skutecznie unikać przez kolejny tydzien po powrocie.
Kobieta, C. :*

Wiadomość:
Zasnęła, ale przekażę jej tą wiadomość.
Kajdanki? Mówisz o sobie? Widać, że za mną tęsknisz.
Możesz? Myślałem, że mieszkamy w jednym domu i czasami przypadkiem sypiam w twojej sypialni..
Pobudzony, A.

<odpisuje na smsa i unosi kącik ust. Słysząc, że oddech Mirandy jest spokojny i zasnęła, bardziej rozluźniony schodzi na dół i rozgląda się> Jak się macie, dziewczynki? <siada na kanapie obok tej na której leży Averia i przygląda się jej> Obiad?

< Stoi przez jakiś czas w kuchni otępiała. Miranda zemdlała... naprawdę było trzeba wczoraj uciec. Miałabym tyle sił... Najwyżej skończyłabym martwa... W końcu pierwszy szok mija i wraca do salonu, gdzie kładzie się na kanapie i zaczyna wpatrywać się w jakiś punkt za oknem; w międzyczasie wytęża swój wampirzy słuch wsłuchując się w oddech czarownicy, która leży w pokoju u góry. Bierze oddech czekając na jakieś wieści od Alexandra... Nie wyjdzie z tego domu, póki nie upewni się, że wszystko z Mirą w porządku i... bez podziękowania nie tylko jej, ale również hybrydzie. Kiedy chłopak schodzi na dół, natychmiastowo podrywa się na równe nogi. > Co z nią? < Splątuje ręce na piersiach, cicho przełykając ślinę. >

Jest w porządku, po prostu musi odpocząć. Zadbam o to. <skina głową i przygląda się jej> A ty jak się czujesz? Wyglądasz lepiej. <rozgląda się chwilę i przygryza wargę> Już nikt nie chce cię zabijać? <unosi brew i spogląda w jej oczy>

Alexander Kahn napisał:

Wiadomość:
Zasnęła, ale przekażę jej tą wiadomość.
Kajdanki? Mówisz o sobie? Widać, że za mną tęsknisz.
Możesz? Myślałem, że mieszkamy w jednym domu i czasami przypadkiem sypiam w twojej sypialni..
Pobudzony, A.

Wiadomość:
Może tak, może nie... Ale fakt, że tęsknię.
Oczywiście. Moge obserwować twój dom czekajac az wyjdziesz. Albo moge sie teleportowac prosto do sypialni.
I znow zamieszkać w motelu. :/
Zmęczona, ale wciąż przytomna, Hall.

To dobrze... Nie chciałabym, żeby jej się coś przeze mnie stało. < Pociera palcami powieki. > Na pełną regenerację sił muszę jeszcze poczekać, ale z pewnością jest lepiej... od wczorajszego dnia. < Unosi nikle kącik ust. > Nie widzę już nigdzie martwego Aitora ani Elliota, także nie... Nikt mnie nie chce zabić. < Odwzajemnia spojrzenie. >

To.. dobrze, cieszę się. <pociera czoło i wzdycha> Znaczy.. żartowałem. <unosi kącik ust> Nikt? Oprócz mnie masz na myśli? <zaciska wargi rozbawiony>

Charlotte Hall napisał:

Alexander Kahn napisał:

Wiadomość:
Zasnęła, ale przekażę jej tą wiadomość.
Kajdanki? Mówisz o sobie? Widać, że za mną tęsknisz.
Możesz? Myślałem, że mieszkamy w jednym domu i czasami przypadkiem sypiam w twojej sypialni..
Pobudzony, A.

Wiadomość:
Może tak, może nie... Ale fakt, że tęsknię.
Oczywiście. Moge obserwować twój dom czekajac az wyjdziesz. Albo moge sie teleportowac prosto do sypialni.
I znow zamieszkać w motelu. :/
Zmęczona, ale wciąż przytomna, Hall.

Wiad.:
Jeśli nie, to po powrocie do domu i pierwszej nocy w moim towarzystwie, tuż po przebudzeniu będziesz mogła powiedzieć 'Damn it, tęsknię za kajdankami..'.
Przypomnij mi dlaczego mnie tak brutalnie odrzucasz? Będę miał depresję
Zdezorientowany, wciąż nierozumiejący kobiet, Kahn.

< Słuchając go, unosi brew ku górze, bokiem podpierając się o oparcie kanapy. > Nie oczekiwałam, że będziesz skakał z radości. < Kręci głową rozbawiona. > Tak, oprócz Ciebie. Ja zawsze będę chciała Ciebie zabić, a Ty mnie. Proste. < Odrzuca włosy do tyłu. >

A przy okazji czasem będę ratował ci życie. <cmoka i wzrusza ramionami> U mnie to norma na przykład. <kiwa głową z pewnością siebie> Mam dużo takich koleżanek. No wiesz, raz seks, zabijanie się, ratowanie i tak w kółko. <unosi kącik ust>

Natomiast Ty nawet nie myśl, że ja kiedykolwiek Cię uratuję... może raz, ale musiałabym być w świetnym humorze. < Siada z powrotem na kanapę i przechyla lekko głowę w bok; patrzy na niego. > Mhm... Jeszcze trochę i będę w stanie Ci uwierzyć. < Puszcza mu oczko. Po chwili bierze oddech, następnie zaciskając mocno wargi. > Chciałabym Ci podziękować... < Mówi ciszej niż zazwyczaj i przeczesuje nerwowo włosy palcami. >

Och. Czyli ja naprawdę miałem genialny humor. Miałaś fuksa. <uśmiecha się szeroko> A co, nie wierzysz? <unosi brew i koniuszkiem języka przesuwa po swojej górnej wardze> Przepraszam, możesz powtórzyć? Ostatnio mój słuch szwankuje.. <nachyla się nieco w jej stronę i zaciska wargi rozbawiony> No i wzrok też, więc jak na moje oko.. <przechyla lekko głowę w bok i mruży oczy> Masz zdecydowanie za mały dekolt.

Whoa... Miałam szczęście... To brzmi niedorzecznie. < Mruży oczy parskając cichym śmiechem. > Nie wierzę. I raczej nie uwierzę. < Wzrusza bezradnie ramionami przygryzając policzek od środka. Przewraca oczami z ledwością powstrzymując się od prychnięcia. > Nie ułatwiasz mi tego. < Kręci głową. > Dziękuję... za wszystko. Gdyby nie Ty... gdybyś nie napisał do Mirandy, pewnie leżałabym teraz w trumnie... martwa. < Wzdycha cicho. > Także dz... dziękuję. < Mówi z trudem i nachyla się do niego, delikatnie muskając swoimi wargami jego policzek. >

Zdarza się tylko w moim towarzystwie. <uśmiecha się szeroko> Taki miałem zamiar. Więc jak? Mówiłaś coś? <wydyma lekko wargi starając się nie roześmiać i spogląda jej w oczy> Nie ma sprawy, Averio. Naprawdę, podziękuj Mirandzie. Ja tylko mam znajomości. <wzrusza ramionami i unosi kącik ust kiedy całuje go w policzek> Nie trafiłaś.. no ale niech ci będzie. <mruczy pod nosem i śmieje się cicho>

Tylko w Twoim, huh? Jesteś bardzo pewny siebie, trzeba Ci to przyznać. < Mruczy pod nosem z lekkim uśmiechem na ustach. > Mówiłam, jednak Ty pewnie nie dosłyszałeś przez swoją głuchotę. < Również unosi spojrzenie do jego tęczówek, nieświadomie wstrzymując na kilka sekund powietrze. > Podziękuję. Ale na razie musi odpocząć... < Cofa się do poprzedniejpozycji i obejmuje ramionami, jakby było jej zimno. > Nawet nie całowałam w usta, Alexandrze.